έστω και δύσκολη - όπως εξελίχθηκε - στην χτεσινή συνεδρίαση του Δ.Σ. του Δήμου Κερκυραίων για την προάσπιση του χαρακτήρα του αλσών Γαρίτσας -Ανεμομύλου και φυλακών. ..."Κομίζουμε γλαύκα εις Αθήνας" αλλά πρέπει να θυμηθούμε ΟΛΟΙ, ότι για αρκετούς μήνες του χρόνου, ο Ανεμόμυλος δεν διαθέτει άλσος με χώρους εστίασης αλλά πλήθος εστιατορίων με δέντρα. Η προάσπιση, λοιπόν, του χαρακτήρα του Αλσους, θα έπρεπε τυπικά από άποψη νόμου και ουσιαστικά από άποψη στοιχειώδους οικολογικής ευαισθησίας να είναι αυτονόητη. Κι' όμως... Δυστυχώς τα όσα θλιβερά ακούστηκαν στην συνεδρίαση του Δ.Σ., οι περίεργες απουσίες δημοτικών συμβούλων και οι πρωτοφανείς λαϊκισμοί από τα τηλεοπτικά παράθυρα έχουν μία συγκλονιστική αξία: επιβεβαιώνουν τις πραγματικές αιτίες της συνεχούς υποβάθμισης της ποιότητας ζωής, περιβάλλοντος αλλά και της τουριστικής και πολιτιστικής στάθμης της πόλης και του νησιού γενικότερα. Οι χτεσινές εικόνες είναι εξαιρετικά χρήσιμες γιατί μας θυμίζουν πώς -μέρα με τη μέρα- υλοποιήθηκε η κατρακύλα του τόπου στο δήθεν όνομα των ...λαϊκών συμφερόντων.
Ο κατακλυσμός της πλαστικούρας, που έφτασε μέχρι τα κουρετελάτσα της παραλίας αποτελεί δημοκρατικό δικαίωμα και λαϊκό συμφέρον;
Η προσθήκη μόνιμων κατασκευών οποιασδήποτε αισθητικής προασπίζεται τον συνταγματικό κατοχυρωμένο χαρακτήρα των αλσών;
Η επι 12μηνο εκχώρηση γηπέδου συνιστά κατοχύρωση των συμφερότων του Δήμου και των πολιτών;
Εμείς πάντως, που δεν είμαστε επι ψήφω ή άλλη ιδιοτελεία υπερασπιστές των συμφερόντων κανενός, έχουμε το δικαίωμα να πιστεύουμε, οτι:
-Η απόφαση για την υπεράσπιση του χαρακτήρα των αλσών της πόλης είναι πράγματι ιστορική και αυτό το επιβεβαιώνουν οι ποικίλες εναντίον της αντιδράσεις.
- Η αναβάθμιση του τόπου -πόλης και υπαίθρου- θα προέλθει μόνον από τέτοιου χαρακτήρα αποφάσεις για πλείστα όσα στραβά διαιωνίζονται (καταλήψεις πεζοδρομίων, πεζοδρόμων και πλατειών, αυθαίρετες οικοδομικές προσθήκες σε κοινόχρηστους χώρους κ.λ.π.).
-Το συμφέρον των ίδιων των -κατα παραχώρηση- εγκαστεστημένων στο άλσος της Γαρίτσας καταστηματαρχών βρίσκεται στην αναβάθμιση του χώρου και του τρόπου εγκαστάστασής τους. Αν αυτό γινόνταν στοιχειωδώς κατανοητό, πιθανότατα θα περίσσευαν οι σαφείς ρυθμίσεις του κανονισμού.
-Η υπεράσπιση της συνοχής του κοινωνικού ιστού προϋποθέτει ειλικρινή κατανόηση της κοινωνικής ευθύνης του καθενός και όχι την διάθεση ανεξέλεγκρτης προσωπικής "εξυπηρέτησης".
-Το πνεύμα αυτό πρέπει να είναι κυρίαρχο στα συλλογικά αιρετά όργανα της αυτοδιοίκησης.
Υπήρξε πράγματι εντυπωσιακό γεγονός, πως στον ατέρμονο συναγωνισμό ...φιλολαϊκότητας ούτε κουβέντα για το άλσος, την ιστορικότητά του, τον εμβληματικό χαρακτήρα του για την γειτονιά, την πόλη και το νησί και την ανάγκη προάσπισής του.
Ιστορική, λοιπόν η δύσκολη αυτή απόφαση... Αρκεί να υλοποιηθεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου