Μαγική βραδυά!!!

... Η χτεσινή στο Αη Γιώργη, που μας χάρισε η ΟΠΕΡΑ ΔΩΜΑΤΙΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ..

Κάπου ευλογούμε τα γένεια μας αλλά αισθανόμαστε υποχρεωμένοι, χωρίς σεμνοτυφίες, να χαρούμε για το γεγονός, ότι η 5η συνολικά και 1η για την φετεινή χρονιά εκδήλωση του Σωματείου χαρακτηρίζεται τόσο από την εξειδίκευση και ποιότητα του περιεχομένου της όσο και από την ποιότητα της παρουσίασης της μουσικής.

Η βραδυά με έργα Ελλήνων συνθετών, πέρασε στην ιστορία σαν ξεχωριστό, ιδιαίτερα σημαντικό και πρωτοπορειακό καλλιτεχνικό γεγονός για την Κέρκυρα. Να θυμίσουμε, οτι το έργο του συμπολίτη Σπύρου Μαυρόπουλου: Μάνα (σε ποίηση Γεράσιμου Μαρκορά) γράφτηκε κατά παρεγγελία της ΟΔΚ και παρουσιάστηκε κατά μοναδικό τρόπο από την Ρόζα Πουλημένου σε παγκόσμια πρώτη. Παρών στην εκδήλωση και ο συνθέτης Δημήτρης Μαραγκόπουλος (πρόεδρος του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιόνιου Πανεπιστήμιου) του οποίου το έργο : Τραντάφυλλο στο χιόνι, σε ποίηση Αννας Αχμάτοβα και με κομμάτια από το Ασμα Ασμάτων του Σολομώντα, αποδόθηκε με εξαιρετική ερμηνεία από την Ρόζα Πουλημένου και το εξαίρετο βαρύτονο και ψάλτη Βασίλη Αγροκώστα.

Είχε προηγηθεί ο πάντα εξαίρετος βαρύτονος Παντελής Κοντός, που παρουσίασε το έργο του Φίλιππου Τσαλαχούρη: Οι δύο ραββίνοι Op. 54 σε ποίηση Αγαμέμνονα Μουρτζόπουλου.

Καταπληκτική και η σοπράνο Μίνα Πολυχρονίου, που παρουσίασε τον Λατινικό ύμνο Lux Aeterna, μουσικά επνδεδυμένο από τον Νέστωρα Ταίηλορ. Ηχος κλασσικός και σύγχρονος με στοιχεία προκλασσικά και Tango, μαγευτικά απογειωτικός...

Στην κορύφωση και το τελείωμα της βραδυάς, η Ρόζα Πουλημένου και η Μίνα Πολυχρονίου παρουσίασαν το έργο του Χρίστου Παπαγεωργίου: In Memoriam, με στίχους από το λατινικό υμνολόγιο αλλά και τον Ευριππίδη.

Συντονιστής από το pontium του μαέστρου ο Τάσος Στρίκος, που καθοδήγησε θαυμάσια το εξαίρετο σύνολο Μουσικής Δωματίου της ΟΔΚ, που απετέλεσαν οι: Ρεντόνα Κόλλα (βιολί Λυδία Σπίρι (βιολί), Ανδρέας Γεωργοτάς (Βιόλα), Αμβρόσιος Βλαχόπουλος (Τσέλο) Γιάννης Κουτάγιαρ (Κοντραμπάσο) και Αθηνά Φυτίκα (Πιάνο). Οι παραπάνω θαυμάσιοι μουσικοί μας απέδειξαν -για πολλοστή φορά- πώς ένα μικρό σύνολο μουσικών υψηλών προδιαγραφών μπορεί να γεμίσει ένα χώρο σαν τον Αη Γιώργη με συναισθήμαστα πανδαισίας για τους θεατές και ακροατές του... Το σύνολο είχε ενδιάμεσα παρουσιάσει το έργο του "δικού" μας πλέον Αλκη Μπαλτά: Largo & Scherzo. Λέμε δικό μας τον μάεστρο και δημιουργό, που ξέρουμε πόσο αγαπάει την Κέρκυρα, πόσο μόχθησε για την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου και που πρόσφατα ανέλαβε την συμφωνική ορχήστρα της Παλαιάς Φιλαρμονικής... Είμαστε σίγουροι, ότι θα την απογειώσει...

Τα εγκωμιαστικά σχόλια των πολλών Κερκυραίων και ξένων φίλων, που γέμισαν τον Αη Γιώργη (παρά την ατελή δημοσιοποίηση της εκδήλωσης) είναι η μόνη αλλά και τεράστια ανταμοιβή για τους ανθρώπους του διοργανωτή φορέα -της ΟΔΚ, δηλαδή- και ταυτόχρονα ισχυρή δέσμευση για τήρηση ενός άγαφου και μέχρι στιγμής υλοποιούμενου συμβολαίου ποιότητας με το κοινό του τόπου...

Η αλήθεια να λέγεται...

Εχουμε επανειλημμένα παρουσιάσει και καταγγείλει πολλές αθλιότητες, που συμβαίνουν στον χώρο-μνημείο της Σπιανάδας (χρωμορρύπανση, σκουπίδια, ηχορρύπανση, βεβήλωση μνημείων, "άλωση" του πάρκου κ.λ.π.). Επειδή αυτή η τοποθέτηση δεν είναι προϊόν αρρωστημένης γκρίνιας αλλά φυσιολογικής -πιστεύουμε- ευαισθησίας απέναντι στο περιβάλλον της πόλης, είμαστε σήμερα στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσουμε την προσεκτική και ολοκληρωμένη κάθαρση των φανοστατών και του πάρκου, που είχαν πρόσφατα "διακοσμηθεί", όπως παρουσιάσαμε σε προηγούμενη ανάρτησή μας... Αυτό αποδεικνύουν οι φωτογραφίες, που παραθέσαμε...

Χρειάζεται, βέβαια, μία ριζική επισκευή των σκαλοπατιών, που οδηγούν στον χώρο μπροστά στο πάρκο... Και άλλα πράγματα χρειάζονται αλλά πάνω απ' όλα - το ξαναλέμε και το τονίζουμε- χρειάζεται η φύλαξη το μνημείου. Το γεγονός, ότι η Σπιανάδα δεν είναι κάποιο περιφραγμένο άλσος ή αρχαιολογικός χώρος δεν μειώνει τν ιστορική-μνημειακή της αξία άρα και την ανάγκη φύλαξής της. Ισα-ίσα την ενισχύει... Μακάρι αυτή να είναι η τελευταία αναγκαία επανορθωτική παρέμβαση του Δήμου. Μακάρι, λέμε, αλλά λίγο το πιστεύουμε... Κάποιο βράδυ, κάποιοι ...μερακλωμένοι θα ..."ξαναδιακοσμήσουν" τον χώρο. Η λογική του Επιμηθέα θα μας φέρει στο σημείο κάποτε να έχουν λοιώσει οι πέτρες και τα μάρμαρα από τις επαινειλημμένες παρεμβάσεις κάθαρσης...

Αιώνιο Φως...

Με αυτό τον τίτλο (Lux Aeterna) η ΟΠΕΡΑ ΔΩΜΑΤΙΟΥ ΚΕΡΚΡΑΣ έχει ετοιμάσει για το Σάββατο 29 Μαϊου ( 8:30 μ.μ.) στον Αη Γιώργη (Παλιό Φρούριο) μία βραδυά αφιερωμένη στο σύγχρονο Ελληνικό Τραγούδι. Θα ακουστούν έργα των: Δ. Μαραγκόπουλου, Σ. Μαυρόπουλου, Α. Μπαλτά, Χ Παπαγεωργίου, Ν. Ταίηλορ, Φ. Τσαλαχούρη. Θα τραγουδήσουν οι: Ρόζα Πουλημένου, Μίνα Πολυχρόνου (σοπράνο), Παντελής Κοντός και Βασίλης Αγροκώστας (βαρύτονοι). Τους τραγουδιστές συνοδεύει το σύνολο μουσικής δωματίου της Οπερας Δωματίου Κέρκυρας.

Μία βραδυά έξω από τα συνηθισμένα, με πολύ ευχάριστα μουσικά ακούσματα, σε ένα θαυμάσιο αισθητικά και ακουστικά χώρο, περιμένει την προσέλευση του Κερκυραϊκού Κοινού...

Τιμάει την Κέρκυρα

Το λογοτεχνικό περιοδικό ΠΟΡΦΥΡΑΣ... Ασφαλώς δεν έχει ανάγκη από την δική μας μαρτυρία αλλά είναι δική μας η ανάγκη να υποστηρίξουμε μία προσπάθεια, που 20 χρόνια τώρα συνεχίζεται σε υψηλότατο επίπεδο, τέτοιο, που καθιστά το περιοδικό, υλικό αναφοράς για τους ειδικούς του σχετικού επιστητού.

Η βράβευση από τα Κρατικά βραβεία για το 2009 είναι δίκαιη αναγνώριση του έργου, ιδιαίτερα τιμητική για το νησί, που μπορεί να περηφανέυεται για κάποια πράγματα της σύγχρονης καθημερινότητάς του (όχι πολλά δυστυχώς)...

Μνημονεύουμε την εκδοτική ομάδα: Περικλής Παγκράτης, Δημήτρης Κονιδάρης, Θεοτόκης Ζερβός, Νάσος Μαρτίνος και Σωτήρης Τριβιζάς και τους ευχόμαστε πάντα δυνατοί και με κουράγιο...

μωρέ Ωωωωωω!!!

Μη Κερκυραίος φίλος, μετά από ένα διάστημα προσαρμογής του στην Κέρκυρα, διέγνωσε έναν τυπικό ιθαγενή ωχαδελφισμό με ιδιαίτερη συχνότητα στον τόπο, που χαρακτηριστικά απέδιδε με το επιφώνημα " Μωρέ Ωωωωωω", ως ένδειξη ενόχλησης, ως ελεύθερη μετάφραση στα Κερκυραϊκά ήθη, του: "Μη μου τους κύκλους τάραττε¨...

Αυτό το πνεύμα, που μας διακατέχει αρκετές 10ετίες κλιμακούμενης φθοράς του τόπου (χλωρίδας και ... πανίδας) ασφαλώς δεν μπορεί να ματαιώσει το κλείσιμο της τελευταίας στην Ελλάδα σαπωνοποιϊας, του Εργοστασίου Πατούνη στην Ιωάννου Θεοτόκη. Επιχείρηση, που το διάβα της επικάθηται 3 αιώνων, τιμάει και διαφημίζει την Κέρκυρα με τα προίόντα της, στα πέρατα της οικουμένης.

Αισιόδοξο το μήνυμα από την διαφαινόμενη ενεργοποίηση ευαισθητοποιημένων συμπολιτών και φορέων... Τον λόγο έχουν οι εκπρόσωποί μας σε πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση και κεντρική εξουσία... Αρκετά μνημεία της πλούσιας Κερκυραϊκής βιομηχανικής ιστορίας έγιναν πρώτα ερείπια και ύστερα οικόπεδα... Το συγκεκριμένο εργοστάσιο λειτουργεί και μάλιστα αποδοτικά... Λόγική στήριξη χρειάζεται...

Μουσική πανδαισία...

Στον Αγιο Γεώργιο, στο παλιό Φρούριο με την παρουσίαση του έργου του Claudio Monteverdi: Ο Εσπερινός για την Παναγία (Vespro della Beta Vergine). Το σπουδαίο αυτό, οριακά αναγεννησιακό έργο του μεγάλου Ιταλού μουσουργού του 16ου-17ου αιώνα παρουσιάστηκε -για πρώτη φορά στην Ελλάδα- από το Εργαστήρι Παλαιάς Μουσικής, με την συμβολή του Φωνητικού Συνόλου του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, του Ιονίου Συνόλου Παλαιάς Μουσικής και των Χάλκινων Πνευστών. Τραγούδησαν ως μονωδοί οι σοπράνο Ελενα Πατσαλίδου, Bethany Seymour και Αναστασία Τζιλιάνου, η υψίφωνος Ιωάννα Κοκοβίκα, οι Τενόροι Jason Dell, Sam Weatherstone και Graham Bier και ο βαρύτονος Παναγιώτης Πράτσος. Η Διεύθυνση ανήκε στον Peter Seymour. Δύσκολο έργο με πολλές εναλλαγές ρυθμών και ήχων με θαυμάσιους συνδυασμούς φωνητικών παρεμβάσεων (χορωδιακών και μονωδιακών) χάλκινων και εγχόρδων με την συνοδία εκκπλησιαστικού οργάνου και τσέμπαλου. Η παράθεση όλων των συντελεστών της παράστασης αλλά και της προετοιμασίας της θα ήταν κουραστική. Σημασία έχει ότι στο εξαίσιο ακουστικά και χρωματικά περιβάλλον του Αη γιώργη, απολαύσαμε μία συναυλία υψηλών προδιαγραφών με εξαίσια προεργασία, που αποτυπώθηκε στο αρτιότητα της παράστασης. Στα θετικά της εκδήλωσης η πολύ μεγάλη προσέλευση του κοινού (περίπου 100 ήταν οι όρθιοι). Λιτό και εξαιρετικά κατατοπιστικό το πρόγραμμα, με την πολύ κατατοπιστική μουσικολογική συμβολή του Πέτρου Ανδριώτη.

Μαγεμένο το κοινό χειροκρότησε αυθόρμητα και παρατεταμένα του συντελεστές της παράστασης.

Η υψηλής ποιότητας εκτέλεση με την θαυμάσια ακουστική και την υποβλητικότητα του χώρου μας χάρισαν μία θεσπέσια βραδυά, που οργανικά ανήκε στην εβδομάδα την αδφιερωμένη στην μνήμη και το έργο του μεγάλου συμπολίτη μας Αλβέρτου Κοέν (10-16 Μάη). Μπράβο!!!

εισήγηση στην Ημερίδα με θέμα: «Σκέψεις και προβληματισμοί για την εξέλιξη της πόλης και των οικισμών της Κέρκυρας»

Την οργάνωσαν η Αναγνωστική Εταιρεία Κέρκυρας και ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Κέρκυρας σήμερα το πρωϊ, με την ευκαιρία και σχετικής έκθεσης φωτογραφίας με τίτλο: Αυτή την Κέρκυρα Θέλουμε;

Στην παραπάνω ημερίδα καταθέσαμε την εισήγηση, που σας παραθέτουμε:

Αγαπητοί φίλες και φίλοι
Οση ώρα θα έχετε την υπομονή και την καλοσύνη να παρακολουθήσετε τις σκέψεις, που καταθέτω μπροστά σας θα έχετε παράλληλα την ευκαιρία να δείτε μερικές επιπλέον εικόνες σαν κι’ αυτές που περιλαμβάνονται στην φιλοξενούμενη στον χώρο αυτό έκθεση.
Οι πρώτες φωτογραφίες αναφέρονται στην καταρρέουσα ιστορική εκκλησία του Mon repos, λίγα μέτρα πιο πάνω από εκεί, που συνεδριάζει το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης. Οι περισσότερες αναφέρονται στην Σπιανάδα, που υφίσταται μία ραγδαία υποβάθμιση και μαζί της η περιβάλλουσα περιοχή του ιστορικού κέντρου. Λίγες έχουν παρθεί από την Πίνια, που μέχρι πριν λίγα χρόνια θεωρούνταν απόλυτος πεζόδρομος και έχει πλέον μετατραπεί σε κανονικό χώρο διέλευσης & στάθμευσης οχημάτων. Συμπεριλαμβάνονται ακόμη τα ανάκτορα, η ανουντσιάτα, το νεοανεγερθέν κηροστάσιο, το πολύπαθο άλσος του Ανεμομύλου, η εγκαταλειμένη βίλα Κοκοτού με τον θαυμάσιο αρχαιολογικού ενδιαφέροντος κήπο, που θα μπορούσε να αποτελεί χώρο οργάνωσης υψηλού επιπέδου καλλιτεχνικών εκδηλώσεων. Το Αγγλικό Νοσοκομείο στο Παλιό φρούριο, που αντί να διασωθεί και να αξιοποιείται σαν σπουδαίο μνημείο αρχιτεκτονικά και πολύτιμος χώρος γνώσης και πολιτισμού καταρρέει προς δόξαν αλλοπρόσαλλων πολιτικών και μικροπολιτικών. Το san Giacommo, που επίσης προσφέρεται ως ανεξέλεγκτος χώρος στάθμευσης. Δημόσια κτίρια, ιδιαίτερης σημασίας σε κρίσιμα σημεία της πόλης, που δίνουν το κακό παράδειγμα της αδιαφορίας και της εγκατάλειψης. Κτίρια, που θα έπρεπε να είναι τα πρώτα, που θα επισκευάζονταν τουλάχιστον από την πρώτη μέρα ένταξης της πόλης στην λίστα της Unesco. Το υπεράνω περιγραφής κτίσμα του Δημοτικού Θεάτρου μαζί με το παρακείμενο διοικητήριο, καρικατούρα μουσολινικής αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας. Και λοιπά, και λοιπά, και λοιπά…
Ηταν δική μας η πρόταση, της Οπερας Δωματίου Κέρκυρας, για την διοργάνωση αυτής της έκθεσης και σήμερα χαιρόμαστε γιατί ανοίγεται ένας νέος ορίζοντας συσπείρωσης δυνάμεων, που δεν αποδέχονται το συνεχή υποβιβασμό του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος στην πόλη και το νησί ευρύτερα. Η συνάντηση πολλών διαφορετικών πολιτιστικών φορέων στον φιλόξενο αυτό χώρο με πρωτοβουλία του προέδρου της κ. Γιάννη Πιέρρη, μας έπεισε, ότι υπάρχουν πολλές δυνάμεις, ικανές να παρέμβουν για την διάσωση και την αναβάθμιση του τόπου. Αρκεί, βέβαια να πιστέψουν βαθειά, ειλικρινά και με ανιδιοτέλεια στην ανάγκη συσπείρωσης και ενωτικής παρέμβασης στα κοινά.
Φίλες και φίλοι
Όταν πρωτοδιδάχτηκα σε πανεπιστημιακό επίπεδο για τα βιολογικά συστήματα κατάλαβα και έμαθα, ότι η πιθανότητα επιβίωσής τους ήταν άμεσα εξαρτημένη από την επάρκεια των ελεγκτικών μηχανισμών, που διαθέτουν. Πολύ σύντομα διαπίστωσα, ότι η αρχή αυτή αφορούσε και απλούστερα φυσικά και μαθηματικά μοντέλα αλλά και πιο σύνθετες δομές όπως τα κοινωνικά σύνολα … Λοιπόν, και για να μην ξεφύγω από το θέμα της ημερίδας, πιστεύω, ότι εκείνο, που έντονα ανεπαρκεί στην καθημερινή λειτουργία της πόλης με συνεχώς κλιμακούμενο βαθμό απουσίας είναι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί. Είναι, λοιπόν, απόλυτα φυσικό, απόλυτα λογικό έστω και ενοχλητικότατο, η ημιμάθεια, η αδιαφορία, η αυθαιρεσία, η αντικοινωνικότητα και η βαρβαρότητα να αποκτούν συντομότατα τον αέρα της νομιμοποίησής τους. Και φυσικά, συντομότατα μετατρέπονται σε κεκτημένο, σε κατεστημένο. Η ανατροπή τους, έστω και αν υποδεικνύεται από την πιο απλή λογική, μοιάζει ανέφικτη, γραφική, ανεπιθύμητη και αντιδραστική. Ένα απλό παράδειγμα, Πριν από μερικά χρόνια το κιόσκι της Σπιανάδας, το Πάρκο ήταν ο χώρος, που φιλοξενούσε τις καλοκαιρινές συναυλίες των δύο τότε μουσικών σωμάτων της πόλης –Πέμπτη και Κυριακή. Κυριολεκτικά λαϊκή ψυχαγωγία και επιμόρφωση, χωρίς παραμορφώσεις ενισχυμένου ήχου, μέσα στο απόλυτα επιτρεπτό ωράριο κοινής ησυχίας. Τώρα το πάρκο επί 4 με 5 καλοκαιρινούς μήνες φιλοξενεί καθημερινά διάφορους, που παίρνοντας ρεύμα από τις εγκαταστάσεις του χρησιμοποιούν ηλεκτρικά μουσικά όργανα, ενισχυτές και ηχεία πολλών WATT στραμμένα -αυτό είναι το κύριο μέρος της απόλαυσης- προς την κατοικημένη, δυτική πλευρά της Πλατείας. Αυθόρμητες εκδηλώσεις, που κρατάνε όσο αντέχουν οι συμμετέχοντες 2-3-4 ή και 5 το πρωϊ. Κι’ όποιος αντέξει. Η πρόσκληση σε όργανα δημοτικά η κρατικά έχει πάρει χαρακτήρα ανέκδοτου. Ετσι, αυτά τα δρώμενα στην Σπιανάδα είναι ο νέος νομιμοποιημένος θεσμός ψυχαγωγίας, που αποτελεί κατάχτηση. Ανεξάρτητα μάλιστα, αν αυτή κατάχτηση μερικών δεκάδων ατόμων, μαζί μα την παρουσία ολιγάριθμων μπαρ στην ίδια περιοχή απειλούν την βιολογική υποχρέωση του ύπνου 2 περίπου χιλιάδων περίοικων.
Η Σπιανάδα είναι ακόμη θύμα της ανυπαρξίας χωροκατανομής των δραστηριοτήτων στην πόλη, αφού την ίδια ώρα, ολόκληρες περιοχές και πλατείες (π.χ. Σπηλιά) είναι καταδικασμένες σε παρατεταμένο μαρασμό… Κατάχτηση είναι και η συστηματική χρωμορρύπανση του ίδιου του μνημείου, των συμβόλων των Επτανήσων στην Πλατεία Ενώσεως, των Ανακτόρων, των αγαλμάτων, όλων των τοίχων στο ιστορικό κέντρο, που το ευτελίζουν στα μάτια αλλά και στην ψυχή κατοίκων και επισκεπτών.
Φίλες και φίλοι
Ατυχώς, στην χώρα μας, πέρα από μεγάλες διακηρύξεις η τοπική αυτοδιοίκηση παραμένει σε νηπιακή ηλικία ως προς την ενεργοποίηση και την συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, στα καθημερινά… Εκεί όπου η συμμετοχή είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη -όπως σε αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες- έχει αποδειχθεί, ότι μεταξύ των άλλων ασκεί και ένα ουσιαστικό εποπτικό, ελεγκτικό και διορθωτικό έργο στην ζωή των κοινωνιών και των άστεων. Σε μας ακόμη και η απλή πρωτοβουλία, η άσκηση κριτικής, η καλοπροαίρετη υπόδειξη ή η κατάθεση εμπειρίας αντιμετωπίζονται με ψυχρότητα, καχυποψία, με επιθετικότητα ή και δημόσιο προπηλακισμό στα ΜΜΕ. Η πόλη μας, η Κέρκυρα έχει καταγράψει τέτοιες περιπτώσεις και ο ομιλών διαθέτει και προσωπική σχετική εμπειρία… Τα πράγματα δεν θα αλλάξουν δια μαγείας. Η κοινωνική μας κουλτούρα δεν θα μεταβληθεί θαυματουργικά. Αντίθετα, αποτελεί λογική προσδοκία, σε συνθήκες κρίσης η κλιμάκωση του ατομικισμού και της βαρβαρότητας.
Θα ήταν επιθυμητό να γίνει πλέον κοινή συνείδηση ότι μία 30ετία καθημερινής κακοποίησης φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος στο όνομα της ευκολίας και της αρπαχτής έχουν πλέον επιδεινώσει κα την ποιότητα της ζωής μας αλλά και την ίδια την οικονομία τα πόλης και του νησιού. Δυστυχώς, η κριτική σκέψη σε άτομα και κοινωνίες δεν προκύπτει αυτόματα μόνον και μόνον επειδή υπάρχουν τα αντικειμενικά δεδομένα. Νομίζω, ότι είναι λαθεμένη η προσδοκία, ότι μοιραία, αυτόματα θα καταλάβουμε ότι μας συμφέρει ακόμη και σε οικονομικό επίπεδο η διάσωση και η αναβάθμιση της πόλης. Τίποτε δεν γίνεται αυτόματα χωρίς συνειδητή παρέμβαση, συνεχή και συνεπή δράση.
Γι’ αυτό και ο συντονισμός πολιτιστικών, επιστημονικών, τοπικών και περιβαλλοντικών φορέων της πόλης με αφορμή το δεν πάει άλλο μπορεί να αποτελέσει αισιόδοξη νότα στην καθημερινότητά μας. Πιστεύω, ότι είναι καιρός να δημιουργηθεί από τους φορείς αυτούς ένα forum, που θα λειτουργεί και ως διαρκές παρατηρητήριο. Μια τέτοια πρωτοβουλία ούτε υποκαθιστά ούτε πολύ περισσότερο εναντιώνεται στον πολυαναμενόμενο φορέα διαχείρισης του μνημείου. Αντίθετα, θα αποτελέσει παράγοντα συνεχούς επαγρύπνησης και μεθοδευμένης παρέμβασης στα πολλά, πάρα πολλά που αφορούν την πόλη και την ποιότητα ζωής σ’ αυτήν. Θα είναι -μεταξύ άλλων- και η ενεργός απόδειξη, ότι οι κατοικούντες την πόλη ενδιαφέρονται πραγματικά γι’ αυτήν.
Κάθε φωτογραφία της έκθεσης είναι και ένα θέμα μιας πολύ μεγάλης ατζέντας, που πρέπει να συγκροτηθεί για ιεραρχημένη και μεθοδευμένη παρέμβαση σε συντονισμό με τις τοπικές ή τις πολιτειακές αρχές.
Δεν είμαι υπεραισιόδοξος. Ούτε καν αισιόδοξος. Αντιλαμβάνομαι, όμως και συμμερίζομαι απόλυτα το λεχθέν από τον κ. πρόεδρο της Αναγνωστικής Εταιρείας για χρέος τιμής προς την πόλη, την ιστορία της και κύρια προς τη συνείδησή μας.
Αν η έκθεση δεν υπερβάλλει, αν οι φωτογραφίες είναι αληθινές και όχι μονταρισμένες τότε δεν επιτρέπεται εφησυχασμός. Δεν δικαιολογείται η παράταση μιας μίζερης απραξίας με πασπάλισμα κοινωνικής κριτικής στο καφενείο και στις συναντήσεις. Γιατί πολύ απλά ΔΕΝ θέλουμε αυτή την Κέρκυρα και χρειάζεται πολύ δουλειά για την Κέρκυρα, που θέλουμε…

Αφιερώνονται όπου δεί

Εδώ και αρκετό καιρό έχουμε αραιώσει το ανέβασμα σχολίων στο ιστολόγιο αυτό. Οχι γιατί δεν έχουμε τι να πούμε ή τι να δείξουμε... Πολύ απλά: ΒΑ-ΡΕ-ΘΗ-ΚΑ-ΜΕ... Βαρεθήκαμε να απευθυνόμαστε σε ώτα μη ακουόντων, σε ώτα ανευθυνοϋπεύθυνων, σε ώτα εμπαιζόντων... Γι' αυτό ακριβώς αραιώσαμε τις 'ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ'. Βαρεθήκαμε να πληγωνόμαστε χωρίς όφελος, χωρίς ελπίδα... Καμμιά φορά όμως, όσο και άν έχουμε αποφασίσει κάποια πράγματα έρχεται η πραγματικότητα της αδιαφορίας, του ωχαδελφισμού, των βανδαλισμών και μας πνίγει. Αυτή η οργή, αυτό το πνίξιμο μας έκανε να σας παρουσιάσουμε αυτές τις δύο φωτογραφίες. Η μία από το πάρκο της Σπιανάδας, που ετοιμάζεται να δεχθεί άγρια και πολύμηνη επίθεση. Δεν πειράζει... Οσο αντέξει... Η άλλη αφορά την εξωτερική όψη της Ιόνιας Βουλής... Δεν πάει πολύς καιρός που ένα χοντρό καλώδιο-σωλήνας πρόβαλε στην νότια πλευρά του κτιρίου. Εμεινε αρκετό καιρό εκεί, ως απόδειξη της συλλογικής μας ευαισθησίας μας και της ταχύτητας των αντανακλαστικών μας. Πώς να μην νοιώσουν, λοιπόν την ανάγκη οι ... αυτοσχέδιοι διακοσμητές της πόλης να παρέμβουν... Και παρενέβησαν, στην Σπιανάδα, στην Ιόνιο Βουλή (που ετοιμάζεται -μας είπαν- να λειτουργήσει ως παράρτημα του Εθνικού Κοινοβουλίου...) και όπου αλλού γουστάρουν. Και η ... πατρίδα κοιμάται...