Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2008

14 Σεπτέμβρη 1943: Θλιβερή ημερομηνία...

... με θλιβερότερη συνέχεια. Η εκτεταμένη καταστροφή του ιστορικού ιστού της πόλης με θύματα μερικά από τα σημαντικότερα και ταυτολογικά της κτίρια υπήρξε τελική... Οχι, βέβαια γιατί ήταν τεχνικά αδύνατη η ανακατασκευή τους με παρόμοιους αρχιτεκτονικούς και πολεοδομικούς όρους. Δεκάδες πόλεις της Κεντρικής Ευρώπης, κατ εξοχήν της Γερμανίας που είχαν σχεδόν εξαφανιστεί από τον χάρτη , ανοικοδομήθηκαν από την αρχή και με τρόπο, που να καθιστά απόλυτα μη αντιληπτή την καταστροφή, που μεσολάβησε. Οι απώλειες κτιρίων της Κέρκυρας -ασφαλώς πολύ σημαντικές- δεν μπορούν να καταταχτούν και στην πρώτη σειρά αντίστοιχων συμφορών σε άλλες Ευρπωπαϊκές πόλεις. Μέγιστη, όμως Κερκυραϊκή συμφορά υπήρξε η πολιτιστική και πολιτική συγκυρία των μεταπολεμικών και μετεμφυλιακών χρόνων. Το να αποφασίζεται από το Δημοτικό Συμβούλιο Κερκυραίων η πλήρης κατεδάφιση του Δημοτικού Θεάτρου, που σίγουρα επιδεχόνταν επισκευή και συντήρηση δεν θα πρέπει να είναι και απο τις ευτυχέστερες και τις επιτυχέστερες στιγμές του δημόσιου βίου της πόλης... Ούτε και ο τρόπος ανοικοδόμησης των ερειπίων της πόλης, που πειθάρχησε στην εθνοπατερική ρήση: "χτίστε, χτίστε, χτίστε...". "Λίγος" και ο πολιτισμός εχόντων και κατεχόντων, που θεωρητικά είχαν τις προϋποπθέσεις να έχουν υπερβεί αμάθειες και απαιδευσίες. Ας ρίξουμε μία ματιά στην οδό Ζαμπέλη και στον λόφο του Αγιου Αθανασίου... Εκεί, που το επιβλητικό κλασσικό οικοσυγκρότημα της Bella Venezia αντικαταστάθηκε από πολυκατοικίες υποσταθμικής αισθητικής, που η μόνη τους αξία είναι να μας θυμίζουν, οτι εκείνα τα χρόνια ... "νόμος ήταν το συμφέρον του εργολάβου"... Με την ιδια αισθητική ανοικοδομήθηκαν τα ερειπωμένα κενά στους Αγιους Πατέρες, το Καμπιέλο, την Πιάτσα, το Σαρόκο. Στο πνεύμα της ίδιας μορφικής και πολεοδομικής αθλιότητας οικοδομήθηκαν ολόκληρες γειτονιές, όπως ο Κωτσέλας.
Αυτή η κυριαρχία της κακαισθησίας υπήρξε ουσιαστικό υπόστρωμα των λαϊκισμών και των βαρβαροτήτων, που ακολούθησαν στα χρόνια της οικονομικής "άνθησης", που μετέτρεψαν καταπράσινα περίχωρα της πόλης σε στιβάγματα νεοπλουτίστικων κατοικιών με ανύπαρκτους πολεοδομικούς όρους. Η ίδια κακαισθησία, που ούτως ή άλλως είναι το καθημερινό πολιτιστικό σχολείο όλων μας συνεχίζει να απειλεί το φυσικό και το ανθρωπογενές περιβάλλον της πόλης.
Ευτυχώς μπορούμε να κοιτάζουμε ακόμη τα Ανάκτορα, το παλιό και το Νέο φρούριο, τα Μουράγια, την Πιάτσα και το Καμπιέλο και παρ΄όποιες φθορές και προκλητικές ενδείξεις απόλυτης αδιαφορίας των αρχών, μπορούμε να ελπίζουμε, χρησιμοποιώντας ό,τι διατηρήθηκε ως επιχείρημα κατά της συνεχούς και ύπουλης βαρβαρικής επιβολής, που θα εποφθαλμιούσε ως κατάλληλο οικόπεδο ακόμη και την Σπιανάδα...
ΥΓ. Οι Φωτογραφίες του Γερμανικού βομβαρδιστικού και της βομβαρδισμένης Εβραϊκής συνοικίας ανήκουν στο θαυμάσιο ιστολόγιο: "ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ" του σημαντικότατου συμπολίτη Γιώργου Ζούμπου (ηλεκτρονική διεύθυνση του ιστολόγιου, που ανεπιφύλακτα σας προτείνουμε για συχνή επίσκεψη είναι: http://oldkerkyraphoto.blogspot.com/) Από εκεί τις "κλέψαμε"...

Δεν υπάρχουν σχόλια: