Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Αξίζει να το δούμε...

Την τρίτη το βράδυ 1η Δεκεμβρίου στις 10 μ.μ. προβάλλεται από το κανάλι της Βουλής η κλασσική πιά και αριστουργηματική ταινία της Τώνιας Μαρκετάκη: "Ιωάννης ο βίαιος". Ενα πρωτοπορειακό φιλμ, γυρισμένο το 1973 με σαφείς κοινωνικές αναφορές στην Ελλάδα του 1960 αλλά και με "προφητικές" αρετές για την μαγική δύναμη των ΜΜΕ.
Για μας υπάρχει και ένας πρόσθετος λόγος: ανάμεσα στο εκλεκτό επιτελείο ηθοποιών- πρωταγωνιστών της ταινίας και ο δικός μας αλησμόνητος Φίλιππος Βλάχος. Ισως είναι η σημαντικότερη κινηματογραφική του παρουσία, που ούτως ή άλλως υπήρξε περιορισμένη αφού ο Φίλιππος ενωρίς απεσύρθη και αφοσοιώθηκε στην υπηρεσία της λογοτεχνίας και του Ντίνου Θεοτόκη... Θυμηθείτε το, Τρίτη βράδυ...

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Χαράς Ευαγγέλια για τον «ΦΟΙΝΙΚΑ»

Σχεδόν δεν το πιστεύαμε, όταν το ακούσαμε δια χειλέων του προέδρου του ΔΗΠΕΘΕ κ. Παπά, ότι η μελέτη για την ριζική επισκευή-συντήρηση του δημοτικού Θεάτρου «Φοίνικας» έχει ολοκληρωθεί… Στην πραγματικότητα, πρόκειται για αρκετές επιμέρους μελέτες (στατική, ηλεκτρομηχανική κ.λ.π.), οι οποίες συγκροτούν το συνολικό πακέτο… Το σχέδιο αποτελεί μία τεκμηριωμένη υπόσχεση για την σε βάθος αναβάθμιση της πολιτιστικής υποδομής της πόλης της Κέρκυρας, αφού με την υλοποίησή του, επιτυγχάνεται:
-Η διάσωση ενός θαυμάσιου αρχιτεκτονήματος της πόλης μας, σπουδαίας μνημιακής αξίας.
-Η δημιουργία δύο σημαντικών θεατρικών πολυχώρων: του χειμερινού Φοίνικα και του Θερινού Φοίνικα, που με την κατασκευή κινητής στέγης αποκτάει διαχρονική λειτουργικότητα.
-Η υλοποίηση μιας εμπράγματης χωροθέτησης ενός «πολιτιστικού άξονα» ή μίας πολιτιστικής γειτονιάς στο κέντρο της πόλης, που θα περιλαμβάνει το υπάρχον κύριο Δημοτικό Θέατρο (με τις δύο σκηνές του και με την ανάγκη ριζικής αισθητικολειτουργικής αναβάθμισης εσωτερικά και εξωτερικά), το κινηματοθέατρο Ορφέας, την αίθουσα της Ιόνιας Ακαδημίας, τον Αη Γιώργη του Παλιού Φρουρίου.
Στον χώρο του παλιού Φρουρίου, π.χ. στην τάφρο μπροστά από την «μακαριστή» υπογεφύρια μπορεί να δημιουργηθεί ένα αξιόλογο από άποψη χωρητικότητας και ακουστικής επάρκειας υπαίθριο βαθμιδωτό Θέατρο ιδανικό για παραστάσεις αρχαίου Θεάτρου, Οπερας, συμφωνικής μουσικής κ.λ.π., που μαζί με την ανακαινιστέα υπογεφύρια θα αποτελούν την αναγκαία συμπλήρωση στις πολιτιστικές υποδομές της πόλης και του νησιού.
Ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ, λοιπόν, μπορεί να είναι ο πρώτος και αποφασιστικός κρίκος αυτής της αλυσίδας έργων και ενεργειών για την διαμόρφωση μιας υποδομής αντάξιας ενός σημαντικού παρελθόντος, ενός δυναμικού και ενεργού παρόντος καλλιτεχνικής δημιουργίας αλλά και μιας πόλης χαρακτηρισμένης ως μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς… Δεί, δη χρημάτων, ώ άνδρες Κερκυραίοι, βεβαίως, βεβαίως… Ελπίζουμε, ότι η προσδοκία του επερχόμενου ΕΣΠΑ να αποδειχθεί όνειρο αληθινό και όχι απατηλό…

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Ωραίες εικόνες....


... Κερκυραϊκότητας στην πρωϊνή φθινοπωρική Κυριακάτικη λιακάδα... Κρίκετ στην Κάτω Πλατεία από πολύ μικρά παιδιά. Εικόνες να τις χαίρεσαι... Να ξεχνάς μιζέριες, να διακόπτεις γκρίνια και κριτική, να χαμογελάς για τις ευλογίες αυτού του τόπου...

Δύο διαφορετικές εικόνες...




Στις πρώτες αναρτήσεις του παρόντος ιστολογίου βρίσκονται οι φωτογραφίες των δύο άκρων των προπυλαίων των ανακτόρων Μιχαήλ και Γεωργίου, όπως ήταν επί αρκετά χρόνια, σύμβολα της πολιτικής αβελτηρίας και της συλλογικής μας αδιαφορίας. Σήμερα, λοιπόν, οι "ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ" μπορούν να παρουσιάσουν με πολλή χαρά την ριζική επισκευή στέγης και ταβανιού μπροστά από την Δημοτική Πινακοθήκη. Το έργο, που πραγματοποιήθηκε από τις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου Κερκυραίων είναι σημαντικό, τόσο από άποψη συντήρησης, όσο και από άποψη αισθητικής αυτού του ιδιαίτερα προβεβλημένου τμήματος των ανακτόρων...
Ατυχώς, το ίδιο δεν ισχύει για την αριστερά πλευρά των προπυλαίων. Εκεί, που στεγάζεται τμήμα του Ιόνιου Πανεπιστημίου... Πριν από λίγο καιρό, θυμόμαστε την διένεξη μεταξύ του Μουσείου Ασιατικής Τέχνης, που διεκδίκησε την χρήση του χώρου (που του ανήκει) και του Πανεπιστημίου, που τον χρησιμοποιεί. Δεν γνωρίζουμε την οποιαδήποτε ρύθμιση μεσολάβησε από τότε... Γνωρίζουμε, όμως (έτσι νομίζουμε), ότι και τα 2 παραπάνω ιδρύματα ανήκουν στο ίδιο κράτος. Μήπως, λοιπόν μπορεί να βρεθεί λύση, ώστε να καταργηθεί -μετά από την αναγκαία επισκευή- το αίσχος των ..."αιωνίων" ικριωμάτων...

ποιός φταίει;

Είναι εύκολο να κατηγορήσεις την υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου για αυτή την εικόνα Κυριακή - πρωϊ στην πάνω πλατεία. Εύκολο μεν, άδικο δε... Διότι:
1) Η υπηρεσία καθαριότητας είχε ήδη τους δικούς της υπαλλήλους ενεργοποιημένους, που μετά από λίγο καθάρισαν την πλατεία.
2) Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ...νυκτερινή βάρδια οδοκαθαριστών, που θα φροντίσει να καθαρίσει ό,τι αφήνουν στον χώρο οι ...νεανικές ολονυκτίες.

Το πρόβλημα, λοιπόν, μας παραπέμπει βαθύτερα στο επίπεδο κοινωνικής μας συνείδησης και αγωγής, που προφανέστατα έχει σοβαρά ελλείματα... Θλιβερό φαινόμενο, όταν αυτό εκφράζεται μέσα από την στάση νέων ανθρώπων από τους οποίους η βελτίωση -συγκριτικά με τους παλιότερους- είναι λογική κοινωνική προσδοκία... Ατυχώς, με ευχολόγια, δεν έρχονται οι αλλαγές... Χρειάζεται η θεσμοθετημένη εφαρμογή σταθερού κοινωνικού ελέγχου, που καθιερώνει δημόσιο ήθος...

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

να μην το ξεχάσουμε...


Σε μία εβδομάδα, το άλλο Σάββατο 28 Νοεμβρίου στις 8:00 μ.μ. στο Δημοτικό Θέατρο προοιωνίζεται μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική βραδυά. Με την στήριξη της "Παλιάς" και την συμμετοχή πολλών σολίστ, προαναγγέλεται ως βραδυά αστέρων. Αξίζει τον κόπο να την θυμηθούμε και να την απολαύσουμε...

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Ηγουμενίτσα-Πρέβεζα: Δρόμος μεγάλης σπουδαιότητας και για την Κέρκυρα...

Όταν πριν από 4 περίπου 10ετίες έγινε λειτουργική και προσβάσιμη η οδική σύνδεση Ηγουμενίτσας - Πρέβεζας άλλαξε σημαντικά η διαδρομή Αθήνας-Κέρκυρας. Απαλλάχτηκε από το «δύκολο» κομμάτι του Μακρυνόρους και το δυσκολότερο των Ιωαννίνων-Ηγουμενίτσας. Αυτή η νέα διαδρομή, εμπλουτισμένη και με τη ολιγόλεπτη μεταφορά με το Φέρυ-μπωτ Πρέβεζα-Ακτιο, από την Νότια ακτή του Αμβρακικού (Βόνιτσα-Αμφιλοχία) ήταν προτιμητέα για πολλούς ταξιδιώτες. Η κατασκευή της υποθαλάσσιας ζεύξης επιτάχυνε και διευκόλυνε την συγκεκριμένη διαδρομή. Βέβαια το ταξίδι κατέληγε στην Εθνική Αγρινίου-Αντιρρίου με τα γνωστά προβλήματα οδικής ασφάλειας, ποιότητας και ταχύτητας της προσπέλασης.
Σήμερα στην Β.Δ. Ελλάδα τείνει να διαμορφωθεί μία νέα οδική πραγματικότητα. Δυστυχώς μόνον οδική αφού το αντι-σιδηροδρομικό μένος των κυβερνήσεων της τρέχουσας 30ετίας έχει μετά βδελυγμίας απορρίψει πάμπολλες ευκαιρίες για σιδηροδρομική ζεύξη της Δυτικής Ελλάδας και ουσιαστικό συνολικό εκσυγχρονισμό της συγκοινωνιακής υποδομής ολόκληρης της χώρας… Τέλος πάντων. Ας εστιάσουμε στα προβλεπόμενα οδικά έργα… Η σημασία της Ιονίας Οδού είναι αυτονόητη. Μόνον και μόνον η παράκαμψη του Αγρινίου, που γεύονται ήδη οι ταξιδιώτες αποτελεί αδιάψευστο και κατηγορηματικό ντοκουμέντο για την σπουδαιότητα του έργου, όταν ολοκληρωθεί… Αρκετός καυγάς είχε γίνει κατά τον σχεδιασμό της Ιονίας οδού, αν δηλαδή έπρεπε να πορεύεται παραλιακά η μεσογειακά. Φαίνεται, όμως, πως η επιλογή της ενδοχώριας χάραξής της δεν αποτελεί απαγορευτικό παράγοντα για την βελτίωση της παραλιακής διέλευσης. Ένα σημαντικό έργο π.χ., που έχει ήδη αποφασισθεί είναι η κατασκευή του συνδεδεμένου με την Ιονία οδό δρόμου Αμβρακίας-Ακτίου, μήκους 50 περίπου χιλιομέτρων και προβλεπόμενης ποιότητας ίδιας με τον κεντρικό άξονα (2 διαζώματα ανά κατεύθυνση, βοηθητική λωρίδα, διαχωριστική νησίδα κ.λ.π.). Πρόβλεψη υπάρχει επίσης για την σύνδεση Ακτίου-Λευκάδας, Ιονίας οδού με Αστακό και Πρέβεζας-Ιονίας Οδού.
Κάτω, από αυτούς τους όρους, η παραλιακή Ιονία οδός ή παρα-Ιονία πραγματοποιείται de facto με μοναδικό εναπομένον τμήμα το Πρέβεζα-Ηγουμενίτσα. Για το τμήμα αυτό υπάρχουν -θεωρητικά- προβλέψεις επισκευών και διορθώσεων. Συχνότατες οι κατολισθήσεις και διακοπές διάβασης σε γέφυρες. Συνολικά ο δρόμος, ακόμη και στα καλύτερα τμήματά του δεν υπερβαίνει ποιοτικά έναν επαρχιακό δρόμο και πόρρω απέχει από μία σύγχρονη εθνική οδό… Κάτω από την εξέλιξη, που δημιουργούν η Εγνατία και η Ιονία οδός, η κατασκευή ενός σύγχρονου αυτοκινητοδρόμου Ηγουμενίτσας-Πρέβεζας δεν είναι έργο περιττό αλλά αναγκαία συμπληρωματικό προς τον νέο οδικό χάρτη της περιοχής, την προσδοκία υψηλότερης τουριστικής και εμπορευματικής προσπέλασης, την προοπτική παράλιας οδικής σύνδεσης προς την Αλβανία (Σαγιάδα-Κονίσπολη-Αγ. Σαράντα).
Για την Κέρκυρα, ο αυτοκινητόδρομος Ηγουμενίτσας-Πρέβεζας είναι υψηλής προτεραιότητας για την διευκόλυνση της πρόσβασης προς αυτήν. Ορθά τονίστηκε και κατά την τελευταία πρωτοβουλία του Δήμου κερκυραίων για την προώθηση της σύνδεσης με Σαγιάδα, ότι η επιτυχία και η απόδοση αυτής της σύνδεσης είναι εξαρτημένη από μία ικανοποιητική πρόσβαση της Σαγιάδας από την Εγνατία οδό. Ας μην λησμονείται και η Νότια πρόσβαση (Πρέβεζα-Ηγουμενίτσα), που θα διευκολύνει και πιθανότατα θα επεκτείνει τις συνδέσεις της Κέρκυρας και των Παξών με την απέναντι ακτή σε μία συνολική αυξημένη τουριστική και άλλη εμπορευματική κίνηση. Αυτό ας το έχουν κατά νου οι παράγοντες πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης αλλά και οι πολιτικοί εκπρόσωποι του νησιού στο κέντρο. Δεν είναι δευτερευούσης σημασίας ζήτημα…

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Χαίρε Μαέστρο !!!

Το παρόν ιστολόγιο δεν πρόκειται να καταθέσει μία ολοκληρωμένη νεκρολογία για τον μάεστρο Στέφανο Δολιανίτη, που μας άφησε χρόνους... Αλλοι αρμοδιότεροι θα το κάνουν με την απαιτούμενη πληρότητα, που ταιριάζει στον αποδημήσαντα.
Αφιερώνουμε τον βαθύ σεβασμό μας στον Μαέστρο, που με το μεράκι του και την επάρκειά του έκανε την Μάντζαρο στολίδι και καμάρι του τόπου, μέγα μουσικό σχολείο και υψηλής ποιότητας ψυχαγωγό μας...


Για όσους πονάνε τον τόπο, αναμετρούν τις δυνάμεις του και αγωνιούν για το παρόν και το μέλλον του, η φυγή του Στέφανου Δολιανίτη είναι ΑΠΩΛΕΙΑ. Στο ταξείδι του προς την Κερκυραϊκή γη, Τον συνοδεύει ο πόνος μας αλλά και η αγαλλίασή μας για την πληρότητα του βίου του...

Ή το ένα ή το άλλο…

Κορυφαίος Βρετανός τουριστικός παράγοντας έκανε πρόσφατα μία σημαντική για το νησί μας δήλωση: Η Κέρκυρα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στο μαζικό και τον ποιοτικό τουρισμό…. Η αξία αυτής της δήλωσης έγκειται πρωταρχικά στο κύρος του δηλώσαντος… Διότι, κατά τα άλλα μας κατέθεσε το αυτονόητο αν και απευθύνεται, δυστυχώς σε …ώτα μη ακουόντων. Με το κύρος του ειδικού, ο τουριστικός παράγοντας έρχεται να επιβεβαιώσει την κοινή λογική, που ο τόπος απεχθάνεται και περιφρονεί. Κάπου 30 χρόνια τώρα η Κέρκυρα –ύπαιθρος και πόλη- υποβαθμίζεται συστηματικά και την ίδια ώρα αναμιμνήσκεται ημερών αρχαίων δόξης και κάλλους και …προβληματίζεται γιατί κάθε χρόνο και χειρότερα… Ουδείς λόγος βέβαια για τόσο βαθυστόχαστες αναλύσεις… Η Κέρκυρα επέλεξε συνειδητά μέσα από το συλλογικό ασυνείδητο και την ασυνειδησία των πολιτικών αρχών της… Ο μαζικός τουρισμός χαρακτηρίστηκε ως μονόδρομος εκσυγχρονισμού της οικονομίας και -κυρίως- δικαιότερης κατανομής του τουριστικού προϊόντος… Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως η μαζική συμμετοχή των Κερκυραίων στην παραγωγή τουριστικού προϊόντος τους έφερε άμεσα πιο κοντά στην εισπρακτική διαδικασία του οικονομικού αποτελέσματος. Για έναν τόπο, που στις προηγούμενες 10ετίες ανήκε στους πρώτους νομούς της χώρας σε μέγεθος μεταναστών προς την Γερμανία, η είσοδος του μαζικού τουρισμού έμοιαζε μάνα εξ ουρανού και καμία φωνή προσοχής, εγκράτειας, προγραμματισμού, ανάπτυξης υποδομών κ.λ.π. δεν μπορούσε να εισακουσθεί ευχάριστα. Πρωταγωνιστές σε έναν απύθμενο λαϊκισμό οι πολιτικοί παράγοντες του τόπου, ευλογούσαν την μαζική καταστροφή φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος ακουμπώντας με την μαγική ράβδο της ανοχής και της συναίνεσης τον βιασμό του νησιού, που τον μετέτρεπαν σε … αγωνιστική και προοδευτική πράξη.
Και σήμερα; Σήμερα … άξια ών εποιήσαμεν, απολαμβάνομεν… Για μαζικό τουρισμό είμαστε μια χαρά… Τίποτε δεν μας λείπει. Οικιστικό μπάχαλο, ευτελείς υπηρεσίες φιλοξενίας, οδικό δίκτυο προηγουμένων αιώνων, κυκλοφοριακός εφιάλτης με αρκετές θυσίες στον μολώχ της ασφάλτου, φτηνιάρικη ακρίβεια στις εμπορικές μας συναλλαγές… All inclusive και πολύ μας πέφτει… Το αναγνωρίζουν ρεαλιστικά και ντόπιοι τουριστικοί παράγοντες…
Ο ποιοτικός τουρισμός απαιτεί ένα άλλο, ριζικά διαφορετικό μοντέλο κοινωνικής ανάπτυξης, που μαζικά αγνοούμε ή περιφρονούμε… Και κατ’ αρχήν χρειάζεται ριζική αποκατάσταση των καταστροφών της τελευταίας 30ετίας, που πιθανότατα είναι οι περισσότερες και χειρότερες, που υπέστη το κερκυραϊκό τοπίο στα τελευταία 3000 χρόνια ιστορικής διαδρομής… Πρώην ειδυλλιακές ακτές και γραφικά ψαροχώρια μοναδικής ομορφιάς χρειάζονται … μικρές ελεγχόμενες πυρηνικές εκρήξεις για να απαλλαγούν από την πρωτοφανή και μαζικότατη βεβήλωση. Πλάι στο συστηματικό έργο αποκατάστασης απαιτείται και η προώθηση βασικών υποδομών, για τις οποίες ΟΥΤΕ ΕΝΑ κυριολεκτικά έργο δεν έγινε στο νησί την τελευταία 30ετία. Η απολύτως φυσιολογική ανάγκη προσπέλασης της διαδρομής Κάβου-Ρόδας σε χρόνο λιγότερο από μία ώρα απαιτεί κατάλληλο συνολικό αυτοκινητόδρομο και όχι τις εμβαλωματικές λύσεις κάποιων παρακάμψεων…
Δεν ξέρω αν πρέπει να μεταφερθεί το αεροδρόμιο, γνωρίζω, όμως πολύ καλά, ότι εδώ και δεκαετίες είναι αναγκαία η αύξηση του εστεγμασμένου χώρου του υπάρχοντος για να σταματήσει το αίσχος της φιλοξενίας των αναχωρούντων στο λιοπύρι (τελευταία ανάμνηση πριν από την αναχώρησή τους…).
Ο ποιοτικός τουρισμός είναι εξάλλου ταυτισμένος με τον πολιτιστικό τουρισμό. Αυτόν, που συστηματικά καταδιώκουμε σε βαθμό ουσιαστικής απαγόρευσης. Καταργήσαμε …με «αγώνα» κάθε είδους φεστιβαλική εκδήλωση (Τελευταία, τα Ionian Concerts είναι υπό ουσιαστική εγκατάλειψη και πάντως σε καθεστώς απόλυτης …περιφρούρησης, για να μην γίνουν γνωστά). Κρίμα, για έναν τόπο, που η διαχρονική λειτουργία του ως γέφυρα Ανατολής-Δύσης, τον έχει πλουσιοπάροχα γεμίσει με μνημεία αυτής της ιστορικής πορείας, που μαζικά περιφρονούμε, κακοποιούμε, εγκαταλείπουμε ή θάβουμε…
Θεωρητικά, μπορούμε και σήμερα να αλλάξουμε ρότα. Να συνειδητοποιήσουμε, ότι ο μαζικός τουρισμός, με όρους Ελληνικότητας, υπήρξε παράγοντας εκτεταμένης καταστροφής χωρίς μακροπρόθεσμα και σταθερά οικονομικά οφέλη. Δεν αισιοδοξούμε… Όταν επί 30ετία διδάσκεσαι, διδάσκεις και συνομιλείς στην Κινεζική, αποκλείεται να δώσεις επιτυχημένες εξετάσεις π.χ. στην Γαλλική φιλολογία… Το πολύ-πολύ να μιλάς καλά Κινέζικα…

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Ας γίνει κάτι...



Στην είσοδο καταρχήν του Δημοτικού Θεάτρου, όπου τα μάρμαρα πλάϊ στην σκάλα της εισόδου έχουν σπάσει κακι από τις δύο πλευρές, όπως δείχνουν οι φωτογραφίες. Η κατάσταση αυτή, μόνον ...συμβολική αξία έχει για την συνολική αισθηστική και λειτουργική αρτιότητα του Δημοτικού μας Θεάτρου. Αν τα σπασμένα μάρμαρα ενέχουν αυτόν τον συμβολισμό, συμφωνούμε να μην πειραχτούν... Ενδεικτική επίσης και η κατάσταση της οροφής του φουαγιέ. Και να σκεφτεί κανείς, οτι το ταβάνι του ίδιου χώρου, που κλείστηκε για να αποτελέσει -πολύ ορθά- την β' σκηνή του Δημοτικού θεάτρου φτιάχτηκε καλαίσθητα, όπως φαίνεται και στις σχετικές φωτογραφίες.
Αλήθεια, τι γίνεται με τηνμελέτη εξωτερικής αισθητικής αναβάθμισης του Θεάτρου, που μας είχαν προαναγείλει εδώ και αρκετό καιρό πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση... Ειλικρινά, προσβλέπαμε σ' αυτό το έργο, που μαζί με κάποιες βασικές εσωτερικές λειτουργικές και αισθητικές αναβαθμίσεις μπορούσε να καταστήσει την όλη κατάσταση αξιοπρεπή τουλάχιστον για τα όμματα των παρεπιδημούντων και επισκεπτών της πόλης και νήσου ταύτης...
Ισως υπάρχει σήμερα η πολιτική συγκυρία, που επιτρέπει το έργο αυτό να προωθηθεί και να υλοποιηθεί... Αρκεί να μην θριαμβεύσει και πάλι η χωροθετική μας ανισορροπία μαζί με ....λυρικούς μεγαλοϊδεατισμούς. Αρκεί, επιτέλους να στοχεύσουμε στο εφικτό και αναγκαίο...

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Να γίνει… Τι να γίνει;

Τι να γίνει το παλιό νοσοκομείο, όταν δεήσει και αντικατασταθεί από το στοιχειωμένο νέο Νοσοκομείο;
Να γίνει κέντρο υγείας αστικού τύπου… Ναι, αλλά μήπως είναι μεγάλο γι’ αυτό; Τότε, να γίνει και σχολείο… Ναι. Αλλά τι σχολείο; Δημοτικό, Γυμνάσιο ή Λύκειο ή απ’ όλα; Και γιατί να μην γίνει και ένα πάρκιγκ, αφού τόσο λείπουν από την πόλη οι χώροι στάθμευσης… Μήπως θα μπορούσε να γίνει πολυχώρος πολιτισμού με μεταφορά του αρχαιολογικού Μουσείου, που ασφυκτιά στην σημερινή του θέση;…
Αυτός ο δημόσιος καταιγισμός προτάσεων χρήσης του κτίσματος ή/ και του χώρου είναι απολύτως ενδεικτικός του τρόπου, που αποφασίζονται σ’ αυτή την πόλη οι επεκτάσεις, οι αλλαγές χρήσεων οι νέες κατασκευές. Δηλαδή έξω από κάθε χωροταξικό πλαίσιο και λογική, που να αιτιολογεί την πρόταση και να την εντάσσει σε μία γενικότερη, συνολικότερη λογική ανάπτυξης και βελτίωσης της ποιότητας ζωής... Και κατ’ αρχήν χρειαζόμαστε μία υπεύθυνη γνωμάτευση για τις στατική επάρκεια του κτιρίου. Και μόνον, που έχει ανοίξει τέτοια κουβέντα, είναι αναγκαίο να υπάρξει ειδική τεχνολογική απάντηση από τους καθ’ ύλην αρμόδιους.
Να μερικές σκέψεις, που πηγάζουν αυτόματα από τις προτάσεις που κατατίθενται. Αν π.χ. η πόλη επιλύσει το κυκλοφοριακό της πρόβλημα κατά τα διεθνή παραδεδεγμένα για ομοειδή οικιστικά σύνολα, δηλαδή με πεζοδρόμηση του κέντρου, περιφερειακούς χώρους στάθμευσης και αξιόπιστη αστική συγκοινωνία, τότε ίσως να περισσεύει το έργο ενός υπόγειου χώρου στάθμευσης στην περιοχή ή αντίθετα, να επιβάλλεται για να λύσει το πρόβλημα της στάθμευσης των αυτοκινήτων των κατοίκων της περιοχής. Συμφέρει να αυξήσουμε τα σχολικά κτίρια στο κέντρο της πόλης, όταν η πόλη με τις Καποδιστριακές της διαστάσεις χρειάζεται σχολικά κτίρια στην περιφέρειά της, όταν ο γιγαντισμός των σχολικών μονάδων γεννάει φαινόμενα «Γκράβας» κ.λ.π.; Μήπως θα έπρεπε ο χώρος να διατεθεί ως κοινόχρηστος σε μία περιοχή φορτωμένη οικιστικά τόσο με την ποσοτική έννοια του όρου όσο και με την αισθητική της αγίας αντιπαροχής; …
Καταθέτουμε ενδεικτικά αυτούς τους προβληματισμούς για να δηλώσουμε σαφώς, ότι δυσκολευόμαστε να τοποθετηθούμε. Και δεν θέλουμε να το κάνουμε, όσο δεν έχουμε στα χέρια μας μία πρόταση, που να εδράζεται σε μία συνολική χωροταξική λογική. Αυτή, που προκλητικά λείπει τόσα χρόνια, ιδιαίτερα από τις περιβάλλουσες το ιστορικό κέντρο εξαιρετικά υποβιβασμένες περιοχές.
Σε θετική κατεύθυνση η απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου για ανάθεση του χώρου στον Δήμο. Η πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση πρέπει να έχει τον λόγο. Και είναι αυτή, που καλείται να αρθρώσει λόγο αρτιωμένο, τεκμηριωμένο, πειστικό. Τέρμα στην λογική της κολοκυθιάς… Δεν αρκούν συναντήσεις φορέων. Χρειάζονται ολοκληρωμένες προτάσεις και εισηγήσεις για να τις κάνουν χρήσιμες και αποτελεσματικές…

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Πήρε φόρα...

... Η Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών και μετά από την εκδήλωση των εγκαινίων του ανακαινισμένου Μουσείου Σολωμού οργανώνει εξαιρετικά ενδιαφέρον με πολλή μεγάλη συμμετοχή εισηγητών για το ερχόμενο Σαββατοκύριακο 6 & 7 Νοεμβρίου...
Αστειευόμαστε, βέβαια, γιατί η Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών είναι συνεχής παραγωγός πολιτιστικών αγαθών επί πολλές 10ετίες. Απλά χαιρόμαστε από βάθους καρδίας, που με αυτή την δραστηριότητα καταπολεμάει αποφασιστικά κάθε ιδέα επαρχιακής μιζέριας... Σαν παραθέτουμε λοιπόν αυτούσιο το δελτίο τύπου της Εταιρείας, όπως το παραλάβαμε...


«Ο στοχασμός των δημιουργών»

Συνέδριο της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών
την 6η & 7η Νοεμβρίου 2009
*

