Πλατεία Λεμονιάς: απόχτημα για την πόλη

Οταν είχαμε πρωτοπαρατηρήσει την ανάπλαση της Λεμονιάς είχαμε καταχαρεί για τον λιτό και καλαίσθητο χαρακτήρα της παρέμβασης. Νοιώσαμε, οτι μπαίναμε ξαφνικά σε ένα χώρο με ιδιαίτερη γοητεία, που την ανέβαζαν οι επισκευαζόμενες όψεις των θαυμάσιων κτιρίων, που την περιβάλλουν, το ωραίο πλακόστρωτο (εξαιρετική επιλογή πλακών, κατάλληλων και γιά άλλες παρόμοιες χρήσεις σε άλλα πλακόστρωτα της πόλης) τα δέντρα, που άρχισαν να ξεφυτρώνουν σε σωστή μεταξύ τους απόσταση. Λείπουν μερικά μπαγκάκια. Ισως το μόνο αρνητικό στοιχείο του χώρου είναι η βομβαρδισμένη και εγκαταλειμένη μικρή εκκλησία Ε! λοιπόν! η ευαισθησία της συμπατριώτισσας Νικολέττας Γουλή, σκηνοθέτιδας της παράστασης: "δύο χείλη, τρείς θάλασσες, σαρανταπέντε λεμονιές κι' όλα τα κάστρα" μετέτρεψε το πιο αδύναμο στοιχείο του χώρου στο πιο ενδιαφέρον και ελκυστικό σαν σκηνικό της παράστασης. Τα ωραιότερα εγκαίνια για την πανέμορφη πλατεία... Διαβάζουμε από το πρόγραμμα της βραδυάς: "...Ακριτικά ποιήματα, εκφρασμένα με την Κερκυραϊκή ιδιαιτερότητα και φορτισμένα με την ιστορική αναφορικότητά τους συμπληρώνουν την αφήγηση. Δημοτικά τραγούδια εμπλέκονται αφηγηματικά στην παράσταση..."

Αυτό ήταν η παράσταση... Θαυμάσια αλληλοδιαδοχή από λαϊκούς θρύλους, χαμένους στον Ακριτικό μεσαίωνα και την πρώϊμη αναγέννηση ως τις πιο σύγχρονες λαϊκές παραδόσεις. Κείμενο ποιητικό, που σε απορροφούσε με την έξοχη συμβολή της Ιλεάνας Μπάλα, της Μαρίας Τσιμά, του Δημήτρη Τσιάμη και του Αγη Εμμανουήλ. Ωραιότατη η φωτιστική παρέμβαση του Ανδρέα Τρύφωνα, προσέδιδε θεατρικότητα και υποβλητικότητα στον χώρο.

Η εκδήλωση κομμάτι της ενότητας: "ΕΔΑΦΗ ΜΕ ΦΩΝΗ, η γή της απουλίας και της ελλάδας συνομιλούν". Δηλαδή, προϊόν συνερεγασίας πολλών δήμων της γειτονικής Ιταλικής περιφέρειας με συμμετοχή Δήμου και Νομαρχίας Κέρκυρας και δύο Δήμων της Ζακύνθου.
Η βραδυά, έβαλε το πήχυ ψηλά για την πλατεία... Για την Δημοτική αρχή, που δικαιούται να περηφανεύεται για το αποτέλεσμα της παρέμβασης και που ασφαλώς θα κριθεί από την φροντίδα της για την συντήρηση του χώρου. Η ανάπλαση αυτή, μαζί με την αξιοποίησή της σαν χώρου καλλιτεχνικής δημιουργίας μπορεί να αποτελέσει πρότυπο και για άλλες πλατείες της πόλης, ιδιαίτερα μετα την μνημειοποίησή της από την Unesco. Η Πλατεία της Αγίας Ελένης και της Κρεμαστής στο καμπιέλο. Η πλατεία Αθανάσιου Πολίτη στην Πόρτα Ρεμούντα μπορούν να προστεθούν στους όμορφους χώρους της πόλης, που είναι κατάλληλη για παρουσίαση καλλιτεχνικού έργου.

Ετσι, οραματιζόμαστε την πόλη. Ζωντανή και σημερινή με ανοιχτές όλες τις γέφυρες με το χτές... Γεμάτη προοπτικές για το αύριο...