Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Σαν το Καποσίδερο...


...Γίνεται η καθημερινότητά μας στην πόλη και το νησί... Οχι τόσο για το επίπεδο εγκατάλειψης, που εξελίσσεται ραγδαία μέσα στις τελευταίες 10ετίες...
Για την πολιτική των τοπικών και των κρατικών μας αρχών το έχουμε ξαναγράψει δεκάδες φορές... Η επανάληψη πλέον μόνον κούραση φέρνει... Πιο σημαντική, πιο τραγική είναι η κλιμάκωση της συλλογικής μας αδιαφορίας σαν πολίτες, σαν οργανωμένοι φορείς...
Το Καποσίδερο, λοιπόν καταρρέει μπροστά στα μάτια μας για πολλοστή φορά... Κανένας τοπικός ή κρατικός άρχοντας δεν κατάφερε να εντάξει την διάσωση αυτού του σημαντικότατου μνημείου της Πανευρωπαϊκής Ιστορίας και της παγκόσμιας κληρονομιάς σε πρόγραμμα διάσωσης... Είτε ολόκληρου είτε σε προγραμματισμένα βήματα σωστικής παρέμβασης... Τρανή απόδειξη πολιτικής και πολιτιστικής ανεπάρκειας...
Το ξαναγράφουμε, λοιπόν, το Καποσίδερο καταρρέει και ίσως χρειάζεται η ενεργή έκφραση των ευαισθητοποιημένων πολιτών, όπως π.χ. έγινε και γίνεται για την αναστήλωση της Annunziatta. Και ακόμη ενεργητικότερα αν επιθυμούμε πραγματικά να μην βιώσουμε και την καταβύθιση της ανατολικής οχύρωσης του Παλιού φρουρίου. Περιβαλλοντικοί, πολιτιστικοί φορείς και κινήσεις έχουν τον λόγο. Αυτοί είναι και η μόνη ελπίδα... Διότι η πατρίδα κοιμάται είτε κοιμώμενη είτε αγωνιζόμενη...

Δεν υπάρχουν σχόλια: