Εγκυρες πληροφορίες μας αποκαλύπτουν, ότι φέτος το κακό με τροχαία ατυχήματα με δίτροχα παράγινε. Ο όρος «ατύχημα» βέβαια είναι μάλλον ανακριβής... Ζούμε σε ένα τόπο, όπου:-η οδηγική «μαγκιά» έχει αναχθεί σε ταυτολογικό στοιχείο του νεο-Ελληνα.
-Οι κυκλοφοριακές σημάνσεις, η ποιότητα οδοστρώματος και οι άλλες προϋποθέσεις οδήγησης είναι μάλλον τριτοκοσμικές.
-Ο κυκλοφοριακός φόρτος δυσανάλογα μεγαλύτερος από τις δυνατότητες του οδικού δικτύου.
-Η κυκλοφοριακή αγωγή πρακτικώς ανύπαρκτη.
-Η οδική και κυκλοφοριακή αστυνόμευση σαφώς κατώτερη του αναγκαίου.
Κάτω από αυτές προϋποθέσεις, πολλά από τα τροχαία ατυχήματα, απλά …άργησαν να συμβούν σύμφωνα με τον νόμο των πιθανοτήτων, όπου «ατυχία» είναι η καθυστέρηση ενός πιθανότατου να επισυμβεί γεγονότος…
Τυπική περίπτωση είναι η μη χρησιμοποίηση του κράνους από οδηγούς και συνοδηγούς δίτροχων. Το τίμημα αυτής της «παράβασης» είναι ανοιχτά η ίδια η ζωή, αφού τα ατυχήματα των κρανιοφόρων καταλήγουν σε κατά κανόνα ιάσιμες βλάβες ενώ η απουσία κράνους συνεπάγεται συχνά την μετατροπή σε «φυτό». Την γνωστή αυτή αλήθεια, ελάχιστα προβάλλει εκπαιδευτικά το κράτος μας σαν έκφραση οργανωμένης κοινωνίας (σχολείο, ΜΜΕ κ.λ.π.). Ετσι το να μην φοράς κράνος καταντάει …πράξη μαγκιάς, …αντίστασης στο σύστημα,…γροθιάς στο κατεστημένο.
Τραγική λοιπόν η συνολική στάση της κοινωνίας σε εκπαιδευτικό αλλά και σε στενό οικογενειακό επίπεδο… Υπήρξαν περιπτώσεις παιδιών, που κατέληξαν «φυτά» σε κάποια Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και που ο πατέρας τους …είχε κεράσει την παρέα στην πρώτη τους κόντρα με μηχανή… Μοιάζει απίστευτο αλλά είναι αληθινό και επιβεβαιωτικό της κοινωνικής μας κρίσης, που σε πολλές περιπτώσεις έχει στοιχεία προκλητικής ανατροπής της λογικής…
Εκστρατεία, λοιπόν ενημέρωσης αλλά και αστυνόμευσης. Και φυσικά δεν εννοούμε αστυνομοκρατία αλλά συστηματικό έλεγχο χρήσης του κράνους, γιατί η επιστήμη αποδεικνύει και η κοινωνία αποδέχεται, ότι το κράνος σώζει ζωές. Ο έλεγχος της τήρησης των βασικών κανόνων ορθής τροχαίας συμπεριφοράς - που έχει ανατεθεί στην τροχαία- πρέπει να είναι βασικό αίτημα κάθε προοδευτικού κοινωνικού φορέα, που θεωρεί την ζωή ως ανεκτίμητο αγαθό και την προστασία της υγείας ως αυστηρή υποχρέωση της οργανωμένης κοινωνίας και όχι ως λογιστικό συμβάν, που συνεπάγεται υψηλό άμεσο κόστος σε νοσήλια και μακροπρόθεσμη απαλλαγή από ασφαλιστικές υποχρεώσεις…
Μιλάμε, λοιπόν, για συστηματικό έλεγχο - όχι για ευκαιριακές εξορμήσεις αύξησης των δημοσίων εσόδων, γιατί για κάποιους -δυστυχώς για πολλούς- αυτός ο έλεγχος είναι η αποτελεσματικότερη διεργασία αποδοχής της κοινής λογικής και μάλιστα για ζητήματα άμεσα σχετιζόμενα με την ποιότητα ή ακόμη και με την ίδια την εξασφάλιση της ζωής...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου