Γιάννενα - Κέρκυρα με υδροπλάνο

Video που φτιάξαμε προ 3ετίας. Το βρήκαμε και σκεφτήκαμε, πως μπορεί να σας ενδιαφέρει... Ενα ταξείδι με υδροπλάνο ήταν μέχρι πριν λίγα χρόνια εξαιρετικά σπάνιο. Ισως ούτε τώρα είναι πολύ συνηθισμένο.

Αυτό θα αντικαταστήσει την "Αγία Θεοδώρα"!!!

Υστερα από το προχθεσινό μας σημείωμα για την απόσυρση του κλειστού τύπου ferry "Αγία Θεοδώρα" έντονα θορυβημένη η Πολιτεία έδωσε με αστραπιαία ταχύτητα λύση στο πρόβλημα. Ιδού, λοιπόν, το νέο κλειστού τύπου ferry (δεν έχει ονομασθεί ακόμη, φαντάζομαι πως αυτό θα γίνει σε ειδική τελετή με υπουργό και σαμπάνια) που θα αντικαταστήσει το αποσυρόμενο από την γραμμή Κέρκυρας-Ηγουμενίτσας. Εκτιμάται, οτι με τον τρόπο αυτό θα καλυφθεί μάλλον το κενό και θα εξυπηρετηθούν κατά τους χειμερινούς μήνες και οι Παξοί...

(Το γέλιο κάνει καλό στην υγεία...).

Οι δημόσιοι οργανισμοί πρωταγωνιστές της εγκατάλειψης...

Το είχαμε γράψει και στην πρώτη ανάρτηση αυτού του ιστολόγιου... Οι δημόσιοι οργανισμοί δυστυχώς είναι οι πρωταγωνιστές της εικόνας βαρειάς φθοράς και εγκατάλειψης κτιρίων, που θα έπρεπε χάρις στην ιστορική τους σημασία και την αρχιτεκτονική τους αξία να αποτελούν κοσμήματα του ζωντανού μνημείου-πόλης. Να δύο ακόμη παραδείγματα: η Αγία Αικατερίνη, δίπλα στα ανάκτορα στην οδό Καποδιστρίου καταρρέει εν δόξη και τιμή. Και κανένας φορέας κρατικός ή εκκλησιαστικός δεν κινητοποιείται... Το ίδιο συμβαίνει με το οικοδόμημα του δημοτικού γηροκομείου στην κορυφή του ομώνυμου λόφου. Πρόκεται για κτίρια εμβλήματα της πόλης και της ιστορικής της διαδρομής. Εμείς τα παρουσιάζουμε... Ετσι, για να τα βλέπουμε... Λόγια δεν έχουμε...

Χρειάζεται φτιάξιμο και το διπλανό!!!

Ανεξάρτητα από την συνολικά διαφορετική μας άποψη για την πολιτική στέγασης του Ιόνιου Πανεπιστημίου, πρέπει να παραδεχτούμε, πως το νέο κτίριο στην οδό Αβραμίου είναι αξιοπρεπέστατο αρχιτεκτονικά και βελτιώνει την γενικά υποβιβασμένη όψη του δρόμου. Κάτι χρειάζεται όμως να γίνει και στο διπλανό. Εκτός της αναγκαίας από καιρό συντήρησης, η προσθήκη του νέου κτίσματος κάνει πιο κραυγαλέα και αντιαισθητική την παρουσία του. Ελπίζουμε να το προβλέψουν οι Πανεπιστημιακές Αρχές.

Να χαρούμε ή να λυπηθούμε;...

Οταν πριν από καιρό, στην πορεία εκτέλεσης των έργων στην νέα λαϊκή αγορά αποκαλύφθηκε τμήμα οχύρωσης, πιθανής αρχαιολογικής αξίας, χαρήκαμε ιδιαίτερα. Φανταστήκαμε μάλιστα, ότι το στοιχείο αυτό μετά από κατάλληλη αποκάλυψη, συντήρηση και προβολή (π.χ. κάτω από μία γυάλινη προθήκη) θα προσέθετε αξία στο μέρος και στην πόλη γενικότερα και πως έτσι θα βοηθούσε στην αξιοπρεπή καθημερινή λειτουργία (καθαριότητα, τακτοποίηση κ.λ.π.) της λαϊκής στο μέλλον. Οταν όμως οι εργασίες καθυστερούν επειδή δεν γίνεται το αυτονόητο δηλαδή η έγκαιρη παρέμβαση, τουλάχιστον σε βαθμό, που να μην παρακωλύεται η πρόοδος του κύριου έργου τα πράγματα δυσκολεύουν και μπερδεύονται. Είναι τελικά ευχή ή κατάρα η έστω και κατά τύχη αποκάλυψη του μνημειακού πλούτου μας; Πάντως η χρονοτριβή των αρμόδιων υπηρεσιών μόνο φόβο και απέχθεια δημιουργεί για κάποια τυχούσα ανακάλυψη... Και θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο... Αλλά αυτό προϋποθέτει ταχύτατη και αποτελεσματική ενεργοποίηση. Οχι γραφειοκρατική ραθυμία αλλά επείγουσα παρέμβαση... Αυτό χρειάζεται ο τόπος και οι πολίτες για να συνεργάζονται χωρίς φόβους προκαταλήψεις και καχυποψίες με τις αρχαιολογικές υπηρεσίες...

Και η Βίλλα Ρόσσα; ...

Μας έρχεται να φωνάξουμε: "μωρέ μπράβο!!!". Αλλά δεν τολμάμε να το πιστέψουμε... Περάσανε περίπου 15 χρόνια από τότε που η προ-προηγούμενη Νομαρχιακή Αρχή μας είχε τάξει λαγούς και πετραχείλια για την Βίλλα Ρόσσα... Διαφημίζοντας κάποιο μυθικό ποσό επιδότησης, μας έκανε ασκήσεις επί χάρτου για την μελλοντική χρήση του αναπαλαιωμένου κτιρίου: βιβλιοθήκη, ωδείο, μουσείο τυπογραφίας, θέατρο... Και τι δεν είχαμε ακούσει... Τα αποτελέσματα καλά αποτυπωμένα στην όψη αλλά και στην συνολική κατάσταση κτιρίου και χώρου. Εγκατάλειψη σε βαθμό κατάρρευσης. Λέτε να υλοποιηθούν τα σχέδια της παρούσας Νομαρχιακής Αρχής; Δυσκολευόμαστε να το πιστέψουμε μετά από τόσα χρόνια δούλεμα αλλά δεν μπορούμε παρά να αναφωνήσουμε: μακάρι!!!

... να το δούμε και να μην το πιστέψουμε...

Δημοτική και Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση προχωρούν σε ενέργειες, που αποβλέπουν στην ριζική αναμόρφωση της εξωτερικής όψης του Δημοτικού θεάτρου.... Μακάρι. Σαράντα τόσα χρόνια αυτή η αθλιότητα δεν κατάφερε την εξοικείωση των αισθήσεων των Κερκυραίων και των επισκεπτών. Η εξοικίωση είναι βιολογικό φαινόμενο με οργανική και ψυχολογική βάση, που συνίσταται στην προοδευτική ανοχή ενός δυσάρεστου για τις αισθήσεις ερεθίσματος. Αν π.χ. σε κλείσουν σε έναν οχετό, μετά από κάποιο χρόνο συνηθίζεις το ... άρωμα... Σκύψιμο του κεφαλιού είναι η γραμμή άμυνας, όταν περνάς από μέρος της πόλης με θέα αυτό το μεταπολεμικό ανοσιούργημα σε βάρος της αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας της πόλης, της αισθητικής και της ποιότητας ζωής κατοίκων και επισκεπτών. Δεν είναι καλό για την πόλη και τή ζωή της το να αλλάζουν οι πολίτες το βλέμμα τους...
Οποιος λοιπόν καταφέρει να αλλάξει ουσιαστικά αυτήν την αθλιότητα θα είναι... άξιος της πατρίδος... Παρέμβαση στην εξωτερική όψη του θεάτρου είναι δυστυχώς η μόνη ρεαλιστική επι του παρόντος. Μιλάμε ασφαλώς για ριζική αναμόρφωση από ΟΛΕΣ τις πλευρές (κάτι πήρε το αυτί μας για τις δύο μόνον όψεις προς την Νομαρχία και την Γ. Θεοτόκη) του κτιριακού συγκροτήματος του θεάτρου... Και της υπερδομής του κτιρίου, που επιδεινώνει κατά πολύ την ασχήμια του... Παρέμβαση, σχεδιασμένη από ειδικούς (αρχιτέκτονες και άλλους τεχνικούς επιστήμονες) και εκτελούμενη με τη δέουσα σοβαρότητα και προσοχή. Οχι ψευτοβαψίματα κ.λ.π.!!!

Κι άν μαζί προγραμματισθούν και μερικές αναγκαίες και ουσιαστικές επισκευές στο εσωτερικό του θεάτρου θα είναι ακόμα καλύτερα...

Εμπρός… κατά πίσω…

Πάει και η «Αγία Θεοδώρα». Το ferry κλειστού τύπου των Κερκυραϊκών γραμμών θα σαλπάρει για λιμάνια ξένα... Πολύ τον χαιρόμαστε αυτόν τον εκσυγχρονισμό, που οδηγεί σε καθημερινή… εξυγίανση της ακτοπλοϊας μας… Πρόκειται για έναν ακόμη θρίαμβο του νεοφιλελευθερισμού, που εφαρμόζοντας και προωθώντας του νόμους της ανοικτής αγοράς μας επιτρέπει να ταξιδεύουμε την διαδρομή Κέρκυρα-Ηγουμενίτσα στην καλύτερη των περιπτώσεων σε χρόνο ίσο με τον προ 40ετίας. Μάλιστα!... Τόσο έκανε το «Ειρήνη», πρωτοπόρα παντόφλα της εποχής εκείνης … Το πιο σημαντικό όμως επίτευγμα αυτού του συνεπούς νεοφιλελευθερισμού είναι η στελέχωση της γραμμής μόνον με παντόφλες ή ημιπαραλλαγές τους –πλην δύο-. Αυτό το επίτευγμα δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αν κυριαρχούσε η άποψη, πως οι συγκοινωνίες είναι κοινωνικό αγαθό και πρέπει συνέχεια να εξελίσσονται σύμφωνα με την πρόοδο της τεχνολογίας και προς όφελος του πολίτη. Και πώς πρέπει η Πολιτεία, ως όργανο υπεράσπισης των δικαιωμάτων του πολίτη να ρυθμίζει τους όρους πραγματοποίησης των συγκοινωνιών… Α! μπα, μπα… Μακρυά από τέτοιες …ανοησίες και κολήματα…. Ετσι, εκεί που βλέπαμε στην γραμμή να παρεισφρύουν ferries κλειστού τύπου με στοιχειώδεις ανέσεις και λογικότερες ταχύτητες, εκεί που προσδοκούσαμε την συνεχή αναβάθμιση της γραμμής με ταχύπλοα σκάφη, γεμίσαμε με … φιλελεύθερες παντόφλες τύπου δεκαετίας του 1960… Μπράβο!!! Αυτό είναι πρόοδος. Αντε και σε καϊκια. Για τους παλιότερους θυμίζουμε την «Μακρίνα» και τον «Σπύρο» δύο μεγάλα καϊκια, που έκαναν το δρομολόγιο τα χρόνια εκείνα… Τρείς και τέσσερες ώρες καμία φορά. Υπήρχε και η «Ζαϊρα» αλλά αυτή αργότερα περιορίσθηκε στο δρομολόγιο της Σαγιάδας…

Τα ωραία στην Κέρκυρα είναι πιο ωραία!!!

Τι βραδυά! Ο χώρος του art café περιποιημένος και καθαρός. Και είχαμε φοβηθεί, πως δεν θα καταφέρναμε να τον απολαύσουμε ξανά ...Πρόχειρη εξέδρα με φόντο το φρούριο, τη θάλασσα, το Βίδο, τον Παντοκράτωρα, τα Ακροκεραύνια και τους Αγιους Σαράντα. Μοναδικότητα με την πλήρη έννοια του όρου. Και σε λίγο η απόλαυση του σαξόφωνου. Chico Freeman μαζί με τους Δήμο Δημητριάδη και Jari Perkiomaki. Κοντά και ο Ron McClure (μπάσο), ο Sami Amiris (πιάνο) και ο Jukkis Uotila (ντραμς). Ο,τι και να πούμε, λίγο.

Ολο αυτό το μεγαλείο των αισθήσεων (ακοή και όραση στην πρώτη γραμμή) μας το εξασφάλισαν τα Ionian Jazz Concerts... Αλλά και η Κέρκυρα, που κάνει τα ωραία πιο ωραία...

Καλό Πάσχα!!!

Ως γνωστόν, η οδός Μουστοξύδη, το πλατύ καντούνι δηλαδή είναι ο δρόμος, που πορεύεται η τελετή της Ανάστασης, από την Αγία Παρασκευή μέχρι το πάρκο. Το μνημιακής αξίας οίκημα στην γωνία Μουστοξύδη και Καποδιστρίου -έχουμε ξαναγράψει γι' αυτό στην πρώτη μας ανάρτηση- ανήκον εις το δημόσιο Ψυχιατρείο, έχει δεί πολλές αναστάσεις στον βίο του και αποφάσισε να γιορτάσει -κάπως πρόωρα είναι αλήθεια- την Ανάσταση, ρίχνοντας αντί βαρελότων και βεγγαλικών μερικούς σοβάδες. Το κτίριο φαινόνταν από καιρό οτι είναι έτοιμο για σαματάδες και άλλους θορυβώδεις εορτασμούς. Εις μάτην τοποθετήθηκε ολόγυρα και "προστατευτικό" δίχτυ (προστασία-πρόκληση για τους εγκεφάλους μας, αφού είναι ασφαλώς αδύνατον να συγκρατήσει το δίχτυ στον α' όροφο τους σοβάδες, που κάθε λίγο πέφτουν από το ύψος της σκεπής του 5όροφου). Υποτίθεται, πώς έχει αποφασισθεί η επισκευή του κτιρίου,πράγμα που θάπρεπε να είχε γίνει τουλάχιστον 10 χρόνια πριν. Αλλά και η ληφθείσα απόφαση μέχρι να υλοποιηθεί θα περάσουν οι 14 γεννεές της διοικητικής και γραφειοκρατικής αβελτηρίας των αρμοδίων...

Αυτή την φορά το τίμημα ήταν μόνον υλικό. Κατά τύχη βέβαια, αφού η γωνία αυτή διακρίνεται για την συχνότατη διελευσιμότητά της. Ο ίδιος ο οδηγός ου ΙΧ θα μπορούσε να βρίσκεται μέσα στο όχημα τη στιγμή της πτώσης των σοβάδων ή μόλις να βγαίνει από αυτό κ.λ.π.

Το κτίριο είναι ΦΑΝΕΡΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ!!! Και η επικινδυνότητά του αφορά όλες του τις πλευρές. Μία πτώση σοβάδων από την οδό Σερεμέτη (το α' παράλληλο προς την Μουστοξύδη καντούνι) ευχόμαστε ολόψυχα να μην συμπέσει με διέλευση πεζού. Το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Δεν απευθυνόμαστε προς τους αρμοδίους, οι οποίοι κατά την γνώμη μας δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν, όποιο ατύχημα κι'αν τυχόν συμβεί (πλήρωσε ποτέ κάποιος αρμόδιος σ' αυτό τον τόπο...). Καταθέτουμε την διαμαρτυρία μας προς τις αυτοδιοικητικές και κρατικές αρχές. Ακούει κανείς; Θα σκοτωθεί άνθρωπος...

Νάχε και την φερωτή του...

Ωραίος ο μύλος! Νάχε και την φτερωτή του... Θα μου πείτε: τι βιάζεσαι; Ούτε 5 χρόνια δεν έχουνε περάσει από τότε, που αφαιρέθηκε για να επισκευασθεί από τον Ο.Λ.Κ.Ε. Σωστό... Ας περιμένουμε ακόμη καμμία δεκαετία. Οχι βιασύνες!!! Οχι βιασύνες...

Πόσα ωραία πράγματα μπορούν να συμβούν εδώ...

Στο κτήμα Κοκοτού. Και στην βίλα του κτήματος, που οδεύει εγκαταλειμένη προς το μοιραίο... Κάτοικοι της περιοχής φρόντισαν να περιφρουρήσουν τον χώρο καρφώνοντας τα παράθυρα. Εμείς, λοιπόν, κάθε φορά, που περνάμε κάνουμε όνειρα... Η βίλα συντηρημένη, αναπαλαιωμένη να αξιοποιείται σαν πολιτιστική υποδομή π.χ. μουσείο της παλαιόπολης. Και στον κήπο -όπως στην ρωμαϊκή αγορά της Αθήνας- να δίνονται συναυλίες, ρεσιτάλ κ.λ.π.

Το κτήμα Κοκοτού ίσως είναι ο τελευταίος χώρος στην Κέρκυρα, που απαλλοτροιώθηκε για λόγους προστασίας της αρχαιολογικής μας κληρονομιάς... Πριν από περίπου 5 δεκαετίες... Εκτοτε, χύθηκε πολύ νερό στο αυλάκι... Η σύγχρονη Ελλάς δεν διαθέτει μπικικίνια για τέτοιες ... βλακείες. Ακου απαλλοτροίωση για λόγους αρχαιολογικούς... Αυτά θυμηθήκαμε και ... ξυπνήσαμε...

Μνημείο της Ευρωπαϊκής ιστορίας

Είναι η Annunziata ή καλύτερα το "σωζόμενο" (...που λέει ο λόγος) καμπαναριό της. Πρωτολειτούργησε το 14ο αιώνα και φέρει ενταφιασμένα λείψανα πεσόντων στην Ναυμαχία της Ναυπάκτου, το 1571. Η κυριολεκτικά ιστορική σημασία της ναυτικής αυτής μάχης για την διάσωση της Ευρώπης καθορίζει και την μνημιακή και ιστορική του αξία. Η παρατιθέμενη φωτογραφία αψευδής μάρτυρας της σημασίας που αποδίδουν τοπικές και κεντρικές αρχές για την συντήρηση και ανάδειξη του μνημείου (όχι μόνον του καμπαναριού αλλά και τμήματος της βομβαρδισμένης το 1943 εκκλησίας, που μπορεί να αποκατασταθεί). Την φωτογραφία αυτή καταθέτουμε στα μέσα του 2008 προς κάθε αρμόδιο, τοπικό, κυβερνητικό, ευρωπαίο, εκκλησιαστικό. Ενώνουμε την φωνή μας με εκείνη όσων ζητούν την βέλτιστη αποκατάσταση του μνημείου. Ο Δήμος της Κέρκυρας αυτονόητα δεν μπορεί να αναλάβει το κόστος της συνολικής επέμβασης (μελέτη, τεχνική παρέμβαση). Μπορεί όμως να διοργανώσει εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Το πολύτιμο αυτό κομμάτι της Ευρωπαϊκής μνήμης έχει ανάγκη άμεσης και σοβαρής παρέμβασης. Εξίσου έντονης με αυτήν που χρειάζεται η δική μας μνήμη και μακαριότητα...

Απαιτούμε την επισκευή και λειτουργία του Φοίνικα...

Ναι! "Απαιτούμε" είναι το ρήμα που ταιριάζει. Είναι καιρός να ξεφύγουμε από την μοιρολατρία και τον πεσιμισμό. Δεν καταλαβαίνουμε γιατί ένα θαυμάσιο θέατρο, πολύτιμη υποδομή πολιτισμού και έξοχο μνημείο της Κερκυραϊκής ιστορίας πρέπει να οδηγείται με μαθηματική βεβαιότητα στην κατάρρευσή του και εμείς να είμαστε σιωπηλοί θεατές.

Δεν το χωράει το μυαλό μας, πώς αυτός ο χώρος, που περιλαμβάνει χειμερινό Φοίνικα - θερινό Φοίνικα και οικία Πετσάλη αντί να είναι ενα μοναδικό κέντρο πολιτισμού αποπνέει φθορά, μιζέρια και καταστροφή.

Τί κάνουν αλήθεια Δήμος, Εφορείες Αρχαιοτήτων, Υπουργείο Πολιτισμού; ...Καλά ευχαριστώ... Ακούσαμε για έτοιμη μελέτη-προσφορά και αναγάλλιασε η ψυχή μας και ύστερα μάθαμε πως οι εργασίες αναστέλλονται με ευθύνη των εποπτευουσών αρχών των νεώτερων μνημείων ... Είναι δυνατόν; Ποιός αναλαμβάνει την ευθύνη για τυχόν μονιμότερες και ανεπανόρθωτες βλάβες του κτιρίου στο πολύχρονο αυτό διάστημα απόλυτης απραξίας; Δεν συζητάμε, βέβαια για την παρατεταμένη στέρηση της Κέρκυρας από ένα τόσο σημανικό χώρο για θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες μικρών συνόλων, παρουσιάσεις πολιτιστικών δράσεων. Αν μάλιστα φανταστεί κανείς και τον θερινό Φοίνικα αναβαθμισμένο και με κινητή στέγη, τότε αντιλαμβάνεται κανείς τι σπουδαία υποδομή στερείται ο τόπος, δηλαδή η προσφάτως ενταχθείσα στην Unesco πόλη της Κέρκυρας... Μην μας μιλήσουν για προστασία των περιτειχίσεων της πόλης... Αυτών, που απειλούνται από αυθαίρετες ή τουλάχιστον προκλητικές γειτνιάσεις νέων κατασκευών. Εμείς θα επανέλθουμε... Με πιο συγκεκριμένες, ει δυνατόν πληροφορίες. Η ευθύνη είναι ασφαλώς πολιτική αλλά κάποτε πρέπει και να προσωποποείται...

Ιδού το μεγαλείο της αναβάθμισης !!!

Η λίμνη των Κορισσίων, όπως ξέρετε, είναι ένας παλιότοπος μπουκωμένος από άμμο και κάτι παλιοκέδρους, που σε ένα σημείο σχηματίζουν ένα παλιοδάσος...

Αυτή την άθλια εικόνα ανέλαβαν ορισμένοι να βελτιώσουν ριζικά με εφαρμογή μαζικής (προφανώς ανεξέλεγκτης) αμμοληψίας. Για το αισθητικό αποτέλεσμα ούτε λόγος... Στην φωτογραφία, που παραθέτουμε είναι ολογάνερη η θεαματική βελτίωση της περιοχής. Φανταστείτε πόσο καλύτερο είναι το τοπίο για επισκέπτες και λουόμενους, που έτσι δεν θα βουλιάζουν μέσα στην παλιοάμμο. Αφήστε και τα έμμεσα σοβαρά οικονομικά οφέλη, που θα προσφέρει η αμμοληψία... Γιατί είτε με την τοποθέτησή της σε άλλη στερημένη ακτή είτε με την χρησιμοποίησή της ως οικοδομικό υλικό προάγεται η οικοδομική δραστηριότητα, αυξάνονται οι θέσεις εργασίας κ.λ.π. νεοφιλελεύθερα. Δεν μπορούμε να μην επαινέσουμε την διευκολυντική στάση της Πολιτείας, που παντελώς απούσα και ουδόλως ελέγχουσα κλίνει το μάτι σε όσους σχεδιάζουν και μοχθούν για τέτοιου τύπου ...αναβαθμίσεις.

Δημόσιο Κτήμα ο Υλαϊκός λιμένας !!!

Περίπου δύο δεκαετίες χρειάστηκαν για να κατοχυρωθεί το αυτονόητο: Ο Υλαϊκός λιμένας (λιμνοθάλασσα Χαλικιόλπουλου) είναι δημόσιο κτήμα. Πάλι καλά που η δικαιοσύνη, παρ΄όποιες καθυστερήσεις μπορεί κάποιες φορές να αναστέλλει την ασίγαστη βουλιμία του εργολαβικού Γαργαντούα.

Τιμή ανήκει σε όσους πρωταγωνίστησαν ή συμμετείχαν σε αυτόν τον ωραίο αγώνα, που γνωρίζει μία αποφασιστική καμπή με την αναγνώριση του δημόσιου χαρακτήρα του μοναδικού ιστορικού υδροβιότοπου. Επιθυμούμε όμως να μνημονεύσουμε τον Αριστείδη Σκλαβούνο, τον Σταμάτη Γκίνη αλλά και τον Στέφανο Πουλημένο, που από κοινοτάρχης Κυνοπιαστών, Δήμαρχος Αχιλλείων και νομάρχης Κέρκυρας έδωσε τον αγώνα τον καλό.

Η παραλία της λιμνοθάλασσας, που παραμένει ακόμη απροσδιόριστη από τις αλλεπάλληλες καταπατήσεις μπορεί να αναδειχθεί σε χώρο μοναδικής ομορφιάς για ήπιες χρήσεις από κατοίκους και επισκέπτες του νησιού (όχι, βέβαια σαν ... χώρος για μπάζωμα και μετατροπή του σε πάρκιγκ -ακούστηκε και αυτό σχετικά πρόσφατα ως ...μέθοδος επίλυσης του κυκλοφοριακού-). Τεράστιο κεφάλαιο βέβαια ο ακριβής προσδιορισμός του αιγιαλού. Ο δρόμος μοιάζει ακόμη μακρύς και δύσβατος. Ζούμε στο Ελλαδιστάν και δεν το ξεχνάμε...

Θετική προοπτική για το mon-Repos...

...η εγκατάσταση του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Θετικών Επιστημών και Εφαρμογών (ΕΙΘΕΕ) στα εγκαταλειμένα και μισοερειπωμένα κτίρια του χώρου. Η προηγούμενη παραχώρησή τους από τον Δήμο στο Υπ.ΠΟ δεν απέφερε τίποτε θετικό στην κατεύθυνση της συντήρησής τους. Αντίθετα, επισημοποίησε την εγκατάλειψή τους. Το μουσείο της Παλαιόπολης απέμεινε κενό γράμμα. Η εγκατάσταση του ΕΙΘΕΕ στον χώρο εγγυάται την εξασφαλισμένη ποιοτική αναπαλαίωσή τους και την καλύτερη δυνατή χρήση τους για την ανάδειξη και συντήρησή τους. Όχι μόνον των κτιρίων αλλά και του θαυμάσιου και μοναδικού κήπου. Ταυτόχρονα, η λειτουργία του ΕΙΘΕΕ με θερινές εκπαιδευτικές και επιμορφωτικές δραστηριότητες διεθνούς κύρους και εμβέλειας αποτελεί μείζον γεγονός προβολής της πόλης με ασφαλώς θετικότατες επιπτώσεις σε επίπεδο πολιτισμού και οικονομίας. Εδώ δεν χωρούν γραφειοκρατίες, μικροεγωϊσμοί κ.λ.π. Η πρωτοβουλία της Δημοτικής αρχής είναι υποχρεωτική και επαινεταία αφού ο Δήμος Κερκυραίων είναι ιδρυτικό μέλος του ΕΙΘΕΕ. Μακάρι να οδηγηθεί σε σύντομη υλοποίηση. Πράγμα, που εξαρτιέται από την θετική αντίδραση του Υπ.ΠΟ. που μέχρι στιγμής επέδειξε ταχύτητες χελώνας, επηρεασμένο ίσως από το Ζαχοπούλειον άγος …

Καλό ταξίδι Ουρανία...

Είναι όμορφη

Ακόμη και όταν την εγκαταλείπεις...

Ανάδειξη της Ιονίου Βουλής... Ωραία πρωτοβουλία, που χρήζει πολλών επαναλήψεων

Ανακαινίζεται και ασφαλώς αναβαθμίζεται η Ιόνιος Βουλή. Το κτίριο που στέγασε τό πρώτο ουσιαστικά νεο-Ελληνικό Βουλευτήριο, μπορεί μετά από πολλές περιπέτειες (καταστροφή στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, αλλότρια χρήση για την στέγαση δημοτικών υπηρεσιών) να αποκαταστήσει την μνημιακή του προσωπικότητα και να συμβάλλει στην συνολική αναβάθμιση της πόλης. Χώρος για κοινοβουλευτικές συναντήσεις, συνεδριάσεις του Δήμου και εκθεσιακός... Για ήπια παρέμβαση κάνει λόγο ο υπεύθυνος μηχανικός αλλά αυτό διαβάζεται διττά. Μήπως θα ήταν προτιμητέες ουσιαστικότερρες παρεμβάσεις, που θα αναδείκνυαν παλιότερα μορφικά στοιχεία, χωρίς απώλεια ή μείωση της λειτουργικότητας του κτιρίου; Περιμένουμε, θα δούμε και θα κρίνουμε... Το βέβαιο είναι, πως η πρωτοβουλία βρίσκεται σε σωστή κατεύθυνση. Μια κατεύθυνση, που πρέπει να διαμορφωθεί σε πολιτική συνολικής μνηνιακής αναβάθμισης σημαντικών κτιρίων της πόλης, όπως π.χ. η κατοικία Γιαλινά στην οδό Καποδιστρίου, η κατοικία Καποδίστρια στους Ευρωπούλους κ.λ.π. Υπάρχουν διάχυτες σκέψεις και ιδέες και η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία συστηματοποίησης, ανάδειξης και διεκδίκησης...

Αφιερώνεται εξαιρετικά...

Η συναυλία της Fairbanks symphony orchestra την Δευτέρα 7 Ιουλίου στο μισοάδειο Δημοτικό Θέατρο. Αφιερώνεται, λοιπόν, σ' αυτούς που διεκδικούσαν (;) λυρικό Θέατρο στην Κέρκυρα. Και σ' αυτούς, που πείστηκαν και τους πίστεψαν και λυπήθηκαν, που το ... μεγαλόπνοο σχέδιο ματαιώθηκε (εμείς το καταφχαριστηθήκαμε...). Με τέτοια προσέλευση επισήμων, ειδημόνων και λαού τί να σου κάνει μόνον ένα... Εμπρός, λοιπόν, για δεύτερο λυρικό θέατρο...

Οσοι όμως παραβρέθηκαν είχαν μοναδικό προνόμοιο απόλαυσης της διεύθυνσης του Eduard Zilberkant και της εκτέλεσης στο πιάνο από την δική μας -αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο- Ελένη Μουζάλα. Απόλαυση στα όρια βαθειάς αισθητικής συγκίνησης το παίξιμο της Ελένης Μουζάλα. Γνωστό βέβαια, αλλά το να την ακούς είναι κάθε φορά το κάτι άλλο...

Για όσους από κακή πληροφόρηση δεν το ξέρουν (η πολιτική δημόσιας ενημέρωσης του φεστιβάλ δεν είναι και η καλύτερη...) η ορχήστρα θα ξαναπαίξει την Τετάρτη το βράδυ στις 9 μ.μ. με τον Λάμπη Βασιλειάδη στο πιάνο. Σπάνια ευκαιρία να ακούσουμε το 2ο κοντσέρτο του Τcaikovsky για πιάνο και την συμφωνία του νέου κόσμου του Dvorak.

Στα θετικά της παράστασης η καλή λειτουργία του κλιματισμού στο Δημοτικό Θέατρο. Τα προηγούμενα χρόνια είχαμε συνηθίσει ... εκδηλώσεις στην σάουνα ενώ τώρα το εσωτερικό μικρόκλιμα του θεάτρου ήταν άριστο.

Θα μπορούσε να ήταν ...

...ένας πανέμορφος χώρος ανοικτού αμφιθεάτρου. Πρόκειται για την τάφρο του παλιού φρουρίου, πριν (δυτικά) από τους Αγγλικούς στρατώνες. Ετσι τον έχουμε φανταστεί κάθε φορά, που περνάμε, ξέροντας, οτι η Κέρκυρα πραγματικά στερείται ένα αξιοπρεπών διαστάσεων υπαίθριο αμφιθέατρο, όχι θέατρο τσέπης, όπως το "Βλαχοπούλου" στον Mon Repos. Φυσικά, μιλάμε για καλαίσθητη, λειτουργική, ξύλινη κατασκευή με κανένα μόνιμο στοιχείο, χωρίς καμμία αλλαγή της βασικής φυσιογνωμίας του χώρου. Εχουμε διαπιστώσει, πως την ίδια φαντασίωση συμμερίζονται και άλλοι συμπολίτες περισσότεροι ειδικοί και αρμόδιοι. Αν σκεφτεί, κανείς, οτι δίπλα βρίσκεται η υπογεφύρια αίθουσα, (μακαριστή, όπως την κατέστησε η αδιαφορία των αρμοδίων) τότε δημιουργείται ένας χώρος-σύνολο καλλιτεχνικών, εκπαιδευτικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων μοναδικού κάλλους και δυνατοτήτων.

Αυτά φανταζόμαστε και μετά ξυπνήσαμε...

Ωραίος ο χώρος μπροστά στον Αη Γιώργη, αλλά...

Ξεκινήσαμε για το ρεσιτάλ των Canadian Brass -στα πλαίσια των Ionian Concerts- πιστεύοντας, οτι θα πραγματοποιηθεί μέσα στον Αη Γιώργη, όπως συνέβηκε πέρισυ και προπέρισυ με αντίστοιχες εκδηλώσεις. Φέτος, θα απολαμβάναμε και την ριζική και πευχημένη συντήρησή του. Αντ' αυτού όμως οι οργανωτές είχαν προβλέψει την πραγματοποίησή της εκδήλωσης στο χώρο μπορστά από την εκκλησία. Επιφύλαξη για την ακουστική του χώρου αλλά εντάξει... Εκείνο, όμως που κάνει τά πράγματα πιο δύσκολα είναι η παντελής έλλειψη φροντίδας για οργάνωση του χώρου των θεατών-ακροατών. Χύμα ντανιασμένες πλαστικές καρέκλες, χύμα μεταφερόμενες. Θα ήταν πολύ δύσκολο να στηθεί μία μικρή (4-5 βαθμίδες) εξέδρα; Αν μας απανήσουν: Ναι, τότε τους παραπέμπουμε στην στημένη διπλή εξέδρα με πολύ περισσότερες βαθμίδες στον χώρο της κάτω πλατείας για την πραγματοποίηση αθλητικής εκδήλωσης, ακριβώς τήν ίδια ώρα. Εξέδρα, που στήθηκε και θα ξεστηθεί σε ένα βράδυ !!!

Προσοχή κίνδυνος στον κήπο του λαού!!!

Ο κήπος του λαού, σαν χώρος στην χρήση των επισκεπτών του περνάει δύσκολες ώρες. Αθροισμένες ευθύνες ετών οδήγησαν στην κατάργηση του Art Cafe και ουσιαστικά στερούν Κερκυραίους και επισκέπτες από ένα θαυμάσιο χώρο δροσιάς με φαντασική θέα και εξαιρετικά όμορφο αρχιτεκτονικό περιβάλλον, εκείνο των παλιών ανακτόρων.

