"Μανέρμες" σε μία υπέροχη παράσταση...

Σας είχαμε προαναγγείλει την παράσταση της 9ης Ιουλίου του ΔΗΠΕΘΕ στον κήπο των ανακτόρων ή κήπο του λαού. Μόλις στην προηγούμενη ανάρτηση του ιστολογίου γράψαμε γι' αυτήν και αισθανόμαστε την υποχρέωση να εκφράσουμε την βαθύτατη ικανοποίηση, που μας πρόσφερε αυτή η θεατρική βραδυά. "Μανέρμες" λοιπόν η άγνωστη λέξη του Σολωμού ή πανέρμες κατά την εκδοχή των μελετητών του εθνικού ποιητή είναι δύο τραγικές μάνες: η Αγγελική Νίκλη μητέρα του Διονυσίου Σολωμού και η Αδριανή Ρουκάνη μητέρα του Ανδρέα Κάλβου... Και οι δύο "ένοχες" γιατί με διαφορετικό τρόπο διατάραξαν την σχέση τους με τα σπουδαία αρσενικά παιδιά τους. Μία διατάραξη, που μπορεί και να σφράγισε το έργο ή/και τη ζωή τους...

Εξαιρετικά ευρηματική και βαθειά ψυχαναλυτική η ιδέα του συγγραφέα Αλέξανδρου Ασωνίτη να τις ανταμώσει στους μεταθανάτιους διαλόγους και μονολόγους τους... Ενοχές, εξηγήσεις, οργή, πόνος, ιδεοκαθηλώσεις και αμφιθυμίες συγκροτούν το διαλεκτικό προφίλ αυτής της προβληματικής μητρότητας... Τόσο η σεναριακή σύλληψη όσο και η ροή του λόγου-δράσης εξελίσσονται με μαεστρία από τον συγγραφέα. Στις πολλές αρετές του κειμένου να υπογραμμισθεί η ανεπιτήδευτη φυσικότητα της Επτανησιακού γλωσσικού ιδιώματος. Λόγος-έργο κυλάνε και μέσα στην μελωδία του βιολοντσέλου (Νίκολη Γαούση) αλλά και στην μελωδική αποφορά των πρωταγωνιστών: Της Αγγελικής Νίκλη (Κυρ- Αγγελικούλας), που υποδύθηκε με μεγάλη επιτυχία στις δραματικές διακυμάνσεις του ρόλου της η Ανθή Τσαγκαλίδου και της Αδριανής Ρουκάνη (Κυρ- Αδριανούλας), που απέδωσε συγκλονιστικά προσαρμοσμένη στις αντιφατικές απαιτήσεις της παρουσίας της η Νότα Δαρμανή, που πλέον δεν μας εκπλήσσει με την ποιότητα της. Μαζί τους και ο Νίκος Γεωργιάννος σαν συμβολικός γιός, που αντεπεξήλθε θαυμάσια στον ρόλο του αρσενικού υποκείμενου στο κλασσικό Οιδιπόδειας μορφής και παραλλαγής δράμα της σχέσης αρσενικού - θηλυκού.

Μιλήσαμε για τον συγγραφέα, που τον συνοδεύουν οι ευχές μας για καλή συνέχεια στον δρόμο, που ξεκίνησε και που προοιωνίζεται φωτεινός... Εξαιρετικό το στήσιμο του έργου από την Κατερίνα Πολυχρονοπούλου, που ανέδειξε την εσωτερική δραματικότητα του έργου κάνοντάς την εξωτερική δράση προσπελάσιμη στον θεατή. Τιμή σε όλους τους συντελεστές της παράστασης (Ακη Χερδάρη στην σκηνογραφική επιμέλεια, που με την γνωστή του μαεστρία κατάφερε με λιτές παρεμβάσεις να μεταμορφώσει τον ευρύτερο χώρο σε ιδανικό σκηνικό πλαίσιο του κειμένου, Μαρί Ροδίτη στην ενδυματολογική, Κίμωνα Χυτήρη στην Μουσική, Μπάμπη Βλάχο στους φωτισμούς, Παναγιώτη Περιστέρη στο Υλικό προβολής και Σταματίνα Καρύδη στην διδασκαλία των Τραγουδιών. Εξαιρετικά σημαντικό και ενθαρρυντικό είναι το γεγονός, πως ΟΛΟΙ οι συντελεστές έχουν να κάνουν με το ΔΗΠΕΘΕ, που καταγράφει την συγκεκριμένη παράσταση στις πολύ θετικές πτυχές του βιογραφικού του. Μακάρι το ΔΗΠΕΘΕ να συνεχίσει στον δρόμο της ανάδειξης της Κερκυραϊκής και γενικότερα της Επτανησιακής παραδοσιακής και σύγχρονης καλλτεχνικής δημιουργίας... Τέτοιες παραγωγές έχουν την δυνατότητα να προβάλλουν επάξια το ΔΗΠΕΘΕ και εκτός Κέρκυρας... Αυξημένες οι ευθύνες τοπικής και κεντρικής εξουσίας για την στήριξή του...