Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Ανανγώριση απ' έξω...

Κάτι είναι και αυτό... Τι μέρες, που η απόπειρα του Ιωάννη Καποδίστρια να δομήσει στην Ελλάδα ένα σύγχρονο αστικό κράτος αποχτάει ιδιαίτερο ιστορικό βάρος μπροστά στο τέλος (;) της νεοελληνικής μεταπρατικής αρπαχτής, η αποψινή εκδήλωση στον χώρο της Κουκουρίτσας, όπου φιλοξενείται το Μουσείο Καποδίστρια με ομιλητή τον Ελβετό Πρσβευτή έχει την αξία της. Πρακτική και σημειολογική...
Πρακτική, γιατί η γνώση μας με δεδομένα της πολυσχιδούς αυτής προσωπικότητας σε διεθνές επίπεδο πρέπει να διευρύνεται όσο γίνεται περισσότερο, ώστε να αποτελεί και βάση της καταξίωσής της. Είναι ασφαλώς γνωστή η πρωτοπορειακή θέση του Ιωάννη Καποδίστρια για τον συνταγματικό χαρακτήρα της Ελβετίας, της οποίας ο ίδιος πρότεινε την καντονιακή (ομοσπονδιακή) οργάνωση αλλά και αποφασιστικά συνέβαλλε στην υλοποίησή της. Η εισήγηση του Ελβετού πρέσβη είναι- μεταξύ άλλων και αναγνώριση της συμβολής του...

Συμβολική, γιατί έως και σήμερα η δολοφονία του Καποδίστρια οριοθετεί σχεδόν το τέλος της προσπάθειας θεμελίωσης εθνικού αστικού κράτους στην χώρα με εξαίρεση την φωτεινή ως προς την κατεύθυνση αυτή αλλά αντιφατική ως προς ορισμένες πλευρές της περίοδο Τρικούπη. Το εγχείρημα, που τερματίστηκε βίαια τη εμπνεύσει "προστάτιδων" δυνάμεων δια χειρός κοτσαμπάσηδων δεν είναι άσχετο με το σημερινό κατάντημα της οικονομικο-πολιτικής εξέλιξης της Ελλάδας.
Συμβολική εξάλλου και πρακτική ταυτόχρονα είναι η απουσία του επίσημου σύγχρονου Ελληνικού κράτους τόσο από τις εκδηλώσεις μνήμης όσο και από την προσπάθεια στήριξης και διεύρυνσης του Μουσείου Καποδίστρια αλλά και κάθε προσπάθεια στήριξης των Καποδιστριακών Σπουδών, που τραβάνε στην πλάτη τους λίγοι ρομαντικοί αγωνιζόμενοι... Κάθε εμβάθυνση στις θέσεις Καποδίστρια για ένα σύγχρονο αστικό κράτος δικαίου καταλήγει σχεδόν μονότονα αλλά τροχειοδεικτικά (βλέπε τάδε και τάδε...) στους υπεύθυνους των σύγχρονων συμφορών μας...

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Οι Ιταλοί προτιμούν την Κρήτη…

…μας πληροφόρησε τηλεοπτικό ρεπορτάζ για την μαζική προτίμηση των γειτόνων μας προς την μεγαλόνησο. Και συνέχισε… Αιτίες της προτίμησης είναι το φροντισμένο σέρβις, το πνεύμα φιλοξενίας, η ομορφιά των ακτών και τα αρχαιολογικά ενδιαφέροντα του νησιού…
Δεν σκοπεύουμε να προσθέσουμε άλλα σχόλια στην είδηση, γιατί θεωρούμε, ότι έτσι υποτιμάται η νοητική επάρκεια του κερκυραίου αναγνώστη… Η είδηση –αυτή καθευαυτή- τα λέει όλα. Απλά, είμαστε υποχρεωμένοι να θυμίσουμε, ότι παρά την περιφρόνηση, αδιαφορία, εγκατάλειψη -ακόμη και θάψιμο- η Κέρκυρα είναι γεμάτη μνημεία της διαχρονικής της παρουσίας στο παγκόσμιο ιστορικό προσκήνιο….
Ας θυμίσουμε ακόμη, ότι η τοπική ειδησεογραφία επιβεβαιώνει την περισινή μας πρόβλεψη, ότι το πλεονέκτημα της Εγνατίας συντομότατα θα εξανεμιστεί… Την προβλεψή μας αυτή δεν την στηρίξαμε σε αστρολογικά ή χαρτομαντικά μηνύματα… Απλά γνωρίζουμε την κερκυραϊκή πραγματικότητα τόσο από άποψη υποδομών και ποιότητας φιλοξενίας όσο και από άποψη συντήρησης, προβολής και αξιοποίησης υποδομών μνημείων και πολιτισμού… Ακριβώς γι΄ αυτό τολμάμε και την πρόβλεψη εγκατάλειψης της Κέρκυρας από ποιοτικούς Ρώσους και άλλους ανατολικούς τουρίστες… Μιλάει η απλή λογική…

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

Νέα εβδομάδα για τα IONIAN CONCERTS...

..που αρχίζει με πνευστά (Brasses) στο Λιστόν και την Ιόνια Ακαδημία. Δευτέρα & Τετάρτη-19 & 21 Ιουλίου- με τους Aeolos Brass, Melos Brass και Soloists...
Ακολουθεί 3μερο με Jazz στον κήπο του (αειμνήστου) art cafe... Και πάλι ο Δήμος Δημητριάδης με τις παρέες του ετοιμάζεται να μας ...χαϊδέψει τα αυτιά... Ωραία εβδομάδα...

Επισκευάζεται και το χαιρόμαστε...


Αναφορά στο "παλιό" κτίριο του Ιστορικού τμήματος του Ιόνιου Πανεπιστήμιου, που έμοιαζε εγκαταλειμμένο τουλάχιστον στην εξωτερική του όψη... Είχε αρκετές φορές απασχολήσει το παρόν ιστολόγιο, επειδή αποτελούσε το σημαντικότερο κτίσμα στην ούτως ή άλλως πολύπαθη οδό Ιωάννου Θεοτόκη (Αβραμίου). Η προσθήκη του διπλανού νεότευκτου κτιρίου του τμήματος έκανε ακόμη πιο κραυγαλέα την ανάγκη επισκευής του...
Να λοιπόν, που το σχέδιο υλοποιείται και αυτό μας κάνει ιδιαίτερα χαρούμενους... Το όφελος διπλό: τόσο για τους φοιτητές και διδάσκοντες του Πανεπιστημίου με την εγκατάσταση της Πανεπιστημιακής Βιβλιοθήκης όσο και για μας και την πόλη μας αφού η επισκευή του συνιστά μία εξ ορισμού σημαντική αισθητική αναβάθμιση του οικιστικού ιστού. Η περιοχή είναι εξαιρετικά ευαίσθητη, αφού η Ι. Θεοτόκη αποτελεί κύριο δρόμο σύνδεσης του εμπορικού κέντρου με το λιμάνι της πόλης. Σαν είσοδος, λοιπόν ή σαν έξοδος (ανάλογα με την κυκλοφοριακή κατεύθυνση) ο δρόμος έχει ανάγκη ουσιαστικής και συνολικής αναβάθμισης με παράλληλη συντήρηση και προβολή του λόφου και του κτιρίου του Γηροκομείου αλλά και με πλήρη εκκαθάριση του ρυπαρού και προβληματικού σήμερα περιγύρου του Νέου Φρουρίου, που ελπίζουμε, ότι θα προστατευτεί από απαράδεκτες ιστορικά, αρχαιολογικά και αισθητικά προσθήκες κτιρίων στα όρια της περιτοίχισης... Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε, ότι η περιοχή είναι εκ των πραγμάτων κομμάτι του ιστορικού (στην κυριολεξία) κέντρου της πόλης και πως η παράταση μιας μιζέριας και υποβάθμισης μας εκθέτει πολιτισμικά και μας επιδεινώνει κοινωνικο-οικονομικά....

Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Αποθέωση των υψηλών συχνοτήτων...

... η Συναυλία Μουσικής Δωματίου της 14ης Ιουλίου στην Ιόνιο Ακαδημία για δύο βιολιά. Με τον "δικό μας" Σπύρο Γκικόντη και τον διεθνή Ρουμάνο Vasile Beluska. Μαζί τους στο πιάνο, στο πρώτο μέρος -"δανεισμένος" από την αυριανή εκδήλωση- ο Robert Satterlee. Τους απολαύσαμε σε έργα Haendel, Beethoven, Charles de Beriot και Αλέξανδρου Καλογερά... Σαν να έπαιζαν καιρό μαζί οι δύο βιολιστές απογείωσαν το -δυστυχώς λιγοστό- κοινό της βραδυάς. Κέφι, πάθος, ζωντάνια και άψογος συντονισμός... Επαιξαν ο ένας για τον άλλο και οι δυό τους για μας. Το απολαύσαμε... Το καταφχαριστηθήκαμε...

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

"Μανέρμες" σε μία υπέροχη παράσταση...


Σας είχαμε προαναγγείλει την παράσταση της 9ης Ιουλίου του ΔΗΠΕΘΕ στον κήπο των ανακτόρων ή κήπο του λαού. Μόλις στην προηγούμενη ανάρτηση του ιστολογίου γράψαμε γι' αυτήν και αισθανόμαστε την υποχρέωση να εκφράσουμε την βαθύτατη ικανοποίηση, που μας πρόσφερε αυτή η θεατρική βραδυά. "Μανέρμες" λοιπόν η άγνωστη λέξη του Σολωμού ή πανέρμες κατά την εκδοχή των μελετητών του εθνικού ποιητή είναι δύο τραγικές μάνες: η Αγγελική Νίκλη μητέρα του Διονυσίου Σολωμού και η Αδριανή Ρουκάνη μητέρα του Ανδρέα Κάλβου... Και οι δύο "ένοχες" γιατί με διαφορετικό τρόπο διατάραξαν την σχέση τους με τα σπουδαία αρσενικά παιδιά τους. Μία διατάραξη, που μπορεί και να σφράγισε το έργο ή/και τη ζωή τους...
Εξαιρετικά ευρηματική και βαθειά ψυχαναλυτική η ιδέα του συγγραφέα Αλέξανδρου Ασωνίτη να τις ανταμώσει στους μεταθανάτιους διαλόγους και μονολόγους τους... Ενοχές, εξηγήσεις, οργή, πόνος, ιδεοκαθηλώσεις και αμφιθυμίες συγκροτούν το διαλεκτικό προφίλ αυτής της προβληματικής μητρότητας... Τόσο η σεναριακή σύλληψη όσο και η ροή του λόγου-δράσης εξελίσσονται με μαεστρία από τον συγγραφέα. Στις πολλές αρετές του κειμένου να υπογραμμισθεί η ανεπιτήδευτη φυσικότητα της Επτανησιακού γλωσσικού ιδιώματος. Λόγος-έργο κυλάνε και μέσα στην μελωδία του βιολοντσέλου (Νίκολη Γαούση) αλλά και στην μελωδική αποφορά των πρωταγωνιστών: Της Αγγελικής Νίκλη (Κυρ- Αγγελικούλας), που υποδύθηκε με μεγάλη επιτυχία στις δραματικές διακυμάνσεις του ρόλου της η Ανθή Τσαγκαλίδου και της Αδριανής Ρουκάνη (Κυρ- Αδριανούλας), που απέδωσε συγκλονιστικά προσαρμοσμένη στις αντιφατικές απαιτήσεις της παρουσίας της η Νότα Δαρμανή, που πλέον δεν μας εκπλήσσει με την ποιότητα της. Μαζί τους και ο Νίκος Γεωργιάννος σαν συμβολικός γιός, που αντεπεξήλθε θαυμάσια στον ρόλο του αρσενικού υποκείμενου στο κλασσικό Οιδιπόδειας μορφής και παραλλαγής δράμα της σχέσης αρσενικού - θηλυκού.
Μιλήσαμε για τον συγγραφέα, που τον συνοδεύουν οι ευχές μας για καλή συνέχεια στον δρόμο, που ξεκίνησε και που προοιωνίζεται φωτεινός... Εξαιρετικό το στήσιμο του έργου από την Κατερίνα Πολυχρονοπούλου, που ανέδειξε την εσωτερική δραματικότητα του έργου κάνοντάς την εξωτερική δράση προσπελάσιμη στον θεατή. Τιμή σε όλους τους συντελεστές της παράστασης (Ακη Χερδάρη στην σκηνογραφική επιμέλεια, που με την γνωστή του μαεστρία κατάφερε με λιτές παρεμβάσεις να μεταμορφώσει τον ευρύτερο χώρο σε ιδανικό σκηνικό πλαίσιο του κειμένου, Μαρί Ροδίτη στην ενδυματολογική, Κίμωνα Χυτήρη στην Μουσική, Μπάμπη Βλάχο στους φωτισμούς, Παναγιώτη Περιστέρη στο Υλικό προβολής και Σταματίνα Καρύδη στην διδασκαλία των Τραγουδιών. Εξαιρετικά σημαντικό και ενθαρρυντικό είναι το γεγονός, πως ΟΛΟΙ οι συντελεστές έχουν να κάνουν με το ΔΗΠΕΘΕ, που καταγράφει την συγκεκριμένη παράσταση στις πολύ θετικές πτυχές του βιογραφικού του. Μακάρι το ΔΗΠΕΘΕ να συνεχίσει στον δρόμο της ανάδειξης της Κερκυραϊκής και γενικότερα της Επτανησιακής παραδοσιακής και σύγχρονης καλλτεχνικής δημιουργίας... Τέτοιες παραγωγές έχουν την δυνατότητα να προβάλλουν επάξια το ΔΗΠΕΘΕ και εκτός Κέρκυρας... Αυξημένες οι ευθύνες τοπικής και κεντρικής εξουσίας για την στήριξή του...

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

Τιμή στις μανάδες...



...του Σολωμού και του Κάλβου αποτελεί το 23ο -από πολλών ετών καθιερωμένο- διήμερο λόγου οργανωμένο στον Κήπο του λαού από τον Δήμο Κερκυραίων, την Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών, την Ενωση Κυπρίων Κέρκυρας "Ο Ευαγόρας", το Περιοδφικό ΠΟΡΦΥΡΑΣ και το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας. Την πρώτη μέρα (8/7/2010) οι εισηγήσεις θα γίνουν με αφορμή την παράσταση του έργου του Αλέξανδρου Μ. Ασωνίτη "Οι δύο μανάδες μας" (η μάνα του Σολωμού και η μάνα του Κάλβου). Εισηγητές οι Λεύκιος Ζαφειρίου, Φίλιππος Φιλίππου, Κατερίνα Πολυχρονοπούλου και Αλέξανδρος Ασωνίτης... Είσοδος Ελεύθερη την πρώτη μέρα ένώ η είσοδος την β' ημέρα είναι 13 Ευρώ για την θεατρική παρουσίαση του έργου (μονόπρακτο σε 3 σκηνές) από το ΔΗΠΕΘΕ. Η έναρξη 9:οο το βράδυ και τις δύο ημέρες, που προμηνύονται εξαιρετικά ενδιαφέρουσες στο μεγευτικό και δροσερό περιβάλλον του ...πολύπαθου κήπου του λαού...

ΔΑΡΝΑΚΕΣ, ο θησαυρός...


...για το βράδυ της 8ης Ιουλίου στον πασίγνωστο πλέον Αμπελώνα του Τρίκλινου, που σαφώς έχει περάσει με επιτυχία της εξετάσεις ποιότητας των επιλογών του και που της επιβεβαιώνει φέρνοντας το πολυμελές Μακεδονίτικο, Τσιγγάνικο και τελικά Βαλκανικό σύνολο λαϊκής μουσικής. Ωρα 10 το βράδυ και προμηνύεται φραμπαλάς γιατί οι "ΔΑΡΝΑΚΕΣ" με το εξαιρετικά συντεθιμένο μωσαϊκό ηχοχρωμάτων τους είναι ξεσηκωτικοί και επιφέρουν... Διονυσιακή μέθεξη...

Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

Μας άρεσε πολύ...


... η βραδυά όπερας, που παρουσιάστηκε το βράδυ της 29ης Ιουνίου στην Ιόνιο Ακαδημία, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κέρκυρας από τους σπουδαστές του τμήματος μονωδίας και πιάνου του Ιόνιου Πανεπιστήμιου. Και πάλι, οργανώτρια, διευθύντρια και ψυχή της εκδήλωσης η Ρόζα Πουλημένου, η δική μας Ρόζα, που υπηρετεί το μελόδραμα όχι μόνο με το φωνητικό της τάλαντο αλλά και με την ακάματη εργατικότητά της αλλά και τις διδακτικές της αρετές... Ετσι, η σκηνή και η αίθουσα της Ιόνιας Ακαδημίας γέμισε από την παρουσία και τις φωνές ενός μεγάλου σε αριθμό συνόλου νέων ανθρώπων, που -σε πείσμα των καιρών- υπηρετούν το μελόδραμα με ερασιτεχνικές προϋποθέσεις αλλά επαγγελματική συνείδηση και καθοδήγηση...

Ευχαριστηθήκαμε, λοιπόν, για μία ακόμη φορά τους φοιτητές-μαθητές της Ρόζας, που είτε σαν σολίστ είτε σαν μέλη του συνόλου Camerata Vocalis μας χάρισαν ποιοτική μουσική πανδεσία σε έργα Haendel, Mozart, Donizetti, Gounod, Bellini και Bizet.

Ειδικά η "Κάρμεν" μας ερέθισε ξανά τον πόθο για μία ολοκληρωμένη παρουσίαση Οπερας, που καιρό έχουμε να απολάυσουμε στο νησί... Και ζηλέψαμε -με τα ωραιότατα αποσπάσματα, που παρακολουθήσαμε- την Σύρο, που σύντομα θα απολαύσει ολόκληρο το έργο ανεβασμένο από αυτούς τους νέους ανθρώπους υπό την διεύθυνση της Ρόζας Πουλημένου...

ΥΓ. Η Ερμούπολις -πόλη 20 χιλιάδων κατοίκων- είναι πρωτεύουσα της Σύρου, η οποία είναι Ελληνικό νησί του Αιγαίου, που διαθέτει θαυμάσιο Δημοτικό Θέατρο, το "Απόλλων" και της οποίας η τοπική αυτοδιοίκηση αναλαμβάνει όλο το κόστος ανεβάσματος της Οπερας... Ετσι, για να ξέρουμε...

Δεν είναι μόνο η μουσική στη φύση μας...

Είναι και η αδιαφορία, ο ωχαδερφισμός και η μιζέρια... Ετσι, ένας θεσμός, που καθιερώθηκε το 2005 σαν προϊόν συνεργασίας του Δήμου Κερκυραίων και του Ιόνιου Πανεπιστήμιου (τι καλύτερο δείγμα εμπράγματης ενσωμάτωσης και ενεργοποίησης του Πανεπιστήμιου στα κοινά της πόλης και του Νομού γενικότερα!!!) κινδυνεύει μόλις 5 χρόνια μετά με το ... πέρασμά του στις καλένδες της Ιστορίας. Κυριαρχεί το οικονομικό πρόβλημα, που σφίγγει τον θεσμό ασφυκτικά... Οχι, μόνον, όμως... Συνυπάρχει και η "νιοραντσαρία" μας, που καλύπτει την αδράνειά και την παθητικότητά μας κάτω από μεγαλοστομίες μεγαλοϊδεατισμού, του τύπου: ωρέ ξέρεις τι ειμάστεμε εμείς...
Φυσιολογικά το φεστιβάλ Κέρκυρας θάπρεπε να μην έχει χώρο να χωρέσει το κοινό του... Πλάϊ στους Κερκυραίους, που τόσο εύκολα και συχνά διαμαρτύρονται για την απουσία καλλιτεχνικών δρώμενων και μάλιστα "ποιοτικών" ... θάπρεπε να συρρέουν και οι φιλοξενούμενοι του νησιού μας, που έστω και κάθε χρόνο και λιγότεροι είναι υπεραρκετοί για να στηρίξουν έναν θεσμό, που προσφέρει ποιοτικές εκδηλώσεις, μερικές των οποίων σε παγκόσμια κλίμακα, όπως π.χ. το ρεσιτάλ πιάνου της Hideyo Harada... Η πραγματικότητα βρίσκεται σε ριζικά αντίθετη κατεύθυνση... Η οργανωτική επιτροπή των Ionian Concerts δεν διαθέτει ούτε τα στοιχειώδη οικονομικά για μία συστηματική προπαγάνδιση και διαφήμιση του Κερκυραϊκού φεστιβάλ... Ανύπαρκτοι έως σπάνιοι οι χορηγοί από τους επίσημους κρατικούς και αυτοδιοικητικούς φορείς έως τις δραστήριες τουριστικές επιχειρήσεις του νησιού...
Την ίδια ώρα σε πάμπολλες περιοχές της χώρας, στους γειτονικούς μας Παξούς, την Καλαμάτα, την Πάτρα, την Ολυμπία κ.λ.π. μία σειρά προγραμματισμένων καλλιτεχνικών εκδηλώσεων -χορός, μουσική, θέατρο - έχουν καθιερωθεί πέρα από κάθε απειλή και αμφισβήτηση...
Η ...αναβάθμισή, παραμένει στην πρώτη γραμμή των διακηρύξεών μας ως κενό περιεχομένου γράμμα... Εχουμε εξ άλλου και παρελθόν... Δύο παλιότεροι θεσμοί με εξαιρετικό ξεκίνημα -το Φεστιβάλ Κέρκυρας και οι Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού - μόλις πρόλαβαν να γράψουν την ιστορία τους και καταργήθηκαν...
Κοιτάζουμε και ξανακοιτάζουμε το πρόγραμμα των φετεινών Ionian Concerts. Παρά την δεδομένη λιτότητα, το πάνθεο των εκδηλώσεων καλύπτουν κάθε τομέα της μουσικής: Πιάνο, Οπερα, ορχηστρική μουσική, πνευστά, ροκ, τζαζ, χορωδιακή μουσική... Αναζητείστε το σχετικό πρόγραμμα και δηλώστε την παρουσία σας στις εκδηλώσεις του φεστιβάλ... Είναι παρουσίες ελπίδας για το μέλλον του τόπου... Είναι απόλαυση αλλά και χρέος μας...