Ασφαλώς, το αποτέλεσμα των εμπρηστικών βομβαρδισμών των Γερμανών, άλλαξε κυριολεκτικά την φυσιογνωμία της πόλης... Δεν είναι μόνον τα σημαντικά κτίρια (Ιόνιος Ακαδημία, Bella Venezia, Δημοτικό Θέατρο, Μαρκάς κ.λ.π.), που υπέστησαν από μέτριες έως αναπανόρθωτες ζημιές. Είναι ουσιαστικά το σύνολο του οικιστικού ιστού της πόλης, με αιχμή συγκεκριμένες γειτονιές (Αγιοι Πατέρες, Καμπιέλο), που ισοπεδώθηκαν.Όλα αυτά όμως δεν συνιστούν παρά την έναρξη μιας μακρόχρονης πορείας φθοράς και υποβιβασμού, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η Κέρκυρα δεν ήταν ούτε το μοναδικό ούτε το περισσότερο πληγωμένο πολεοδομικό θύμα του πολέμου και από τις δύο πλευρές των αντιμαχόμενων. Ουσιαστικά, όλη η κεντρική Ευρώπη -και όχι μόνον- είχε γεμίσει με οικιστικά ερείπια. Πάρθηκαν, όμως έγκαιρα μέτρα προστασίας και διατήρησης της αρχιτεκτονικής τους φυσιογνωμίας και όλες οι πόλεις –άλλη αργά άλλη γρήγορα, ανάλογα προς τις οικονομικές δυνατότητες των εθνικών κρατών- αποκαταστάθηκαν σε μεγάλο ή σε απόλυτο βαθμό. Θλιβερή εξαίρεση η Κέρκυρα -μόνη πόλη για την Ελλάδα με αυτή την αρχιτεκτονική φυσιογνωμία-, που μετά από μία 15ετία περίπου οικοδομικής αδράνειας άρχισε να χτίζεται στο νομικό πλαίσιο της ...αγίας αντιπαροχής και σύμφωνα με την αισθητική της … αρπαχτής. Και δεν μιλάμε μόνο για τα περίχωρα της πόλης, που και εκεί θα μπορούσε και θα έπρεπε να επιβληθεί αρχιτεκτονική γραμμή συμβατή προς τον χαρακτήρα του ιστορικού κέντρου… Αναφερόμαστε στο ίδιο το ιστορικό κέντρο, που τετράγωνα ολόκληρα και γειτονικές κατήντησαν miserabili visu… Λες και δεν λειτουργούσε κράτος, αρχαιολογικές υπηρεσίες, πολεοδομία… Θαυμάσια οικοδομήματα μετατράπηκαν σε οικόπεδα αντιπαροχής και, ταχύτατα, σε αριστουργήματα κακογουστιάς, με ό, τι χειρότερο και πλήρως άσχετο προς την παράδοση της υπόλοιπης, μη καταρεύσασας πόλης όσον αφορά, κουφώματα, μπαλκόνια, στέγη κ.λ.π. Κορυφαία στιγμή αυτής της θλιβερής πορείας η κατεδάφιση –αντί η αναστήλωση και ανακαίνιση- του Δημοτικού Θεάτρου, με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου Κερκυραίων και η στην θέση οικοδόμηση του σημερινού ύστερα από 2.5 δεκαετίες, σύμφωνα με αισθητικό πρότυπο, που …υπερβαίνει τις όποιες προσαρμοστικές μας ικανότητες...
Πέρασαν αρκετές δεκαετίες για να κορεσθεί η αδηφάγος εργολαβική κερδοσκοπία και να αρχίσει να πρωτοεμφανίζεται –πολύ αργά πλέον- κάποια ευαισθησία για την διατήρηση της εξωτερικής όψης των κτιρίων της πόλης, που συνήθως αντιμετωπίζεται με καχυποψία και εχθρότητα, αφού μας χαλάει το …έτσι θέλω, της αισθητικής μας υπανάπτυξης. Οσον αφορά τους περιβάλλοντες το ιστορικό κέντρο οικισμούς, μόλις τώρα, στην θητεία της παρούσας δημοτικής αρχής, άρχισε η προώθηση πολεοδομήσεων… Αυτό δηλαδή, που θα έπρεπε να είχε γίνει χρόνια πριν αρχίσουν να χτίζονται… Ετσι, λοιπόν τηρήθηκε και εδώ το απόλυτο νέο-Ελληνικό δόγμα: οικισμό ονομάζουμε σύνολο πολλών αυθαιρέτως κατσκευασθέντων οικοδομημάτων. Απλή βόλτα χρειάζεται στα περίχωρα της πόλης, που θα έπρεπε να είναι μικροί παράδεισοι, πλάϊ στην οικιστική ομορφιά (αν υπήρχε) του ιστορικού κέντρου, μέσα στο καταπράσινο κάλλος της Κερκυραϊκής γης…Αν, λοιπόν, μία τέτοια πολεοδομική πολιτική έχει θανάσιμα πληγώσει ολόκληρη την χώρα –από Αθήνα μέχρι…Πετρομαγούλα-, εδώ στην Κέρκυρα, ο πόνος και η θλίψη είναι αβάσταχτοι. Και μεγαλώνουν καθώς συνειδητοποιεί κανείς, ότι η αρπαχτή, η αυθαιρεσία, το κιτς, ο ωχαδελφισμός έχουν παγιωθεί γερά στη συνείδησή μας και μας περιγράφουν…
1 σχόλιο:
πραγματικα ηταν ενα απο τα μεγαλυτερα εγκληματα της νεοτερης ιστοριας ο βομβαρδισμος μιας ανοχυρωτης πολης που αλλαξε και αλθωσε την μορφη της μετα για παντα.και ποτε δεν αποζημειωθηκε ι ιδια η Κερκυρα γι αυτο,απεναντιας εχασε και τα κτηρια τα οποια θα μπορουσαν να εχουν αναστηλωθει ξανα
Δημοσίευση σχολίου