Η ενεργός βαβαρότητα...

δηλαδή, η παντελής αδιαφορία για τον συνάνθρωπο και τις ανάγκες του στο όνομα της "πάρτης μου" βρίσκεται διαρκώς μπροστά μας. Την εκφράζουν και την υλοποιούν "συνάνθρωποί" μας και "συμπολίτες" μας, που δεν φοράνε κράνη Βανδάλων ούτε προβιές Ούνων. Ομως, αυτή η βαρβαρότητα κατακλύζει και ταλαιπωρεί την καθημερινότητά μας. Μας ορίζει, μας περιγράφει και μας "στιγματίζει" ως σύνολο. Αυτό βέβαια ισχύει για όσους μπορούν να αντιλαμβάνονται την ντροπή και το στίγμα... Για τους βολευόμενους ... ουδέν πρόβλημα... Να γιατί, θεωρούμε, πως η άσκηση εποπτείας, ελέγχου αλλά και κολασμού αποτελούν -πέρα από ιδεοληψίες και συντηρητισμούς- πράξη προάσπισης της κοινωνικότητάς μας. Το παρατιθέμενο στην φωτογραφία παράδειγμα (γωνία Μουστοξύδη και Καποδιστρίου) αφορά γωνία πεζοδρομίου -από τις ολίγες στην πόλη μας- φτιαγμένη για άτομα με ειδικές ανάγκες. Σχεδόν ΟΛΕΣ είναι κατειλημμένες κατά τον ίδιο ή παρόμοιο τρόπο.

Μία κλήση με τσουχτερό πρόστιμο, που δεν θα το σβήσει ο ..."κολλητός μου", μία αφαίρεση της άδειας κυκλοφορίας για εύλογο διάστημα είναι οι ΜΟΝΕΣ πιθανές εκπαιδευτικές διαδικασίες σε κοινωνική κλίμακα. Ιδιαίτερα για τον νεο-Ελληνα ... Κολοκτρώνη, που παντού πάει "καβάλα", καμαρώνει και επιδεικνύει τα πολλά και πολυτελή του άλογα και προσκυνάει μόνο την πάρτη του...

...Ουδέν κακόν αμιγές καλού...

Η άθλια πράξη του βάνδαλου, που απόκοψε τις 10 μικρούλες λεμονιές στην πλατεία Λεμονιάς της πόλης ήταν η αφορμή να δούμε την συγκεκριμένη Πλατεία γεμάτη ζωή και φωνές -παιδικές και ... μεγαλύτερες- από συμπολίτες, που κατέθεσαν την κοινωνικότητά τους...

Για μας ήταν ένα ευχάριστο -σε βαθμό ενθουσιασμού- μήνυμα συλλογικής καταγγελίας και ενεργητικότητας εναντίον της αντικοινωνικότητας, του εγωκεντρισμού, του ωχαδερφισμού και του εφησυχασμου. Μικρά παιδιά μαζί με ώριμους πολίτες και τους εκλεγμένους δημοτικούς τους άρχοντες δεν αντικατέστησαν απλά τις κομμένες από "ανθρώπινο" χέρι λεμονιές αλλά δήλωσαν την αποφασιστικότητά τους για ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ενάντια στην βαρβαρότητα, που μας κατακλύζει. Τι πιο ευχάριστο, την πιο παρήγορο, την πιο αισιόδοξο....

Για να 'ανθίσουν" ξανά οι Πλατείες μας

Αυτός είναι ο τίτλος σημειώματος, που κυκλοφόρησαν πολλοί -κυριολεκτικά- μαζικοί φορείς της πόλης μας με αφορμή την βάρβαρη αποκοπή των λεμονιών στην Πλατεία της Λεμονιάς: Επειδή, πολύ το χαρήκαμε τόσο σαν ένδειξη ευαισθησίας, όσο και σαν απόδειξη ενεργού κοινωνικότητας, σας το παρουσιάζουμε:

Πριν λίγες μέρες «άγνωστοι» βάνδαλοι έκοψαν τις 10 μικρές λεμονιές που είχαν φυτέψει οι υπηρεσίες του Δήμου Κερκυραίων στην πλατεία Λεμονιάς.
Προφανώς με την ενέργεια τους αυτή ήθελαν να δηλώσουν ότι προτιμούν την πλατεία Λεμονιάς σαν χώρο στάθμευσης και τραπεζοκαθισμάτων παρά χώρο επικοινωνίας, πράσινου και ξεκούρασης.
Η συγκεκριμένη δολιοφθορά αντανακλά την παιδεία που «κουβαλούν» αρκετοί συμπολίτες μας για τον ρόλο και την σημασία των υλικών αγαθών (και συνεπώς και των ΙΧ) στην ζωή τους.
Σε μια υπερκαταναλωτική κοινωνία, όπου το επιφανειακό υπερισχύει του ουσιαστικού, προτιμούν τους κοινόχρηστους χώρους γεμάτους πολυτελείς λαμαρίνες, τραπέζια και πινακίδες με μενού για τουρίστες παρά χώρους σύναξης, ανθρώπινης επαφής και αναψυχής για αυτούς και τα παιδιά τους.
Για να έχει μέλλον αυτός ο τόπος θα πρέπει η κοινωνία των πολιτών να αντισταθεί σε τέτοιου είδους ενέργειες και νοοτροπίες. θα πρέπει να αντισταθεί στην συνεχή υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων (και επισκεπτών) αυτής της πόλης καθώς και στην ολοένα και μεγαλύτερη αποξένωσή τους.

Για τους παραπάνω λόγους, το Σάββατο το πρωί (31/1/2009, στις 11.00 π.μ.), διάφοροι συλλογικοί φορείς της Κέρκυρας μαζί με ευαισθητοποιημένους πολίτες, θα δενδροφυτεύσουμε ξανά την πλατεία Λεμονιάς.
Με την ενέργειά μας αυτή στοχεύουμε να στείλουμε μήνυμα για την ανάγκη ενδυνάμωσης του κοινωνικού ιστού της παλιάς πόλης.
Ζητάμε να ξανακερδίσουμε τον Δημόσιο χώρο που καθημερινά μειώνεται.
θέλουμε να ξαναβρούμε την χαμένη επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων γιατί πιστεύουμε ότι ενεργός πολίτης είναι αυτός που επικοινωνεί και συμμετέχει και όχι αυτός που απλά καταναλώνει.
Αγωνιζόμαστε για να δούμε τις πλατείες και τις γειτονιές μας «ανθισμένες» ξανά!.

Για να μην αδικήσουμε τους συμμετέχοντες και, αντίθετα, για να υπογραμμίσουμε το μεγάλο πλήθος των ευαισθητοποιημένων φορέων, τους παραθέτουμε:

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ και ΟΜΑΔΕΣ ΠΟΛΙΤΩΝ
· ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
· ΔΗ.ΜΟ.Π «ΝΙΚΟΣ ΜΩΡΟΣ»
· ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΔΗΜΟΥ ΘΙΝΑΛΙΩΝ
· ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΗ ΛΕΣΧΗ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΑΣ (ΚΕΛΕΜΟ)
· ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ
· ΛΕΣΧΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
· ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ «9 ΜΟΥΣΕΣ»
· ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΔΥΣΛΕΞΙΑ & ΑΛΛΕΣ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ
· ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
· ΣΩΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΔΗΓΙΣΜΟΥ
· ΣΩΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ - 6Η ΑΓΕΛΗ ΛΥΚΟΠΟΥΛΩΝ
· O.S.C.S.
· ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
· ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Καμαρώστε το!!!

Αν δεν το έχετε προσέξει, αυτό είναι ένα από τα παράθυρα, που διακοσμούν την ... "οπισθία προς τα μπρός" όψη του Θεάτρου μας. Πολύ πρακτικά, λοιπόν κάποιοι σκέφτηκαν οτι το παράθυρο με την φοβερή του ζαρντινιέρα μπορεί να αξιοποιηθεί πολλαπλά... Ετσι, πλάϊ στην γλάστρα με το φυτό, νάσου και το κλιματιστικό με τον σωλήνα!!! Εμείς την καταχαρήκαμε αυτή την έξυπνη χρήση του χώρου... Οσο για την αισθητική πλευρά του ζητήματος, η άποψή μας είναι κατηγορηματική: σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου... Το να σχολιάζεις αισθητικά αυτή τη λεπτομέρεια μπροστά στο όλο ... "τολμηρό αριστούργημα"* του Θεάτρου μοιάζει με το σχόλιο μετά την καταιγίδα, οτι σου βράχηκαν τα παπούτσια...

___

* "Τολμηρό αριστούργημα" χαρακτήριζε το πρόγραμμα του κινηματογράφου ΙΝΤΕΑΛ (1972), την ταινία: "ΣΕΞ 13 Μποφόρ" με πρωταγωνιστή τον Κώστα Γκουσγκούνη...

Φυλακές Κέρκυρας: υπάρχει ελπίδα...

Η περιπέτεια των φυλακών της Κέρκυρας, τουλάχιστον από τότε, που θυμάμαι την εξαγγελία ΑΜΕΣΗΣ (!!!) μεταφοράς τους με την πολιτική αλλαγή του 1981 έχει την δική της ... σοβαρή συμβολή στο χωροταξιακό αλαλούμ, που αφορά πόλη και νομό και στην καθημερινή ... "αναβάμισή" του τόπου...
Μέσα σε ένα γενικό κλίμα ωχαδερφισμού, αβελτηρίας και ανικανότητας φτάσαμε στο σημείο να χαθούν πόροι προϋπολογιζόμενοι για την αγορά οικοπέδου και ανέγερση νέου σωφρονιστικού καταστήματος...
Κι΄όμως, κατά την ταπεινή μας γνώμη η απομάκρυνση των φυλακών από την συγκεκριμένη θέση είναι ζήτημα πιο σημαντικό και από την επίσης αναγκαία απόκτηση επαρκούς δικαστικού μεγάρου... Η παρουσία των Φυλακών κυριολεκτικά στο κέντρο της πόλης όσο κι' αν την έχουμε συνηθίσει δεν παύει να είναι ένας σοβαρός υποβαθμιστικός παράγοντας για μία ολόκληρη περιοχή, καθιστώντας την ελάχιστα κατοικίσιμη και επισκέψιμη. Αντίθετα, η απομάκρυνση των φυλακών και η ταυτόχρονη μετατροπή τους σε μουσείο, πολιτιστικό χώρο κ.λ.π. μαζί με την αναβάθμιση του άλσους των φυλακών και του περιβάλλοντος χώρου, δημιουργεί για τις γύρω γειτονιές και ουσιαστικά για όλη την πόλη ένα σπουδαίο πόλο ψυχαγωγίας και πολιτισμού.

Γι' αυτό η πρόφατη δήλωση του προσφάτως υπουργοποιημένου στο χαρτοφυλάκιο της Δικαιοσύνης βουλευτή Κέρκυρας Νίκου Δένδια γύρω από το ζήτημα έχει εξαιρετικά μεγάλη σημασία. Πολύ μεγαλύτερη -κατά την γνώμη μας- από όση δόθηκε από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης. Οι τοπικές αρχές οφείλουν να αντιληφθούν πάραυτα το μήνυμα της δήλωσης και να προστρέξουν με κατάλληλη υπόδειξη οικοπεδικού χώρου, το ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ...

Η οικία Πετσάλη ακολουθεί την ... πεπατημένη

Οταν μάθαμε, οτι η οικία Πετσάλη περιέρχεται στον Δήμο χαρήκαμε θεωρώντας, ότι το θαυμάσιο αυτό οίκημα με τον εκπληκτικό εσωτερικό διάκοσμο (ξυλόγλυπτες οροφές κ.λ.π.) έρχεται να προστεθεί γεωγραφικά σε έναν άξονα πολιτισμού στην Πόλη (Δημοτικό Θέατρο-Ορφέας-Φοίνικας-Ιόνια Ακαδημία), παρέχοντας -με το κτίριο και τον περιβάλλοντα κήπο- μία επιπλέον σοβαρή υποδομή.

Η υποδομή αυτή χρειάζεται άμεσα τεχνική σωστική παρέμβαση, ιδιαίτερα ο κήπος και το τειχίο της περίφραξής του, όπως μπορεί ο καθένας να διαπιστώσει επί τόπου και όπως μαρτυρεί και η δεξιά φωτογραφία.

Αν στο όνομα δικονομικών ή γραφειοκρατικών και άλλων κωλυμάτων -έστω πραγματικών- επικρατήσει η γνωστή ... ραστώνη, τότε η οικία Πετσάλη θα γίνει συντομότατα μία άλλη Βίλλα Ρόσσα...

Πρόταση για βραβείο καλαισθησίας ...

στον ΟΤΕ για την εξωτερική όψη του μεγάρου του στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας...

Νομίζουμε, πως ήλθε ο καιρός να καθιερώσει ο Δήμος ένα τέτοιο βραβείο για τις εξωτερικές όψεις κτιρίων της πόλης. Εχουμε ψάξει κατά καιρούς και παρουσιάσει καταγγελτικά την αθλιότητα πολλών οικοδομημάτων εντός και εκτός ιστορικού κέντρου. Εχουμε, λοιπόν, διαπιστώσει, οτι γενικά το δημόσιο και οι οργανισμοί του βρίσκονται στην πρωτοπορία της κακαισθησίας και της προκλητικής περιφρόνησης του μνημείου της UNESCO. Ο ΟΤΕ, όμως πιστεύουμε ακράδαντα, ότι ... αξίζει το βραβείο. Διότι άν και διαθέτει ένα καινούριο και ευπρόσωπο κτίριο κάνει, ό,τι μπορεί για να χαλάσει την όψη του και κατ' επέκταση την αισθητική της περιοχής.

Δύο τεράστια, λοιπόν, κιβώτια και ένας ορυμαγδός απο τηλεφωνικούς καταλόγους στολίζουν το κτίριο στο πολυσύχναστο αυτό μέρος της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Η κατάσταση αυτή παραμένει αναλλοίωτη επί μήνες τώρα...

Μήπως, θα έπρεπε να παρέμβει κάποια τοπική αρχή -πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια- για μία στοιχειώδη, απλή και ανέξοδη παρέμβαση υπέρ της καλαισθησίας της πόλης;

Μήπως, λέμε τώρα...

Προσεχώς ... "κατάρρευση"

Με τον νόμο των πιθανοτήτων, έχοντας υπόψη τα αντανακλαστικά ελέφαντα του Ελληνικού κράτους -τοπικού & κεντρικού- η πιο εύλογη τύχη για το θαυμάσιο αυτό κτίριο της πλατείας Δημαρχείου, ακριβώς απέναντι από τον Duomo και το Δημαρχιακό μέγαρο San Giacomo είναι η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ.

Η τύχη του εκφράζει και συμβολίζει την εξέλιξη των πολιτικών και κοινωνικών μας πραγμάτων μεταπολεμικά. Υπήρξε αρχικά θύμα πιθανής απαλλοτροίωσης με σκοπό την διάνοιξη δρόμου, που θα περιλάμβανε και την καθολική μητρόπολη στα πλαίσια εθνικιστικών ψευτοπαληκαρισμών από όψιμους "πατριώτες". Ευτυχώς το έργο -μνημείον βλακείας- δεν υλοποιήθηκε αλλά το κτίριο Χασάνη παρέμεινε αβοήθητο στο διάβα του χρόνου. Ενα γαϊτανάκι μεταβίβασης της ιδιοκτησίας του μεταξύ κράτους και Δήμου το έχει φέρει στο σημερινό χάλι.

Το κτίριο αυτό επισκευασμένο δεν θα στέκονταν απλά επάξια προς τις αρχιτεκτονικές προδιαγραφές της Πλατείας Δημαρχείου και της πόλης γενικότερα. Θα ήταν χώρος με πολλές δυνητικές χρήσεις κοινωφελείς, πολιτιστικές κ.λ.π. Αυτά όμως είναι μακρινά και άπιαστα όνειρα για την Δυτική ακρόνησο της ψωροκώσταινας...

Ο αγώνας, φαίνεται, ότι δεν τελείωσε...

Είχαμε ανησυχίσει τελευταία, γιατί δεν βλέπαμε κανούρια ... ταξική ...δράση της συγκεκριμένης κίνησης ενάντια σε τοίχους της παλιάς πόλης. Η ανησυχία, όμως διασκεδάστηκε μόλις προχτές, που διαπιστώσαμε σε άλλους τοίχους παλιών κτιρίων του ιστορικού κέντρου της πόλης στην "Αγίου Βασιλείου" (ψαράδικα) τα δείγματα του αγώνα της...

Ο Αγιος Βασίλης να μας βοηθάει...

Πως σας φαίνεται η σύνθεση;

Δεν γνωρίζουμε, σε ποιον Δημόσιο ή ιδιωτικό οργανισμό ανήκει ο συγκεκριμένος τεράστιος κύλινδρος... Εκείνο, πάντως, που έχει σημασία είναι πως οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι του οργανισμού δεν τον άφησαν όπου κι όπου... Βαθειά ... επηρεασμένοι από την συνολική αναβάθμιση της πόλης και κυρίως την διαρκή φροντίδα αισθητικής της ανάδειξης και προαγωγής προβληματίστηκαν για το πώς ο εν λόγω κύλινδρος θα μπορούσε να συμβάλλει ως ζωντανό σύγχρονο γλυπτό στην καλή εικόνα του ιστορικού μας κέντρου. Πράγματι, δέστε την αρμονία, που αποδίδει η "ψαγμένη" αυτή παράθεση του κυλίνδρου πλάϊ στο άγαλμα του Πρώτου Κυβερνήτη...

Είμαστε αισιόδοξοι, οτι με βάση τους γνωστούς χρόνους αντίδρασης των αρμοδίων θα περάσει καιρός, που θα... απολαμβάνουμε το γλυπτό.

Εμείς στην σύνθεση αυτή διαβάζουμε σε δεύτερο επίπεδο τον σαφή συμβολισμό για την διαχρονική κατάσταση του τόπου...

Χωρίς Σχόλια...

Είναι η εικόνα, που σας παραθέτουμε, από τρία (ενδεικτικά) σημεία συλλογής σκουπιδιών στην πόλη μας: Σπιανάδα, Ιακώβου Πολυλά και Βράϊλα Αρμένη... Φωτογραφίες, που τραβήξαμε στις 11:30 π.μ. της Κυριακής 25ης Ιανουαρίου 2009. Αυτή η εικόνα τα λέει όλα... Για τον συλλογικό κοινωνικό μας πολιτισμό, για την επάρκεια της υπηρεσίας καθαριότητας του Δήμουή για την φροντίδα καλαισθησίας της πόλης...

Ας μην μπούμε σε λίγο βαθύτερα νερά, όπως το περιβόητο ζήτημα της ανακύκλωσης... Μην ξανακούσουμε σχετικό δούλεμα από επίσημα χείλη... γιατί μας φτάνει μία απλή επισκόπηση των σχετικών κάδων...

Σπιανάδα, μία εβδομάδα αργότερα...

Στην προηγούμενη ανάρτηση - μία εβδομάδα πριν- σας παρουσιάσαμε εικόνες προκλητικής εγκατάλειψης και ραγδαίου υποβιβασμού της Σπιανάδας, της Πλατείας- εμβλήματος της πόλης μας.

Φυσικά και δεν τρέφαμε καμία αυταπάτη για ευαισθητοποίηση και άμεση αντίδραση των αρμοδίων, που υπό κανονικές συνθήκες ούτε θα επέτρεπαν τους βανδαλισμούς ούτε θα τους ανέχονταν επί μέρες, μήνες, χρόνια.

Ξέρουμε πού ζούμε, έχουμε βιώματα από το ανθρωπογενές περιβάλλον του τόπου μας, τις δομές και τους θεσμούς εξουσίας του... Αυτή η γνώση δεν μας εμποδίζει -για την ώρα- να καταγγέλουμε την παγερή αδιαφορία σε επίεδο τοπικών αρχών και την μαζική μας θλιβερή εξοικίωση με τις ασχήμιες της καθημερινότητάς μας. Γι΄αυτό λοιπόν σας παρουσιάζουμε αυτές τι 5 φωτογραφίες της Σπιανάδας:

α) ο πάγκος μεταφέρθηκε απλά στην άκρη. Ούτε βήμα για την αποκατάσταση στην φυσική του θέση και κατάσταση.

β) η χρωμορύπανση στους φανοστάτες δίπλα στο πάρκο παραμένει έτσι επί μήνες χωρίς καμμία παρέμβαση αποκατάστασης. Η αθλιότητα αυτή αποτελεί - ανάμεσα στα άλλα - και παράγοντα έμπνευσης για επέκταση της χρωμορρύπανσης της Πλατείας αλλά και της πόλης γενικότερα.

γ) Το πάρκο μετατρέπεται σε αυθαίρετο εκθετήριο πώλησης φτηνιάρικων αφισσών. Μαζί προβάλλει και το κατασκευαζόμενο carousel. Καμία αντίρηση για το Carousel αλλά το πάρκο ήταν ο ενδεικνυόμενος χώρος; Μήπως θα ταίριαζε καλύτερα αισθητικά κοντά στην είσοδο του Παλιού φρουρίου, όπου θα είχε και καλύτερη λειτουργική γειτνίαση προς τον παιδικό κήπο του bosquetto...

δ) Είναι αλήθεια, οτι τα σκουπίδια δεν είναι αποκλειστικό προνόμοιο της Πλατείας... Αυτό όμως δεν απαλύνει την αισθητική απαξίωση της Σπιανάδας, Κυριακή μεσημέρι...

ε) Η πολύπαθη Πλατεία Ενώσεως είναι μόνιμος στόχος προκλητικής χρωμορρύπανσης..


Με δοδομένη την απροθυμία ή την αδυναμία του Δήμου να επιβάλλει μηχανισμό εποπτείας και ελέγχου των δημόσιων χώρων και ειδικότερα της Πλατείας Ενώσεως και χωρίς ανάληψη καμίας εκστρατείας κατά την χρωμορρύπανσης, μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε την κατάργησή της... Ενας χώρος προορισμένος για κατάθεση στεφάνων την 21η του Μάη και τον βάρβαρο ευτελισμό του τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου, μόνον αρνητική αξία προσθέτει στο πολιτιστικό μας χρηματιστήριο...

Η σύντομη αυτή και πάντως επίκαιρη αναφορά στα πάθη της Σπιανάδας αλλά και στην έλλεψη κάθε ουσιαστικής παρέμβασης για την διάσωσή της δεν εξαντλεί το μέγα πλήθος μικρών ή μεγαλύτερων προβλημάτων, που αφορούν τον χώρο... Είναι αλήθεια, πως η Σπιανάδα είναι ανεπανάληπτα όμορφη. Γι΄αυτό, συγκριτικά προς τις φθορές της πόλης σε άλλα της σημεία, η αναφορά μας μοιάζει πολύ ... λεπτολόγος και ... πολυτελής.... Ομως δεν είναι έτσι... Η Σπιανάδα φθείρεται καθημερινά... Απλά το συνολικό της κάλλος κάνει τις ζημιές της να φαίνονται ... μικρολεπτομέρειες...

Πάντως εμείς θα συνεχίσουμε να γράφουμε μέχρι να ... βαρεθούμε. Αν και εσείς ενοχλείστε, προσθέστε την διαμαρτυρία των σχολίων σας... Τουλάχιστον...

Σπιανάδα, σωτήριον έτος 2009...

Ισως περισσεύουν οι σχολιασμοί αφού δεν είμαστε οι αποκλειστικοί θεατές της καθημερινής αθλιότητας, που σημειώνεται και συνεχώς αυξάνεται στην πλατεία μνημείο-σύμβολο και περηφάνεια της Κέρκυρας, την Σπιανάδα. Οι παρατιθέμενες φωτογαφίες δεν εξαντλούν το πάνθεον της κακομοιριάς. Πλάϊ στα ποικιλοχρώμως βαμμένα φανάρια της Σπιανάδας (έτσι παραμένουν επί μερικούς μήνες) και στον ξεριζωμένο μαζί με την βάση του πάγκο, παραλείψαμε να σας εκθέσουμε την εικόνα της "Πλατείας της Ενωσης", που τα σύμβολα των επτανήσων έχουν εξαφανισθεί κάτω από επανειλημμένα στρώματα ρυπαίνουσας μπογιάς. Δεν αναφερθήκαμε και στα τριγύρω περίπτερα, που έχουν "στολισθεί" καταλήλως και αναλόγως. Εμείς, πάντως δεν ανησυχούμε, γιατί διαπιστώνουμε, ότι τοπική και κεντρική εξουσία κοιμώνται με συνέπεια τον "ύπνο" της ... προοδευτικότητάς τους και φροντίζουν έτσι ώστε η Σπιανάδα να βρίσκεται σταθερά εκτός κάθε κοινωνικής εποπτείας και ελέγχου. Δημοτική και Ελληνική αστυνομία σέβονται ... το "άσυλο" της Σπιανάδας.
Αν την προσφέραμε σε εργολάβους-κατασκευαστές για να φτιάξουν μερικά σύγχρονα "τολμηρά αρχιτεκτονήματα" τύπου Κωτσέλα-Σαρόκου στην Σπιανάδα, μήπως θα βελτιώναμε την αισθητική της; Για σκεφτείτε το, ιδιαίτερα όσοι ...δεν το έχετε ξανασκεφτεί...

Στο μεταξύ, βέβαια, ούτε λόγος για μία στοιχειώδη περιφρούρηση του χώρου, του τοπίου, του μνημείου. Σιγά, η πατρίδα κοιμάται...

δικαίωμα στο όνειρο...

... αποτελεί η χθεσινή υπογραφή προγραμματικής σύμβασης μεταξύ Νομαρχίας και Δήμου Κερκυραίων για αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ανάπλασης των όψεων του Δημοτικού Θεάτρου και του περιβάλλοντος χώρου. Δικαίωμα λέμε, γιατί πρέπει πρώτα να δούμε σε τι προτάσεις θα καταλήξει ο διαγωνισμός. Πόσο δηλαδή θα καταφέρει να σκεπάσει την ανεπανάληπτη αχήμια των σημερινών όψεων και πόσο θια καταφέρει να συνταιριάξει το οικοδόμημα με το αρχιτεκτονικό-πολεοδομικό περίγυρο. Οταν έχεις καεί στο γάλα, φυσάς και το γιαούρτι...

Αν, όμως, αν λέμε, τα πράματα πάνε καλά, τότε η πόλη θα απαλλαγή από τον χειρότερο παράγοντα κακαισθησίας, που πάνω από 40 χρόνια έχει εγκατασταθεί στο κέντρο της...

Κάποιοι ευχόνταν -όχι αδικαιολόγητα- την κατεδάφισή του... Ατυχώς, μία τέτοια σκέψη -με δεδομένη την πολιτιστική πολιτική του κράτους, τα οικονομικά της τοπικής αυτοδιοίκησης κ.λ.π. - εμπεριέχει τον κίνδυνο της... κατάργησης του. Κίνδυνος, που ενισχύεται και από την συλλογική μας αδράνεια. Αυτή την διαχρονική κοινωνική μας απραξία, που επέτρεψε την εντελώς απαράδεκτη κατεδάφιση του παλιού Δημοτικού Θεάτρου αλλά και την σιωπηλή αποδοχή αυτού του τερατουργήματος, που το αντικατέστησε... Γι' αυτό κρίνουμε με πραγματισμό τα δεδομένα. Μία αξιοπρεπής αναμόρφωση των εξωτερικών όψεων, μαζί με την εσωτερική λειτουργική του αρτίωση είναι ό,τι πρέπει. Αν παράλληλα φτιαχτούν χειμερινός και θερινός "Φοίνικας", όπως προβλέπει η σχετική μελέτη, τότε τι άλλο θέλουμε !!!

Δεν μπορούμε να μην εκφράσουμε την ικανοποίησή μας για την κινητικότητα, που υπάρχει τελευταία γύρω από το Δημοπτικό Θέατρο. Η διαμόρφωση δεύτερης σκηνής, η στεγανοποίηση της πολύπαθης στέγης και τώρα ο προγραμματισμός της εξωτερικής του ανάπλασης είναι πολύ θετικά.

ΥΓ. Η δημιουργική συνεργασία Νομαρχίας και Δήμου νομίζουμε, ότι μόνο καλά προοιωνίζει...

Ενα δυστύχημα με πολιτική ευθύνη...

Φυσικά και δεν θα ασχοληθούμε με τα ακριβή συμβάντα του συγκεκριμένου θανατηφόρου... Ούτε δουλειά μας είναι ούτε πρόθεσή μας... Αυτό, όμως δεν μειώνει την πίκρα, την οργή και τον θυμό για τον σίγουρα άδικο χαμό μιάς συμπολίτισας στην κεντρική πλατεία της πόλης, που είναι καταδικασμένη να υποδέχεται το σύνολο της κυκλοφοριακής επικοινωνίας Βορρά, Μέσης και Νότου του νησιού. Είναι υποχρεωμένη, εξαιτίας της προκλητικής αδιαφορίας, εμπαιγμού και περιφρόνησης κεντρικής και τοπικής εξουσίας, που επί 10ετίες παρέχει μπαλκονάτες υποσχέσεις για περιφερικό δακτύλιο της πόλης. Και τελικά, 10ετίες τώρα δεν έχει γίνει ούτε ένα μέτρο παρακαμπτήριου δρόμου. Χάθηκαν ... οι παχές αγελάδες γενναίων χρηματοδοτήσεων και ΕΟΚικών προγραμμάτων χωρίς ποτέ να διεκδικηθεί το αυτονόητο: η παράκαμψη της πόλης.... Τόσα χρόνια και ούτε μία κυκλοφορικακή ρύθμιση της προκοπής...
Ο υπάρχων κυκλοφοριακός σχεδιασμός αποτρέπει αντί να ενισχύει την περιφεριακή επικοινωνία και επιβάλλει την διέλευση των πάντων από το Σαρόκο. Στα πλαίσια της ίδιας λογικής (λογική κατ' ευφημισμό) σχεδιάζεται το ...πολυθρύλητο πάρκιγκ του Σαρόκου. Δεν χρειάζεται ασφαλώς καμμία συγκοινωνιολογική γνώση αλλά απλό νιονιό για να καταλάβει κανείς πόσο θα επιδεινώσει τους όρους κυκλοφορίας γύρω από την Πλατεία. Η αυτονόητη ελάφρυνση του κυκλοφοριακού φόρτου, με παράκαμψη της πόλης, περιφεριακούς χώρους στάθμευσης και επαρκή αστική - δημοτική συγκοινωνία μοιάζει στον τόπο μας terra incognita. Φαίνεται, ότι άλλα, εκτός κοινής λογικής και κοινού συμφέροντος, ήταν τα κίνητρα των αποφάσεων δράσης για τον κυκλοφοριακό εφιάλτη της πόλης... Το Σαρόκο -που στις ώρες αιχμής θυμίζει πολύ Βομβάη ή Νέο Δελχί- θα συνεχίσει να είναι ο υποχρεωτικός τόπος διέλευσης για τεράστια λεωφορεία (τουριστικά-ΚΤΕΛ-φυσαρμόνικες) τριαξονικά φορτηγά, μοτοσυκλέτες, ποδήλατα κ.λ.π.

Πόσο θα πρέπει να είναι άραγε το τίμημα του αίματος, μέχρις ότου η απλή λογική υπερισχύσει της μικροπολιτικής;

Συμβολή στην ιστοριογραφία του τόπου

Η εμπεριστατωμένη μελέτη του καθηγητή Κώστα Καραμούτσου για τους Σουλιώτες, την διασπορά τους και την γενεαλογική κατανομή τους, ιδιαίτερα στην Κέρκυρα. Αξιοποιώντας κατά τρόπο αυστηρά επιστημονικό όλες τις αναγακίες πηγές, που επί πολλά χρόνια διερεύνησε κυρίως στα ιστορικά αρχεία της Κέρκυρας, ο συγγραφέας παρουσίασε μία ολοκληρωμένη μελέτη, που εμπλουτίζει την σχετική βιβλιογραφία και ταυτόχρονα προσφέρεται για ανάγνωση και επιμόρφωση ημών των μη ειδικών...

Για το βιβλίο: "Σουλιωτών γενεαλογίες" εισηγήθηκαν οι πανεπιστημιακοί Ανωγειάτης και Πυλαρινός και οι συντοπίτες Ζυμάρης και Μπότσης.

Ο Κώστας Καραμούτσος μας δίνει ξεχωριστή χαρά με την δουλειά του. Το έργο του αποπνέει το πάθος, την θέληση, την φιλοπονία του και τους όραμά του για στερέωση και διάδοση της γνώσης σαν στοιχείο ατομικής επιμόρφωσης και συλλογικού εκπολιτισμού. Ιδιαίτερα χαρμόσυνο η προααγγελία τριών επόμενων πονημάτων του καθηγητή Κώστα Καραμούτσου. Τα περιμένουμε...

Οφείλουμε να τον γνωρίζουμε

Τον Ανδρέα Μ. Ανδρεάδη, πατριάρχη των δημοσίων οικονομικών, όπως τον χαρακτηρίζει ο τίτλος της εξαιρετικά προσεγμένης έκδοσης του Ανοικτού Σεμιναρίου Οικονομικής Ιστορίας. Ψυχή της επιμέλειας του Σεμιναρίου, των εκδόσεων του και της συγκεκριμένης έκδοσης, ο άξιος συμπολίτης καθηγητής του Πανεπιστήμιου της Αθήνας και κοσμήτορας της Νομικής Γιώργος Δονάτος, που μαζί με τους Μανώλη Κουντούρη, Νίκο Θεοχαράκη, Βασίλη Ράπανο, Παναγιώτη Κιμουρτζή και Αντώνη Μπρεδήμα ανασυνθέτουν επιγραμματικά το πολυσχιδές βιογραφικό του άξιου συμπολίτη επιστήμονα.

Μάλλον ελάχιστοι και ελάχιστα γνωρίζουμε για το έργο, την σημασία αλλά και το εύρος της απήχησης, του επιστημονικού κύρους και της διεθνούς αναγνώρισης του Ανδρέα Ανδρεάδη. Ο υπογραφόμενος ομολογεί την άγνοιά του και συναισθάνεται, πως τα πνευματικά ιδρύματα του τόπου μας έχουν υποχρέωση στην ευρύτερη προβολή και τιμή του Κερκυραίου μελετητή της Δημοσιονομικής ιστορίας του Ελληνισμού.

Μήπως ήρθε η ώρα για ασύρματο ευρυζωνικό δίκτυο ?

Υπηρεσίες ασύρματου ευρυζωνικού δικτύου απολαμβάνουν οι πολίτες των Τρικάλων με πρωτοβουλία και δράση του Δήμου. Ενθουσιασμένοι δείχνουν οι κάτοικοι τόσο οι νέοι, που κατά κανόνα είναι οι περισσότερο χρησιμοποιούντες τις υπηρεσίες του διαδικτύου, όσο και μεγαλύτερης ηλικίας επιχειρηματίες, επιστήμονες κ.λ.π., που βελτιώνουν την ποιότητα της εργασίας και της ζωής τους. Οι Τρικαλιώτες δεν είναι μόνοι... Ασύρματο ευρυζωνικό δίκτυο και στο Αγρίνιο, όπως μας πληροφορεί η ιστοσελίδα του Δήμου... Οι κάτοικοι δεν έχουν παρά να απευθυνθούν στην αρμόδια δημοτική υπηρεσία ώστε -με την ταυτότητά τους- να αποχτήσουν κωδικό ελεύθερης και απειριόριστης πρόσβασης.

Μήπως ήλθε και η ώρα της Κέρκυρας; Της Κέρκυρας μνημείου της Unesco... Της Κέρκυρας, που χειμάζεται από την τουριστική-οικονομική κρίση... Της Κέρκυρας,που αναζητεί σε θολά νερά και μεταφυσικές δυνάμεις την ..."αναβάθμισή" της... Λέμε, τώρα...

Ωραίο ξεκίνημα για το 2009…

… η βραδυά, που οργάνωσε στο κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο η Χορωδία Κέρκυρας σε συνεργασία με την συμφωνική ορχήστρα των Τιράνων. Βραδυά, που αφιερώθηκε στο αποχωρούντα διευθυντή της Χορωδίας και σεμνό εργάτη της τέχνης επί αρκετές 10ετίες Λευτέρη Σπίνουλα και την σύντροφο στην ζωή και την τέχνη Αγγελική Κατωπόδη-Σπίνουλα.
Στο πρώτο και στο δεύτερο μέρος η Χορωδία Κέρκυρας επιβεβαίωσε την φήμη της σαν χορωδιακό σύνολο υψηλών προδιαγραφών. Ιδιαίτερα άρεσε και καταχειροκροτήθηκε το δεύτερο μέρος της εκδήλωσης με την συμμετοχή των solist Δημήτρη Καβράκου, Χριστόφορου Σταμπόγλη και του Παντελή Κοντού (βαρύτονοι), Γιάννη Χριστόπουλου (τενόρου) και της Τζίνας Πούλου (σοπράνο). Μαζί με την χορωδία Κέρκυρας ακούστηκαν σε έργα Mozart, Verdi και Rossini.
Ιδιαίτερος έπαινος ανήκει στην συμφωνική των Τιράνων, που ακούστηκε σαν έμπειρο σύνολο με γεμάτο ήχο και φυσικά στο μαέστρο Αλκη Μπαλτά, που η μπαγκέτα του χαρίζει ποιοτικές στιγμές στους μουσικόφιλους Κερκυραίους…
ΥΓ. Η οριστική μονωτική επισκευή της οροφής του δημοτικού Θεάτρου καταγράφονται στα συν της Δημοτικής αρχής και κυρίως της πόλης μας για την νέα χρονιά.

αυτό θα πεί πολιτισμός, Unesco, αναβάθμιση και καλή χρονιά !!!

Τόχουμε ξαναγράψει: άν κάποιος έχει συνηθίσει να ... φτύνει, το πρόβλημα δεν είναι δικό του: είναι δικό μας που τρώμε τις ροχάλες...
Οταν πριν από λίγους μήνες χαιρόμαστε για την συντήρηση, ανάπλαση και πολιτιστική αξιοποίηση της πλατείας της Λεμονιάς τονίζαμε, οτι το έργο χρειάζεται επίβλεψη και κοινωνική επόπτευση. Αυτός νομίζουμε, οτι είναι ο ρόλος της αστυνομίας, της Δημοτικής αστυνομίας και κάθε άλλης εποπτικής αρχής, που οφείλει να υπερασπίζεται τα έργα και τα επιτεύγματα -μικρά ή μεγάλα- του ανθρώπινου πολιτισμού.

Για μάς, η .... "δικαίωσή" μας δεν αποτελεί έκπληξη. Είναι το φυσικό αποτέλεσμα του συλλογικού κοινωνικού μας πολιτισμού. Είναι το νομοτελές τέκνο της κουλτούρας του Ι.Χ., που αποτελεί αναπόσπαστο ταυτολογικό στοιχείο του νεο-Ελληνα. Η Νικηφόρου Θεοτόκη- θεωρητικά πεζόδρομος- είναι γεμάτη παρκαρισμένα αυτοκίνητα όσων -ιδίως τα βράδυα και τις αργίες- επισκέπτονται τα μπάρ και τα εστιατόρια της περιοχής. Είναι όμως και αποτέλεσμα μιας ακατανόητης αδράνειας των τοπικών αρχών, που γνωρίζουν κάλλιστα και διαθέτουν πλείστες όσες αποδείξεις, οτι ο πολιτισμός του Νεο-Κερκυραίου είναι ο πολιτισμός της "πάρτης μου" και βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της νεο Ελληνικότητας. Να γιατί η άσκηση συστηματικού και σοβαρού εποπτικού έργου στην πόλη αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της αναβάθμισής της.

Γιατί, λοιπόν, τα "χεράκια" συμπολιτών μας κόψανε κατά τον τρόπο, που φαίνεται στην φωτογραφία -το απόγειο της βαρβαρότητας- τις λεμονιές της μικρής Πλατείας; Πιθανότερη εκδοχή η εξασφάλιση του πολύτιμου χώρου πάρκιγκ, που υπό κανονικές συνθήκες η Δημοτική αρχή θα όφειλε να είχε απαγορεύσει από την πρώτη ημέρα παραλαβής του έργου, με την τοποθέτηση κατάλληλων εμποδίων (μπάρες), που να μην επιτρέπουν κάθε διέλευση οχήματος.... Για μικροπολιτικές σκοπιμότητες λένε κάποιοι άλλοι. Γιατί "...έτσι μου γουστάρει" θα προσθέταμε εμείς στην διαφορική δάγνωση της κοινωνικής μας παθολογίας.

Οποιο όμως και αν είναι το κίνητρο της αθλιότητας, που μας εκθέτει συνολικά και συλλογικά τέτοια αποτελέσματα μπορούν να αποτρέπονται γενικά με την θεσμοθέτηση της προστασίας τους (π.χ. μπάρες για παρεμπόδιση διέλευσης & στάθμευσης) και την συστηματική εποπτεία του χώρου. Αλλοιώς κάθε έργο εξωραϊσμού, συντήρησης και ανάδειξης της πολιτιστικής κληρονομιάς, του αρχιτεκτονικού πλούτου και της οικιστικής ιδιατερότητας της πόλης θα καταντάει απλή σπατάλη χρημάτων των πολιτών. Η παρούσα Δημοτική αρχή οφείλει να το αντιληφθεί. Για να μας πείσει πραγματικά, πως θέλει να ανατρέψει τα κακώς έχοντα και πως έχει αντιληφθεί, ότι ο χρόνος, που κυλάει με τέτοια αποτελέσματα, της αφαιρεί κάθε επιχείρημα "σύντομης και πρόσφατης θητείας".