Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Ωραιότατος χώρος...






Πολύ μας χαροποίησε ο νέος, πρόσφατα ανακαινισμένος πολυχώρος "ΠΟΛΥΤΕΧΝΟ". Πρώτα απ΄όλα γιατί πρόκειται για μία εξαιρετικά καλαίσθητη παρέμβαση, που δεν αλλάζει τίποτε από τα παραδοσιακά στοιχεία του σημαντικότατου μνημειακού αρχιτεκτονικού περιβάλλοντος, μπροστά στην είσοδο του ... πολύπαθου Νέου Φρουρίου. Αντίθετα ο χώρος -μέσα και έξω- ταιριάζει θαυμάσια... Το ίδιο ταιριαστή είναι και η λειτουργική του αποστολή... Δεν πρόκειται για ένα καινούριο ταμπατουμπάδικο, από εκείνα που έχει γεμίσει η πόλη στο όνομα του ξεπεράσματος ... της οικονομικής κρίσης (κούνια, που μας κούναγε!!!). Αντίθετα, συνατήσαμε δύο θαυμάσιες αίθουσες: μία ενός καλαίσθητου Cafe και μία άλλη αίθουσα-πολυχώρο, που επι του παρόντος φιλοξενεί μία συλλογική έκθεση ζωγραφικής Κερκυραίων Δημιουργών και η οποία έχει την δυνατότητα στέγασης και άλλων καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, μεταξύ των οποίων και Θεατρικών παραστάσεων. Μας φέρνει στο νού την παλιά του χρήση σαν θεατρικό στέκι της Κερκυραϊκής Καλλιτεχνικής Σκηνής. Ασφαλώς και Συναυλίες μπορούν να δίνονται στον συγκεκριμένο χώρο, ελπίζουμε με σεβασμό έντασης ήχου και ωραρίου. Δεν χρειάζεται καμμία "αποστείρωση" του χώρου αλλά απλή τήρηση στοιχειωδών κανόνων κοινωνικότητας... Ευχόμαστε ολόψυχα την επιτυχία του εγχειρήματος...

Ποιός φταίει...









Κατά την ταπεινή μας άποψη δεν φταίνε οι τοπικές αρχές, τουλάχιστον οι υπηρεσίες καθαριότητας του Δήμου για την άθλια πρωϊνή εικόνα στην Σπιανάδα. Και ο τελειότερος Δήμος του κόσμου δεν μπορεί, ούτε στο άμεσο ούτε στο απώτερο μέλλον, να διαθέτει υπηρεσία καθαριότητας ...συνεχούς επέμβασης για να αποκαθιστά τις συνέπειες της γαϊδουριάς μας... Γιατί -κατά την γνώμη μας εδώ βρίσκεται το πρόβλημα... Στο επίπεδο του συλλογικού ενεργού κοινωνικού μας πολιτισμού, που απέχει πολλά χιλιόμετρα από το στοιχειωδώς αναγκαίο για μία σύγχρονη πόλη, που επιπλέον διαθέτει τον αρχιτεκτονικό πλούτο της Κέρκυρας σε βαθμό μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO... Οφείλουμε, μάλιστα να αναγνωρίσουμε, ότι η αναγκαία παρέμβαση της υπηρεσίας καθαριότητας πραγματοποιήθηκε σε πολύ σύντομο χρόνο. Αν υπάρχει κάποια ευθύνη των αρχών, αυτή, πάλι κατά την γνώμη μας, βρίσκεται στην ανεπαρκέστατη εποπτεία-φύλαξη του χώρου, η οποία θα μπορούσε (όπως συνέβαινε πολύ παλιότερα) να ασκεί έργο κοινωνικής χρησιμότητας και πολιτιστικής αγωγής... Αρετών δηλαδή, που βρίσκονται σε βαρύτατη ανεπάρκεια στον τόπο μας και που ο οργανωμένος εύλογος κοινωνικός (όχι αστυνομοκρατικός) έλεγχος μπορεί να προωθήσει εκεί, που οργανωμένη κοινωνία και εκπαιδευτικό-παιδαγωγικό σύστημα αδιαφορούν... Το παγκάκι π.χ., που φαίνεται στην φωτογραφία, θύμα ...ευγενούς δράσης ίσως να μην είχε ουσιαστικά καταστραφεί άν κάποιοι φύλαγαν τον χώρο... Το ίδιο ισχύει και για την εκτεταμένη χρωμορύπανση, που έχει αλλοιώσει την φυσιογνωμία του χώρου (Πάρκο, βάση φανοστατών, μνημεία Ενώσεως κ.λ.π.).

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Πως θα μπορούσε να είναι το Δημοτικό Θέατρο...


Το ό,τι η αρχιτεκτονική μπορεί να κάνει θαύματα το ξέρουμε όλοι μας πολύ καλά... Είναι πραγματικά θαύματα, αφού το κοινό μας μυαλό, το απαίδευτο ούτε που υποψιάζεται, πως μπορεί μία άσχημη κατασκευή να μετατραπεί σε μία συμπαθητική έως πανέμορφη... Το Δημοτικό Θεάτρο της Πόλης μας είναι χαρακτηριστική περίπτωση. Λίγα οικοδομήματα στον κόσμο θα έχουν συγκεντρώσει τόση οργή, περιφρόνηση, απαρέσκεια και καθειρώνευση... Είναι αυτό, που είναι, χτίστηκε στην θέση του εγκληματικά γκρεμισμένου διάσημου και πανέμορφου Παλιού Θεάτρου και έτσι διπλασιάζεται -όχι άδικα- η περιφρόνηση των Κερκυραίων για την αισθητική του όλου οικοδομήματος.

Εύλογος ο διαγωνισμός, που έγινε πριν από έναν χρόνο από την τότε δημοτική Αρχή και την Νομαρχία με θέμα την εξωτερική παρέμβαση στο Θέατρο, που μαζί με μία εσωτερική συντήρηση μπορεί να τον μεταβάλλουν ουσιαστικά... Πόσο ριζικά, όμως μπορεί να αλλάξει η απεχθέστατη όψη του... Ε! λοιπόν... Οσο κι' αν αναγνωρίζουμε τις θαυματοποιές ικανότητες της αρχιτεκτονικής, δεν έφτανε το μυαλό μας για να συλλάβει μία εικόνα σαν κι' αυτή που παραθέτουμε και που αποτελεί χαρακτηριστική απεικόνιση της πρότασης των Αρχιτεκτόνων Ζερεφού και Τέσσα και της ομάδας των Η. Αρμένη, Α. Κοκκίνη, Τ. Μπριστογιάννη και Κ. Χατζόπουλου, που συνεργάστηκαν μαζί τους. Την βρήκαμε στο διαδίκτυο και σας την παρουσιάζουμε... Πρόκειται για το πρώτο βραβείο του διαγωνισμού για την ανάπλαση του Δημοτικού Θεάτρου και της Πλατείας μπροστά στην είσοδό του...

Μία τέτοια παρέμβαση δεν μας απαλλάσσει μόνον από το άγος της σημερινής κακαισθησίας... Αποτελεί ταυτόχρονα αναβάθμιση πρώτης γραμμής για το ιστορικό κέντρο, με ευνοϊκότατα αποτελέσματα στην ποιότητα της ζωής μας, στην αισθητική αγωγή του δομημένου περιβάλλοντος στην ψυχή και το νού μας...

ΥΓ. Τίποτε δεν είναι εύκολο, βέβαια. Και ασφαλώς κάθε θετική παρέμβαση στην εξωτερική όψη του Θεάτρου (και όχι μόνον) προϋποθέτει αντίστοιχη συλλογική ευαισθησία και θετική βούληση για τα πολιτιστικά πράγματα της πόλης και του νησιού γενικότερα, φορέων και αρχών...

Κυριακή 10 Απριλίου 2011

ΤΟ «ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ» ΤΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΙΩΝ ΣΕ 8 ΣΗΜΕΙΑ

Αυτός είναι ο τίτλος της ενδιαφέρουσας τοποθέτησης του Προέδρου του του Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος κ. Αριστοτέλη Κοσκινά, στη συζήτηση για την Αιολική Ενέργεια στο ΤΕΕ/ Παράρτημα Κέρκυρας. Κι' άλλη φορά έχομε στοιχιθεί με τον σοβαρό αυτό φορέα περιβαλλοντικού προβληματισμού και δράσης στο νησί μας, που αποφεύγει τους λαϊκισμούς και τις στείρες αρνήσεις αλλά παίρνει δημιουργικό μέρος σε σχετικό διάλογο...

(Ειρήσθω εν παρόδω, ότι στην Λευκίμμη ο νέος ΧΥΤΑ δεν λειτουργεί αλλά η παλιά χωματερή μολύνει σταθερά και καθημερινά, το γήϊνο, υδάτινο και αέριο περιβάλλον της περιοχής...)


Παραθέτουμε, λοιπόν την τοποθέτηση του συλλόγου για το θέμα των αιολικών γεννητριών, για τις οποίες -κατα την γνώμη μας- εύκολα υψώνονται οι αρνήσεις, χωρίς θετικές τοποθετήσεις πάνω στο πρόβλημα της ραγδαίας καταστροφής του περιβάλλοντος από τις ρυπογόνες πρώτες ύλες ενεργειακής τροφοδοσίας... Κι' όλα αυτά σε μία χώρα, που ήλιος και άνεμος -άν υπήρχε στοιχειώδης ανεξαρτησία στο θέμα της ενεργειακής πολιτικής- θα είχαν λύση οριστικά το ενεργειακό της ζήτημα...Διαβάστε το, άν θέλετε...



1. Σε θέση ανάλογη της εξουσίας η πραγματικότητα αναδεικνύει πάντα την αυθεντία: τη γνώση από την οποία συχνά εξαρτάται η ευστοχία των πολιτικών αποφάσεων. Σήμερα ιδίως κατανοούμε ότι η άσκηση εξουσίας απαιτεί εξειδικευμένη γνώση – ιδίως σε ζητήματα οικολογικού ενδιαφέροντος. Η συμμαχία με την Επιστήμη είναι προϋπόθεση της μετάβασης από μια άκρατη «τεχνοκρατία» σε μία Οικοδημοκρατία, αλλά και της αποφυγής του κινδύνου μιας οιονεί Οικοδικτατορίας. Η συζήτηση για την Αιολική Ενέργεια, αναδεικνύει ακριβώς αυτά τα απαιτητικά ζητήματα.

2. Στην Κέρκυρα και το έτος 1857, στο εργοστάσιο παραγωγής αεριόφωτος (Γας) στο Μαντούκι, παρήχθη πρώτη φορά ενέργεια στη νεώτερη Ελλάδα. Εκατό χρόνια μετά, με την ενοποίηση της νήσου στο «ηπειρωτικό δίκτυο» της ΔΕΗ και τη λειτουργία του Λούρου, το τοπικό εργοστάσιο της «Ηλεκτρικής» παροπλίστηκε. Έκτοτε, επί μισό αιώνα και πλέον, οι Κερκυραίοι περιοριστήκαμε στην κατανάλωση ενέργειας, χωρίς συμμετοχή στην παραγωγή της. Στο μεταξύ βέβαια, και πληθύναμε, και ομορφύναμε: είμαστε αισίως 150 χιλιάδες νοματαίοι, και σχεδόν διπλάσιοι το καλοκαίρι. Επομένως το τοπικό ισοζύγιο παραγωγής-κατανάλωσης ενέργειας, είναι κραυγαλέα μονομερές.

3. Οι θεμελιώδεις αυτές παραδοχές, και ο προβληματισμός για τα οικολογικά ζητήματα τα οποία (εξ ορισμού) νοούνται σε πλανητικό και οικουμενικό ορίζοντα, υπαγορεύουν στον Σύλλογο Προστασίας Περιβάλλοντος την υποστήριξη, επί της αρχής, της τοπικής παραγωγής ενέργειας, με αξιοποίηση των Ανανεώσιμων Πηγών (ΑΠΕ). Θέλουμε τη διεύρυνση της οικονομικής αυτοτέλειας του νησιού (εννοείται, σε ορισμένο ποσοστό), αλλά και ισοδύναμη ελάφρυνση της ενδοχώρας – την οποία δεν αντιμετωπίζουμε ως αποικιοποιημένο, «αναλώσιμο» έδαφος. Αυτό όμως συνεπάγεται συμφωνημένη πορεία εγκατάστασης (εδώ) και απεγκατάστασης (εκεί). Αλλιώς, δεν έχει νόημα.

4. Η γενική αυτή θέση σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει άκριτη αποδοχή της οποιασδήποτε πρότασης. Ειδικότερα, λοιπόν: (α) Ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος απορρίπτει ως καταστροφική για το θαλάσσιο και μη περιβάλλον, και προδήλως δυσανάλογη για την περιοχή και τον τόπο, την κατασκευή θαλάσσιου Αιολικού «Πάρκου» στα Διαπόντια Νησιά και τη βορειοδυτική Κέρκυρα. (β) Για τον Παντοκράτορα ο Σύλλογος υπέβαλε τον Ιούλιο του 2010 Ένσταση θεραπείας ελαττωμάτων της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Η εξέλιξη έκτοτε καταδεικνύει εξωφρενική αδιαφορία των εμπλεκόμενων αρχών. Εκτός του ότι τα ελαττώματα παραμένουν φαλκιδεύεται στην πράξη η δημοκρατική διαδικασία της διαβούλευσης και καταστρατηγείται η σχετική νομοθεσία. Η τακτική αυτή οδηγεί αναπόδραστα στην ανάληψη δικαστικών πρωτοβουλιών.

5. Σημαίνουν όλα αυτά ότι μας αρέσει η μορφή των επενδύσεων που προτείνονται; Όχι. Ο Σύλλογος πρώτος διακήρυξε, σε πολύ «πρώιμο» χρόνο, ότι η μικρή κλίμακα (δημοτικές επιχειρήσεις στα όρια των παληών δήμων, συνεταιρισμοί στα όρια των κοινοτήτων) είναι η ιδεώδης για την αξιοποίηση των ΑΠΕ. Έτσι άνοιγε, και παραμένει έκτοτε ανοιχτός, ο δρόμος της ευθύνης για τις κατά τόπους κοινωνίες και τους Κερκυραίους στην ολότητά τους.

6. Αυτό που απορρίπτουμε είναι η προσχηματική επίκληση όλων αυτών, για την παραπομπή στις Ελληνικές Καλένδες. Θέλουμε αλήθεια τοπικούς, δημοτικούς, συνεταιριστικούς, λαϊκούς φορείς για τις ΑΠΕ; Ας τους συστήσουμε λοιπόν, εδώ και τώρα, και ας στηρίξει αυτούς το ιερό μας πάθος. Αν όμως η κοινωνία μας είναι ανώριμη να προχωρήσει σε αυτό τον (δύσβατο) δρόμο, η Ιστορία δεν περιμένει. Αν πρέπει, και μπορούμε, εδώ και τώρα, να επιλέξουμε ανάμεσα στο αξίωμα «μη μου άπτου», υπέρ μίας Κέρκυρας που πρώτοι οι Κερκυραίοι κατακρεουργούμε, ή τη σωτηρίας των παιδιών της Πτολεμαΐδας, επιλέγουμε, για την τιμή των Κερκυραίων, και την ψυχή μας, το δεύτερο.

7. Οι ίδιες σκέψεις, οι ίδιες αγωνίες μας ωθούν όταν θέτουμε «ανεπίκαιρα», από διετίας τώρα, θέμα αποπυρηνικοποίησης της Αδριατικής, όταν προσπαθούμε, με πλείστες δυσκολίες και χωρίς ιδιαίτερη τοπική απήχηση, να συνάψουμε διεθνείς συμμαχίες προς το σκοπό αυτό – όπως η αδελφοποίησή μας με τη Legambiente. Η ακόρεστη ενεργειακή δίψα ξυπνά τα φαντάσματα του Τσερνομπίλ ή, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, της Φουκουσίμα. Το ότι ήδη καταναλώνουμε «πυρηνικό» ρεύμα από τη Βουλγαρία, την οποία ξορκίζουμε, πότε θα αρχίσει να μας προβληματίζει;

8. Σημαίνουν όλα αυτά ότι η Κερκυραϊκή Κοινωνία πρέπει να εξαναγκαστεί να υποστεί λύσεις που θα της επιβληθούν; Όχι. Οποιαδήποτε απόφαση παραβλέπει τη δημοκρατική διαδικασία (γιατί όχι: το Δημοψήφισμα!) στερείται όχι μόνο τη νομιμοποίηση, αλλά και κάθε νοήματος. Εάν η Ιστορία μπορεί με χίλιους τρόπους να επιβάλλει τη δυναμική της, αυτό είναι άλλο θέμα. Εκείνο που πρωτεύει, είναι οι Κερκυραίοι να διεκδικήσουν την ευθύνη τους, και να πράξουν, πρώτοι, το σωστό!

Μία βόλτα στον Mon Repos


Λίγες εικόνες από την Κυριακάτικη πρωϊνή βόλτα στο παράδεισο (κυριολεκτικά) του Mon Repos. Ευκαιρία για μικρά σχόλια σ μικρά ή μεγαλύτερα προβλήματα του χώρου... Η είσοδος π.χ. κοσμείται με δύο καλαίσθητα φώτα (δεξιά και αριστερά), που και τα δύο είναι σπασμένα... Δεν ξέρουμε αν φωτίζουν το βράδυ αλλά αυτή η εικόνα εισόδου δεν είναι και ιδιαιτέρως τιμητική...





Ξύλα κομμένα σε πολλά σημεία του άλσους, δείγμα θετικής παρέμβασης για κλάδεμα και καθάρισμα από ξερά και πεσμένα δένδρα... Σε κάποιες περιπτώσεις τα πεσμένα δένδρα κλείνουν το δρόμο, όπως συμβαίνει στο μονοπάτι, που οδηγεί από τον Δωρικό ναό στον Πόντε της βασίλισσας. Ελπίζουμε να αποσυρθούν έγκαιρα, τόσο για λόγους αιθηστικής όσο και -κυρίως- για λόγους πυροπροστασίας. Σιγά-σιγά μπαίνουμε στο καλοκαιράκι...

Στην γειτονιά του δωρικού ναού και λίγα μάρμαρα σκορσπισμένα... Εχουν αρχαιολογική αξία; Δεν το γνωρίζουμε... Ελπίζουμε να μην αδιαφορούμε, επειδή ... τα έχουμε πολλά...

Ο "πόντες της βασίλισσας" δεν περνάει και την καλύτερη φάση του... Τα δείγματα της φθοράς σαφέστατα, ιδιαίτερα στο προς την θάλασσα άκρο του, όπου έχει καταρρεύσει...


Πανέμορφη τοιχογραφία στην ήδη καταρρεύσασα εκκλησία... Μη επιβεβαιωμένες πληροφορίες μιλάνε για προσεχές έργο αναστήλωσης του ναού... Μακάρι... Και πάντως όσο γίνεται πιο γρήγορα για να σταματήσουν εδώ οι εκτεταμένες καταστροφές πολλών μνημειακών δεδομένων του οικήματος.


Η φύση πάντως όλα τα καλύπτει... Με τρόπο συγκλονιστικά τέλειο... Αλλά ας μην της αναθέτουμε δουλειές και υποχρεώσεις δικές μας...

Επικίνδυνη "λιμνούλα"


Η ...πρώην λιμνούλα έχει κατασκευαστεί σε μία επισκευή του άλσους της Γαρίτσας περίπου πριν 40 χρόνια και ελάχιστα λειτούργησε μαζί με την ... δίδυμη αδελφή της, που βρισκόνταν στο Αλσος του Ανεμομύλουυ Η τελευταία ευτυχώς επικαλύφθηκε νωρίς αφού για διάφορους λόγους -καλώς ή κακώς- δεν μπορούσε να λειτουργήσει ως τεχνητός υδρότοπος. Η συγκεκριμένη όμως παραμένει σ' αυτή την κατάσταση επι 10ετίες τώρα, δηλαδή σαν λίγο βρωμόλακκος, λίγο σκουπιδότοπος και -κυρίως- σαν επικίνδυνο πέρασμα για τα παιδιά... Νομίζουμε, ότι ανεξάρτητα από την τυχόν πραγματοποίηση των οποιωνδήποτε εργασιών συντήρησης στο άλσος της Γαρίτσας, η επικάλυψη της υγκεκριμένης "λιμνούλας" είναι επείγουσας σημασίας για λόγους ασφάλειας παιδιών και ενηλίκων και ασφαλώς ωφέλιμη γγια λόγους υγείας και αισθητικής...

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Κτίριο - σύμβολο


Ισως όχι το μόνο αφού στην ίδια πλευρά του Δρόμου (Δονάτου Δημουλίτσα) βίσκεται και η βίλλα Ρόσσα σε ...περίπου εφάμιλλη οικοδομικά κατάσταση. Κτίσματα μιας θαυμάσιας αισθητικής, που σεβόνταν την πόλη την ιστορία αλλά ιδιαίτερα τους κατοίκους της με την αισθητική της και την αισθητικά παιδαγωγική της αξία...

Ηλθε όμως και στην Κέρκυρα -δεκαετίες του 6ο και μετά- η εξουσία του εθναρχικού: κτίστε, κτίστε, κτίστε... της εργολαβικής αδηφαγίας και αυθαιρεσίας, που καθόλου δεν ...κώλωσε μπροστά στην οικιστική πραγματικότητα του μοναδικού ιστορικού κέντρου... Αφού, λοιπόν, κακοποίησε ό,τι ομορφότερο διέθετε, που καταστράφηκε με τους Γερμανικούς βομβαρδισμούς (Μπέλα Βενέτσια, Δημοτικό Θέατρο, Αγιοι Πατέρες) επεξέτεινε το ...θεάρεστο έργο της στα άμεσα περίχωρά του: Πλατεία και περιοχή Σαρόκο, Μητροπολίτου Μεθοδίου, Γερασίμου Μαρκορά, Κοτσέλας, Ιουλίας Ανδρεάδη, Ιωάννου Θεοτόκη, Μιλτιάδη Μαργαρίτη, Ποταμός κ.λ.π., φτιάχοντας ολόκληρες γειτονιές, πιστά αντίγραφα της νεοελληνικής απρόσωπης πόλης, που καταπιέζει τους κατοικούντες και υποβαθμίζει την ποιότητα της καθημερινότητάς τους. Κι' αν αυτός ο οικιστικός υποβιβασμός ήταν απαράδεκτος για πάμπολλες Ελληνικές πόλεις, για την Κέρκυρα ήταν και παραμένει έγκλημα...

Το καταρρέον οικοδόμημα της Δονάτου Δημουλίτσα θυμίζει, πως θα μπορούσαν να ήταν τα περίχωρα της Κέρκυρας. Πολύ απλά: ταιριαστά με το ιστορικό κέντρο, χωρίς να χρειάζεται ...οικοδόμηση ανακτόρων αλλά απλή, στοιχειώδης αρχιτεκτονική φροντίδα της εξωτερικής όψης των κτιρίων και των κοινόχρηστων χώρων...

Κάθε μέρα και καλύτερα...


... πηγαίνουν τα πράματα στην Πλατεία της Σπηλιάς... Το συντριβάνι συντηρείται και συντηρημένο θα είναι σίγουρα παράγοντας αισθητικής αναβάθμισης του χώρου... Στο μεταξύ, η πλατεία αποκτάει ζωή, τα παγκάκια της αρχίζουν να φιλοξενούν περίοικους και μικρά παιδάκια μετά από χρόνια ερήμωσης... Εκεί και το ωραιότατο σκακιστικό πάρκο (το έχουμε ξαναπαρουσιάσει). Αν η πληροφορία μας για κατασκευή παιδικής χαράς στο Δυτικό άκρο της Πλατείας είναι σωστή, τότε εύλογα αναμένεται η πυκνότερη φιλοξενία περιοίκων... Ετσι μία σημαντική περιοχή -εμβληματική για την πόλη της Κέρκυρας- γεμάτη ιστορικές μνήμες αλλά και πλούσιες δυνατότητες για ψυχαγωγικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις μπορεί να μετατραπεί σε πόλο ζωής. Ιδιαίτερα άν φορείς του τόπου φροντίσουν να το αναδείξουν και να τον κρατούν ζωντανό... Ο χώρος προσφέρεται π.χ. για υπαίθριες εκθέσεις. Τι πιο ωραίο άν βλέπαμε φέτος την έκθεση Κερκυραϊκών προϊόντων να πραγματοποιείται στον χώρο του "Μαρκά", που άλλοτε έσφιζε σαν αγορά Κερκυραϊκών προϊόντων.

Χώρος όμορφος για εικαστικά δρώμενα, συναυλίες, παραστάσεις... Αρκεί να το πιστέψουν κάτοικοι και -κυρίως- φορείς για να αναδείξουν την ομορφιά του και την αξία του μέσα από την κοινωνική του χρήση. Μία τέτοια λειτουργία ασφαλώς θα τραβήξει προς τα μπρός και την χειμαζόμενη οικονομικά περιοχή... Κάτι, που σίγουρα θα ενισχυθεί αν το οικοδομικό συγκρότημα Αγροτικής-Αδελφάτων αναδειχθεί σε διοικητικό κέντρο για την πόλη μαζί με την αξιοποίηση του -κατά τα άλλα θαυμάσιου- κτιρίου των Δικαστηρίων (όταν θα φύγουν) σαν Περιφεριακή αυτοδιοίκηση, π.χ.

Η αξιοποίηση των πολλών και θαυμάσιων υπαίθριων χώρων της πόλης με την Πλατεία της Σπηλιάς στην πρώτη γραμμή μπορεί να συμβάλλουν σε μία εξισορρόπηση δραστηριοτήτων στον οικιστικό ιστό του ιστορικού κέντρου. Είναι καιρός να σταματήσει ο επαρχιώτικος και μίζερος υδροκεφαλισμός, που προβλέπει την Σπιανάδα σαν χώρο για ...πάσα χρήση... Οσο συντηρείται αυτός ο οργανωτικός ανορθολογισμός, τόσο και διαιωνίζονται δυσμενείς κοινωνικές και πολιτιστικές ανισομέρειες στην πόλη της Κέρκυρας...

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Πολύ ευχάριστη εικόνα...







Επειδή τα θετικά, που συμβαίνουν στον τόπο μας δεν είναι πολλά, όταν συμβαίνουν αξίζουν κάθε προβολής, στήριξης και επαίνου... Ετσι, λοιπόν, από καιρό γράφαμε για την εγκταλειμμένη και καταδικασμένη στην υποβάθμιση Σπηλιά, την ιστορική και πανέμορφη γειτονιά της πόλης και κλασσική βιτρίνα της, που μεταξύ άλλων έζησε μία 4ετία χωμένη πίσω από τα στιβαγμένα ντόκια... Επιτέλους, το έργο προχωράει και αυτό φαίνεται στις πιο πρόσφατες φωτογραφίες πο τραβήξαμε...

Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει για το έργο συντήρησης, καλλωπισμού και αναβάθμισης στην Πλατεία του Αγνωστου Στρατιώτη και στην διπλανή της Πλατεία... Αντικατάσταση πλακών, καθάρισμα και διόρθωση πεζοδρομίων, περιποίηση στα παρτέρια, στα δέντρα και φύτευση λουλουδιών, καθάρισμα του συντριβανιού και δημιουργία ενός θαυμάσιου υπαίθριου χώρου για το σκάκι... Εχουμε ξαναεπαινέσει την πρωτοβουλία του Σκακιστικού Ομίλου αλλά και του Οργανισμού Λιμένα Κέρκυρας, που έχει αναλάβει ολόκληρο το έργο αυτής της αναβάθμισης και που τους αξίζουν θερμά συγχαρητήρια...

Η χαρά μας μεγάλη, που μαζί με την φροντίδα του χώρου είδαμε και το ξαναζωντάνεμά του. Κόσμος με παιδιά στους πάγκους... Νέοι και μεγαλύτεροι σκακιστές... Μακάρι, η τοπική αυτοδιοίκηση και κυρίως οι τοπικοί πολιτιστικοί φορείς να αναλάβουν οργανωμένη δράση για το συστηματικό ξαναζωντάνεμα της περιοχής...

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Σημερινές εικόνες, όχι από τις καλύτερες...







Εχουμε ξαναπαρουσιάσει τέτοιες φωτογραφίες της Σπιανάδας, που ουσιαστικά είναι μόνιμες για τα τελευταία χρόνια... Εικόνες, που δεν τιμούν και πολύ τον πολιτισμό μας, που δεν δημιουργούν αισιοδοξία για το παρόν και το μέλλον του τόπου... Δεν είναι ευθύνη των Δημοτικών υπηρεσιών καθαριότητας η βάρβαρη προσβολή των μνημειακών στοιχείων του χώρου (φανάρια, μαρμάρινες βάσεις, πάρκο, αγάλματα κ.λ.π.). Η απόλυτη "φυσικότητα" στην αποδοχή του υποβιβασμού της Σπιανάδας αλλά και του ιστορικού κέντρου γενικότερα είναι συλλογικό κοινωνικό πρόβλημα... Οσο δεν το αντιλαμβανόμαστε, τόσο το χειρότερο για μάς, για τον τόπο... Εκείνο, όμως που χρεώνεται στην τοπική και κνετρική εξουσία είναι η παντελής αδιαφορία για την κοινωνική περιφρούρηση του χώρου... Η Σπιανάδα, όπως και όλοι οι πανέμορφοι χώροι της πόλης - μνημείου είναι συλλογικό κτήμα και κληρονομιά των πολιτών της... Ανήκει και επίσημα στην παγκόσμια κοινότητα, μετά τον χαρακτηρισμό της, ως πόλης-μνημείου της UNESCO. Ασφαλώς, δεν ανήκει σ' αυτούς, που από εγωκεντρική αντικοινωνικότητα και αμορφωσιά μετατρέπουν την καταστροφή του οικιστικού περιβάλλοντος σε... αντιστασιακή πράξη... Για να μην είναι όμως η διαφύλαξη και η συντήρηση της πόλης υπόθεση ισορροπιών, χρειάζεται η οργανωμένη προστασία των χώρων του υπέροχου αυτού αστικού περιβάλλοντος...