Την Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009 (απόγευμα) και το Σάββατο 7 Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα διαλέξεων του ανακαινισμένου Μουσείου Σολωμού (Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών) το επιστημονικό συνέδριο «Ο στοχασμός των δημιουργών". Η Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών διοργανώνει το συνέδριο αυτό με στόχο να διερευνηθεί ένα ευρύτερο επίπεδο θεωρίας, που συνδέεται με τη «διαχείριση» και με κάποιους από τους στόχους της καλλιτεχνικής και της συγγραφικής δημιουργίας, καθώς συχνά οι δημιουργοί εκφράζουν τις σκέψεις τους για την προσωπική τους και για την ευρύτερη δημιουργία με ποικίλους τρόπους (π.χ. με παρενθετικά κείμενα –χαρακτηριστικό παράδειγμα οι στοχασμοί του Σολωμού– στην αλληλογραφία τους, με απομνημονεύματα, με στοχασμούς κ.ά.
Στην εναρκτήρια συνεδρία (17.30) θα μιλήσουν, ο Περικλής Παγκράτης (εισαγωγική ομιλία) κι ο Αντώνης Ζήβας: (Ο ρόλος της διανόησης στη διαδικασία παραγωγής της φωτογραφικής εικόνας: κάποιες σκέψεις).
Στη βραδινή συνεδρία της ιδίας μέρας (18.40), με γενικό θέμα «Εκκίνηση από τη μουσική», με προεδρία της Ζωής Διονυσίου και με γραμματεία της Χρύσης Παγκράτη, θα μιλήσουν, ο Νάσος Μαρτίνος (Το έργο του Μότσαρτ μέσα από την αλληλογραφία του), ο Κώστας Καρδάμης (Η Φιλοσοφία της Μουσικής του Τζιουζέπε Ματσίνι), ο Νίκιας Λούντζης (Η ιδέα της Ελληνικής Μουσικής στα Απομνημονεύματα του Παύλου Καρρέρ και του Διονυσίου Λαυράγκα) και η Έλλη Γλαρού (Η Φιλοσοφία της Μουσικής του Γάλλου συνθέτη και οργανίστα Μαρσέλ Ντυπρέ).
Την επόμενη μέρα (7 Νοεμβρίου, Σάββατο πρωί, 09.30), με γενικό θέμα «Η νεοελληνική λογοτεχνική παράδοση», με προεδρία του Σωτήρη Τριβιζά και με γραμματεία της Μαγδαληνής Μανωλοπούλου, θα μιλήσουν, ο Νίκος Κοσκινάς: (Διονυσίου Σολωμού στοχασμοί: τα βασικά στοιχεία της σολωμικής ποιητικής), ο Νίκος Κουρκουμέλης: (Μια υπόθεση εργασίας: τα χαρακτικά ως πηγή έμπνευσης του Ανδρέα Κάλβου), ο Δημήτρης Φίλιας: (Η ποιητική του Παλαμά), ο Νίκος Παπαδημητρίου: (Ο Άγγελος Σικελιανός και το μαρτύριο του «πρωτότοκου εκ νεκρών» του Ποιητή), ο Χανς Σλουμ: (Μπρεχτ – Καβάφης: ένας ποιητικός διάλογος), ο Βασίλης Λέτσιος: (Στοχασμοί του Σεφέρη για το Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ΄), ο Γιώργος Κεντρωτής: (Στο ποιητικό εργαστήρι του Νίκου Εγγονόπουλου) και ο Θεοτόκης Ζερβός (Στοχασμοί του Μανόλη Αναγνωστάκη για την Ποίηση σε Επιμύθια ποιημάτων του).
Στην απογευματινή συνεδρία της 7ης Νοεμβρίου (17.30), με γενικό, θέμα «Μια αναδρομή», με προεδρία του Σπύρου Ασωνίτη και γραμματεία της Νικολαΐδας Πέννα, θα μιλήσουν, η Ανδρομάχη Μπάτζιου: (Ο Ρόλος του Αγάθωνος στο έργο του Αριστοφάνη), ο Θεόδωρος Παππάς: (Η πολιτική στην κωμωδία του Αριστοφάνη) και ο Ερωτόκριτος Μωραΐτης: (Ο πολιτικός στοχασμός του Δάντη: από το De Monarchia στη Θεία Κωμωδία).
Ακολούθως θα διενεργηθεί «στρογγυλή τράπεζα» με θέμα «Οι Δημιουργοί και η ποιητική τους», στην οποία θα συζητήσουν οι, Πάνος Βλαγκόπουλος, Γιώργος Κεντρωτής και Χάρης Ξανθουδάκης, με συντονιστή τον Νίκια Λούντζη.
Την οργανωτική επιτροπή του συνεδρίου αποτελούν οι, Πρόεδρος: Περικλής Παγκράτης, Αντιπρόεδρος: Δημήτρης Κονιδάρης, Γραμματέας: Κώστας Καρδάμης, Ταμίας: Λουκιανός Ζαμίτ, Μέλη: Κώστας Λιντοβόης, Νίκος Κοσκινάς και Βέρα Κονιδάρη.
Η είσοδος είναι ελεύθερη.