Περίπου δύο δεκαετίες χρειάστηκαν για να κατοχυρωθεί το αυτονόητο: Ο Υλαϊκός λιμένας (λιμνοθάλασσα Χαλικιόλπουλου) είναι δημόσιο κτήμα. Πάλι καλά που η δικαιοσύνη, παρ΄όποιες καθυστερήσεις μπορεί κάποιες φορές να αναστέλλει την ασίγαστη βουλιμία του εργολαβικού Γαργαντούα.Τιμή ανήκει σε όσους πρωταγωνίστησαν ή συμμετείχαν σε αυτόν τον ωραίο αγώνα, που γνωρίζει μία αποφασιστική καμπή με την αναγνώριση του δημόσιου χαρακτήρα του μοναδικού ιστορικού υδροβιότοπου. Επιθυμούμε όμως να μνημονεύσουμε τον Αριστείδη Σκλαβούνο, τον Σταμάτη Γκίνη αλλά και τον Στέφανο Πουλημένο, που από κοινοτάρχης Κυνοπιαστών, Δήμαρχος Αχιλλείων και νομάρχης Κέρκυρας έδωσε τον αγώνα τον καλό.
Η παραλία της λιμνοθάλασσας, που παραμένει ακόμη απροσδιόριστη από τις αλλεπάλληλες καταπατήσεις μπορεί να αναδειχθεί σε χώρο μοναδικής ομορφιάς για ήπιες χρήσεις από κατοίκους και επισκέπτες του νησιού (όχι, βέβαια σαν ... χώρος για μπάζωμα και μετατροπή του σε πάρκιγκ -ακούστηκε και αυτό σχετικά πρόσφατα ως ...μέθοδος επίλυσης του κυκλοφοριακού-). Τεράστιο κεφάλαιο βέβαια ο ακριβής προσδιορισμός του αιγιαλού. Ο δρόμος μοιάζει ακόμη μακρύς και δύσβατος. Ζούμε στο Ελλαδιστάν και δεν το ξεχνάμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου