Και μόνον η παρουσία του μας συγκίνησε... Πόσο μάλλον και η μουσική του. Και η άριστα διατηρούμενη στα νεανικά της χρώματα φωνή του...Γιά όλους εμάς, που διάγουμε τα ... -ήντα ο Eric Burdon, ο αειθαλής ροκάς, βρίσκεται μέσα στις νεανικές μας μνήμες, στα πάρτι και στους νεανικούς μας έρωτες, στα χρόνια της χούντας, που ο καθωσπρεπισμός της ... ενοχλούνταν από τα ...προκλητικά του μηνύματα: είναι η ζωή μου και κάνω ό,τι θέλω (It's my life and I do want I want)...
Μας τα ξαναθύμισε χτές το βράδυ. Μαζί με ό,τι ο πανδαμάτωρ χρόνος έχει αφήσει ή ξαναδημιουργήσει από τους Annimals... The house of the rising sun... Don't let it be misunderstood... Paint it black...
Μας έρχεται να γράψουμε για τις σοβαρές οργανωτικές αδυναμίες της εκδήλωσης αλλά το αποφεύγουμε σε έδειξη σεβασμού προς τον Eric.
Ελπίζουμε, πάντως οι τοπικές αρχές και παράγοντες να γνωρίζουν, οτι η συναυλία του Eric Burdon είναι από τα μεγαλύτερα καλλιτεχνικά γεγονότα του φετεινού καλοκαιριού στην Ευρώπη... Ελπίζουμε ή θέλουμε να ελπίζουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου