Τι να πούμε τι;

Ασφαλώς όσοι κατά καιρούς έριχναν την ματιά τους στις «ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ» θα έχουν διαπιστώσει μία θεαματικότατη αραίωση αναρτήσεων σε βαθμό ουσιαστικής κατάργησης του blog. Ετσι είναι και είναι έτσι γιατί πολύ απλά …ΒΑΡΕΘΗΚΑΜΕ !!! Όχι από τεμπελιά, ή αψικορεσμό… Βαρεθήκαμε τις …διαμαρτυρίες στο καφενείο και το μπαρ… Την προσποίηση και την διπροσωπία… Την αδράνεια και την αδιαφορία… Την ανικανότητα και την μοχθηρία… Την πλειοδοσία σε προθυμία για τα ευτελή και την αποφυγή ή την άρνηση για ό,τι ουσιώδες και μακροπρόθεσμο. Τον συμβιβασμό ή και την επιδοκιμασία της διαφθοράς ή και της βαρβαρότητας έναντι πινακίου εμεθείσας τροφής…

Όταν πριν από 5 χρόνια ξανάλθαμε στην γενέθλια γη δεν τρέφαμε αυταπάτες… Είχαμε συνείδηση της μαζικής και μακρόχρονης φθοροποιού δράσης, που επέφερε στην συνείδηση, στις συνήθειες και στα ενδιαφέροντα των παρεπιδημούντων την νήσον τσύτην η οικονομία και η πολιτική της αρπαχτής… Γυρίσαμε στην Κέρκυρα όταν το έγκλημα, που προβλέψαμε στις αρχές της 10ετίας του 1980 είχε ουσιαστικά ολοκληρωθεί. Δεν τρέφαμε αυταπάτες αλλά διατηρούσαμε ελπίδες… Γι’ αυτό και διαπράξαμε το σφάλμα της συμμετοχής όχι με το «δικαίωμα» του εκλεγμένου αλλά με την φυσική ιδιότητα του πολίτη, που επιθυμεί να συμβάλλει στην αντιστροφή της διαδρομής. Τώρα μάλιστα, που ήταν φανερό ότι το μοντέλο της «αρπαχτής» είχε αποτύχει πλέον ακόμη και στην άμεση υπόσχεσή του για χρήμα… Και φάγαμε τα μούτρα μας πανηγυρικά αφού διαπράξαμε ένα σφάλμα, που το γνωρίζαμε, τουλάχιστον θεωρητικά. Ό, τι δηλαδή η κρίση δεν αρκεί από μόνη της για να αλλάξει τον πολιτικό πολιτισμό της καθημερινότητας… Χωρίς συλλογική έμπνευση, ο εθισμός στην αθλιότητα δεν γεννάει σκέψεις παρά μόνον για μεγαλύτερη αθλιότητα… Δεν μπορεί δηλαδή να διδάσκεσαι επί 10ετίες Κινέζικα και στο τέλος, όλως αιφνιδίως να μιλήσεις Γαλλικά… Το πολύ-πολύ να μιλήσεις καλά Κινέζικα…

Τι αλήθεια νομίζαμε… Νομίζαμε, πως παρά το γεγονός ότι ο τόπος είχε αναδειχθεί σε πρωτοπόρο στην κατάργηση πολιτιστικών θεσμών, στην εξαθλίωση μνημείων, κτιρίων και τοπίων, στην απώλεια ουσιαστικών ευκαιριών μακροπρόθεσμης ανάπτυξης, υπήρχαν ακόμη ελπίδες για την συσπείρωση ανθρώπων και δυνάμεων, που εξοβελίστηκαν στα 4 σημεία του ορίζοντα στα χρόνια των «παχέων αγελάδων» του φτηνιάρικου τουριστικού πρότυπου… Λάθος, μέγα λάθος… Υποτιμήσαμε τις μαγικές ικανότητες αυτού του μοντέλου, που επέδρασε ως Κίρκη πάνω σε ανθρώπους και φορείς για τους οποίους μπορεί κάποτε να κόβαμε και το χέρι μας… Ετσι ο τόπος γέμισε νομοτελειακά, από υπόγειες και υπέργειες δυνάμεις, που με στόμφο περισσό έστησαν χορό στον σβέρκο του τόπου (και ουσιαστικά του ίδιου του λαού του)… Η αλλοίωση του αστικού περιβάλλοντος και η μετατροπή πεζοδρόμων, πεζοδρομίων, πλατειών και αλσών σε απέραντα τραπεζοδάση θεωρείται πλέον η ενδεδειγμένη τόνωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας… Η μετατροπή των παρασκηνίων του Δημοτικού Θεάτρου σε γραφεία διοικητικών υπηρεσιών αποτιμάται ως η πιο φυσική λύση για την στέγασή τους… Η πραγματοποίηση εκδηλώσεων στο κέντρο της πόλης, που βασανίζουν με εκατοντάδες decibel ηχορρύπανσης τις χιλιάδες των κατοίκων μέχρι τις πρώτες πρωϊνές ώρες λαμβάνει εύσημα θεσμού, που πρέπει να καθιερωθεί -και πάλι για το καλό …του πολιτισμού και της οικονομίας-. Η με αυτό τον τρόπο σχεδιαζόμενη και πραγματοποιούμενη δήθεν λαϊκή ψυχαγωγία δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε αποτελέσματα εφάμιλλα του γκρεμίσματος της Πόρτα Ριάλα… Εξάλλου οι «ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ» έχουν προβλέψει την οικοδόμηση και της Σπιανάδας σε πιο εύθετο χρόνο, ώστε να …τονωθεί η χειμάζουσα οικοδομική δραστηριότητα και να γνωρίσει ακόμη πιο έντονα ο τόπος την …αξία της Εθναρχικής ρήσης: χτίστε, χτίστε χτίστε…

Τα Ionian Concerts, τελευταίος πρωτότυπος φεστιβαλικός θεσμός, που έδινε την ευκαιρία σε Κερκυραίους και επισκέπτες (αν το μάθαιναν) να απολαύσουν μουσικές εκδηλώσεις κάθε είδους με εξαιρετικά υψηλά ποιοτικά standards… μας τελείωσαν… ελλείψει χρημάτων, την ίδια ώρα, που 3μερα σοβαροφανούς αρπαχτής διεκδικούν τίτλο φεστιβάλ με αρκετούς χρηματοδότες …

Το κυκλοφοριακό πρόβλημα στην πόλη καλά κρατεί για 10ετίες τώρα αλλά καμία αρχή δεν αποτολμά τα αυτονόητα και αναλυτικά προταθέντα (αποκλεισμός του ιστορικού κέντρου-περιφερειακοί χώροι στάθμευσης-ικανοποιητική δημοτική συγκοινωνία) για να χαϊδέψει τα αυτιά όσων πιστεύουν ότι το κυκλοφοριακό μπάχαλο τους συμφέρει πελατειακά και όσων έχουν μάθει τα τελευταία χρόνια να πηγαίνουν παντού καβάλα ως νέοι Κολοκοτρωναίοι…

Τίποτε πλέον δεν μας εκπλήσσει, για τίποτε δεν θα παραξενευτούμε… Γι’ αυτό βαρεθήκαμε, αγαπητοί φίλοι του παρόντος ιστολόγιου… Οι ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ δεν θα κλείσουν. Απλά, θα παρουσιάζουν, ότι -κατά την κρίση μας, πάντα - σημαντικό συμβαίνει στον τόπο. Ο,τι μπορεί να σε κάνει να αισθάνεσαι αλληλέγγυος ενάντια στην βαρβαρότητα, ό,τι μπορεί να υποσχεθεί ελπίδα και αχτίνες αισιοδοξίας…

Γι’ αυτό πλάϊ στο κείμενο αναρτήσαμε φωτογραφία από την συναυλία της Φιλαρμονικής Μάντζαρος στο πάλκο, στις 12 Αυγούστου 2012. Οι ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ αισθάνονται αληθινή περηφάνια, που συνέβαλλαν στην αναβίωση του θεσμού των υπαίθριων καλοκαιρινών συναυλιών των φιλαρμονικών και την επέκτασή του με την συμμετοχή των περισσότερων φιλαρμονικών σχημάτων της Κερκυραϊκής υπαίθρου… Ιδού ένας γνήσια λαϊκός, μοναδικά Κερκυραϊκός και απόλυτα τουριστικά εκμεταλλεύσιμος (λόγω ποιότητας και μοναδικότητας) θεσμός, που, όπως ήταν φυσικό συνάντησε την παγερή αδιαφορία αρμοδίων φορέων… Μακάρι να κρατηθεί και να επεκταθεί χρονικά. Αυτό το νήμα από το παρελθόν μπορεί να μας κρατάει ζωντανή την προσδοκία για το μέλλον…