Δεν θέλουμε να σχολιάσουμε την κατάσταση καθαριότητας στον χώρο την επομένη μιάς κοινωνικής εκδήλωσης (μεταγαμήλιας δεξίωσης). Εχουμε φωτογραφίες αλλά μας προκαλεί θλίψη ακόμη και η ανάρτησή τους.

Εκείνο, που θέλουμε να προβάλλουμε είναι η απαράδεκττη από κάθε άποψη και κυρίως εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση τους περιτειχίσματος στην ανατολική πλευρά του κήπου. Η σοβαρότητα αντιμετώπισης του ζητήματος συμβολίζεται και αποτυπώνεται από το "δήθεν" κιγκλίδωμα, που έχει τοποθετηθεί πάνω στο κατεστραμένο τείχος. Εδώ δεν χωράνε κουβέντες για αισθητική, πολιτιστική και άλλη κακομοιριά... Εδώ υπάρχει κίνδυνος ζωής. Το καταλαβαίνουμε;

Εξωτερικές όψεις: τι γίνεται με την UNESCO;

Η κατάσταση των όψεων στην συστάδα του λιστόν έχει αναντίρρητα βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια. Ισως γι' αυτό τον λόγο τα λίγα ασυντήρητα κτίρια δημιουργούν πιο έντονη εντύπωση κακαισθησίας. Ατυχώς σην Ελλάδα, η αισθητική και λειτουργική κατάσταση της εξωτερικής όψης των κτισμάτων εναπόκειται στον ... πατριωτισμό του ιδιοκτήτη. Η στοιχειωδώς κοινωνική άποψη, ότι το σπίτι μου εξωτερικά ανήκει σε όλους μας μόνο ρίγη φρίκης μπορεί να προκαλέσει στους ιδιοκτήτες. Δικαιολογημένα, αφού αυτή η κουλτούρα αναπτύχθηκε με βάση τα νομικά, οικονομικά κοινωνικά και πολιτιστικά δεδομένα στον τόπο από την εποχή της εθνικής αποκατάστασης μέχρι σήμερα.
Τώρα όμως, η Κέρκυρα, δηλ. το ιστορικό κέντρο της πόλης ανήκει στα μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς. Φανταζόμαστε, πως μέσα από τις πρώτες υποχρεώσεις, που απορρέουν από αυτή την ένταξη είναι η αποκατάσταση του μνημείου, δηλαδή τουλάχιστον η ανακαίνιση των εξωτερικών όψεων των κτιρίων. Αυτό δηλαδή, που τηρούν με συνέπεια δεκάδες (άν όχι εκατοντάδες πόλεις του κόσμου) χωρίς αναγκαστικά να εντάσσονται στην τιμητική κατηγορία των μνημείων της ανθρωπότητας. Εμείς, λοιπόν κλίνουμε χρόνο ενταγμένοι στην Unesco και φώς στο τούνελ της αδιαφορίας, του ωχαδερφισμού και της αδράνειας δεν βλέπουμε...

Απίστευτη... επαναστατικότητα...

Είχαμε συνηθίσει τελευταία την συσηματική και χωρίς φραγμούς και διακρίσεις ..."διακόσμηση" των κτιρίων της πόλης -μιλάμε ειδικότερα και ιδιαίτερα για το ιστορικό κέντρο-με κάθε είδους γραψίματα (καμμία σχέση με grafities). Εσχάτως, όμως, όπως μαρτυρούν και οι παρατιθέμενες φωτογραφίες, αρκετοί τοίχοι ακόμη και φρεσκοσυντηρημένοι, γίνονται στόχοι μιάς ... ολομέτωπης, προοδευτικής, αντικαπιταλιστικής επίθεσης στα πλαίσια της ανειρήνευτης ταξικής πάλης. Χωρίς λοιπόν μικροαστισμούς και κουλτουριάρικες ψευτοευαισθησίες τοίχοι και κολώνες μαστιγώνονται αλύπητα από χρωματιστά ταξικά βέλη. Εύγε... Τρέμετε ανάκτορα, φρούρια, δημαρχεία... Η ώρα, του σημαδέματός σας από τις λαϊκές δυνάμεις έρχεται...

ΥΓ. Αν θυμάμαι καλά, ο Λένιν, κατά την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων της άγιας Πετρούπολης ζήτησε την περιφρούρηση των θησαυρών, ακόμη και με ανθρώπινη θυσία, σαν παγκόσμια κληρονομιά της ανθρωπότητας, δίνοντας ασύλληπτο παράδειγμα άλλης, μελλούμενης αντίληψης για την τέχνη και τον πολιτισμό. Και ο δικός μας ο Καραϊσκάκης μου φαίνεται πως προμήθευε ο ίδιος τους πολιορκημένους στον Παρθενώνα Τούρκους με μολύβι -απαραίτητο για τα βόλια τους- ώστε να μην χαλάνε εκείνοι τα μάρμαρα και το δέσιμό τους...