Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Τιμή στον Σαμάρα από την Παλιά Φιλαρμονική...

Η παλιά φιλαρμονική συνεχίζει το μουσικό και εκπαιδευτικό της έργο σε θαυμάσιο επίπεδο, όπως επανειλημμένα έχουμε γράψει και τονίσει. Μαζί με το Μουσείο Μουσικής, που έχει εξαριετικά συγκροτήσει και λειτουργεί, επιτελεί ένα σπουδαίο πολιτιστικό έργο για την Κέρκυρα... Τώρα, ετοιμάζεται να τιμήσει τον σπουδαίο (παραγνωρισμένο στην πατρίδα του) συνθέτη Σπύρο Σαμάρα γνωστό όχι μόνο για τον Ολυμπιακό Υμνο αλλά και για την σημαντικότατο και πρωτοπορειακό έργο του στο μελόδραμα με σπουδαίες δημιουργίες, που έτυχαν διεθνούς αναγνώρισης και επαίνων...
Σας παραθέτρουμε, λοιπόν, το δελτίο τύπου της Παλιάς, που μας ενημερώνει αναλυτικά για την προγρμματισμένη σχετική δραστηριότητά της:


Αγαπητοί φίλοι,

με ξεχωριστή χαρά σας ενημερώνουμε για τις επετειακές συναυλίες, διαλέξεις και εκδόσεις της Εταιρείας, με τις οποίες τιμάται η συμπλήρωση 150 ετών από τη γέννηση του μουσουργού και Επίτιμου Καλλιτεχνικού Διευθυντή της Φιλαρμονικής μας, Σπυρίδωνος-Φιλίσκου Σαμάρα.Σας ευχαριστούμε για την υποστήριξή σας και η παρουσία σας στις ποικίλου περιεχομένου εκδηλώσεις μας θα μας τιμήσει ιδιαίτερα.

Στις 29 Νοεμβρίου 1861 γεννήθηκε στην Κέρκυρα ο μουσουργός Σπύρος Σαμάρας, ο οποίος έμελε να αναδειχθεί σε έναν από τους σημαντικότερους, αλλά συνάμα και πλέον παρεξηγημένους, πρωταγωνιστές της ελληνικής μουσικής ιστορίας των νεώτερων χρόνων. Μέχρι σχετικά πρόσφατα ο Σαμάρας ήταν βέβαίως συνώνυμος στην κοινή συνείδηση με τον «Ολυμπιακό Ύμνο», ο οποίος θα καθιερωνόταν ως επίσημος ύμνος των Ολυμπιακών Αγώνων μόλις το 1958 (εξήντα δύο χρόνια μετά την παγκόσμια «πρώτη» του [Αθήνα, 1896] και σαράντα ένα χρόνια μετά τον θάνατο του συνθέτη του).Ωστόσο, σήμερα είναι πλέον πασίγνωστο ότι το 1896 ο Κερκυραίος συνθέτης βρισκόταν στο ζενίθ της ευρωπαϊκής καριέρας του και ήταν ο διασημότερος εκπρόσωπος της ελληνικής μουσικής δεινότητας στον διεθνή μουσικό χώρο. Η «Flora Mirabilis» του Σαμάρα είχε χαιρετιστεί το 1886 από τους Ιταλούς κριτικούς ως φλέβα νεωτερισμών στο μελόδραμα της εποχής που συγκρίνονταν με εκείνους του Πουτσίνι. Το 1894 η περίφημη «La martire» εθεωρείτο το κορυφαίο δημιούργημα του οπερατικού ρεαλισμού, τουλάχιστον ισοδύναμο με έργα του Μασκάνι και του Λεονκαβάλο. Όπερες του Σαμάρα παρουσιάζονταν όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και σε πάμπολλα ευρωπαϊκά οπερατικά κέντρα, ενώ η φήμη του έφτανε ως την Αργεντινή και τις Η.Π.Α. Η εργογραφία τού συνθέτη μέχρι το 1896 περιέχει και άλλες όπερες: «Medge» (1888), «Lionella» (1891), «La furia domata» (1895). H εξαιρετική πορεία του Σαμάρα στις ευρωπαϊκές μελοδραματικές σκηνές συνεχίστηκε βεβαίως και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 με την ίδια επιτυχία μέχρι την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1911. Τη δυναμικη του Σαμάρα αποδεικνύουν η υποδοχή των μελοδραμάτων «Mademoiselle de Belle-Isle» (1905), «La biondinetta» (1903, 1906) και «Rhea» (1908).Εκατόν πενήντα χρόνια μετά από εκείνο το πρωινό της 29ης Νοεμβρίου 1861 η Φιλαρμονική Εταιρεία Κερκύρας τιμά τη γέννηση του κορυφαίου μουσουργού και από το 1889 Επίτιμου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ιδρύματος, Σπύρου Σαμάρα. Για τον λόγο αυτό διοργανώνει σειρά εκδηλώσεων και δράσεων με ποικίλο χαρακτήρα:Στις 22 Οκτωβρίου 2011 η Συμφωνική Ορχήστρα της Φιλαρμονικής Εταιρείας υπό τη διεύθυνση του Άλκη Μπαλτά θα αποδώσει έργα του Σπύρου Σαμάρα, των δασκάλων του, αλλά και των συνομήλικων ομοτέχνων του, συνδέοντας μουσικά και οργανικά τον Κερκυραίο συνθέτη με την εποχή του. Στον ίδιο άξονα κινείται και η επετειακή συναυλία της μπάντας της Εταιρείας στις 19 Νοεμβρίου 2011 υπό τη διεύθυνση του Σπύρου Προσωπάρη.Τρεις ομιλίες θα επιχειρήσουν να σκιαγραφήσουν τη ζωή του Σπύρου Σαμάρα και τη σημασία του έργου του για τη μουσική της Ευρώπης του 19ου αιώνα, καθώς και να προσφέρουν πλούτο νέων στοιχείων για τον μουσουργό. Ομιλητές θα είναι οι μουσικολόγοι Χάρης Ξανθουδάκης (28 Σεπτεμβρίου), Πάνος Βλαγκόπουλος (26 Οκτωβρίου) και Κώστας Καρδάμης (30 Νοεμβρίου). Και οι τρεις ομιλητές υπηρετούν στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου και ασχολούνται ερευνητικά με τη μουσική της Ελλάδας του τέλους του 19ου αιώνα. Οι διαλέξεις θα λάβουν χώρα στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της Εταιρείας και θα πλαισιωθούν με ακρόαση έργων του Σαμάρα.Τέλος, η Φιλαρμονική Εταιρεία εκδίδει και τον δεύτερο τόμο των Δημοσιευμάτων του Μουσείου Μουσικής «Νικόλαος Χαλικιόπουλος Μάντζαρος», ο οποίος είναι αφιερωμένος στον Σπύρο Σαμάρα. Σε αυτόν περιέχεται πλούσιο και πρωτοδημοσιευόμενο έγχρωμο φωτογραφικό υλικό με τεκμήρια και κειμήλια σχετιζόμενα με τον μουσουργό, καθώς και λεπτομερές δίγλωσσο χρονολόγιο. Επίσης δημοσιεύονται τέσσερα πρωτότυπα -και αποκαλυπτικά- κείμενα για τον Σπύρο Σαμάρα, τα οποία υπογράφονται από ειδικούς ερευνητές, και συγκεκριμένα από τον Χάρη Ξανθουδάκη («Ο Ολυμπιακός Ύμνος και η πρεμιέρα του»), την Στέλλα Κουρμπανά («Η ʽFlora Mirabilisʼ και η πρεμιέρα της στην Ελλάδα»), τον Κώστα Καρδάμη («Ο Σαμάρας και η Φιλαρμονική Εταιρεία Κερκύρας») και τον Γιώργο Λεωτσάκο («Ιχνηλατώντας τον Σπύρο Σαμάρα ένα ολόκληρο τέταρτο αιώνος»). Ταυτόχρονα, στο Μουσείο Μουσικής συνεχίζουν να εκτίθενται ήδη από την αρχή της χρονιάς διάφορα τεκμήρια που σχετίζονται με τον Σπύρο Σαμάρα.

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

...Μνημειώδης περιποίηση...



