Σαν το Καποσίδερο...

...Γίνεται η καθημερινότητά μας στην πόλη και το νησί... Οχι τόσο για το επίπεδο εγκατάλειψης, που εξελίσσεται ραγδαία μέσα στις τελευταίες 10ετίες...

Για την πολιτική των τοπικών και των κρατικών μας αρχών το έχουμε ξαναγράψει δεκάδες φορές... Η επανάληψη πλέον μόνον κούραση φέρνει... Πιο σημαντική, πιο τραγική είναι η κλιμάκωση της συλλογικής μας αδιαφορίας σαν πολίτες, σαν οργανωμένοι φορείς...

Το Καποσίδερο, λοιπόν καταρρέει μπροστά στα μάτια μας για πολλοστή φορά... Κανένας τοπικός ή κρατικός άρχοντας δεν κατάφερε να εντάξει την διάσωση αυτού του σημαντικότατου μνημείου της Πανευρωπαϊκής Ιστορίας και της παγκόσμιας κληρονομιάς σε πρόγραμμα διάσωσης... Είτε ολόκληρου είτε σε προγραμματισμένα βήματα σωστικής παρέμβασης... Τρανή απόδειξη πολιτικής και πολιτιστικής ανεπάρκειας...

Το ξαναγράφουμε, λοιπόν, το Καποσίδερο καταρρέει και ίσως χρειάζεται η ενεργή έκφραση των ευαισθητοποιημένων πολιτών, όπως π.χ. έγινε και γίνεται για την αναστήλωση της Annunziatta. Και ακόμη ενεργητικότερα αν επιθυμούμε πραγματικά να μην βιώσουμε και την καταβύθιση της ανατολικής οχύρωσης του Παλιού φρουρίου. Περιβαλλοντικοί, πολιτιστικοί φορείς και κινήσεις έχουν τον λόγο. Αυτοί είναι και η μόνη ελπίδα... Διότι η πατρίδα κοιμάται είτε κοιμώμενη είτε αγωνιζόμενη...

Τουλάχιστον υπάρχει πρόοδος...

Είμαστε από αυτούς, που έχουν ενυπόγραφα υποστηρίξει την αγωνία τους για τις περιβαλλοντικές συνέπειες του έργου στο Παλιό Λιμάνι, πιστεύοντας, ότι μπορούσε κάλλιστα να σχεδιαστεί ορθότερα με βάση τις ανάγκες της περιοχής... Ανησυχούμε μάλιστα ιδιαίτερα, γιατί μεγάλη εφησύχαση επικρατεί χωρίς να υπάρχει καμία επίσημη δέσμευση για τροποποίηση των όρων κατασκευής...

Είμαστε ακόμη από αυτούς, που δυσκολεύονται να πιστέψουν την πολυδιαφημιζόμενη οικονομική άνθιση της περιοχής, που υπόσχεται το καταφύγιο σκαφών στην Σπηλιά... Αντίθετα, πιστεύαμε και πιστεύουμε, ότι η αξιοποίηση του οικοδομικού τετραγώνου, που περιλαμβάνει το κτίρο της Αγροτικής, το Πρωτοδικείο, το κτίριο των Αδελφάτων κ.λ.π. ως διοικητικού μεγάρου θα προσέφερε σταθερή οικονομική ανάπτυξη στην περιοχή αλλά και αισθητική αναβάθμιση με την συντήρηση ενός σημαντικού οικοδομήματος...

Εντούτοις, προσαρμοσμένοι στην οικονομική, πολιτική και φαντασιακή μιζέρια των εποχών δεν μπορούμε παρά να χαρούμε για την επιτέλους πρόοδο του μετα σιγή χρόνων, όπως φαίνεται και στην φωτογραφία... Ισως αρχίζει να φαίνεται το τέλος της απίθανης και απαράδεκτης ταλαιπωρίας της περιοχής...

Μέχρι πότε αυτό το χάλι;;;

Στην αρχή θέλαμε να ρωτήσουμε: ποιός φταίει γι' αυτό το χάλι;...Γιατί εδώ και λίγα χρόνια είχε ξεσπάσει ... σκληρός αγώνας για την χρήση του χώρου του Δυτικού Περιστύλιου των ανακτόρων και ζήσαμε αρκετές μέρες ..."αγωνιστικών" ανακοινώσεων ενθεν κακείθεν... Ούτε κουβέντα βέβαια για το χάλι του μνημιακού αυτού χώρου εμβληματικού για την Κέρκυρα, που συμπληρώνει περίπου 10ετία υποστηριζόμενος από ικριώματα... Στην ίδια κατάσταση βρισκόνταν και το Ανατολικό περιστύλιο, που επισκευάστηκε πλήρως με έργο του Δήμου Κερκυραίων εδώ και δύο χρόνια. Φανταζόμαστε, πώς όσοι είχαν την ..."αγωνιστική" απαίτηση να χρησιμοποιούν τον χώρο (αλήθεια ποιός τον χρησιμοποιεί σήμερα;) θα είχαν και την στοιχειώδη ευαισθησία για την επισκευή της εισόδου του, που με τα χάλια της συμβολίζει και ενισχύει την γενική εγκατάλειψη της πόλης-μνημείου, αποτελώντας ταυτόχρονα και παιδαγωγικό μήνυμα κακαισθησίας και ωχαδελφισμού...

Η νέα Δημοτική αρχή και οι υπηρεσίες της έχουν τον λόγο... Πιθανόν να μην είναι στην δική τους αρμοδιότητα η ευθύνη για την επισεκυή αλλά σίγουρα είναι στην δική τους σφαίρα δραστηριότητας η περιφρούρηση της αισθητικής της πόλης και κατα συνέπεια η προσπάθεια -τουλάχιστον- των όποιων αρμοδίων. Το ίδιο ισχύει και για άλλους φορείς της πόλης, που χρεώνονται με το καθήκον της αυξημένης ευαισθησίας και εγρήγορσης στους χαλεπούς αυτούς καιρούς...

Εξαιρετικό event

... ηταν η βραδιά μουσικής στο βιβλιοπωλείο ΠΛΟΥΣ την Δευτέρα 7/2/2011 το βράδυ, για 2 βιόλες ντα γκάμπα 3 τσέλα και μία φωνή...

Κατάμεστος ο φιλόξενος και τόσο ατμοσφαιρικός χώρος κυρίως με φοιτητές... Ουσιαστικά, το πρόγραμμα ήταν κομμάτι των πτυχιακών εργασιών των φοιτητριών του Ιόνιου Πανεπιστήμιου Νίκης Σταυράτη (βιόλα ντα γκάμπα) και Φραντσέσκας Μεταλληνού (τσέλο). Στην εκδήλωση συμμετείχαν ο Ιωάννης Τουλής (καθηγητής του μουσικού τμήματος), η Ιωάννα Καζαντζίδη και η Χριστίνα Παπαλίτσα (βιολοντσέλο).

Στο πρώτο μέρος ακούστηκαν προκλασσικά κομμάτια για δύο βιόλες ντα Γκάμπα σε μουσική 17ου αιώνα των John Jenkins, Mosieur de Sainte-Colombe και Johannes Schenck ενώ το δεύτερο μέρος -πιο μοντέρνο- περιλάμβανε έργα των Γιάννη Τουλή και Rudolf Hild, με φωνητική συμμετοχή της θαυμάσιας Ελενας Πατσαλίδου...

Αψογα συντονισμένος, άλλοτε ευχάριστος και ταξιδευτικός άλλοτε συνεγερτικός ο ήχος της βραδιάς, που αναδείχθηκε στην ατμόσφαιρα του ΠΛΟΥ...

Ωραιότατη η πρωτοβουλία των οργανωτών της εκδήλωσης αλλά και η επιλογή του χώρου... Ελπίζουμε να συνεχίσει ο ΠΛΟΥΣ με παρόμοιες πρωτοβουλίες...

Μούρχεται να γελάω...

...καθώς αντικρύζω την κατάσταση του κτιρίου της Ελαιουργίας και θυμάμαι το διήμερο συμπόσιο, που οργάνωσε το τμήμα Ιστορίας του Ιόνιου Πανεπιστήμιου την προηγούμενη χρονιά με θέμα την βιομηχανική ιστορία του τόπου... Αναφορές από ειδικούς αρχιτέκτονες και άλλους μηχανικούς, από ιστορικούς επιστήμονες, εξέθεσαν την μοναδικότητα των βιομηχανικών κτιρίων της Κέρκυρας, που έχουν πλέον περάσει στην ...προϊστορία. Θύματα μιας "πολιτισμένης" βαρβαρότητας, που εξαφάνισε την συντριπτική πλειοψηφία των πολλών Κερκυραϊκών βιομηχανικών οικοδομημάτων και εγκαταστάσεων, σύμφωνα με την Εθναρχική επιταγή του: χτίστε, χτίστε, χτίστε...

Μούρχεται να γελάω, καθώς αντικρύζω τα υπολείμματα του καταρρέοντος κτιρίου της Ελαιουργίας στο Μαντούκι και αναλογίζομαι, ότι ουσιαστικά είναι το τελευταίο εναπομείναν δείγμα της περιόδου της βιομηχανικής ανάπτυξης της Κέρκυρας (το εργοστάσιο Δεσύλλα, που εξαφανίστηκε μπροστά στα μάτια μας, το έχουμε κλάψει από καιρό)...

Συνέρχομαι, όμως και δεν γελάω γιατί αναλογίζομαι, ότι ζούμε μέσα στον πυρετό του ... εκσυγχρονισμού της κοινωνίας μας, της λήψης αποφάσεων για ...ριζικές τομές, που σκοπό έχουν να οδηγήσουν τον τόπο σε νέα εποχή προόδου και ανάπτυξης...

Γι' αυτό και ούτε τολμάω να απασχολήσω κάποιον υπεύθυνο, κάποιαν υπηρεσία (υπάρχει άραγε;) αρμόδια για την απάλειψη αυτής της ζοφερής εικόνας φθοράς και μιζέριας στο ιστορικό προάστειο της πόλης, το ταυτισμένο με την βιομηχανική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, εκεί, που έσυρε τα βήματά της η κυρα-Επιστήμη του Ντίνου Θεοτόκη στην "Τιμή και το Χρήμα", εκεί, που οι σκλάβοι στα δεσμά τους γέμισαν τις σελίδες της ιστορίας του 19ου και 20ου αιώνα...

Οταν αισθάνεσαι, οτι η οργή, που ξεχειλίζει για τον παραλογισμό της αδιαφορίας δεν έχει λόγια, που να την αποδώσουν, κάτι ...σάπιο συμβαίνει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας...

Τόχουμε ξαναγράψει αλλά...

Είναι καιρός, που η κεντρική όψη των ανακτόρων, μπροστά στην είσοδο του παραρτήματος της Δημοτικής Πινακοθήκης έχει γίνει ... σα τα μούτρα μας.... Απτή απόδειξη του πολιτιστικού μας επιπέδου, της επάρκειας του εκπαιδευτικού μας συστήματος αλλά και των μηχανισμών κοινωνικού ελέγχου και προστασίας της πολιτιστικής μας κληρονομιάς...

Σε άλλες χώρες και πόλεις -σε άλλες βέβαια- υπάρχουν υπηρεσίες που φροντίζουν άμεσα και με τεχνική επάρκεια την αποκατάσταση των συνεπειών της χρωμορρύπανσης... Εχει αποδειχτεί μάλιστα, ότι η εγκαιρότερη αποκατάσταση αποθαρρύνει την συνέχιση του ...ευγενούς έργου...

Για την ώρα, έχουν περάσει μήνες και η εικόνα της μπροστινής όψης των ανακτόρων, συμβολικά και πραγματικά δίπλα στην είσοδο της Δημοτικής Πινακοθήκης παραμένει, όπως δείχνει η φωτογραφία...

Εδώ υπάρχει συμμετρία αν λάβουμε υπόψη μας τα χάλια και του Δυτικού Περιστύλιου των Ανακτόρων αυτού, που έχει χορηγηθεί στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και παραμένει στις σκαλωσιές την τελευταία 10ετία...

Στο μποσκέτο...

...Καθώς μπαίνει κανείς από την κεντρική είσοδο αντικρύζει μπροστά του -αριστερά και δεξιά- δύο περιστύλια... Το αριστερό καθαρίστηκε, το δεξιό παραμένει κατάμαυρο...

Ποιά είναι η λύση για συμμετρική αισθητική του χώρου; Το λογικότερο θα ήταν να καθαριστεί και το δεξιό περιστύλιο αλλά το πιθανότερο είναι να ...περιμένουμε να μαυρίσει και το αριστερό...

Σε μία πόλη με τον μνημειακό και αρχιτεκτονικό πλούτο της Κέρκυρας - ιδιαίτερα μετά τον χαρακτηρισμό της ως πόλη-μνημείο της UNESCO- θα έπρεπε να ήταν αυτονόητη η ύπαρξη ειδικής Δημοτικής τεχνικής Υπηρεσίας συγκροτημένης με κατάλληλα εξιδικευμένο προσωπικό. Ετσι ώστε να μεριμνά σε καθημερινή βάση για την συντήρηση αυτού του πλούτου, που έχει τεράστια σημασία για την αισθητική αναβάθμισή της, για την βελτίωση της ποιότητας ζωής αλλά και για την οικονομική της αναγέννηση...

ΥΓ. Εννοούμε συνεργείο από ειδικούς και το τονίζουμε... Για να μην ξαναδούμε τον Μαβίλη και τον Γκίλφορντ ...βλογιοκομμένους...

Απόψε διάλεξη του Γώργου Ζούμπου

Εστω και καθυστερημένα (χτές λάβαμε την σχετική ενημερωτική αφίσσα) σας ενημερώνουμε για την ομιλία του αξιότατου συμπολίτη, διάκονου των επιστημών των Μαθηματικών & της Ιστορίας Γιώργου Ζούμπου, απόψε, Παρασκευή 4/2/2011 και ώρα 20:30 στο Αμφιθέατρο του Τμήματος Αρχειονομίας & Βιβλιοθηκονομίας (Ιωάννου Θεοτόκη 72) με θέμα: "Τα Μαθηματικά στην Ιόνιο Ακαδημία κατά την περίοδο Ιωάννη Καραντηνού". Η ομιλία πραγματοποιείται στα πλαίσια των επιμορφωτικών εκδηλώσεων του τοπικού παραρτήματος της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας (6η διάλεξη για το 2010-2011) και είναι ...μαθηματικά βέβαιο, ότι αξίζει τον κόπο...

Ομιλία του Νάσου Μαρτίνου

Στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μουσείου Σολωμού και της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών, στα Μουράγια (Κ. Δαφνή & Θ Μακρή 1), ο γνωστός συμπολίτης γιατρός και λογοτέχνης Νάσος Μαρτίνος θα μιλήσει με θέμα: " Το Αγιο και το Κακό", την Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου στις 8 μ.μ. Στα πλαίσια της εκδήλωσης θα προβληθεί ταινία μικρού μήκους για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.