Η πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής για την λειτουργία δύο -έστω και μικρών- περιφερικών χώρων στάθμευσης την περίοδο των εορτών είναι καταρχήν θετική αφού αντικειμενικά πρέπει να θεωρηθεί δοκιμαστική. Η δοκιμή αυτή, λοιπόν βοηθάει για να βγουν τα αναγκαία συμπεράσματα. Σ’ αυτά πρέπει να εντάξουμε:
-την «λατρεία» του μέσου πολίτη για το ιδιωτικό μέσο μεταφοράς του, που από πολλές 10ετίες αποτελεί ταυτολογικό στοιχείο του νέου – Ελληνα και απαραίτητο εξάρτημα της κοινωνικής του καταξίωσης.
-την ανεπάρκεια των μέσων μαζικής μεταφοράς, που έχουν χάσει από καιρό το «παιγνίδι» των μετακινήσεων. Η ανεπάρκεια αυτή -κομμάτι συνειδητών πολιτικών επιλογών όλων των μεταπολεμικών 10ετιών- αποτελεί ουσιαστική προϋπόθεση της απόλυτης κυριαρχίας της κουλτούρας του Ι.Χ.
Η βαθειά επίγνωση τόσον αυτής της καθιερωμένης κοινωνικής κουλτούρας όσο και της επίσημης κρατικής αδιαφορίας και υποτίμησης της προαγωγής των σύγχρονων μέσων μαζικής μεταφοράς (σύγχρονα τραίνα, τραμ στις μεγάλες επαρχιακές πόλεις κ.λ.π.), επιτάσσει την χάραξη ολοκληρωμένων πολιτικών κυκλοφορίας-στάθμευσης με πρόβλεψη μέτρων ρεαλιστικών και ιεραρχημένων. Τέτοιο είναι κατά την γνώμη μας το γενικό πλαίσιο μέτρων και έργων, που έχουμε δημόσια καταθέσει μαζί με τον Δήμο Μακατσώρη (βλ. και στο τρέχον ιστολόγιο την ανάρτηση της 2/12/2009 με τίτλο: «Σκέψεις για την βελτίωση της ποιότητας ζωής...»). Φυσικά οι σκέψεις αυτές δεν διεκδικούν καμία αποκλειστικότητα και κανένα αλάθητο. Διέπονται όμως, από ορισμένες αλληλοεξαρτημένες αρχές, όπως:
-Την ανάγκη εξεύρεσης-κατασκευής περιφερικών χώρων στάθμευσης, εκτός του κεντρικού οικιστικού ιστού της πόλης και ικανών να εξυπηρετούν το ΣΥΝΟΛΟ των προσερχόμενων προς την πόλη οχημάτων από Βορρά, Μέση και Νότο.
-Τον ουσιαστικά υποχρεωτικό χαρακτήρα αυτής της στάθμευσης στους χώρους αυτούς, αφού το ιστορικό κέντρο της πόλης πεζοδρομείται… Η ευρεία κοινωνική αποδοχή του μέτρου, από ένα μάλλον δύσπιστο και διαφορετικά συνηθισμένο κοινό απαιτεί την ταχύτατη, ασφαλή και με ακρίβεια σύνδεση των χώρων αυτών με το κέντρο της πόλης (Σαρόκο) με πυκνό δίκτυο δρομολογίων σε όλη την διάρκεια του 24ώρου.
-Την εξασφάλιση χώρων στάθμευσης για τα αυτοκίνητα των κατοίκων του ιστορικού κέντρου σε πρώτη φάση και των άμεσων περιχώρων σε δεύτερη, αξιοποιώντας υπάρχοντες δρόμους αλλά και υπαίθριους χώρους στάθμευσης, που μπορεί να αναδειχθούν μετά από σχετική διερεύνηση και κατασκευαστική παρέμβαση. Πάντοτε βέβαια με σεβασμό προς τις υπάρχουσες πλατείες, που πρέπει να αποκατασταθούν και να λειτουργούν σαν χώροι συνάθροισης, ψυχαγωγίας και πολιτισμού σε ένα αναβαθμισμένο ιστορικό κέντρο, σε πραγματικό όφελος κατοίκων, επισκεπτών, ποιότητας ζωής και οικονομίας.
-Την μεταφορική διευκόλυνση των κατοίκων του ιστορικού κέντρου με κατάλληλα οχήματα (οικολογικά mini-bus, κατάλληλα ταξί). Η δρομολόγησή τους μέσα στο ιστορικό κέντρο (Σπιανάδα, Πιάτσα, καμπιέλο, Σπηλιά) θα άρει τις όποιες αρνήσεις και επιφυλάξεις και θα επιφέρει και νομοτελειακά την κατάργηση της κυκλοφορίας των Ι.Χ. μέσα στο ιστορικό κέντρο αλλά και τον περιορισμό της κίνησής τους στην πόλη γενικότερα.
-Την διαμόρφωση υπαίθριων χώρων στάθμευσης στην ευρύτερη οικιστική ζώνη της πόλης. Τέτοιος χώρος μπορεί π.χ. να είναι ο χώρος του πρώην λυρικού θεάτρου, που καλείται να εξυπηρετήσει οχήματα σχετιζόμενα με την δραστηριότητα του Νέου Δικαστικού Μεγάρου αλλά και παροικούντων την περιοχή. Χώροι παρόμοιοι πρέπει να αναζητηθούν και σε άλλες περιοχές (Μαντούκι, Κανόνι, Σολάρι κ.λ.π.).
Η επιγραμματική επανάληψη των παραπάνω σημείων σκοπό έχει την αποφυγή πρόχειρων ή «λανθασμένων» συμπερασμάτων για δήθεν αποτυχία της περιφερικής στάθμευσης και την επαναφορά στο προσκήνιο των εισηγήσεων για σκάψιμο στην πόλη (Σπιανάδα, τένις, Σπηλιά) και κατασκευή υπόγειων χώρων στάθμευσης. Η αδιέξοδη αυτή λογική με τεράστιο οικονομικό τίμημα, με μέγιστη ταλαιπωρία πόλης και πολιτών, με πιθανότατα εμπόδια ιστορικής & αρχαιολογικής σημασίας έχει -εκτός των άλλων- και πεπερασμένο ορίζοντα χρησιμότητας, αφού η χωρητικότητα ενός τέτοιου χώρου υπερκαλύπτεται από την αύξηση του στόλου των κυκλοφορούντων ΙΧ σε ελάχιστο χρόνο. Χωρίς κανένα δογματισμό, τέτοιες λύσεις μπορούν να εξεταστούν όταν και αν οι υπάρχουσες θέσεις στάθμευσης δεν θα καλύπτουν τις ανάγκες των κατοικούντων το ιστορικό κέντρο…
Είναι καιρός να γίνει πλατειά κατανοητό, ότι η ποιότητα ζωής των κατοίκων του ιστορικού κέντρου αλλά και η προσβασιμότητά του και η επισκεψιμότητά του για την διατήρηση και ενίσχυση κάθε είδους οικονομικής δραστηριότητας σε αυτό, απαιτεί την πλήρη και οριστική απαλλαγή του από το σημερινό κυκλοφοριακό άγος. Κάθε άλλο αποσπασματικό ή διαφορετικής κατεύθυνσης μέτρο πέφτει στο «πιθάρι των Δαναΐδων» του σημερινού αδιέξοδου… Στην ίδια κατεύθυνση είναι αναγκαίες και ουσιαστικές χωροταξικές παρεμβάσεις και χωροθετήσεις, που μπορούν να αλλάξουν ριζικά θετικά αλλά και ρεαλιστικά την φυσιογνωμία της πόλης… Απλά τέτοιες προτάσεις ξεφεύγουν από τα πλαίσια και τις σκοπιμότητες αυτού του σημειώματος…
-την «λατρεία» του μέσου πολίτη για το ιδιωτικό μέσο μεταφοράς του, που από πολλές 10ετίες αποτελεί ταυτολογικό στοιχείο του νέου – Ελληνα και απαραίτητο εξάρτημα της κοινωνικής του καταξίωσης.
-την ανεπάρκεια των μέσων μαζικής μεταφοράς, που έχουν χάσει από καιρό το «παιγνίδι» των μετακινήσεων. Η ανεπάρκεια αυτή -κομμάτι συνειδητών πολιτικών επιλογών όλων των μεταπολεμικών 10ετιών- αποτελεί ουσιαστική προϋπόθεση της απόλυτης κυριαρχίας της κουλτούρας του Ι.Χ.
Η βαθειά επίγνωση τόσον αυτής της καθιερωμένης κοινωνικής κουλτούρας όσο και της επίσημης κρατικής αδιαφορίας και υποτίμησης της προαγωγής των σύγχρονων μέσων μαζικής μεταφοράς (σύγχρονα τραίνα, τραμ στις μεγάλες επαρχιακές πόλεις κ.λ.π.), επιτάσσει την χάραξη ολοκληρωμένων πολιτικών κυκλοφορίας-στάθμευσης με πρόβλεψη μέτρων ρεαλιστικών και ιεραρχημένων. Τέτοιο είναι κατά την γνώμη μας το γενικό πλαίσιο μέτρων και έργων, που έχουμε δημόσια καταθέσει μαζί με τον Δήμο Μακατσώρη (βλ. και στο τρέχον ιστολόγιο την ανάρτηση της 2/12/2009 με τίτλο: «Σκέψεις για την βελτίωση της ποιότητας ζωής...»). Φυσικά οι σκέψεις αυτές δεν διεκδικούν καμία αποκλειστικότητα και κανένα αλάθητο. Διέπονται όμως, από ορισμένες αλληλοεξαρτημένες αρχές, όπως:
-Την ανάγκη εξεύρεσης-κατασκευής περιφερικών χώρων στάθμευσης, εκτός του κεντρικού οικιστικού ιστού της πόλης και ικανών να εξυπηρετούν το ΣΥΝΟΛΟ των προσερχόμενων προς την πόλη οχημάτων από Βορρά, Μέση και Νότο.
-Τον ουσιαστικά υποχρεωτικό χαρακτήρα αυτής της στάθμευσης στους χώρους αυτούς, αφού το ιστορικό κέντρο της πόλης πεζοδρομείται… Η ευρεία κοινωνική αποδοχή του μέτρου, από ένα μάλλον δύσπιστο και διαφορετικά συνηθισμένο κοινό απαιτεί την ταχύτατη, ασφαλή και με ακρίβεια σύνδεση των χώρων αυτών με το κέντρο της πόλης (Σαρόκο) με πυκνό δίκτυο δρομολογίων σε όλη την διάρκεια του 24ώρου.
-Την εξασφάλιση χώρων στάθμευσης για τα αυτοκίνητα των κατοίκων του ιστορικού κέντρου σε πρώτη φάση και των άμεσων περιχώρων σε δεύτερη, αξιοποιώντας υπάρχοντες δρόμους αλλά και υπαίθριους χώρους στάθμευσης, που μπορεί να αναδειχθούν μετά από σχετική διερεύνηση και κατασκευαστική παρέμβαση. Πάντοτε βέβαια με σεβασμό προς τις υπάρχουσες πλατείες, που πρέπει να αποκατασταθούν και να λειτουργούν σαν χώροι συνάθροισης, ψυχαγωγίας και πολιτισμού σε ένα αναβαθμισμένο ιστορικό κέντρο, σε πραγματικό όφελος κατοίκων, επισκεπτών, ποιότητας ζωής και οικονομίας.
-Την μεταφορική διευκόλυνση των κατοίκων του ιστορικού κέντρου με κατάλληλα οχήματα (οικολογικά mini-bus, κατάλληλα ταξί). Η δρομολόγησή τους μέσα στο ιστορικό κέντρο (Σπιανάδα, Πιάτσα, καμπιέλο, Σπηλιά) θα άρει τις όποιες αρνήσεις και επιφυλάξεις και θα επιφέρει και νομοτελειακά την κατάργηση της κυκλοφορίας των Ι.Χ. μέσα στο ιστορικό κέντρο αλλά και τον περιορισμό της κίνησής τους στην πόλη γενικότερα.
-Την διαμόρφωση υπαίθριων χώρων στάθμευσης στην ευρύτερη οικιστική ζώνη της πόλης. Τέτοιος χώρος μπορεί π.χ. να είναι ο χώρος του πρώην λυρικού θεάτρου, που καλείται να εξυπηρετήσει οχήματα σχετιζόμενα με την δραστηριότητα του Νέου Δικαστικού Μεγάρου αλλά και παροικούντων την περιοχή. Χώροι παρόμοιοι πρέπει να αναζητηθούν και σε άλλες περιοχές (Μαντούκι, Κανόνι, Σολάρι κ.λ.π.).
Η επιγραμματική επανάληψη των παραπάνω σημείων σκοπό έχει την αποφυγή πρόχειρων ή «λανθασμένων» συμπερασμάτων για δήθεν αποτυχία της περιφερικής στάθμευσης και την επαναφορά στο προσκήνιο των εισηγήσεων για σκάψιμο στην πόλη (Σπιανάδα, τένις, Σπηλιά) και κατασκευή υπόγειων χώρων στάθμευσης. Η αδιέξοδη αυτή λογική με τεράστιο οικονομικό τίμημα, με μέγιστη ταλαιπωρία πόλης και πολιτών, με πιθανότατα εμπόδια ιστορικής & αρχαιολογικής σημασίας έχει -εκτός των άλλων- και πεπερασμένο ορίζοντα χρησιμότητας, αφού η χωρητικότητα ενός τέτοιου χώρου υπερκαλύπτεται από την αύξηση του στόλου των κυκλοφορούντων ΙΧ σε ελάχιστο χρόνο. Χωρίς κανένα δογματισμό, τέτοιες λύσεις μπορούν να εξεταστούν όταν και αν οι υπάρχουσες θέσεις στάθμευσης δεν θα καλύπτουν τις ανάγκες των κατοικούντων το ιστορικό κέντρο…
Είναι καιρός να γίνει πλατειά κατανοητό, ότι η ποιότητα ζωής των κατοίκων του ιστορικού κέντρου αλλά και η προσβασιμότητά του και η επισκεψιμότητά του για την διατήρηση και ενίσχυση κάθε είδους οικονομικής δραστηριότητας σε αυτό, απαιτεί την πλήρη και οριστική απαλλαγή του από το σημερινό κυκλοφοριακό άγος. Κάθε άλλο αποσπασματικό ή διαφορετικής κατεύθυνσης μέτρο πέφτει στο «πιθάρι των Δαναΐδων» του σημερινού αδιέξοδου… Στην ίδια κατεύθυνση είναι αναγκαίες και ουσιαστικές χωροταξικές παρεμβάσεις και χωροθετήσεις, που μπορούν να αλλάξουν ριζικά θετικά αλλά και ρεαλιστικά την φυσιογνωμία της πόλης… Απλά τέτοιες προτάσεις ξεφεύγουν από τα πλαίσια και τις σκοπιμότητες αυτού του σημειώματος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου