Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Απλή αδιαφορία...









Οι φωτογραφίες που παραθέτουμε, εκθέτουν μία πολύ συνηθισμένη εικόνα στην Πάνω Πλατεία μετά την παραμικρή βροχή... Και πάλι δεν αποθανατίσαμε όλες τις περιοχές λίμνανσης μετά από συνηθισμένη "Κερκυραϊκή" νεροποντή... Εντούτοις αυτή στα σκαλιά πριν από το πάλκο και η άλλη στην βόρεια πλευρά της στέρνας είναι άκρως χαρακτηριστικές... Ουσιαστικά, μία ολόκληρη περιοχή της Σπιανάδας, αυτή δίπλα στην Στέρνα είναι μη επισκέψιμη σε όλη την διάρκεια του χειμώνα, αφού για βδομάδες μετά από μία απλή βροχή, βουλιάζεις μέσα στην λάσπη... Εξάλλου, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, ο πλακόχτιστος διάδρομος προς την στέρνα δεν υπάρχει πιά αφού έχει μόνιμα καλυφθεί από λάσπες και χώματα... Χρειάζεται αλήθεια υψηλών απαιτήσεων τεχνικό έργο για την διόρθωση αυτών των προβλημάτων; Απαιτείται κάποιο υψηλό και δυσβάσταχτο κόστος; Αυτονοήτα όχι... Γι' αυτό στο μυαλό μας υπάρχει μία και μόνον ερμηνεία: απλή αδιαφορία... Που βέβαια ορίζει και τον βαθμό ευαισθησίας για την συνεχή διατήρηση της πόλης σε επίπεδο ανάλογο προς μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς. Απλή αδιαφορία ηλικίας μερικών 10ετιών, αφού το πρόβλημα υπάρχει και παραμένει εδώ και πολύ, πάρα πολύ καιρό...

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Αν υπήρχε χωροταξικός σχεδιασμός…




Τις τελευταίες μέρες πολύ κουβέντα γίνεται για την ανάγκη μεταφοράς Δημοσίων Υπηρεσιών (Αστυνομία, Περιφέρεια Ιονίων Νήσων) από τις Αλυκές στο κέντρο της Πόλης… Αφορμή για την κουβέντα η … «μετά θάνατον» διαπίστωση του δυσανάλογα υψηλού κόστους στέγασης των Υπηρεσιών αυτών… Επί πολλά έτη και μέχρι σήμερα συνεχίζεται ο παραλογισμός της φιλοξενίας κεντρικών δημοσίων υπηρεσιών στις παρυφές του οικιστικού ιστού αντί του κέντρου της πόλης με τάσεις μάλιστα επέκτασης του φαινομένου, όπως μαρτυρεί και η πρόσφατη μεταφορά του Αστυνομικού Τμήματος Τάξης της Πόλης (η Ασφάλεια από χρόνια βρίσκεται εκεί)… Ενας παραλογισμός, με τραγελαφικές συνέπειες, που ανάγκαζε όλους τους κατοίκους της πόλης να πρέπει να μετακινηθούν με αυτοκίνητο για να προσπελάσουν διοικητικές υπηρεσίες πρώτης ζήτησης… Ενας παραλογισμός, που συντηρήθηκε με … εξαιρετική επιτυχία χάρις στην σιωπή αρμοδίων αυτοδιοκητικών, κοινοβουλευτικών και κρατικών-κυβερνητικών παραγόντων… Σιγή προφανώς άλλης φύσης από εκείνη των αγαθών αμνών αλλά μάλλον σχετιζόμενη με διαφορετικά κίνητρα εκτός των βασικών και πασιφανών αναγκών του κοινωνικού συνόλου, που θα ικανοποιούνταν φυσιολογικά αν υλοποιούνταν μία βασική αρχή πολεοδομική αρχή: Το Διοικητικό κέντρο τοποθετείται στην «μέση» του οικιστικού ιστού, δηλαδή στην προκείμενη περίπτωση στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Σήμερα, λοιπόν, που η… περίστασις το απαιτεί ανακαλύπτεται το οικονομικό κόστος, παράλληλα προς το κοινωνικό του γνωστού χωροθετικού αλαλούμ των δημοσίων Υπηρεσιών… Κομμάτι αυτού του αλαλούμ είναι και η ΜΗ στέγαση του Ιονίου Πανεπιστημίου στο Παλιό Φρούριο και η γενικότερη ΜΗ αξιοποίηση της χερσονήσου ως εκπαιδευτικού-πολιτιστικού πόλου, εμβληματικής αξίας για τον τόπο… Την ίδια ώρα, που το Αγγλικό Νοσοκομείο καταρρέει, το Ιόνιο Πανεπιστήμιο αναζητεί «περίεργες» από χωροταξική και πολεοδομική αρτιότητα λύσεις στέγασης…
Ένα συγκρότημα οικημάτων αποτελεί το οικοδομικό Π στην Σπηλιά (Πρώην κλινική Πυλαρινού, Αγροτική Τράπεζα-ΟΑΕΔ, Πρωτοδικείο, Κτίριο των αδελφάτων). Αξιοποιούμενο μαζί με το συντόμως κενούμενο και κυριολεκτικά διπλανό σημερινό δικαστικό Μέγαρο, θα μπορούσαν να δώσουν μία ουσιαστική λύση στο στεγαστικό πρόβλημα των διοικητικών υπηρεσιών και μάλιστα κατά «ιδανικό» τρόπο αφού βρίσκονται στο κέντρο της πόλης, δίπλα σε Δημοτικό χώρο στάθμευσης Αυτοκινήτων… Περιττό να αναφέρουμε και να υπογραμμίσουμε, πως η εγκατάσταση Διοικητικών Υπηρεσιών στην Σπηλιά θα αποτελούσε ταυτόχρονα και ασφαλή παράγοντα αναζωογόνησης της περιοχής, που μαστίζεται από οικονομικο-κοινωνική υποβάθμιση και που προσδοκά (;) την αναγέννησή της στο παλύπαθο καταφύγιο σκαφών, άλλο ένα δείγμα ακραίας προχειρότητας χωροθετικών σχεδιασμών για την πόλη… Το επιχείρημα περί πολλών ιδιοκτητών στο συγκεκριμένο οικοδομικό συγκρότημα και άλλα παρόμοια απορρίπτονται από την κοινή λογική αλλά και από την στοιχειώδη φροντίδα εξυπηρέτησης βασικών κοινωνικών αναγκών σε αποδεκτό σύγχρονο επίπεδο, χωρίς κατασπατάληση του Δημόσιου χρήματος… Ειρήσθω εν παρόδω, ότι όλοι οι επιμέρους ιδιοκτήτες των προαναφερθέντων οικημάτων ανήκουν στην Ελληνική Πολιτεία (όσο ακόμη θα υφίσταται) και όχι σε …εχθρικό κράτος… Ετσι, οι υπεύθυνοι και ένοχοι αυτής της κατάστασης στερούνται του δικαιώματος συνέχισης του εμπαιγμού μας ως πολιτών. Έστω και αν δείχνουμε συχνά-πυκνά, πως μας αρέσει…
Άλλη παρόμοια περίπτωση, το οικόπεδο και το οίκημα του Παλιού Γενικού Νοσοκομείου … Ακόμη δεν γνωρίζουμε καλά-καλά αν το κτίριο εκπληρώνει τους όρους στατικής επάρκειας, ώστε να εξετασθεί αν επιβάλλεται η κατεδάφισή του ή μπορεί να αξιοποιηθεί ως έχει για να λύσει χρονίζοντα προβλήματα στέγασης του κοινωνικού ιστού της πόλης.
Δίπλα στο San Giacomo το κτίριο Ασάνη, που η αναπαλαίωσή του θα διατηρούσε ένα σημαντικό για την πόλη και την αρχιτεκτονική της μνήμη οίκημα ικανοποιώντας ταυτόχρονα στεγαστικές ανάγκες, Δημοτικές ή κρατικές.
Τα παραπάνω έχουν μόνον ενδεικτική αξία… Αναφέρθηκε ελάχιστο μέρος των υπαρχόντων κτιρίων και χώρων και φυσικά, ο υπογραφόμενος δεν τολμά να συγκροτήσει ολοκληρωμένες προτάσεις, που μπορούν και πρέπει να προκύπτουν μόνον ύστερα από την μεθοδευμένη επιστημονική δουλειά κατάλληλων τεχνοκρατών, ικανών να προτείνουν στα αιρετά όργανα τεκμηριωμένες εναλλακτικές προτάσεις… Αναφαίρετο, όμως παραμένει το πολιτικό (το ανήκον στον πολίτη) δικαίωμα της καταγγελίας της οκνηρίας, της αβελτηρίας και της αδιαφορίας των αρμόδιων, -αρχόντων, εκπροσώπων και φορέων- που εδώ και 10ετίες παρακολουθούν … τα τραίνα να περνούν ή στην καλύτερη περίπτωση φωνασκούν υπερασπιζόμενοι αποσπασματικές και εμβαλωματικές λύσεις…