Καλή αρχή...

...για την νέα εκπομπή του Κερκυραϊκού καναλιού σχετική με την "Επτανησιακή Ιστορία". Αρχή με τον σημαντικό συμπολίτη Αρχιτέκτονα-Ιστορικό Ξενοφώντα Βλάχο, που εισήγαγε στο γενικό πλαίσιο της εκπομπής. Μίλησε και τόνισε για ανάγκη επιστημονικής και ταυτόχρονα ευρύτερα λαϊκής προσέγγισης της περιφερειακής μας ιστορίας, που αγνοείται συστηματικά από την επίσημη "εθνική" γραμμή ή κακοποιείται από ανόητους τοπικισμούς, που θέλουν την Κέρκυρα "ομφαλό" της γης, την ίδια ώρα που παραμένουν ανίκανοι και παγεροί θεατές στην υποβάθμισή της...
Ωραία συζήτηση εισαγωγής στο θέμα, ανεβάζει ψηλά τον πήχυ για την συνέχεια...

Πολλαπλό κοινωνικό έλλειμμα...

Σχετικό το θέμα με εκείνο της προηγούμενης ανάρτησης αναφέρεται στην γενική και κλιμακούμενη επίθεση χρωμορύπανσης, που αφορά πάρα πολλά σημεία της πόλης, πολλά των οποίων αποτελούν μνημειακούς χώρους. Το μήνυμα σοβαρότερο και με σημαντικότερες προεκτάσεις από το ίδιο το άθλιο αισθητικό αποτέλεσμα της ρυπαντικής επίθεσης. Συγκλονιστική αποκάλυψη ενός μεγάλου ελλείμματος κοινωνικoύ πολιτισμού, που δεν μπορεί να αφήνει αδιάφορο το σύστημα Παιδείας του τόπου και τους φυσικούς του λειτουργούς. Εκρηξη εγωϊστικού ατομικισμού, που καμία σχέση δεν έχει με την επιθυμητή προαγωγή της ελεύθερα συγκροτημένης ατομικότητας. Ταυτόχρονη επιβεβαίωση της απόλυτης ανυπαρξίας επιστατικών μηχανισμών σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά και κεντρικής πολιτικής εξουσίας. Μαζί με σχετικό έλλειμμα βούλησης για παρέμβαση, αφού η επίθεση ασχήμιας για την πόλη-μνημείο της Unesco δεν ενοχλεί πλέον κανέναν αρμόδιο... Θα περιμέναμε κάποιο ξέσπασμα, κάποια καταγγελία, κάποια επίκληση πολιτικών και δημοτικών αρχών σε όλο τους το κομματικό φάσμα. Κάποια αντίδραση πολιτιστικών και κοινωνικών φορέων. Κάποια εκστρατεία ενημέρωσης και διαφώτισης... Κάποια απόπειρα ελέγχου και πρόληψης...

Δεν αποτελεί προοδευτικότητα η βεβήλωση κοινόχρηστων χώρων με ιστορική και πολιτιστική αξία, που προσβάλλει και απειλεί την αισθητική και την ποιότητα ζωής των πολιτών σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Αντίθετα, είναι χρέος κάθε προοδευτικά σκεπτόμενου ανθρώπου κάθε κοινωνικού σχηματισμού η περιφρούρηση των αγαθών της τέχνης και του πολιτισμού...

... o "αγώνας" συνεχίζεται...

Εχουμε ξαναγράψει για την ανεξέλεγκτη ρύπανση των τοίχων της πόλης, χωρίς καμία αναστολή στα πλαίσια μίας ... συνεπούς αγωνιστικότητας. Ηταν τέτοια μάλιστα η αγωνιστική φόρα, που είχαν πάρει οι συγκεκριμένοι, ώστε εμείς είχαμε προειδοποιήσει για τα αγωνιστικά χτυπήματα, που πρέπει να περιμένουν πολλές κτιριακές επιφάνειες ιστορικής, αρχαιολογικής και γενικότερα πολιτιστικής αξίας στην πόλη μας. Και ιδού! Καλοσυντηρημένος τοίχος στο Καμπιέλο, δεν την γλύτωσε...

Το χτύπημα μάλιστα έχει διπλή αγωνιστική αξία γιατί έγινε ακριβώς κάτω από σχετική προειδοποίηση σεβασμού της ιστορίας μας και της παράδοσης. Ποιοτικό άλμα, λοιπόν σημαδεύει την αγωνιστική πορεία της συγκεκριμένης κίνησης... Είναι φανερό, πως ο αγώνας συνεχίζεται... Από καλύτερες θέσεις, μάλιστα...

Περιφερειακά parking: εκεί και τότε...

Γιατί εδώ και τώρα προωθείται εντατικά η κατασκευή του κεντρικού υπόγειου parking στην πλατεία Σαρόκου... Ούτε, που θέλουμε να σκεφτούμε τι θα γίνεται στο Σαρόκο και στις οδικές αρτηρίες, που συνδέονται με αυτό στην διάρκεια του χρόνου κατασκευής. Από τώρα εξάλλου δικαιούμαστε να φανταζόμαστε (όταν τελειώσει η κατασκευή του) τις ουρές των αυτοκινήτων, που θα περιμένουν ή θα περιφέρονται για να αδειάσει η πολυπόθητη θέση στάθμευσης.... Ολα αυτά θα γίνονται για την ...επίλυση του κυκλοφοριακού της πόλης. Τέλος πάντων, υπάρχουν αρκετές αναρτήσεις σε αυτό το ιστολόγιο και στην "ΦΑΙΑΚΙΑ", που εκθέτονται αναλυτικά οι απόψεις μας για την διευρυνόμενη απειλή κεντρικών υπόγειων χώρων στάθμευσης. Σημασία έχει, ότι οι από 10ετίες εξαγγελίες για περιφερικούς υπαίθριους χώρους στάθμευσης με κατάλληλο σύστημα δημοτικής συγκοινωνίας παραμένουν κενό γράμμα... Η παρούσα δημοτική αρχή συμπληρώνει οσονούπω το μισό της θητείας της και φώς στο βάθος του τούνελ του κυκλοφοριακού-συγκοινωνιακού δεν φαίνεται... Μικρή και αναποτελεσματική βέβαια, παρηγοριά το γεγονός, οτι οι συμπολίτες μας στο ερωτηματολόγιο που τους ζητήσαμε να απαντήσουν τοποθετήθηκαν συντριπτικά υπέρ των περιφεριακών χώρων στάθμευσης σε συνδυασμό με κατάλληλο δίκτυο αστικών συγκοινωνιών (75%). Μόλις 92 το σύνολο των ψηφισάντων αλλά τουλάχιστον μπορούμε να ισχυριστούμε οτι στον τόπο αυτό ΔΕΝ έχουμε πάρει όλοι διαζύγιο με την κοινή λογική...

...Λίγο φώς για το συντριβάνι της Πλατείας...

Εγινε το πρώτο βήμα και το συντριβάνι της πλατείας (του Βαγιανού), ύστερα από πολλά χρόνια αδιαφορίας και εγκατάλειψης, ξαναδουλεύει συστηματικά. Το συντριβάνι αυτό είναι σπουδαίο αισθητικό στοιχείο του χώρου. Αρέσει σε κατοίκους και επισκέπτες που κάθονται και το χαζεύουν και το φωτογραφίζουν... Δυστυχώς και εδώ η δουλειά έγινε μισή... Γιατί η αισθητική αξία του συντριβανιού ανεβαίνει κατακόρυφα με τον εναλλασόμενα πολύχρωμο φωτισμό των νερών, τα βράδια. Αυτό, που συνέβαινε κάτι 10ετίες πίσω και που δεν είναι από άποψη κόστους και τεχνικών απαιτήσεων η ...ζεύξη Ρίου-Αντιρίου... Φανταζόμαστε μάλιστα πως σήμερα θα μπορούσε να γίνει ακόμη καλύτερη αισθητικά η φωτιστική συμπλήρωση. Το ίδιο ισχύει και για το συντριβάνι του μποσκέτου. Χρειάζεται πολύ φαντασία για να σκεφτεί κανείς, πόσο ομορφαίνει τον χώρο της πλατείας συνολικά η φωταψία των 2 αυτών συντριβανιών;... Τόχουμε ξαναγράψει και θα το ξαναγράψουμε. Ας κάνουμε κάποτε ολόκληρες δουλειές... Λίγο μεράκι, μικρό κόστος και πολλαπλάσια μεγαλύτερο αξιακά το αποτέλεσμα. Αρκεί να φύγει από την νοοτροπία των αρμοδίων το: ...."ντάξει μωρέ τώρα..."

Αλλη μία ωραία επισκευή !!!

Επειδή χαιρόμαστε με κάθε συντήρηση παλιού κτιρίου στην πόλη, να ένα ακόμη ωραίο υπόδειγμα στην Πολυχρονίου Κωσταντά... Το χαιρόμαστε από ψυχής και το απολαμβάνουμε ειλικρινά. Το πιστεύουμε βαθειά, πως η εξωτερική όψη και κατάσταση των σπιτιών μας είναι πιστός δείκτης της κοινωνικότητά μας. Η εξωτερική όψη των σπιτιών μας ανήκει σε όλους μας αισθητικά και λειτουργικά... Τα θετικά δείγματα λοιπόν θα συνεχίσουμε να τα προβάλουμε...

ΥΓ. Ασχετο προς το συγκεκριμένο οίκημα... Η οποιδήποτε παρέμβαση στις εξωτερικές όψεις των σπιτιών μπορεί να γίνεται με απόλυτο σεβασμό στην καθαριότητα και την ευπρέπεια του περιβάλλοντος χώρου. Υπάρχουν τα μέσα και η τεχνολογία. Λίγο περισσότερος σεβασμός στους διπλανούς χρειάζεται και αυξημένη εποπτική ευαισθησία από τις αρμόδιες υπηρεσίες της πολεοδομίας.

Συντήρηση του φρουρίου της Κασσιώπης: Θετικό βήμα

Αναμφισβήτητα... Πρόκειται ουσιαστικά για το κατά πολύ παλιότερο κάστρο της Κέρκυρας, αφού η οικοδόμησή του ανάγεται στους Ρωμαϊκούς χρόνους, ενώ το αμέσως νεότερο παλιό Φρούριο της Πόλης χτίζεται κατά τα μέσα προς ύστερα Βυζαντινά χρόνια. Λέγεται, μάλιστα πως υλικό του Φρουρίου της Κασσιώπης χρησιμοποιήθηκε για την οικοδόμηση του Παλιού Φρούριου...

Πόλη σπουδαία η Κασσιώπη την εποχή των Ρωμαίων, πιθανότατα σημαντικότερη και από την ίδια την ιστορική πόλη της Κέρκυρας, αγαπημένο θέρετρο σημαντικών Ρωμαϊκών προσωπικοτήτων: Βεσπασιανός, Αντωνίνος Πίος, Σεπτίμιος Σεβήρος, Κικέρων και ο ίδιος ο Νέρων, που ...τραγούδησε στον ναό του Κάσσιου Δία. Χώρος λατρευτικός, που πιθανότατα αφιερώθηκε αργότερα στην Παναγία την Κασσωπίτρα. Το ιστορικό και αρχαιολογικό της ενδιαφέρον εμπλουτίζεται και από σχετικά πρόσφατες έρευνες και αποκαλύψεις.

Το κάστρο πέρασε στην παρακμή μετά την καταστροφή του στις συγκρούσεις Βενετών και Ανδηγαυών.

Σπουδαίο λοιπόν έργο η παρέμβαση συντήρησης και ανάδειξης του Φρουρίου της Κασσιώπης. Μαζί με τον ναό της Παναγίας αλλά και τις Παλιές Συνιές, στο θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον της περιοχής συγκροτούν μία εξαιρετική υποδομή για αναβαθμισμένο τουριστικό προϊόν εμπλουτισμένο με σπουδαίο ιστορικά και οικολογικά στοιχεία. Είμαστε ικανοί να τα αξιοποιήσουμε ή μένουμε φανατικά καθηλωμένοι στην λογική της αρπαχτής και στον πολιτισμό της υποταγής; Το ερώτημα είναι προκλητικά επίκαιρο, τώρα που οι φτηνιάρικες επενδύσεις των 2 προηγούμενων δεκαετιών έχουν τραυματίσει βαρειά το Κερκυραϊκό τοπίο, απειλούν ανοιχτά την επισκεψιμότητα του τόπου και υποτιμούν τα οικονομικά οφέλη της τουριστικής μας μονοκαλλιέργειας...

14 Σεπτέμβρη 1943: Θλιβερή ημερομηνία...

... με θλιβερότερη συνέχεια. Η εκτεταμένη καταστροφή του ιστορικού ιστού της πόλης με θύματα μερικά από τα σημαντικότερα και ταυτολογικά της κτίρια υπήρξε τελική... Οχι, βέβαια γιατί ήταν τεχνικά αδύνατη η ανακατασκευή τους με παρόμοιους αρχιτεκτονικούς και πολεοδομικούς όρους. Δεκάδες πόλεις της Κεντρικής Ευρώπης, κατ εξοχήν της Γερμανίας που είχαν σχεδόν εξαφανιστεί από τον χάρτη , ανοικοδομήθηκαν από την αρχή και με τρόπο, που να καθιστά απόλυτα μη αντιληπτή την καταστροφή, που μεσολάβησε. Οι απώλειες κτιρίων της Κέρκυρας -ασφαλώς πολύ σημαντικές- δεν μπορούν να καταταχτούν και στην πρώτη σειρά αντίστοιχων συμφορών σε άλλες Ευρπωπαϊκές πόλεις. Μέγιστη, όμως Κερκυραϊκή συμφορά υπήρξε η πολιτιστική και πολιτική συγκυρία των μεταπολεμικών και μετεμφυλιακών χρόνων. Το να αποφασίζεται από το Δημοτικό Συμβούλιο Κερκυραίων η πλήρης κατεδάφιση του Δημοτικού Θεάτρου, που σίγουρα επιδεχόνταν επισκευή και συντήρηση δεν θα πρέπει να είναι και απο τις ευτυχέστερες και τις επιτυχέστερες στιγμές του δημόσιου βίου της πόλης... Ούτε και ο τρόπος ανοικοδόμησης των ερειπίων της πόλης, που πειθάρχησε στην εθνοπατερική ρήση: "χτίστε, χτίστε, χτίστε...". "Λίγος" και ο πολιτισμός εχόντων και κατεχόντων, που θεωρητικά είχαν τις προϋποπθέσεις να έχουν υπερβεί αμάθειες και απαιδευσίες. Ας ρίξουμε μία ματιά στην οδό Ζαμπέλη και στον λόφο του Αγιου Αθανασίου... Εκεί, που το επιβλητικό κλασσικό οικοσυγκρότημα της Bella Venezia αντικαταστάθηκε από πολυκατοικίες υποσταθμικής αισθητικής, που η μόνη τους αξία είναι να μας θυμίζουν, οτι εκείνα τα χρόνια ... "νόμος ήταν το συμφέρον του εργολάβου"... Με την ιδια αισθητική ανοικοδομήθηκαν τα ερειπωμένα κενά στους Αγιους Πατέρες, το Καμπιέλο, την Πιάτσα, το Σαρόκο. Στο πνεύμα της ίδιας μορφικής και πολεοδομικής αθλιότητας οικοδομήθηκαν ολόκληρες γειτονιές, όπως ο Κωτσέλας.
Αυτή η κυριαρχία της κακαισθησίας υπήρξε ουσιαστικό υπόστρωμα των λαϊκισμών και των βαρβαροτήτων, που ακολούθησαν στα χρόνια της οικονομικής "άνθησης", που μετέτρεψαν καταπράσινα περίχωρα της πόλης σε στιβάγματα νεοπλουτίστικων κατοικιών με ανύπαρκτους πολεοδομικούς όρους. Η ίδια κακαισθησία, που ούτως ή άλλως είναι το καθημερινό πολιτιστικό σχολείο όλων μας συνεχίζει να απειλεί το φυσικό και το ανθρωπογενές περιβάλλον της πόλης.

Ευτυχώς μπορούμε να κοιτάζουμε ακόμη τα Ανάκτορα, το παλιό και το Νέο φρούριο, τα Μουράγια, την Πιάτσα και το Καμπιέλο και παρ΄όποιες φθορές και προκλητικές ενδείξεις απόλυτης αδιαφορίας των αρχών, μπορούμε να ελπίζουμε, χρησιμοποιώντας ό,τι διατηρήθηκε ως επιχείρημα κατά της συνεχούς και ύπουλης βαρβαρικής επιβολής, που θα εποφθαλμιούσε ως κατάλληλο οικόπεδο ακόμη και την Σπιανάδα...

ΥΓ. Οι Φωτογραφίες του Γερμανικού βομβαρδιστικού και της βομβαρδισμένης Εβραϊκής συνοικίας ανήκουν στο θαυμάσιο ιστολόγιο: "ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ" του σημαντικότατου συμπολίτη Γιώργου Ζούμπου (ηλεκτρονική διεύθυνση του ιστολόγιου, που ανεπιφύλακτα σας προτείνουμε για συχνή επίσκεψη είναι: http://oldkerkyraphoto.blogspot.com/) Από εκεί τις "κλέψαμε"...

Πλατεία Λεμονιάς: απόχτημα για την πόλη

Οταν είχαμε πρωτοπαρατηρήσει την ανάπλαση της Λεμονιάς είχαμε καταχαρεί για τον λιτό και καλαίσθητο χαρακτήρα της παρέμβασης. Νοιώσαμε, οτι μπαίναμε ξαφνικά σε ένα χώρο με ιδιαίτερη γοητεία, που την ανέβαζαν οι επισκευαζόμενες όψεις των θαυμάσιων κτιρίων, που την περιβάλλουν, το ωραίο πλακόστρωτο (εξαιρετική επιλογή πλακών, κατάλληλων και γιά άλλες παρόμοιες χρήσεις σε άλλα πλακόστρωτα της πόλης) τα δέντρα, που άρχισαν να ξεφυτρώνουν σε σωστή μεταξύ τους απόσταση. Λείπουν μερικά μπαγκάκια. Ισως το μόνο αρνητικό στοιχείο του χώρου είναι η βομβαρδισμένη και εγκαταλειμένη μικρή εκκλησία Ε! λοιπόν! η ευαισθησία της συμπατριώτισσας Νικολέττας Γουλή, σκηνοθέτιδας της παράστασης: "δύο χείλη, τρείς θάλασσες, σαρανταπέντε λεμονιές κι' όλα τα κάστρα" μετέτρεψε το πιο αδύναμο στοιχείο του χώρου στο πιο ενδιαφέρον και ελκυστικό σαν σκηνικό της παράστασης. Τα ωραιότερα εγκαίνια για την πανέμορφη πλατεία... Διαβάζουμε από το πρόγραμμα της βραδυάς: "...Ακριτικά ποιήματα, εκφρασμένα με την Κερκυραϊκή ιδιαιτερότητα και φορτισμένα με την ιστορική αναφορικότητά τους συμπληρώνουν την αφήγηση. Δημοτικά τραγούδια εμπλέκονται αφηγηματικά στην παράσταση..."

Αυτό ήταν η παράσταση... Θαυμάσια αλληλοδιαδοχή από λαϊκούς θρύλους, χαμένους στον Ακριτικό μεσαίωνα και την πρώϊμη αναγέννηση ως τις πιο σύγχρονες λαϊκές παραδόσεις. Κείμενο ποιητικό, που σε απορροφούσε με την έξοχη συμβολή της Ιλεάνας Μπάλα, της Μαρίας Τσιμά, του Δημήτρη Τσιάμη και του Αγη Εμμανουήλ. Ωραιότατη η φωτιστική παρέμβαση του Ανδρέα Τρύφωνα, προσέδιδε θεατρικότητα και υποβλητικότητα στον χώρο.

Η εκδήλωση κομμάτι της ενότητας: "ΕΔΑΦΗ ΜΕ ΦΩΝΗ, η γή της απουλίας και της ελλάδας συνομιλούν". Δηλαδή, προϊόν συνερεγασίας πολλών δήμων της γειτονικής Ιταλικής περιφέρειας με συμμετοχή Δήμου και Νομαρχίας Κέρκυρας και δύο Δήμων της Ζακύνθου.
Η βραδυά, έβαλε το πήχυ ψηλά για την πλατεία... Για την Δημοτική αρχή, που δικαιούται να περηφανεύεται για το αποτέλεσμα της παρέμβασης και που ασφαλώς θα κριθεί από την φροντίδα της για την συντήρηση του χώρου. Η ανάπλαση αυτή, μαζί με την αξιοποίησή της σαν χώρου καλλιτεχνικής δημιουργίας μπορεί να αποτελέσει πρότυπο και για άλλες πλατείες της πόλης, ιδιαίτερα μετα την μνημειοποίησή της από την Unesco. Η Πλατεία της Αγίας Ελένης και της Κρεμαστής στο καμπιέλο. Η πλατεία Αθανάσιου Πολίτη στην Πόρτα Ρεμούντα μπορούν να προστεθούν στους όμορφους χώρους της πόλης, που είναι κατάλληλη για παρουσίαση καλλιτεχνικού έργου.

Ετσι, οραματιζόμαστε την πόλη. Ζωντανή και σημερινή με ανοιχτές όλες τις γέφυρες με το χτές... Γεμάτη προοπτικές για το αύριο...

Διακοσμητικό στοιχείο...

Εμείς είχαμε νομίσει στην αρχή, πως πρόκειται για εκ συστήματος αυθαίρετη στάθμευση. Αλλά είχαμε κάνει λάθος... Είναι φανερό, πως αφού κανένας μηχανισμός δημόσιος ή δημοτικός δεν αντιδρά, το συγκεκριμένο όχημα αποτελεί διακοσμητικό στοιχείο του Δημαρχείου μας...

Δεν είναι κακό... Τώρα που το παρατηρούμε καλύτερα, βλέπουμε πως ταιριάζει απόλυτα με τον φοίνικα και το έλατο (... χαρακτηριστικά δένδρα της Κερκυραϊκής χλωρίδας), που έχουν καλύψει την είσοδο και την πρόσθια όψη του San Giacomo. Με παρκαρισμένα οχήματα στο πλάϊ, ο ...αγώνας δικαιώνεται...

Θησαυροί για θάψιμο...

Τέτοιους θησαυρούς κρύβει η γη της Κέρκυρας σε πολλά σημεία της και σίγουρα στην περιοχή: Γαρίτσα-Ανεμόμυλος-Στρατιά-Κανόνι... Εκεί δηλαδή, που βρισκόνταν η Αρχαία ιστορική πόλη της Κέρκυρας και που η παρουσία της περνάει σιγά-σιγά στην προϊστορία, αφού σκεπάζεται κάτω από τα θεμέλια νεοανεγειρόμενων οικοδομών. Η ...."υγιεινή" ταφή των ευρημάτων είναι η συνήθης λύση, ώστε ... να αποκαλυφθούν, άν οι απόγονοί μας αποδειχτούν σοβαρότεροι και εξυπνότεροι από μας, που υλοποιούμε αυτόν τον απείρου μεγέθους παραλογισμό...
Ο θησαυρός, στην προκείμενη περίπτωση δεν είναι κάποια σπάνια μεταφέρσιμα ευρήματα. Είναι τα μη μεταφέρσιμα υλικά (βάσεις σπιτιών, όρια δρόμων ή αποχετεύσεων), που οριοθετούν και συγκροτούν μία αδρή εικόνα της αρχαίας σημαντικής πόλης.

Κι' όμως υπάρχει λύση μάλλον απλή, μάλλον εύκολη, που δεν στηρίζεται σε πρόγραμμα μαζικής απαλλοτροίωσης, που καλώς ή κακώς δεν μπορεί να θεωρείται εφικτή για τις προτεραιότητες της Ελληνικής Πολιτείας... Η κατασκευή επίγειας προθήκης στον ισόγειο χώρο δεν αποτελεί καινοφανή, περίεργη πρόταση. Τέτοια λύση έχει δοθεί σε πολλά μέρη της Ελλάδας, όπως π.χ. στην οδό Αιόλου στην Αθήνα, στον ισόγειο χώρο ενός πολυώροφου κτιρίου της Εθνικής Τράπεζας. Ενα τέτοιο πρόγραμμα για τις νεοανεγειρόμενες οικοδομές στην ευρύτερη περιοχή της παλαιόπολης, θα μπορούσε -με παροχή διακαιώματος οικοδόμησης ενός επιπλέον ορόφου- να συναντήσει, λογικά, την αποδοχή των ίδιων των ιδιοκτητών, που ταλαιπωρούνται επί χρόνια σε δαιδαλώδεις ελιγμούς της Ελληνικής γραφειοκρατίας. Την ίδια ώρα θα εξασφαλίζοταν μία ικανοποιητικότατη προβολή του μνημειακού-αρχαιολογικού πλούτου της Αρχαίας Κέρκυρας με παράλληλη διαμόρφωση και ανάδειξη του ιστορικού περίπατου της Κέρκυρας στα όρια: εργοστάσιο Δεσύλλα-Κανόνι. Το όφελος προφανές και πολλαπλό στην κατεύθυνση μιας πραγματικής αναβάθμισης με ευνοϊκές επιπτώσεις στην κοινωνία, την πολιτιστική ταυτότητα και αξία του τόπου. Και φυσικά στην ίδια την Κερκυραϊκή οικονομία.

Ολα αυτά βέβαια τα έχουμε ξαναγράψει. Και θα τα ξαναγράψουμε έστω και άν γνωρίζουμε πολύ καλά πού μας γράφουν οι αρμόδιοι...

Αλσος φυλακών: δεν το πιστεύουμε...

Αυτή την εικόνα την είχαμε χορτάσει για περίπου τρείς 10ετίες. Το άλσος των φυλακών ρημαγμένο, εγκαταλειμένο, αχρηστευμένο... Ενας χώρος, που -τόχουμε ξαναγράψει- χωράει όλη την Κέρκυρα για ψυχαγωγία, παραδομένος στα σκουπίδια και στην προκλητική περιφρόνηση της τοπικής αυτοδιοίκησης... Σκουπιδαριό επικίνδυνο για την υγεία και την πυρασφάλεια της πόλης μέσα στην καρδιά της... Από τα πιο κραυγαλέα δείγματα τοπικής αυτοδιοικητικής πολιτικής στις 10ετίες που πέρασαν...
Να, λοιπόν, εκεί που δεν το περιμέναμε, μία ευχάριστη έκπληξη ήλθε... Ριζική αποψίλωση και καθαριότητα στο άλσος των φυλακών... Δεν είναι πρωταπριλιάτικο...Ιδού και το τεκμήριο...

Βέβαια, αυτό δεν είναι παρά μία καλή αρχή... Η καθαριότητα του άλσους είναι απαραίτητη αλλά όχι και ικανή προϋπόθεση για την μετατροπή του σε ζωντανό, επισκέψιμο χώρο, ψυχαγωγίας, άθλησης και καλλιτεχνικής δραστηριότητας. Είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν. Σεμνά, λιτά και καλαίσθητα... Για την ώρα ας ευχαριστηθούμε αυτό το πρώτο νοικοκύρεμα...

Ωραία συντήρηση...

Επειδή δεν είμαστε εδώ μόνο για να γκρινιάζουμε ή να αυτοσαρκαζόμαστε, ας χαρούμε με μία όψη κλασσικού κτιρίου της πόλης, που αναδεικνύεται με την πρόσφατη συντήρησή της. Καλό θάταν ένα πρόγραμμα γενικής σωστικής παρέμβασης τουλάχιστον στις εξωτερικές όψεις των κτισμάτων με πρωταγωνιστή τον Δήμο στα πλαίσια της μνημειοποίησης της πόλης!!! Αν μάλιστα το ζήτημα ψαχτεί σε βάθος, μπορούν να προκύψουν ελκυστικά ευνοϊκοί όροι για ανακαινίσεις των εσωτερικών πολλών σπιτιών της παλιάς πόλης, που πάσχουν από άποψη όρων βιοσιμότητας...