Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

Προφήτης εις τον τόπο της...

... η Ρόζα Πουλημένου με τους μαθητές της, σπουδαστές της θερινής Ακαδημίας, που μας χάρισαν μία ανεπανάληπτη βραδυά στο Δημοτικό Θέατρο Κέρκυρας απόψε... Περίπου είκοσι νέοι άνθρωποι, ερασιτέχνες κατά κανόνα, καθοδηγημένοι με μαεστρία από την Ρόζα, παρουσίασαν με επαγγελματικό θάρρος και ποιότητα ένα υπέροχο μουσικοχορευτικό δρώμενο με τίτλο: Summer Nights on Broadway... Ηχοι περισσότερο ή λιγότερο γνωστοί, "φιλικοί" για το κοινό, που αυτή την φορά σχεδόν γέμισε το Δημοτικό Θέατρο, τιμώντας τους εκκολαπτόμενους καλλιτέχνες με θερμό χειροκρότημα, που σίγουρα το άξιζαν. "Βιολιστής στη στέγη", "West Side Story", "Jesus Christ Super Star", "To Φάντασμα της Οπερας", "Chicago", "Fame", "Mama Mia" από τα πιο γνωστά για το κοινό ακούσματα... Παρακολουθήσαμε μαγεμένοι την βραδυά, δυσκολευόμενοι να πιστέψουμε, πως επρόκειτο για μία σπουδαστική παράσταση.
Ξανά, λοιπόν, μπράβο, στην Ρόζα, την δική μας Ρόζα, που εκτός από το τάλαντο της φωνής πρέπει να διαθέτει και πολλές διδακτικές αρετές... Ελπίζουμε να τις αναγνωρίζει ο Ακαδημαϊκός της χώρος, γιατί το "ουδείς προφήτης στον τόπο του" είναι από τα ρητά με υψηλότερο δείκτη επιβεβαίωσης...
Πλάϊ στην Ρόζα, άξια η σκηνοθεσία και χορογραφία της Cindi Trent. Και η Κατερίνα Τσίτσα, που πάντα μαγεύει συνοδεύοντας στο πιάνο. Αξια επαίνου και η Πένη Μάμαλου με την ενδυματολογική της δουλειά. Να μην παραλείψουμε να συγχαρούμε και το φωτισμό της παράστασης με φροντιστή τον Γιώργο Πανάρετο.
Μακάρι, όσοι δεν είδαν την παράσταση να μπορέσουν να την δούν videoσκοπημένη στα τοπικά κανάλια τουλάχιστον. Ισως κάποιες από τις εκδηλώσεις των Ionian Concerts να αξίζουν καλύτερη τύχη με παραγωγή CDs ή DVDs. Τουλάχιστον για διαφημιστικούς λόγους...
ΥΓ. Ο κλιματισμός του Δημοτικού Θεάτρου μπορεί να μην αποδίδει δροσιά, κάνει, όμως ένα ήχο, που θα μπορούσε να ενσωματωθεί σε μεταμοντέρνα συναυλία κρουστών...

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

Δεν παίρνουμε θέση, αλλά...

... πρέπει να επαναλάβουμε για πολλοστή φορά, ότι, και κατά την δική μας γνώμη, ο μηχανισμός προβολής και διαφήμισης των Ionian Concerts δεν βρίσκεται και στις καλύτερές του. Και το παρατηρούμε αυτό χρόνια τώρα... Η πιθανή απάντηση - σχόλιο για την προθυμία των Κερκυραίων να παρακολουθήσουν τα δρώμενα του Φεστιβάλ δεν λύνει το πρόβλημα, όσο κι' αν συμφωνούμε με την εν γένει βραδυκινησία και σνομπισμό, που μας διακρίνει σαν τόπο... Αντθέτως, με βάση αυτή την νοοτροπία σαν δεδομένο κάτι πρέπει να αλλάξει ριζικά στην πολιτική δημόσια προβολής των εκδηλώσεων των Ionian Concerts... Σε επίπεδο πόλης, Νομού και ευρύτερα. Δεν είναι ευχάριστο οι εκδηλώσεις να γίνονται σε μισο-γεμάτους χώρους με συντριπτική πλειοψηφία στο κοινό, τους σπουδαστές των θερινών Ακαδημιών με παρουσία ολίγων Κερκυραίων, πάντα των ίδιων και των ίδιων.
Ευκολότερα θα βρούν έτσι πάτημα, όσοι επιβουλεύονται τον θεσμό στο όνομα ... οικονομικών προβλημάτων ή άλλων εκφράσεων μικροψυχίας και μετριοκρατίας ... Και να θυμίσουμε, ότι ο τόπος έχει παράδοση στη κατάργηση πολιτιστικών θεσμών (Φεστιβάλ Κέρκυρας, Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού κ.λ.π.). Εχει επίσης παράδοση μπαλκονάτων ή τελεοπτικών διακηρύξεων στήριξης του πολιτισμού και μέχρις εκεί. Εχει επίσης έναν δικό του τρόπο να προβληματίζεται πάνω στην κρίση του τουρισμού και να σχεδιάζει την αντιμετώπισή της, που ελάχιστα και σε κάθε περίπτωση μόνον λεκτικά συμπεριλαμβάνει την πολιτιστική και καλλιτεχνική αναβάθμιση του τόπου.
Ολα αυτά είναι, που μας τρομάζουν κατά βάθος και πάει η ψυχή μας στη Κούλουρη...

Νάναι καλά!!!

Και μόνον η παρουσία του μας συγκίνησε... Πόσο μάλλον και η μουσική του. Και η άριστα διατηρούμενη στα νεανικά της χρώματα φωνή του...
Γιά όλους εμάς, που διάγουμε τα ... -ήντα ο Eric Burdon, ο αειθαλής ροκάς, βρίσκεται μέσα στις νεανικές μας μνήμες, στα πάρτι και στους νεανικούς μας έρωτες, στα χρόνια της χούντας, που ο καθωσπρεπισμός της ... ενοχλούνταν από τα ...προκλητικά του μηνύματα: είναι η ζωή μου και κάνω ό,τι θέλω (It's my life and I do want I want)...
Μας τα ξαναθύμισε χτές το βράδυ. Μαζί με ό,τι ο πανδαμάτωρ χρόνος έχει αφήσει ή ξαναδημιουργήσει από τους Annimals... The house of the rising sun... Don't let it be misunderstood... Paint it black...
Μας έρχεται να γράψουμε για τις σοβαρές οργανωτικές αδυναμίες της εκδήλωσης αλλά το αποφεύγουμε σε έδειξη σεβασμού προς τον Eric.
Ελπίζουμε, πάντως οι τοπικές αρχές και παράγοντες να γνωρίζουν, οτι η συναυλία του Eric Burdon είναι από τα μεγαλύτερα καλλιτεχνικά γεγονότα του φετεινού καλοκαιριού στην Ευρώπη... Ελπίζουμε ή θέλουμε να ελπίζουμε...

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

Ελπιδοφόρες "κανονιές"...




Η παρουσίαση μερικών από τα κανόνια του Παλιού Φρουρίου συντηρημένων, επισκευασμένων και τοποθετημένων σε κιλλίβαντες σύγχρονους αλλά ομοιότυπους των τότε χρησιμοποιούμενων μας έδωσε ξεχωριστή χαρά. Κατ' αρχή γιατί επιτέλους είδαμε σε έναν χώρο συγκεντρωμένα, μερικά από τα πυροβόλα όπλα, που ταυτισμένα με την ιστορία του παλιού φρουρίου κείτονταν παραμελημένα. Το Αγγλικό Κανόνι του 19ου αιώνα και τα γαλλικά του 18ου, τοποθετημένα στον αίθριο χώρο του μεγάρου του Ενετού Προνοητή δίνουν μία άλλη αισθητική και ιστορική αξία στον ευρύτερο χώρο του παλιού Φρουρίου. Χαιρόμαστε ακόμη, γιατί από τα χείλη της αρμόδιας διευθύντριας της 21ης Εφορείας Βυζαντινών και Νεώτερων Μνημείων κ. Τένιας Ρηγάκου μάθαμε τα σοβαρά της σχέδια για το όλο ζήτημα:
-Επισκευή και άλλων κανονιών του Παλιού και του Νέου Φρουρίου αλλά και άλλων κάστρων της Κέρκυρας και της Επτανήσου γενικότερα.
-Προβολή του συντηρούμενου οπλισμού σε ειδικό μέρος μέσα στο Φρούριο, που θα υπογραμμίζει και θα ενισχύει τον μνημειακό χαρατκήρα του χώρου.
-Λειτουργία σε μονιμότερη -και ίσως σε μόνιμη- βάση εργαστηρίου συντήρησης κανονιών, που μπορεί να αποκτήσει πανελλαδική και ευρύτερη εμβέλεια.
Χαρήκαμε ακόμη, γιατί το έργο αυτό μπόρεσε να ευοδωθεί χάριw στην θαυμάσια και ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ δουλειά του Ιταλού μηχανικού και συντοπίτη μας πλέον κ. Giovanni Leone και του συνεργάτη του κ. Orlandini.
Απολαύσαμε την εκδήλωση, που χαρέτησε η κ. Ρηγάκου, ο κ. Leone και συμπλήρωσε σύνολο πνευστών της φιλαρμονικής Μάντζαρος με σύντομο πρόγραμμα.
Οσα συμβαίνουν τελευταία στο Παλιό Φρούριο -αποκατάσταση των Ενετικών Φυλακών, συντήρηση του προμαχώνα Σαβορνιάν (φωτο), επισκευή της εσωτερικής πύλης, καθαριότητα κ.λ.π.- είναι σαφέστατα ελπιδοφόρα μηνύματα και ξεκάθαρες αποδείξεις σοβαρότητας και αφοσοίωσης στο δύσκολο αυτό έργο.
Ας μην θεωρήσουμε συμβολική την απουσία των τοπικών αρχών για το πνεύμα αντιμετώπισης τέτοιου είδους δημιουργικής παρέμβασης με προφανές -νομίζουμε- όφελος της πόλης και νήσου ταύτης...

Η ώρα της Τζαζ...

Για τα Ionian Concerts ήλθε χτές το βράδυ με μία θεσπαίσια βραδυά στον κήπο του λαού (πάντα έξοχος και δυστυχώς υποχρησιμοποιούμενος) με τους Δήμο Δημητριάδη (φωτό-ψυχή της τζάζ στα Ionian Concerts, στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και στην Κέρκυρα γενικότερα), Γιώργο Κοντραφούρη, και Βασίλη Ρακόπουλο. Στα συν της συναυλίας τα σύγχρονα ακούσματα της τζάζ με εκτελεστές τους δημιουργούς της... Τυχεροί οι ακροατές.
Ακολουθούν και άλλες πολύ ενδιαφέρουσες βραδυές. Τις συνιστούμε ανεπιφύλακτα... Τα δρώμενα της τζαζ στην Κέρκυρα δίνουν ξεχωριστούς πόντους στην καλλιτεχνική ζωή της πόλης και του νησιού...

Κυριακή 19 Ιουλίου 2009

Απώλεια πρώτου μεγέθους…

Για τον Κερκυραϊκό τουρισμό η Ρωσική Τουριστική Αγορά ήταν εξόχως υποσχόμενη. Εχοντας μάλιστα υπόψη την συνεχή υποβάθμιση του δυναμικού των επισκεπτών από την Μ. Βρετανία και άλλες χώρες της δυτικής Ευρώπης, η αναδυόμενη στο παγκόσμιο οικονομικό σκηνικό Ρωσία, θα μπορούσε να αποτελέσει ποσοτικό αντίβαρο και παράγοντα ποιοτικής αναβάθμισης της τουριστικής υποδομής του νησιού μας. Οι προοπτικές ήταν γενικά και θεωρητικά πολύ θετικές. Η επισκεψιμότητα της Κέρκυρας από Ρώσους τουρίστες θα μπορούσε να ενισχυθεί αποφασιστικά με προγράμματα ευρύτερης ενημέρωσης της Ρωσικής αγοράς αξιοποιώντας και υπαρκτούς ιστορικούς δεσμούς προς αυτή την κατεύθυνση (Επτάνησος Πολιτεία, Ουσακώφ κ.λ.π.)
Το μήνυμα περιέχεται σε ρεπορτάζ των τοπικών ΜΜΕ με υπεύθυνη τοπικού τουριστικού γραφείου υποδοχής Ρώσων: Φέτος η μείωση Ρώσων Τουριστών φτάνει το 30% συγκριτικά με πέρυσι ενώ φανερή είναι η μειωμένη οικονομική τους δυνατότητα.
Ουδεμία, βεβαίως έκπληξη μας προξενεί το γεγονός. Ισα, ίσα, που το είχαμε προβλέψει με βεβαιότητα, όχι λόγω προφητικών ικανοτήτων αλλά εξαιτίας σαφούς γνώσης των υποδομών φιλοξενίας, μετακίνησης και ψυχαγωγίας του τόπου μας. Ετσι, όπως αυτό έχει θεμελιωθεί και σταθερά οικοδομείται εδώ και μερικές 10ετίες.
Γράφουμε, όμως αυτό το σημείωμα, όχι για λόγους εκτόνωσης. Πιστεύουμε, αντίθετα, ότι η Ρωσική αγορά είναι ακόμη αρκετά ρευστή και παρά τον προσανατολισμό του ποιοτικού Ρωσικού τουρισμού σε άλλους τόπους αναψυχής εντός και εκτός Ελλάδας, υπάρχουν περιθώρια ανάκαμψης…
Αν σκεφτούμε, βέβαια, ότι αυτή η ανάκαμψη απαιτεί άμεση ριζική παρέμβαση στις υποδομές του νησιού (συγκοινωνίες, δρόμοι, ποιότητα ξενοδοχείων) αλλά και στους όρους διαμονής και φιλοξενίας (ηχορρύπανση, τιμές, πολιτιστικές εκδηλώσεις κ.λ.π.) τότε είμαστε ελάχιστα αισιόδοξοι. Για να το πούμε ευγενικά…

σε ποιόν να την αφιερώσουμε;


Επειδή δεν θέλουμε να αδικήσουμε κανένα για αυτό το ... κλέος την ...αφιερώνουμε σε κάθε αρμόδιο... Αυτή πάντως είναι η σημερινή εικόνα στην Νότια πλευρά του Α΄Νεκροταφείου της πόλης μας, μόλις 20 μέτρα πιο πέρα από το μοναδικά σωζόμενο πύργο του αρχαίου τείχους της πόλης, στην Νερατζίχα.
Ιδια εικόνα είχαμε συναντήσει και πριν από έναν χρόνο, όταν πάλι, τυχαία βρεθήκαμε στον μέρος... Είχαμε και τότε την ατυχή έμπνευση να τον επισκεφτούμε για να δείξουμε τις αρχαιότητες σε φίλους επισκέπτες μας...
Κρίμα, που η φωτογραφία δεν αποδίδει και τις οσμές του χώρου... Γιατί, σας διαβεβαιώ, ότι το ... οπτικό αριστούργημα συμπληρώνεται από αντίστοιχη οσφρητική ευωχία...

Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

Αντίστροφες πορείες...

Η Καλαμάτα γιορτάζει φέτος τα 15 χρόνια του διεθνούς φεστιβάλ χορού. Μιάς πετυχημένης πορείας προς την απόλυτη καθιέρωση, που στηρίχτηκε σε συλλογική προσπάθεια, σοβαρότητα και υπεύθυνη στάση λαού, φορέων και τοπικής αυτοδικοίκησης...
Κι' εμείς "γιορτάζουμε" φέτος τα 18 χρόνια από την κατάργηση του δικού μας φεστιβάλ... Ενός φεστιβάλ, που παρουσιάσε την Nuova Compagnia di Canto Popolare, τον Μωρίς Ζαρ, Τα μπαλέττα της Γκιόρ κ.λ.π. Και εμείς, όμως, -λαός φορείς και ηγεσία- τα καταφέραμε και έγκαιρα το καταργήσαμε...
Ετσι είναι... Οταν ενεργείς με συνέπεια και αποφασιστικότητα τα καταφέρνεις...

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009

Ολο και χειρότερα...


Στις πρώτες αναρτήσεις αυτού του ιστολόγιου είχαμε προβάλλει το Συντριβάνι της Πλατείας, που κάποτε αποτελούσε έμβλημα της Σπιανάδας, λειτουργώντας φωτισμένο και τώρα έχει πάψει πλήρως να λειτουργεί (η παρατατιθέμενη φωτογραφία είναι δύο χρονών!!!). Οσες νύξεις και συζητήσεις και αν επιχειρήσαμε πήγαν χαμένες... Φαίνεται, που αυτό που μπορεί να διαθέτει ένας ιδιωτικός κήπος είναι ακατόρθωτο για την κεντρική Πλατεία της πόλης της Κέρκυρας...
Δεύτερος χρόνος επίσης, που η Κέρκυρα στερείται της λειτουργίας του art cafe
. Στην άλλη άκρη της Σπιανάδας, ένας χώρος απίστευτης ομορφιάς, εκπληκτικής θέας και φανταστικής δροσιάς ακόμη και σε συνθήκες απόλυτου καύσωνα έχει τεθεί εκτός λειτουργίας... Eπειδή ο Δήμος έμπαινε μέσα... Αδύνατον φαίνεται να μπορεί ο χώρος αυτός να γίνει οχι μόνο βιώσιμος οικονομικά αλλά και πηγή εσόδων... Το αυτονόητο έχει γίνει παραδοξολογία...
Την ίδια ώρα ολόκληρη η Σπιανάδα βουλιάζει στην αδιαφορία και στην έλλειψη προστασίας, μετατρεπόμενη από χώρο πολιτισμού και ψυχαγωγίας, -όπως ήταν επι εκατονταετίες καθιερωμένος- σε τέλμα ηχορρύπανσης χρωμορρύπανσης και υποβιβασμού, συμπαρασύροντας ολόκληρες γειτονιές της πόλης -Πόρτα Ρεμούντα, Λιστόν, Κοφινέττα-.
Θλίψη και μόνον θλίψη...

Δρώμενα μέσα στην πόλη...

Αυτό χρειαζόμαστε για να πάρει η απογερυματινή-βραδυνή επίσκεψη στο ιστορικό κέντρο έναν χαρακτήρα πολιτιστικού ενδιαφέροντος, στην προσπάθεια περισσότερης και ειδικής συγκέντρωσης κοινού. Βέβαια, το έχουμε ξαναγράψει, εκδηλώσεις σαν κι' αυτές, που οργάνωσαν τα Ionian Concerts χρειάζονται να γίνουν πολύ περισσότερες και διαφορετικές, απλωμένες στον χρόνο του καλοκαιριού και στον ευρύτερο ιστό της πόλης. Υπάρχουν πλατείες και δρόμοι, που έχουν μεταπέσει σε απόλυτη αδράνεια (π.χ. σπηλιά) την ίδια ώρα, που ο πολιτισμός και η ψυχαγωγία στριμώχνονται στον ...υδεοκεφαλισμό της Σπιανάδας.
Να γιατί χρειάζεται, η Δημοτική πρωτοβουλία για έναν αναγκαίο προγραμματισμό, συντονισμό και δράση στον χώρο του πολιτισμού... Είναι καιρός τα πράγματα να μπούν σε μία ενιαία λογική και προοπτική και ας είναι το επόμενο έτος το πρώτο, που κάτι τέτοιο θα δοκιμαστεί...

Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Θετικός απολογισμός...

... για το πρόγραμμα εκδηλώσεων με την ευκαιρία των 200 χρόνων από τα κατασκευή του Λιστόν. Η παραπομπή γίνεται κατ' ευθείαν σε σημαντικές ιστορικές στιγμές του τόπου, που ευτύχισε να βιώσει άμεσα τις συνέπειες της γαλλικής Επανάστασης στα πρώτα κιόλας μετεπαναστατικά χρόνια. Για το νησί μας, η περίοδος έχει μία ξεχωριστή φόρτιση τόσο στον τομέα της κοινωνικής χειραφέτησης όσο και στο επίπεδο της εθνικής αφύπνισης.
Η περίοδος της Γαλλοκρατίας σύντομη χρονικά και πλουσιότατη γεγονοτογραφικά μπορεί κατά την γνώμη μας να ξαναδιαβάζεται με πολύ ενδιαφέρον και ποικίλους σχολιασμούς, που θα εμπλουτίσουν τη γνώση μας για αυτή την κρίσιμη περίοδο.
Εκείνο, που είναι επαινετέο είναι η πρωτοβουλία του Δήμου για την συνδιοργάνωση αυτού του αφιερωματικού 3μερου. Τα οφέλη του πρέπει να παγιωθούν και να καθιερωθούν με την μορφή εβδομάδας κάθε χρόνο στην Κέρκυρα με την συμμετοχή παραγόντων της πολιτικής και του πολιτισμού και, φυσικά, των ίδιων των Κερκυραίων και των φιλοξενούμενων Γάλλων....

ΥΓ. Δεν θα σχολιάσουμε την "έκπληξη" της βραδιάς στο μποσκέτο, δηλαδή τις μαρζορέττες... Απλά πιστεύουμε, οτι ο τόπος έχει, μπορεί και πρέπει να καταθέτει καταλληλότερα στοιχεία, που αποδεικνύουν την πολιτιστική σχέση μας με την ...εκείθεν των Αλπεων Γαλατία...

Αλλη μία εικόνα...


Κάθε σχόλιο σχετικό με την καθαριότητα, την ευταξία και την λειτουργικότητα του συγκεκριμένου δημόσιου χώρου, δικό σας...
Απλά να θυμίσουμε, ότι βρίσκεται δίπλα στην Annunziatta και απέχει περί τα 20 μέτρα από το Δημαρχιακό μέγαρο...

Μία εικόνα, χίλιες λέξεις...


Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

Ευκαιρία πολλαπλής αξίας...

Η αναγγελία της διάθεσης κονδυλίου 5 εκατομ. ευρώ για την ανέγερση Ψυχιατρικής Κλινικής στο νέο Γενικό Νοσοκομείο της Κέρκυρας δημιουργεί αναμφίβολα ικανοποίηση... Τόσο για την δημιουργία ενός σύγχρονου ψυχιατρικού νοσηλευτηρίου, όσο και για την ένταξή του στο σύνολο του Γενικού Νοσοκομείου. Κάτι, που αποτελεί παλιότερο εκσυγχρονιστικό αίτημα της παγκόσμιας ψυχιατρικής κοινότητας και, που εδώ και καιρό υλοποιείται και στην χώρα μας στα πλαίσια της αποασυλοποίησης.
Για μας, όμως είναι και μία θαυμάσια ευκαιρία κατασκευής πολυόροφου υπόγειου χώρου στάθμευσης. Το νέο Νοσοκομείο με προφανείς ελλείψεις και ανεπάρκειες πριν ακόμα την έναρξη λειτουργίας του έχει -μεταξύ πολλών άλλων- απόλυτη ανάγκη χώρου στάθμευσης για εργαζόμενους και επισκέπτες. Πρόβλημα, που θα πάρει μεγάλες διαστάσεις, κατά απολύτως λογική πρόβλεψη... ΤΟ ΤΟΝΙΖΟΥΜΕ: Αν χαθεί τώρα η ευκαιρία δεν χωράει συγγνώμη...

Τι μας θύμισε...

Η όλη συζήτηση για το χρονοδιάγραμμα των 100 ημερών μέχρι την λειτουργία του Νέου Νοσοκομείου, μας θύμισε το παρακάτω ιλαρόν μεν πραγματικόν δε, αφού υπήρξαμε αυτόπτες και αυτήκοες...

Σε μικρό κανάλι από εκείνα, που φιλοξενούν συστηματικά μέντιουμ, χαρτορίχτες κ.λ.π., τηλεφωνάει πελάτισσα, που με το μέντιουμ κάνει τον παρακάτω διάλογο:

-Ελα, χρυσή μου, πως σε λένε;

-Μαρία

-Μαρία, έχεις και παιδιά μου λέει το χαρτί.

-Ναί, ναί...

-Εχείς δύο παιδιά, Μαρία.

-Οχι έχω τέσσερα..

-Ναι, αυτό σου λέω...Δύο και δύο...

Kάθε αναλογία δική σας...

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

Ευχάριστο μήνυμα για την Ιόνιο βουλή...

Αποτελεί η επιστολή του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων κ. Σιούφα προς τον Δήμαρχο Κερκυραίων για απόφαση ενίσχυσης του έργου της συντήρησης και ανάπλασης του κτιρίου της Ιονίου Βουλής. Από τα πιο χαρμόσυνα μηνύματα, που έλαβε η πόλη και ειδικότερα το ιστορικό κέντρο, τον τελευταίο πολύ καιρό, που από αβελτηρία και πενία οδηγείται σε συστηματικό υποβιβασμό, που για πολλά δημόσια κτίρια φτάνει στον βαθμό της εξαθλίωσης. Η ανάπλαση της Ιονίου Βουλής είναι επιτέλους πράξη αναγνώρισης της Ελληνικής Πολιτείας στον ιστορικό χαρακτήρα του ουσιαστικά πρώτου Ελληνικού κοινοβουλίου...
Συστηματική είναι η υποτίμση της Κερκυραϊκής και της γενικότερης Επτανησιακής Ιστορίας των ετών 1800 -1965 την διδασκόμενη και επίσημα προβαλλόμενη εθνική ιστορική παρακαταθήκη... Γι' αυτό, η διάσωση και η ανάδειξη της Ιονίου Βουλής ως χώρου, που θα χρησιμοποιείται και κοινοβουλευτικά από την Βουλή των Ελλήνων με συνεδριάσεις επιτροπών κ.λ.π. θα είναι εξαιρετικά θετικό για τον τόπο σε όλα τα επίπεδα. Ταυτόχρονα, βέβαια θα αναδειχθεί ένας χώρος-υποδομή πολιτισμού για την πόλη και το νησί... Με ανυπομονησία και προσδοκία περιμένουμε την ουσιαστική συντήρηση και ανάδειξη της Ιονίου βουλής...
Τι καλά που θάταν αν ανάλογες πρωτοβουλίες παίρνονταν και για την εξωτερική όψη του Δημοτικού Θεάτρου...
Εν πάσει περιπτώσει, έπαινος ανήκει σε όλους όσους, που παρεμβαίνοντας διεκδικητικά συνέβαλλαν στην θετική αυτή απόφαση της Βουλής των Ελλήνων...

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

Είμαστε τυχεροί...

που παρακολουθήσαμε το ρεσιτάλ Πιάνου της Hideyo Harada, στην Ιόνιο Ακαδημία στα πλαίσια των Ionian Concerts!!! Μία μαγική βραδυά μας χάρισε η Γιαπωνέζα καλλιτέχνις, που συγκαταλέγεται στις κορυφαίες του είδους στον κόσμο. Δεν υπερβάλλουμε άν χαρακτηρίσουμε ρεσιτάλ σα ένα από τα κορυφαία καλλιτεχνικά γεγονότα του καλοκαιριού στην Ελλάδα... Σε μία μισοάδεια αίθουσα... Με την κραυγαλέα απουσία των τοπικών αρχών. Με το βροντερό απών των τοπικών ταγών του πολιτισμού, που διαρηγνύουν το ιμάτιά τους στο όνομα της ... μοναδικής Κερκυραϊκής πολιτιστικής και καλλιτεχνικής παράδοσης. Με την προκλητική αδιαφορία των προοδευτικών διαπαιδαγωγητών της νεολαίας και του λαού... Αλλά και με την ευθύνη της ατελέστατης ενημέρωσης και πληροφόρησης των διοργανωτών...
Ατυχώς, αυτη την πραγμαγτικότητα την ζούμε χρόνια τώρα, μέρα με την ημέρα. Βραδυές σαν την χτεσινή δεν έχουμε συχνά την δυνατότητα να ζήσουμε...
Αυτή η αποθέωση τεχνικής δεξιοτεχνίας και καλλιτεχνικής αίσθησης, που αποθεωτικά μας προσέφερε η Hideyo harada ανήκει στα προνόμοια όσων βρεθήκαμε στην Ιόνιο Ακαδημία...

Η λιμνούλα, που έγινε ...έλος!!!

Δεν γνωρίζουμε τίνος η αισθητική δικαιώθηκε με την κατασκευή αυτής της "διακοσμητικής" λιμνούλας στην δημοτική πλάζ της Αγιας Αικατερίνης... Εχουμε δει πλήθος παρόμοια κιτς τα τελευταία έτη της ..."νεο-Ελληνικότητας¨, πολλά των οποίων διακοσμούν τις ίδιες τις κατοικίες της σύγχρονης "αφρόκρεμας¨"... Καλό λοιπόν, είναι που υπάρχει η λιμνούλα στην δημοτική Πλάζ για να μας θυμίζει το ..."ποιός-ποιόν" της τελευταίας 30ετίας...
Εμείς, πάντως, γράφουμε το σημείωμα αυτό όχι για να σχολιάσουμε την ...κυρίαρχη αισθητική αλλά για να παρατηρήσουμε, οτι η λιμνούλα, χάρις στην προσθήκη κάποιων μικρών βράχων έχει μετατραπεί σε ...τέλμα, κοινώς λούμπα, προσφερόμενη για την ανάπτυξη μικροοργανισμών, μυγών, κουνουπιών και άλλων ελάχιστα επωφελών -για τους λουόμενους- μικροζώων.
Εμείς το καταθέτουμε διατηρώντας ελάχιστες ελπίδες για διορθωτική παρέμβαση...

Σάββατο 4 Ιουλίου 2009

Ergon Ensemble: μία ξεχωριστή βραδυά...

Η βραδυά, που παρακολουθήσαμε στην Ιόνια Ακαδημία δικαιώνει, κατά την γνώμη μας τις ποιοτικές φιλοδοξίες του φεστιβάλ. Το Ergon Ensemble, προϊόν εργασίας και του Ιόνιου Πανεπιστήμιου με την διδακτική ευθύνη του περίφημου Ensemble Modern της Φραγκφούρτης καταξιώνεται στον χώρο της σύγχρονης μουσικής.
Ακούσαμε θαυμάσια σύνολα σε έργα Benjamin Britten, Νίκου Σκαλκώτα, Philip Cashian, Toshi Ichiyanagi, Ιάννη Ξενάκη και Paul Hindemith. Θαυμάσια ευκαιρία για μουσική πανδαισία, που δεν έχουμε συχνά την δυνατότητα να απολαύσουμε στην Κέρκυρα. Και την απολαύσαμε στα αλήθεια... Ηχος ολόκληρος, γεμάτος.
Αξιζε μεγαλύτερης συμμετοχής των Κερκυραίων, που αποτελεί και την μόνη μέθοδο υπεράσπισης της ύπαρξης, της συνέχισης και της αναβάθμισης των Ionian Concerts. Που ασφαλώς χρειάζονται μεγαλύτερη και καλύτερη προβολή...

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

AMEA: στον Καιάδα...

Αφορμή γι' αυτό το σημείωμα, η αναφορά-σχόλιο του προέδρου του Νομαρχιακού Συλλόγου ΑΜΕΑ κ. Ανδρέα Σκούπουρα, για τους όρους διαβίωσης και κυκλοφορίας των ΑΜΕΑ στην πόλη. Δεν είναι και πολλά αυτά που έχουν άλλαξει στην κοινωνία μας μέχρι σήμερα στον ευαίσθητο κοινωνικό τομέα των Ατόμων με ειδικές ανάγκες. Οσο κι' αν αυτό φαίνεται υπερβολικό, στο επίπεδο της κοινωνίας (γι΄αυτό το υπογραμμίσαμε) οι μεταβολές δεν είναι ουσιώδεις. Πολύ απλά ο αυτονόητος και εγγενής σεβασμός προς τις ιδιαίτερες ανάγκες των ατόμων αυτών θα ήταν αποδεικτικό στοιχείο ενός προηγμένου πολιτισμού. Μα. -θα πείτε- αφού φτιάχνουμε ράμπες στα πεζοδρόμια... Ναι! και παρκάρουμε μπροστά σε αυτές!!! Οχι όλοι. Οι πιο μάγκες... Οι πιο άντρες...Οι πιο ξύπνιοι... Η κοινωνία, όμως μέσα από τα συλλογικά της όργανα (τοπική αυτοδιοίκηση, κεντρική εξουσία) τους επιβραβεύει με τον έπαινο της ατιμωρησίας... Ετσι, μία παράβαση, που θα έπρεπε να θεωρείται από τις βαρύτερες, γιατί στρέφεται άμεσα και σοβαρότατα κατά των όρων ζωής συμπολιτών ή επισκεπτών μας αντιμετωπίζεται και αυτή μέσα στο γενικό κλίμα μακάριου ωχαδελφισμού... Ντάξει μωρέ, τι έγινε... αναρωτιέται ο θρασύς και βάρβαρος παραβάτης. Τίποτε του απαντάει η οργανωμένη κοινωνία. Συνέχισε παληκάρι μου τη δουλειά σου...
Για όσους, γενικολογούν λέγοντας γι' αυτό και για άλλα ζητήματα αντι-κοινωνικής πρόκλησης, οτι είναι θέμα του καθενός και χρειάζεται παιδεία κ.λ.π. απαντάμε: Ναι, είναι θέμα του καθενός και όλων μας και δεν θα αλλάξει ποτέ όσο ο "καθένας" με αυτό το επίπεδο κοινωνικού πολιτισμού δεν υφίσταται έλεγχο για την εχθρική του στάση απέναντι στην κοινωνία. Οι τυχόν δυσμενείς συνέπειες αυτού του ελέγχου είναι οι μόνες, που μπορούν να δημιουργήσουν κανούρια αντανακλαστικά κοινωνικής συμπεριφοράς. Ολα τα άλλα είναι λόγια να αγαπιώμαστε...