Σάββατο 26 Ιουλίου 2008

Να χαρούμε ή να λυπηθούμε;...


Οταν πριν από καιρό, στην πορεία εκτέλεσης των έργων στην νέα λαϊκή αγορά αποκαλύφθηκε τμήμα οχύρωσης, πιθανής αρχαιολογικής αξίας, χαρήκαμε ιδιαίτερα. Φανταστήκαμε μάλιστα, ότι το στοιχείο αυτό μετά από κατάλληλη αποκάλυψη, συντήρηση και προβολή (π.χ. κάτω από μία γυάλινη προθήκη) θα προσέθετε αξία στο μέρος και στην πόλη γενικότερα και πως έτσι θα βοηθούσε στην αξιοπρεπή καθημερινή λειτουργία (καθαριότητα, τακτοποίηση κ.λ.π.) της λαϊκής στο μέλλον. Οταν όμως οι εργασίες καθυστερούν επειδή δεν γίνεται το αυτονόητο δηλαδή η έγκαιρη παρέμβαση, τουλάχιστον σε βαθμό, που να μην παρακωλύεται η πρόοδος του κύριου έργου τα πράγματα δυσκολεύουν και μπερδεύονται. Είναι τελικά ευχή ή κατάρα η έστω και κατά τύχη αποκάλυψη του μνημειακού πλούτου μας; Πάντως η χρονοτριβή των αρμόδιων υπηρεσιών μόνο φόβο και απέχθεια δημιουργεί για κάποια τυχούσα ανακάλυψη... Και θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο... Αλλά αυτό προϋποθέτει ταχύτατη και αποτελεσματική ενεργοποίηση. Οχι γραφειοκρατική ραθυμία αλλά επείγουσα παρέμβαση... Αυτό χρειάζεται ο τόπος και οι πολίτες για να συνεργάζονται χωρίς φόβους προκαταλήψεις και καχυποψίες με τις αρχαιολογικές υπηρεσίες...

Δεν υπάρχουν σχόλια: