Αυτές είναι οι αθλητικές μας υποδομές…

Σε παλιότερη αναφορά γύρω από το θέμα των αθλητικών υποδομών στον Νομό μας είχαμε υποστηρίξει, πως ίσως είμαστε ο χειρότερος νομός στην Ελλάδα από αυτή την άποψη… Με ξεχωριστή χαρά λοιπόν πληροφορηθήκαμε την πραγματοποίηση του διήμερου Αθλητικού Συνεδρίου (19 & 20 Φεβρουαρίου) στην β’ σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου της πόλης. Φορέας διοργάνωσης το τοπικό παράρτημα των πτυχιούχων καθηγητών Σωματικής Αγωγής, που με την πρωτοβουλία αυτή υπερέβαλλαν το συντεχνιακό πνεύμα και κατέθεσαν ακριβή στοιχεία και γόνιμο προβληματισμό σε ένα σημαντικότατο πρόβλημα: τις αθλητικές υποδομές. Πρόβλημα με άμεσες κοινωνικές προεκτάσεις, αφού η υπάρχουσα υποδομή επηρεάζει ουσιαστικά την δυνατότητα των νέων της παιδικής, προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας να ασχολούνται ενεργά με τον αθλητισμό.
Μιλάμε, λοιπόν για ένα εθνικό «στάδιο» (αυτονόητα τα εισαγωγικά) με έναν άθλιο χλοοτάπητα από κατασκευής του, που μόνον με ριζική ανακατασκευή μπορεί να αντέξει στον χρόνο αποφεύγοντας τις ετήσιες ατελείς εμβαλωματικές επισκευές, που συνεπάγονται πέταμα χρημάτων σε ένα τέλμα, όπως συνήθως γίνεται ο χώρος την περίοδο των βροχών. Μιλάμε για ένα στάδιο, που δεν επιτρέπει -λόγω των μόνον 6 διαδρομών- την διοργάνωση σοβαρού event στίβου, όπως συμβαίνει σε πάμπολλες άλλες Ελληνικές πόλεις (Καλαμάτα, Χανιά, Ηράκλειο, Τρίκαλα, Σύρος, Ιωάννινα κ.λ.π.). Μιλάμε για ένα στάδιο, που η υποσχεσιολογία για κατασκευή νέας κερκίδας και λοιπών εγκαταστάσεων βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του μαζικού εμπαιγμού. Μιλάμε για ένα στάδιο, που το πολυπόθητο σκέπαστρο είναι μικρότερο από την καλυπτόμενη κερκίδα, χωρίς κανενός το αυτί να ιδρώσει ή να πληρώσει. Πλάϊ στο στάδιο το κλειστό γυμναστήριο, εγκαινιασμένο το 1982 σε συνεχή πορεία φθοράς με χαλασμένες πλέον κερκίδες, που έτσι ή αλλοιώς είναι κατάλληλες για μικρό γυμναστήριο περιφερικής πολίχνης. Δίπλα το κολυμβητήριο με συχνότατα καθημερινά λειτουργικά προβλήματα… Ας αποφύγουμε κάθε συζήτηση για τις αθλητικές υποδομές της περιφέρειας. Η απόλυτη ανεπάρκεια είναι ο απόλυτος κανόνας…
Συνυπογράφουμε ως πολίτες αυτής της πόλης, αυτού του νησιού, το διατυπωθέν από τον Πρόεδρο του τοπικού τμήματος της ΠΕΠΦΑ ώριμο και εύλογο αίτημα για την δημιουργία νέου κλειστού γυμναστηρίου με χωρητικότητα 2500 θέσεων!!! Το ίδιο ισχύει και για την αναγκαιότητα δημιουργίας 2 κλειστών γυμναστηρίων στον Βορρά και τον Νότο του Νομού, που υποστήριξε ο κ. Νίκος Πέρρος. Θετικότατη, εφικτή και επιδιώξιμη η πρόταση διαμόρφωσης των αύλιων χώρων σε ασφαλείς αθλητικές σχολικές εγκαταστάσεις.
Είναι απόλυτα βέβαιο, ότι τα αποτελέσματα του Κερκυραϊκού αθλητισμού είναι δυσανάλογα μεγαλύτερα από τις παρεχόμενες δυνατότητες σε υποδομές και υπηρεσίες. Και γι’ αυτό αρμόζει δημόσιος και θερμός έπαινος για τους λειτουργούς του αντικειμένου: τους καθηγητές φυσικής αγωγής στον νομό.
Αντιλαμβανόμαστε, ότι σε συνθήκες κρίσης ή/και μαζικής πλύσεις εγκεφάλων για «κρίση» κάθε αναπτυξιακή πρόταση αντιμετωπίζεται με ειρωνία και βδελυγμία. Παρά ταύτα, εμείς αναρωτιόμαστε: Μήπως είναι ώριμο το αίτημα για ένα νέο συνολικό αθλητικό κέντρο για τον Νομό (στάδιο, γήπεδο, ποδοσφαίρου, κλειστό γυμναστήριο, βοηθητικοί αθλητικοί χώροι κ.λ.π.);
Στο κλίμα βέβαια της καλλιεργούμενης μεζέριας, η διατύπωση σκέψεων για τον αθλητικό τουρισμό, στον οποίο ο νομός μπορούσε και έπρεπε να πρωταγωνιστεί από χρόνια, προλαβαίνοντας την κρίση μέσα από την αναβάθμιση των υποδομών του, μοιάζει πολυτέλεια… Δεν θα ήταν βέβαια, αν τοπική αυτοδιοίκηση και κεντρική εξουσία είχαν από χρόνια αντιληφθεί, ότι η αναπτυξιακή λογική απαιτεί δημιουργία και συνεχή αναβάθμιση εγκαταστάσεων. Ατυχώς, μείναμε στην «λιτότητα» της αρπαχτής και χάσαμε το τραίνο… Πάντως, η δημιουργία νέου σύγχρονου αθλητικού κέντρου με επαρκείς βοηθητικούς χώρους υπηρετεί και αυτή την κατεύθυνση....
Η πρωτοβουλία όμως των καθηγητών Σωματικής Αγωγής στο νησί στο να καταδείξει και να τεκμηριώσει τα ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά της ανεπάρκειας των αθλητικών υποδομών στον Νομό μας είναι αυτή καθ’ εαυτή μία αισιόδοξη αρχή. Η κοινωνία και οι οργανωμένοι φορείς της έχουν τον λόγο…