Δεν μας εξέπληξε η πολύ πρόσφατη "διακόσμηση" του ιστορικού Δημαρχιακού Μεγάρου της πόλης, του San Giacomo, που ίσως αποτελεί το σημαντικότερο τοπόσημο της πόλης-μνημείου της Unesco... Είναι η απολύτως φυσική συνέχεια ενός μακάβριου έργου, που συντελείται επί χρόνια τώρα στο ιστορικό κέντρο και στα περίχωρα, χωρίς αιδώ, χωρίς αναστολή και με απίστευτη ανεκτικότητα. Ο φασισμός της ασχήμειας και του εκβαρβαρισμού σε όλο του το μεγαλείο και με (πιθανά) προσχήματα προοδευτικότητας, αντίστασης κατά του συστήματος, "νεανικότητας" κ.α. Η φαιδρότητα και ο παραλογισμός στα ύψη μαζί με την πρωτοφανή αδιαφορία αρχών και αρμοδίων, δείγμα του κυρίαρχου ημι-πολιτισμού μας, που μπορεί να ανέχεται τέτοιου είδους επιχειρηματολογία...

Ετσι σιγά - σιγά δεν έμεινε τίποτε όρθιο μπροστά στην βαρβαρότητα της χρωμορρύπανσης... Κανένας τοίχος, παλιός ή νέος, κλασσικός ή μνημειακός δεν την γλύτωσε, σχεδόν καμία προτομή ή γλυπτό.. Λέγαμε κάποτε, πως χωρίς την άσκηση κοινωνικής εποπτείας και ελέγχου δεν θα αργήσει να έλθει η ώρα των ανακτόρων... Και ήλθε και παραήλθε... Και τώρα το Δημαρχείο, η Loggia, το San Giacomo... Αθλιο χρωμοπεριβάλλον, που συμπληρώνει την γενικότερη εικόνα εγκατάλειψης σχεδόν ΟΛΩΝ των σημαντικών αρχιτεκτονικά και ιστορικά οικοδομημάτων, που κοσμούν και -σε τελευταία ανάλυση-χαρακτηρίζουν την Κερκυραϊκή μοναδικότητα, που απειλείται ασύστολα...

Οσο ...η Πατρίδα κοιμάται, δεν θα μείνει ούτε κολυμπηθρόξυλο άθιχτο... Εν τω μεταξύ, καλή μας νύχτα...

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

ηταν υπέροχη...

... η Ναταλία Καποδίστρια στην μονόπρακτη παράσταση του διασκευασμένου, σκηνοθετημένου και ερμηνευμένου από την ίδια έργου του Νίκου Καχτίτση: "Η ΟΜΟΡΦΑΣΧΗΜΗ". Ενα φαινομενικά απλό κείμενο, μία προσωπικότητα στο όρια της απλοϊκότητας μας ξεδιπλώνει το ψυχόδραμά της μέσα στα πιο άγρια σκηνικά: δεύτερος παγκόσμιος, υποταγμένη στους Ναζί Αυστρία, αντισημητισμός και ταλαιπωρημένος μικροαστισμός συγκροτούν το περιβάλλον της προσωπικής διαδρομής της Γερτρούδης Στερν. Αληθινό προσωπικό δράμα, που ο συγγραφέας καταφέρνει να αποδώσει με τόση ένταση, όση επιτρέπουν τα εξωτερικά δρώμενα αλλά και η απαίτηση της ατομικής ύπαρξης... Αυτή την αρμονία, που αποπνέει το κείμενο, κατάφερε με καταπληκτική μαεστρία να σκηνοθετήσει και αποδώσει θεατρικά η Ναταλία... Δύσκολος ρόλος, που απαιτεί μαεστρία προσέγγισης, ακρίβεια στην ερμηνευτική απόδοση για να μην χάσει το ενδιαφέρον και την γοητεία του...
Η μεγάλη αίθουσα της Δημοτικής Πινακοθήκης φιλοξένησε την παράσταση (εξαιρούμε την ζέστη, που την ...ξεχάσαμε χάρις στην ποιότητα της παράστασης) εξ ανάγκης, αφού ήταν προγραμματισμένη για τοεξωτερικό κήπο αλλά οι συναυλίες των φιλαρμονικών στο περιστύλιο την ίδια ώρα (από πραγραμματισμό σκίζουμε) δεν θα το επέτρεπαν. Το έργο αυτό, η παράσταση αυτή αξίζει ευρύτερης παρουσίασης στο Κερκυραϊκό -και όχι μόνο- κοινό.

Η Ναταλία Καποδίστρια μας έχει πείσει μέχρι σήμερα με το αστείρευτο ταλέντο της (δεν κάνουμε εδώ καμία αναφορά στις εικαστικές της αρετές) ότι αποτελεί ισχυρότατη κατάθεση στο πολιτιστικό κεφάλαιο του τόπου... Αρκεί οι χειριστές του εγχωρίου πλούτου να γνωρίζουν να καταλύουν την μετατροπή του κεφάλαιου σε παραγωγική επένδυση...

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

ευχάριστη έκπληξη...

Ηταν η συναυλία της ορχήστρας πνευστών του Mosbach (Γερμανία) στο Πάλκο της πάνω Πλατείας... Οι Γερμανοί Μουσικοί επισκέπτονται την πόλη μας κατά τα τελευταία χρόνια, που τους αρέσει ιδιαίτερα. Ετσι μετά την "παρέλασή" τους με τις εθνικοτοπικές τους στολές στους δρόμους της πόλης έδωσαν μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συναυλία στο Πάλκο, που φέτος κυριολεκτικά αναστήθηκε...

Θαυμάσιο σύνολο υπό την διεύθυνση της μαέστρου του Μαρτίνα Κόλμαν παρουσίασε ένα ανάλαφρο πρόγραμμα με γνωστές μελωδίες από κλασσικά έργα και μιούζικαλ αλλά και άριες και εμβατήρια της περιοχής... (Δείγμα μπορείτε να παρακολουθήσετε στο βίντεο, που αναρτήσαμε). Και ο κόσμος μαζεύτηκε αυθόρμητα, χωρίς πολλή ενημέρωση, ήλθε να δεί και έκατσε... Και ευχαριστήθηκε την όμορφη βραδιά, μοναδικά ταιριαστή στο Κερκυραϊκό αρχιτεκτονικό τοπίο και περιβάλλον και στην παράδοση του τόπου... Καταχειροκρότησε το κοινό αυτή την "έκτακτη¨μουσική βραδυά στην Σπιανάδα...

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Πρώτη χρονιά, θετικός απολογισμός...



Κατά την γνώμη μας, βέβαια… Και μιλάμε για την επανέναρξη των καλοκαιρινών συναυλιών των φιλαρμονικών στο Πάλκο της Σπιανάδας... Αυτού του θεσμού, που παλιότερα αφορούσε μόνον τις δύο φιλαρμονικές της πόλης (Παλιά & Μάντζαρος) και που αυτή τη φορά αγκάλιασε και αρκετά από τα αντίστοιχα σχήματα της Περιφέρειας… Δεν είναι το αίσθημα της δικαίωσης για την πρωτοβουλία, που μας κάνει να γράψουμε αυτές τις λίγες γραμμές. Είναι η βαθειά πίστη, πως όλες οι προσδοκίες από την αναβίωση (και την επέκταση, ελπίζουμε) αυτού του αμιγώς Κερκυραϊκού θεσμού έγιναν πράξη… Ισως η σοβαρότερη αδυναμία της προσπάθειας να είναι η ατελής ενημέρωση-διαφήμιση των εκδηλώσεων… Παρά την ωραιότατη αφίσσα, (δεν κυκλοφόρησε και πολύ) η προβολή από τα ΜΜΕ υπήρξε κατώτερη του αναγκαίου… Το λέμε αυτό, γιατί πιστεύουμε, ότι ίσως ο πιο γνήσια παραδοσιακός καλλιτεχνικός θεσμός της πόλης της Κέρκυρας άξιζε καλύτερης πληροφοριακής μεταχείρισης, στην πρώτη επιτυχημένη απόπειρα αναβίωσής του αφού -μεταξύ των άλλων- εκπληρώνει στο 100% την προσδοκία ανάπτυξης τοπικής πολιτιστικής δραστηριότητας, που τόσο πολύ και με τόσο πάθος επιζητείται για την ποιοτική αναβάθμιση του τόπου και του τουριστικού του προϊόντος.
Ξεκινήσαμε με τον σχολιασμό κάποιων αδυναμιών όχι ασφαλώς από επικριτική διάθεση αλλά αντίθετα από έντονη επιθυμία επαίνου όσων συμμετείχαν στην οργάνωση και -πολύ περισσότερο- στην πραγμάτωση του φετινού θερινού κύκλου συναυλιών των Φιλαρμονικών στην Σπιανάδα… Γι’ αυτό και υπογραμμίζουμε την θετικότατη καλλιτεχνικά παρουσία ΟΛΩΝ των σχημάτων, που συμμετείχαν. Μερικά από αυτά έφτασαν σε εξαιρετικό υψηλό επίπεδο απόδοσης, κατά την γνώμη μας, τόσο με τις δύσκολες επιλογές του προγράμματος όσο και με την ποιότητα εκτέλεσης. Το έργο μερικών άξιων νέων ταλαντούχων διευθυντών αποτυπώθηκε με σαφήνεια στα ακούσματα του Πάλκου κατά τρόπο συγκινητικό… Όταν χωριά-οικισμοί της περιφέρειας μερικών εκατοντάδων κατοίκων, συγκροτούν πολυμελή μουσικά σχήματα γεμάτα από νέα παιδιά και φτάνουν σε τόσο ικανοποιητικά επίπεδα απόδοσης δεν γίνεται να μην συγκινείσαι… Ούτε φυσικά μπορείς να μένεις αδιάφορος για την σοβαρότατη δουλειά, με τις σπουδαίες καλλιτεχνικά και παιδαγωγικά θετικές επιπτώσεις για την νεολαία και τον τόπο γενικότερα…
Χάρμα ειδέσθαι ήταν εξάλλου η συνολική εικόνα της Σπιανάδας με τους καθισμένους και όρθιους ακροατές-θεατές των συναυλιών… Χωρίς παραδοσιοπληξία, χαρήκαμε μία ευγενική και γνήσια λαϊκότητα, που απέπνεε όλες τις βραδυές, ο χώρος της Σπιανάδας… Άλλη αίσθηση… Χωρίς εκβαρβαρισμό και ηχορρύπανση του τοπίου και της ευρύτερης περιοχής της πόλη… Απλότητα και λιτότητα συνέθεταν την φινέτσα του ευρύτερου σκηνικού των δρώμενων…
Ελπίζουμε, ότι και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι θα συμμερίζονται τις θετικές με τον ένα ή άλλο τρόπο στο ένα ή άλλο επίπεδο εκτιμήσεις για το συνολικό φετινό αποτέλεσμα.
Ελπίζουμε, ότι το καλοκαίρι που περνάμε θα είναι πρόκληση και για άλλα σχήματα της υπαίθρου, που μπορούν να δηλώσουν με αξιοπρέπεια την παρουσία τους. Η παράταση του χρόνου των συναυλιών προς τον Ιούλιο και τον Σεπτέμβριο αντίστοιχα, νομίζουμε, ότι είναι εφικτή και ιδιαίτερα χρήσιμη και επιθυμητή.
Ελπίζουμε (;), ότι και οι αρμόδιοι παράγοντες του τουρισμού, που πολλά εκστομούν για την προβολή και την διαφήμιση του τόπου θα αντιληφθούν την σημασία στήριξης, ενίσχυσης και διασύνδεσης των συναυλιών των φιλαρμονικών στο Πάλκο με τα Κερκυραϊκά τουριστικά πακέτα.
Ελπίζουμε (;) ακόμη, ότι τοπικές αρχές και αρμόδιοι έχουν από τις συναυλίες αυτές- ένα απτό παράδειγμα για το τι χρειάζεται ο τόπος σε επίπεδο μαζικής λαϊκής ψυχαγωγίας. Για το τι σημαίνει εμπέδωση του πνεύματος πόλη-μνημείο Unesco. Για το τι σημαίνει προάσπιση του κοινωνικού ιστού από τις εγωκεντρικές επιδείξεις βάρβαρης ηχορρύπανσης, που απειλούν την ψυχική και σωματική υγεία επισκεπτών και κατοίκων της πόλης…
ΥΓ. Το τελευταίο σχόλιο δεν συνιστά κριτική προς κάποιο είδος μουσικής, που δεν αρέσει στον γράφοντα… Οι καλλιτεχνικές-πολιτισμικές επιλογές είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός, αρκεί να μην κακοποιεί αντίστοιχα δικαιώματα των συγκατοικούντων…

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Ιονία οδός = έργο εις τους αιώνας...

Το ό,τι κάθε εργοτάξιο της Ιονίας Οδού έχει σταματήσει, κυρίως λόγω μη χρηματοδότησης από τους υπεύθυνους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς είναι λίγο-πολύ γνωστό... Η πρόσφατη απάντηση του αρμόδιου υφυπουργού Γιάννη Μαγκριώτη, ότι γίνονται συνεχείς συσκέψεις και πως μέσα στους επόμενος μήνες θα παρθούν οι αποφάσεις, όπως είναι φυσικό μάλλον πρόσθετη ανησυχία συνεπάγεται για το μέλλον του πολύπαθου αυτού έργου-κλειδί για την Δυτική και την βορειοδυτική Ελλάδα... Χαρακτηριστικό της πραγματικής καθυστέρησης των πραγμάτων είναι το γεγονός, πως ξαναμελετάται η χάραξη του δρόμου στην περιοχή της Παλιοβούνας με διάφορες εναλλακττικές λύσεις στο τραπέζι (τούννελ, διαπλάτυνση του υπάρχοντος δρόμου κ.λ.π.). Αν σκεφτεί κανείς, πως το κομμάτι αυτό είναι το πιο κρίσιμο του έργου (το πιο προβληματικό τμήμα του σημερινού δρόμου) και άν ταυτόχρονα αναλογιστεί το ύψο των τεχνικών δυσκολιών και του ανίστοιχου κατασκευαστικού κόστους, τότε αντιλαμβάνεται την ακρίβεια του τίτλου της παρούσας ανάρτησης...
Για να είμαστε όμως δίκαοι, δεν συμβαίνει το ίδιο με τον κατασκευαζόμενο κάθετο στην Ιονία οδό άξονα Ακτίου-Ακμβρακίας -σημαντικό και για την Κέρκυρα... Εδώ, φαίνεται, πως παρά κάποιες καθυστερήσεις, λόγω έκπτωσης αναδόχου ενός τμήματος, η γενική πρόοδος είναι ικανοποιητική...Κάποιες (υπεραισιόδοξες;) εκτιμήσεις μιλούν για παράδοση της παράκαμψης της Αμφιλοχίας μέσα στο 2011, ενώ πιθανολογούν την ολοκλήρωση του έργου μέσα στο 2013... Κούτσα-κούτσα λοιπόν έχουμε και λέμε:

-Ηγουμενίτσα-Πρέβεζα δεν είναι και ο καλύτερος δρόμος αλλά εν πάσει περιπτώσει είναι βατός ενώ προβλέπονται (;) επισκευές του κατά τμήματα με πρώτο το ήδη δημοπρατημένο έργο Καρτέρι-Πάργα.

-Ο νέος άξονας: Ακτιο - Αμβρακία, θα ικανοποιεί τουλάχιστον τις βραχυπρόθεσμες απαιτήσεις για ένα άνετο και ασφφαλές οδικό ταξείδι...

-Η παράκαμψη του Αγρινίου, που συνδέεται κατ' ευθείαν με τον κλειστό αυτοκινητόδρομο:Ακτιο-Αμβρακία, έχει ήδη παραδοθεί και είναι γνωστή για τα ευεργετικά αποτελέσματά της στην διάρκεια, την άνεση και την ασφάλεια του ταξειδιού..

Μένει, λοιπόν, η Παλιοβούνα, που κατά την ταπεινή μας γνώμη, σύμφωνα με την παρούσα πολιτικο-οικονομική συγκυρία, θα μας ταλαιπωρεί για χρόνους... Υπομονή... Κάτω από άλλες πολιτικές επιλογές ξεπεράσματος της κρίσης και πραγματικής ανάπτυξης, η Ιονία Οδός θα ήταν έργο υψηλής προτεραιότητας, όπως και η αντίστοιχη σιδηροδρομική γραμμή, Θεός χωρέστην. Γι' αυτό λέμε υπομονή...