Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

φυλακές Κέρκυρας: η ελπίδα ενισχύεται

Σε προηγούμενη ανάρτηση της 27ης Ιανουαρίου είχαμε χαιρετίσει την δήλωση του συμπολίτη υπουργού Δικαιοσύνης για ανάγκη κατασκευής νέων φυλακών στο νησί και την πρόσκλησή του προς τους τοπικούς αρμόδιους παράγοντες για την ανέυρεση κατάλληλου οικοπέδου. Τονίσαμε τότε την ευθύνη πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης να προστρέξουν στην σαφή πρόσκληση του υπουργού, έτσι ώστε ο τόπος να εξασφαλίσει την κατασκευή σύγχρονου σωφρονιστικού καταστήματος εκτός του οικιστικού ιστού της πόλης.... Η τοποθέτηση αρκετών συμπολιτών σε θέσεις-κλειδιά της πολιτικής επικράτειας του υπουργείου Δικαιοσύνης είναι μία σοβαρή ενίσχυση της ελπίδας για την επίλυση του προβλήματος, που -κατά την ταπεινή μας άποψη- είναι πρωταρχικής σημασίας για την αναβάθμιση της πόλης. Ελπίζουμε, οτι η σιωπή, που έχει επικρατήσει μετά την δις επίκληση του υπουργού δεν οφείλεται στην γνωστή "Μεξικάνικου" τύπου ραθυμία των τοπικών παραγόντων αλλά απλά επικαλύπτει τον επιβαλλόμενο οργασμό προβληματισμού και αναζήτησης χώρου για μία τεκμηριωμένη τελική υπόδειξη οικοπέδου... Η ευθύνη -με την αρνητική σημασία του όρου- όσων αδιαφορήσουν σε αυτή την ευκαιρία του τόπου θα είναι ιστορική. Με την αρνητική φόρτιση της έννοιας...

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Λύσεις υπάρχουν... Θέληση;


Πρόσσφατη είναι η συζήτηση για τον κανονισμό των αλσών της πόλης μας με τις γνωστές παρενέργειες μέσα και έξω από την αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου. Στα απίθανα, λοιπόν, που ακούστηκαν ήταν και οι ... τεχνικές δυσκολίες για εξασφάλιση ευπρεπούς και λειτουργικής στέγης, χωρίς βαρειές μόνιμες κατασκευές. Πολύ σπέκουλα έγινε, δυστυχώς ακόμη και από τεχνικούς, που ξέχασαν την επιστημονική τους ιδιότητα και έβαλαν μπροστά την ψηφοθηρική. Ετσι, εμείς, οι ΜΗ ειδικοί αλλά έχοντες το δικαίωμα της άποψης αναζητήσαμε σχετικά ντοκουμέντα στο διαδίκτυο. Και ιδού το αποτέλεσμα, όπως σας το προσφέρουμε στην φωτογραφία. Λύση μία, από τις δεκάδες, που μπορούν να επιλεγούν... Κύρια χαρακτηριστικά της: Η κάλυψη επιφάνειας μέχρι και 96 τ.μ. Μοναδικό ημιμόνιμο στοιχείο ο κεντρικός φορέας -ξύλο iroko - των εξη συνδεδεμένων ομπρελών. Σύνολο υψηλής αισθητικής με προσαρμογή του τεντόπανου στις χρωμαστικές απαιτήσεις, που ο χώρος απαιτεί (το γραφείο παλιάς πόλης π.χ. μπορεί να κάνει τις κατάλληλες χρωματικές υποδείξεις). Καμμία ειδική απαίτηση σε υποδομή εδάφους.
Η ενδεικτική αυτή πρόταση αποδεικνύει, ότι η ... αναζήτηση τεχνικά εφικτής λύσης είναι απλή πρόφαση εν αμαρτίαις ή ευκαιρία για επικίνδυνη αναβολή ανάληψης εμπράγματων λύσεων.
Ας υπενθυμίσουμε το αυτόητο: ζητούμενο δεν είναι αυτός καθεαυτός ο κανονισμός - όσο και αν πιστεύουμε στην ιστορική σημασία του για τα άλση της πόλης, την γενικότερη καλαισθησία της, την προστασία του περιβάλλοντός της και την ποιοτική της αναβάθμιση... Το ΜΕΓΑ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ είναι η υλοποίηση του κανονισμού αυτού...

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

ξεκινήσαμε...

Υπάρχουμε, ως σωματείο: ΟΠΕΡΑ ΔΩΜΑΤΙΟΥ ΚΕΚΡΥΡΑΣ. Είδος με παράδοση, είδος λαϊκό, είδος εν ανεπαρκεία, τελευταία στην Κέρκυρα... Ενωθήκαμε αρκετοί - υπάρχουν ακόμη πολλοί και τους περιμένουμε- που αγαπάμε το μελόδραμα, που μας λείπει από τις μουσικές εκδηλώσεις της πόλης και θέλουμε να το ξαναζωντανέψουμε. Στην πρώτη μας συνάντηση ψηφίσαμε το καταστατικό μας και εκλέξαμε το πρώτο Δ.Σ. με τους: Μίλτο Βασιλείου (πρόεδρο), Γιώργο Πουλημένο (αντιπρόεδρο), Κώστα Καρδάμη (γραμματέα), Σία Τσιριγγάκη (ταμία) και Νάσο Μαρτίνο (μέλος). Ψυχή της απόπειράς μας η Ρόζα Πουλημένου. Μας ιντριγκάρισε, μας συγκέντρωσε, μας ενέπνευσε. Είναι και η καλλιτεχνική μας διευθύντρια.
Ξεκινάμε σεμνά με πρώτη εκδήλωση για το καλό Ελληνικό τραγούδι (μεσοπόλεμος) στα μέσα του Μάρτη στο Δημοτικό Θέατρο υπό την αιγίδα του Δήμου Κερκυραίων. θα ακολουθήσει αφιέρωμα στον Χέντελ και πιθανότατα το καλοκαίρι η γνωστή σε μικρούς και μεγαλύτερους Λιλλιπούπολη.
Δεν έχουμε υπεφιλοδοξίες... Σεμνά ξεκινάμε και θα συνεχίσουμε... Με στόχους εφικτούς, που δεν κουράζουν δεν απαγοητεύουν... Θα πετύχουμε; ελπίζουμε γιατί πρέπει... Το εξηγεί με το σημείωμα του ο Νάσος Μαρτίνος, όπως μίλησε στην ιδρυτική συνέντευξη τύπου:
"Είναι φυσικό πως επιθυμούμε η προσπάθεια αυτή να πετύχει.
Θα έλεγα κάτι περισσότερο, πως πρέπει, πως οφείλει αυτή η προσπάθεια να πετύχει, επειδή επιθυμεί να οργανώσει στην πολύπαθη αισθητικά Κέρκυρα το όνειρο γενεών: την Όπερα.
Ακριβώς επειδή είμαστε ρεαλιστές και όχι εξωπραγματικοί, δεν αποσκοπούμε σε Grandes Operas, δηλαδή σε εντυπωσιακές και πολυέξοδες παραστάσεις που περιέχουν εν σπέρματι το στοιχείο της οικονομικής αυτοκαταστροφής.
Προτιθέμεθα να οργανώσουμε την όπερα δωματίου που διαθέτει μέτρο, χώρο και χρόνο ρεαλιστικό και εφικτό.
Οφείλει να πετύχει η κίνηση, γιατί, αν σκεφτούμε καλά, στο νησί αυτό έχουν πετύχει τόσο τα παραδοσιακά σχήματα όσο και τα νεώτερα μόνο με αυτό που θα λέγαμε σωματειακή – ιδιωτική πρωτοβουλία. Και αυτό γιατί μία τέτοια οργάνωση απεγκλωβίζεται από τους ασφυκτικούς βρόχους της διοικητικής και οικονομικής γραφειοκρατίας και δυσκαμψίας της ελληνικής διοίκησης και αυτοδιοίκησης. Ευπρόσδεκτη και ζητούμενη φυσικά η αρωγή της Πολιτείας σε όποιο επίπεδο, όχι όμως η εξάρτησή της από αυτήν.
Η Όπερα Δωματίου της Κέρκυρας και ό,τι ονειρευόμαστε να πετύχει, στοχεύει όχι μόνον στην κάλυψη μιας πάγιας αισθητικής ανάγκης στο χώρο της καλής μουσικής και ειδικότερα της όπερας, αλλά επιθυμεί να συμβάλλει και στο δικό της μέτρο στην αισθητική αναβάθμιση ενός τόπου που έχει κακοπάθει και υποφέρει καθημερινά από εγκατάλειψη, αφροντισιά, που μας πληγώνουν και τ’ αυτιά και τα μάτια.
Πιστεύω ότι με δείκτες το μέτρο των δυνατοτήτων μας, τη φαντασία μας και την αγάπη μας για τη καλή μουσική και την όπερα θα απεγκλωβιστούμε από το τι είχαμε κάποτε —σαν πρόσφυγες νοσταλγοί μιας πατρίδας που χάσαμε— και θα οργανωθούμε μέσα στο αποφασιστικό σκεπτικό του τι πρέπει να φτιάξουμε για να έχουμε τώρα
."

Σας περιμένουμε !!!

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

Λίγη σκέψη και στοιχειώδης αισθητική χρειάζεται...

πριν από την λήψη αποφάσεων σαν και αυτήν της επιλογής του τόπου εγκατάστασης του παγοδρομίου και του καρουσέλ στην Πάνω Πλατεία. Το γιατί το δείχνει η φωτογραφία, αλλά θα το απολαύσετε καλύτερα αν επισκευθείτε τον χώρο... Ενας αχταρμάς από τέντες μαζί με κάποια μηχανήματα και ένας περιφραγμένος χώρος καταφέρνουν να αλλάξουν την όψη του Πάρκου από την καλύτερη γωνία θέασής του (από το Πλατύ Καντούνι) όχι βέβαια προς το καλύτερο... Ειρήσθω εν παρόδω, ότι -με την συγκεκριμένη κατασκευή- η πρόσβαση προς το πάρκο έχει κλείσει από την μία μεριά...
Ατυχής η επιλογή του χώρου και σπό επαγγελματική άποψη, αφού σε άλλο σημείο της Πλατείας, π.χ. δεξιά από το συντριβάνι, ο χώρος είναι περισσότερο προστατευμένος από τον αέρα και πιο καλά ορατός και επισκέψιμος από την νεολαία, που μαζεύεται στο Πεντοφάναρο και γύρω του...
Ο Δήμος έχει τον λόγο... Και ας μην ξεχνάει, οτι τέτοιου τύπου αποφάσεις έχουν και παιδαγωγικό -θετικό ή αρνητικό- χαρακτήρα στον τομέα σεβασμού της πόλης και της αισθητικής της.

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

Απόλυτα επίκαιρο !!!

Ούτε παραγγελία το δημοσίευμα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ το σχετικό με την εισήγηση στο Συμβούλιο Επικρατείας της Συμβούλου κ. Μαργαρίτα Γκορτζολίδου. Θέμα: η ανάπλαση του δάσους της πρώην Σχολής Ευελπίδων, που είχε εισηγηθεί ο Δήμος Αθηναίων. Μάλιστα... Ο Δήμος Αθηναίων είχε εισηγηθεί την "ανάπλαση" του άλσους με προσθήκη διάφορων κατασκευών, τραπεζοκαθισμάτων κ.λ.π. (Ξέραμε τι γράφαμε, οταν χαρακτηρίζαμε την απόφαση του δικού μας Δήμου για ουσιαστική προστασία και ισορροπία δραστηριοτήτων στο Αλσος Γαρίτσας-Ανεμομύλου: ΙΣΤΟΡΙΚΗ)
Τι λέει λοιπόν η εισήγηση προς την ολομέλεια του Συμβουλίου Επικρατείας; Αναδημοσιεύουμε από την ΕΛΕΥΘΡΟΤΥΠΙΑ (υπάρχει σχετικό ρεπορτάζ και στα ΝΕΑ):


"Να μείνει άλσος
Υπέρ της διατήρησης του δασικού χαρακτήρα του άλσους, της πρώην Σχολής Ευελπίδων, τάσσεται η εισηγήτρια Μαργαρίτα Γκορτζολίδου στη συζήτηση που έγινε χθες στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Σύμφωνα με την πρότασή της, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί η ανάπλαση του δάσους που έχει προγραμματίσει ο Δήμος Αθηναίων διότι δεν επιτρέπεται, σύμφωνα με το Σύνταγμα, εντός του άλσους η κατασκευή ποδηλατοδρόμιου, αναψυκτηρίων, περιπτέρων, αθλοπαιδιών και χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων, παρά μόνο των εγκαταστάσεων που είναι απολύτως αναγκαίες για τη δημόσια υγεία. Η κ. Γκορτζολίδου πρότεινε να γίνει δεκτή η εισήγηση κατοίκου της περιοχής, ο οποίος ζητεί να ακυρωθεί και η δωρεάν παραχώρηση του άλσους, που έγινε για δεύτερη φορά το 2007 από το υπουργείο Εσωτερικών στον Δήμο Αθηναίων. Το βασικό επιχείρημα, που προβάλλεται στην προσφυγή, είναι ότι θα χαθεί η δασική μορφή του και θα μετατραπεί σε απλό κοινόχρηστο χώρο.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 07/02/2009"



Εμείς το έχουμε ξαναπεί και ξαναγράψει, ότι δυστυχώς στον τόπο μας η ΜΟΝΗ αποτελεσματική περιβαλλοντική οργάνωση είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας. Με δικές του παρεμβάσεις έχουν σωθεί άλση, δάση ιστορικοί χώροι κ.λ.π. Στις πιο σημαντικές του παρεμβάσεις, είναι η ανατροπή απόφασης ΥΠΕΧΩΔΕ του 1997 γιά διέλευση της Εγνατίας οδού πλάϊ στον αρχαιολογικό χώρο της Δωδώνης... Μάλιστα !!! Το τότε ΥΠΕΧΩΔΕ σχεδίαζε την διέλευση του διεθνούς αυτοκινητόδρομου λίγα μέτρα πιo πέρα.. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την φθορά του αναπανάληπτου μνημείου και του αρχαίου θεάτρου με την καλύτερη ακουστική στον κόσμο...

Βλέπετε, το Συμβούλιο Επικρατείας δεν διαμορφώνει τις αποφάσεις του με βάση τρέχοντες λαϊκισμούς, μικροπολιτικές σκοπιμότητες, ετσιθελισμούς ημιμάθειας, περιφρόνηση της αισθητικής και της περιβαλλοντικής προστασίας. Για όλα αυτά και άλλα τόσα χαρακτηρίσαμε την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ΙΣΤΟΡΙΚΗ.
Αρκεί να υλοποποιηθεί βέβαια. Κι αν αρχίσουν τα ... μου-σου-ξου-του;

Αν λοιπόν αρχίσουν τα ... μου-σου-ξου-του, ευτυχώς υπάρχει και το Συμβούλιο Επικρατείας...

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

Ιστορική Απόφαση...

έστω και δύσκολη - όπως εξελίχθηκε - στην χτεσινή συνεδρίαση του Δ.Σ. του Δήμου Κερκυραίων για την προάσπιση του χαρακτήρα του αλσών Γαρίτσας -Ανεμομύλου και φυλακών. ..."Κομίζουμε γλαύκα εις Αθήνας" αλλά πρέπει να θυμηθούμε ΟΛΟΙ, ότι για αρκετούς μήνες του χρόνου, ο Ανεμόμυλος δεν διαθέτει άλσος με χώρους εστίασης αλλά πλήθος εστιατορίων με δέντρα. Η προάσπιση, λοιπόν, του χαρακτήρα του Αλσους, θα έπρεπε τυπικά από άποψη νόμου και ουσιαστικά από άποψη στοιχειώδους οικολογικής ευαισθησίας να είναι αυτονόητη. Κι' όμως... Δυστυχώς τα όσα θλιβερά ακούστηκαν στην συνεδρίαση του Δ.Σ., οι περίεργες απουσίες δημοτικών συμβούλων και οι πρωτοφανείς λαϊκισμοί από τα τηλεοπτικά παράθυρα έχουν μία συγκλονιστική αξία: επιβεβαιώνουν τις πραγματικές αιτίες της συνεχούς υποβάθμισης της ποιότητας ζωής, περιβάλλοντος αλλά και της τουριστικής και πολιτιστικής στάθμης της πόλης και του νησιού γενικότερα. Οι χτεσινές εικόνες είναι εξαιρετικά χρήσιμες γιατί μας θυμίζουν πώς -μέρα με τη μέρα- υλοποιήθηκε η κατρακύλα του τόπου στο δήθεν όνομα των ...λαϊκών συμφερόντων.

Ο κατακλυσμός της πλαστικούρας, που έφτασε μέχρι τα κουρετελάτσα της παραλίας αποτελεί δημοκρατικό δικαίωμα και λαϊκό συμφέρον;

Η προσθήκη μόνιμων κατασκευών οποιασδήποτε αισθητικής προασπίζεται τον συνταγματικό κατοχυρωμένο χαρακτήρα των αλσών;

Η επι 12μηνο εκχώρηση γηπέδου συνιστά κατοχύρωση των συμφερότων του Δήμου και των πολιτών;

Εμείς πάντως, που δεν είμαστε επι ψήφω ή άλλη ιδιοτελεία υπερασπιστές των συμφερόντων κανενός, έχουμε το δικαίωμα να πιστεύουμε, οτι:

-Η απόφαση για την υπεράσπιση του χαρακτήρα των αλσών της πόλης είναι πράγματι ιστορική και αυτό το επιβεβαιώνουν οι ποικίλες εναντίον της αντιδράσεις.

- Η αναβάθμιση του τόπου -πόλης και υπαίθρου- θα προέλθει μόνον από τέτοιου χαρακτήρα αποφάσεις για πλείστα όσα στραβά διαιωνίζονται (καταλήψεις πεζοδρομίων, πεζοδρόμων και πλατειών, αυθαίρετες οικοδομικές προσθήκες σε κοινόχρηστους χώρους κ.λ.π.).

-Το συμφέρον των ίδιων των -κατα παραχώρηση- εγκαστεστημένων στο άλσος της Γαρίτσας καταστηματαρχών βρίσκεται στην αναβάθμιση του χώρου και του τρόπου εγκαστάστασής τους. Αν αυτό γινόνταν στοιχειωδώς κατανοητό, πιθανότατα θα περίσσευαν οι σαφείς ρυθμίσεις του κανονισμού.

-Η υπεράσπιση της συνοχής του κοινωνικού ιστού προϋποθέτει ειλικρινή κατανόηση της κοινωνικής ευθύνης του καθενός και όχι την διάθεση ανεξέλεγκρτης προσωπικής "εξυπηρέτησης".

-Το πνεύμα αυτό πρέπει να είναι κυρίαρχο στα συλλογικά αιρετά όργανα της αυτοδιοίκησης.

Υπήρξε πράγματι εντυπωσιακό γεγονός, πως στον ατέρμονο συναγωνισμό ...φιλολαϊκότητας ούτε κουβέντα για το άλσος, την ιστορικότητά του, τον εμβληματικό χαρακτήρα του για την γειτονιά, την πόλη και το νησί και την ανάγκη προάσπισής του.

Ιστορική, λοιπόν η δύσκολη αυτή απόφαση... Αρκεί να υλοποιηθεί...

Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

Πατριώτη, πού είναι το Βίδο;

Απίστευτο και όμως αληθινό… Το είχαμε ξαναγράψει, όταν από δήλωση του αντιδήμαρχου τεχνικών υπηρεσιών, πληροφορηθήκαμε, ότι ο κυματοθραύστης του καταφυγίου σκαφών στην Σπηλιά προβλέπεται να έχει 3 μέτρα ύψος (!!!) πάνω από την επιφάνεια της Θάλασσας... Τότε (έχουν περάσει κάτι μήνες) πιστέψαμε, ότι ήταν τόσο οφθαλμοφανές το παράλογο, το ανεπανάληπτα κακαίσθητο σχέδιο, ώστε άμεσα θα διορθώνονταν το έγκλημα εκ ..."προ-μελέτης". Η αναζωπύρωση του ζητήματος με την σχετική του συζήτηση στο ΤΗΛΕΚΕΡΚΥΡΑ υπερβαίνει κάθε δυνατότητα διαλόγου και προβληματισμού. Μένουμε άφωνοι… Γιατί τώρα συνειδητοποιούμε ακόμη περισσότερο, ότι η «μελέτη» αυτή του καταφυγίου σκαφών στην Σπηλιά συνεπάγεται:
-Την κατασκευή του κυματοθραύστη με την μέθοδο της λιθορριπής, δηλαδή βράχια πεταμένα, που αισθητικά ταιριάζουν σε βραχονησίδα και όχι στην γειτονιά της Σπηλιάς, της γειτονιάς - μνημείου. Ταυτόχρονα, μία τέτοια κατασκευή περιορίζει σημαντικότατα τον αριθμό των σκαφών, που θα ελλιμενίζονται αφού η εσωτερική πλευρά του κυματοθραύστη θα είναι ακατάλληλη για δέσιμο σκαφών.
-Την κατασκευή ενός φρικαλέου στην όψη και κανονικού σε ύψος κάστρου 3 μέτρων, που θα ανατρέπει τελείως την σημερινή θέα από την Σπηλιά. Θάλασσα, Βίδο, Μπρουζάδο, χαμηλή ακτογραμμή της Βόρειας Κέρκυρας θα αποκλείονται από την δυνατότητα οπτικής προσπέλασης από την Σπηλιά.
-Την οικονομική εν τέλει καταδίκη όχι μόνον της Σπηλιάς αλλά και ολόκληρης της πόλης από ένα έργο, που μόνον φρίκη μπορεί να προκαλεί και διώξιμο αντί πρόσκληση επισκεπτών…
-Τον ανεπανάληπτο υποβιβασμό της πόλης – μνημείου της UNESCO με παρέμβαση ΜΕΙΖΟΝΟΣ χαρακτήρα, που θα αλλοιώνει μορφικά και λειτουργικά τον επί αιώνες χαρακτήρα της.
Το φρικαλεότερο όμως είναι ότι αυτή η «μελέτη» (πρσθέστε όσα εισαγωγικά θέλετε) έχει τύχη της έγκρισης ή της σιωπηρής ανοχής ή έχει τεθεί υπόψη χωρίς να γίνει χαμός, πολλών αρμόδιων ή ειδικών φορέων, τεχνικών, επιστημονικών και αυτοδιοικητικών -όπως μάθαμε στην συζήτηση- με πιο κραυγαλέα ίσως περίπτωση τοπικών και κεντρικών υπηρεσιών αρχαιολογίας… Η δικαιολογία… «μας ξέφυγε» είναι μάλλον χειρότερη πράξη της εγκληματικής αμέλειας στην περίπτωση αυτή.
Τέλος πάντων, υπάρχει χρόνος να αλλάξει άμεσα η μελέτη... Και αυτό πρέπει να γίνει Α Μ Ε Σ Α. Ο Δήμος, που ήδη έχει καταγγείλει το τερατούργημα - σχέδιο πρέπει να πρωταγωνιστήσει στην ριζική αλλαγή του, έστω κι’ αν δεν είναι τυπικά δική του αρμοδιότητα. Και μαζί ΟΛΕΣ -ει δυνατόν- οι οικολογικέ &-περιβαλλοντικές οργανώσεις και κινήσεις. Αλλιώς μας βλέπω να ξυπνάμε και να ψάχνουμε το Βίδο…
Απόλυτης προτειραιότητας είναι η καταβύθιση των όγκων τσιμεντόλιθων, που βρίσκονται σ' αυτή τη θέση επί 1 χρόνο!!! Ανεξάρτητα από οποιαδήποτε προβλήματα στην πρόοδο του έργου, η ασχήμια αυτή πρέπει να εξαφανισθεί πάραυτα... Πριν αρχίσουμε να την συνηθίζουμε ...
Προσοχή!!! Κάπως έτσι γκρεμίστηκε η Πόρτα Ριάλα, το Δημοτικό Θέατρο κ.λ.π. Κάπως έτσι καταρρέει το Αγγλικό Νοσοκομείο στο Παλιό φρούριο, η βίλλα Ρόσσα κ.λ.π.
Ο τόπος αυτός έχει φτιάξει ολόκληρη (αγωνιστική) παράδοση στην αυτοκαταστροφή του…

Αξίζει την στήριξή μας...

... η κερκυραϊκού ενδιαφέροντος βιβλιογραφία... Με αυτό το σκεπτικό σας ενημερώνουμε για το νέο βιβλίο της κ. Μαρίας Κουρούκλη, ερευνήτριας του CNRS (Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας) με τίτλο: "Εργα και ημέρες στην Κέρκυρα: ιστορική ανθρωπολογία μία τοπικής κοινωνίας". Το βιβλίο θα παρουσιαστεί τυην Παρασκευή 7:30 μ.μ. στον εξαιρετικό χώρο του Ιστορικού Αρχείου της Κέρκυρας (Αγγλικοί στρατώνες του Παλιού Φρύριου).
Η στήριξη αυτή δεν πηγάζει από στείρα προγονοπληξία αλλά από την ζωντανή ανάγκη ακριβέστερου προσδιορισμού του χωροχρονικού μας στίγματος. Το χρειαζόμαστε και σαν άτομα και σαν κοινωνία...

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Σχετικά με την Μαρίνα της Σπηλιάς

Με ιδιαίτερη χαρά, παρουσιάζουμε το κείμενο της συμπολίτισας-αρχιτεκτόνισας Κατίνας Βλάχου σχετικό με την υπό κατασκευή Μαρίνα της Σπηλιάς. Το προσυπογράφουμε σε ΟΛΑ σχεδόν τα σημεία του και σας το παρουσιάζουμε αυτούσιο, όπως μας το απέστειλε η συγγραφέας του.
"Την Τρίτη 3 Φλεβάρη και ώρα 22.00, στο Τηλεκέρκυρα θα μεταδοθεί εκπομπή σχετικά με τη δημιουργία μαρίνας στο παλιό λιμάνι της Κέρκυρας (Σπηλιά).
Ήδη πολλοί συμπολίτες μας είναι εντελώς αντίθετοι με το σχέδιο αυτό, που θα αλλοιώσει τον χαρακτήρα της περιοχής, ενώ υπάρχουν άλλοι χώροι για την ανάπτυξη μαρίνας ελλιμενισμού σκαφών ψυχαγωγίας. Στη μαρίνα αυτή θα φιλοξενούνται περί τα 80 σκάφη, λίγα μεν ως προς το οικονομικό όφελος του εγχειρήματος αλλά αρκετά για να επιφέρουν στη Σπηλιά αλλαγές μόνιμες και κατά τη γνώμη πολλών καθόλου ωφέλιμες.
Το χειρότερο είναι ότι η σχετική μελέτη του έργου, με βάση την οποία προχωρεί η υλοποίησή του από τον ανάδοχο εργολάβο, προβλέπει κυματοθραύστη 3 μέτρων ύψους πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, τη στιγμή που σήμερα το ύψος του υφιστάμενου είναι 1,50 μ. Το γεγονός αυτό και μόνο μας δημιουργεί το εύλογο ερώτημα κατά πόσον ένα τέτοιο ύψος υπαγορεύεται από τεχνικά στοιχεία.
Το σίγουρο είναι πως αν υλοποιηθεί το ύψος αυτό αντί να βλέπει κανείς το Βίδο από τη Σπηλιά θα βλέπει μπλόκια από μπετόν.
Επειδή πολλά γίνονται στην πόλη μας και ή τα μαθαίνουμε αργά ή αδιαφορούμε όσο είναι καιρός, ίσως αυτή τη φορά θα έπρεπε να αντιδράσουμε στην κακοποίηση ενός από τα ωραιότερα κομμάτια της. Κι αν ακόμα είναι αργά για να αποτρέψουμε τη δημιουργία μαρίνας στο σημείο αυτό, ίσως θα μπορέσουμε να αντισταθούμε στην τραγική αλλοίωση του περιβάλλοντος και του τοπίου.
Για να ξέρουμε για τί μιλάμε είναι απαραίτητη η ενημέρωση κι αυτή θα μας δοθεί ελπίζουμε στην εκπομπή της Τρίτης. Ύστερα θα πρέπει να βρούμε τρόπους κινητοποίησης για να σταματήσουμε τη βαρβαρότητα. Αν η Κέρκυρα αναδείχθηκε πρόσφατα σε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς Ουνέσκο, ας δείξουμε οι κάτοικοί της τουλάχιστον, ότι διαθέτουμε την ευαισθησία που αρμόζει στο μνημείο αυτό.
Ας δείξουμε, επιτέλους, ότι αγαπάμε την πόλη μας!"

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

Και οι Αγιοι Πάντες να βοηθήσουν...

Δύσκολα θα συνέλθουμε από την "σκοτισμάρα", που διακατέχει τα δημόσια μας πράγματα. Κατέρρευσε η στέγη της Αγίας Αικατερίνης, λέει η είδηση... Τί πιο φυσικό, λέμε εμείς... Ενα μνημείο καταδιασμένο στην προκλητική αδιαφορίας τοπικής και κεντρικής εξουσίας από πολλά χρόνια τώρα... Η Αγία Αικατερίνη θα καταρρεύσει, έλεγαν οι περαστικοί. Το αναγνώριζαν και οι τοπικοί φορείς... Συμφωνούσαν μάλιστα, όποτε δινόταν ευκαιρία -σε έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ- ότι... κάτι πρέπει να γίνει το συντομότερο...
Κάποιες 10ετίες κράτησε το ... συντομότερο και η στέγη της Αγίας υποτάχθηκε στα θελήματα του χρόνου και του καιρού... Και τώρα; Τώρα ... θα γίνουν συσκέψεις, θα βγούν ψηφίσματα, θα σταλούν αιτήματα, θα προκηρυχθούν μελέτες, θα επιδιωχθεί ένταξη σε Ευρωπαϊκό πρόγραμμα... Ολα αυτά βέβαια με τους γνωστούς ρυθμούς... Ελπίζουμε μέχρι τότε να κρατάνε οι εξωτερικοί τοίχοι του ναού (είναι και το μόνο στοιχείο του μνημείου, που εξακολουθεί να παραμένει όρθιο, άν και λαβωμένο). Αν τώρα δεν προλάβουμε και πέσουν και οι τοίχοι, τι να κάνουμε... Την υγειά μας νάχουμε...

Η Ε Ι Δ Η Σ Η !!!


…Της ημέρας ή του μήνα ίσως για την Κέρκυρα είναι κατά την γνώμη μας η πληροφορία, που αναγράφτηκε στον τοπικό τύπο, για την ενημέρωση του Νομάρχη από την προϊσταμένη της Η’ Εφορείας Προϊστορικών και κλασσικών μνημείων κ. Λ. Μεταλληνού: τα ευρήματα στο γήπεδο του πρώην Εργοστασίου Δεσύλλα είναι πλούσια και ενδιαφέροντα. Μεγάλη είναι η πιθανότητα να πρόκειται για αρχαιότητες, που σχετίζονται με τον Αχαϊκό λιμένα ή λιμένα του Αλκινόου, δηλαδή τον Πολεμικό λιμένα της πόλης των κλασσικών χρόνων αλλά και με τα τείχη της. Είναι προφανές, ότι το ανασκαφικό έργο έχει μέλλον στον συγκεκριμένο χώρο, όπως ανεγνώρισε και ο νομάρχης.
Σχεδόν σαν χτές είναι που στα πλαίσια του ετήσιου απολογισμού του έργου της, το 2006, η Η’ ΕΚΠΑ μας ενημέρωνε -με περίεργη χαρά-, ότι τίποτε το σημαντικό δεν βρέθηκε στο γήπεδο του πρώην εργοστασίου Δεσύλλα και πως διαψεύστηκαν οι … Κασσάνδρες (!!!), που ήθελαν να συσχετίσουν τον χώρο με το λιμάνι του Αλκινόου… Είχαμε αναρωτηθεί τότε προς τι η χαρά για την μη ανεύρεση αρχαιοτήτων και ποιες ήταν οι … Κασσάνδρες.
Είναι, βέβαια, η εποχή, που το άσπρο γινόνταν μαύρο, που κτίρια του συγκροτήματος του εργοστασίου εξαφανίζονταν σε ένα βράδυ και κανείς επίσημος ή αρμόδιος δεν θυμόνταν την ύπαρξή τους… Είναι η ίδια εποχή, που η σημερινή έφορος -αν καλά θυμόμαστε- εγνώριζε μία περίεργη διοικητική περιπέτεια με ανεπιθύμητη μετάθεση, ενώ τοπική εφημερίδα και δημοτικός σύμβουλος άνοιγαν -χωρίς την θέλησή τους- λογαριασμούς με την δικαιοσύνη (τυπικά δεν έχουν κλείσει ακόμη…).
Η ανυπόκριτη χαρά μας για την σε βάθος διερεύνηση του χώρου, που κατά πάσα πιθανότητα σχετίζεται με την σημαντική ιστορία αυτού του τόπου, στηρίζεται στην επιστημονική ευσυνειδησία και ήθος της Προϊσταμένης της Η’ ΕΚΠΑ, που μπορεί να είναι και εγερτήριο των δικών μας συνειδήσεων.
Ας το πιστέψουμε, ότι η ανάδειξη του κλασσικού μας αρχαιολογικού πλούτου και η ενίσχυση της πολιτιστικής διαχρονικότητας του τόπου είναι σε όφελος -μεταξύ των άλλων- και της οικονομίας του. Γιατί έτσι -μαζί με την αναβάθμιση των υποδομών - μπορούμε να ελπίζουμε σε ποιοτική ανέλιξη του τουριστικού μας προϊόντος. Και της ίδιας της καθημερινότητάς μας βέβαια…