Αυτό είναι Αεροδρόμιο!!!

Το υπαίθριο στέγαστρο έξω και απέναντι από κτίριο του κεντρικού μας αερολιμένα αποδεικνύει στην πράξη την... ουσιαστική αναβάθμιση υπηρεσιών, που παρέχει το διεθνές μας αεροδρόμιο. Κάτι, που είχε ακουστεί προεκλογικά για προσθήκη χώρου περίπου 2000 τ.μ. σε ΠΡΟΚΑΤ κατασκευή, σιγά, που το πιστέψαμε. Και μάλλον δίκιο είχαμε...

Σκέφτεστε τα συναισθήματα του επισκέπτη στις τελευταίες στιγμές του στο νησί, καθώς περιμένει στη ζέστη να έλθει η ώρα του για να μπεί στο κτίριο του αεροδρομίου (άλλο αλαλούμ το περιμένει εκεί)... Δεν νομίζω, οτι θα είναι ενθουσιασμένος... Φοβάμαι ότι μάλλον δεν θα μπορεί να εκτιμήσει την πρακτική αξία και το συμβολικό νόημα αυτής της κατασκευής... Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος για τον διακαή του πόθο να ξανάρθει... Σκεφτόμουνα, άν διεκδικούσαμε μία θέση στα ρεκόρ Γκίνες... Υπάρχει άλλο αεροδρόμιο στον κόσμο με υπαίθριο χώρο αναμονής; Αν χρειαστεί να ενισχύσουμε την πρωτοτυπία του δικού μας ας μεταφέρουμε και κανένα δύο γκισέ έξω, μπροστά στα υπαίθρια καθίσματα... Θα αποχτήσουμε τότε μεγαλύτερο τουριστικό ενδιαφέρον και πιθανόν να αυξήσουμε την επισκεψιμότητα στο νησί μας...

Αυτό είναι εθνικό Στάδιο!!!

Εμείς δεν είχαμε αμφιβολία, ότι η αναβάθμιση του Εθνικού Σταδίου είναι συνεχής... Γιατί μετά από την κερκίδα, που κατασκευάστηκε στο Βόρειο πέταλο του γηπέδου, προς την είσοδο, τελειώνει, όπου νάναι και η κερκίδα στην απέναντι πλευρά... Μπορεί να καθυστέρησαν λίγο από τότε που τις πανηγύριζαν οι κυβερνητικοί βουλευτές αλλά καμμία φορά ...το καλό το πράμα αργεί... Πώς άργησε π.χ. το στέγαστρο, που κατάφερε να σκεπάζει τις μισές κερκίδες.... Ικανοποιήθηκε και αυτό το αίτημα ορισμένων φιλάθλων, που δεν άντεχαν στέγη στο κεφάλι τους... τους δημιουργούσε κλειστοφοβία...Εμείς τραβήξαμε φωτογραφίες και από τις δύο νέες κερκίδες αλλά πήρε φώς το φιλμ... Τελευταίο και καλύτερο το χορτάρι του γηπέδου. Παλιά και αμαρτωλή ιστορία, που ξεκινάει από την πρώτη του τοποθέτηση, δυόμισυ δεκαετίες πίσω, όταν το έργο έγινε μισό και φιγουρατζίδικο ίσαμε τις τότε εκλογές. Και ποτέ δεν ξαναφτιάχτηκε στα σοβαρά. Μπαλώματα και ό,τι βγεί. Ας μην πιάσουμε το κλειστό και το κολυμβητήριο. Αλλες πονεμένες ιστορίες... Εξακολουθούμε να έχουμε μία απορία: Υπάρχει νομός στην Ελλάδα με χειρότερη αθλητική υποδομή από την Κέρκυρα;

Δύο-τρείς ερωτησούλες...

Επειδή οι υπερασπιστές των υπόγειων κεντρικών Parking επανέρχονται κατά διαστήματα, μπαίνουμε στο πειρασμό να θέσουμε 2-3 ερωτησούλες σχετικές... Ας υποθέσουμε, πως τα υπόγεια Parking (ασυγκρίτως μεγαλύτερου κόστους σε χρόνο, χρήμα, τεχνικές δυσκολίες κ.λ.π. σε σχέση με τα υπαίθρια περιφεριακά) έχουν κατασκευαστεί και πως διαθέτουν 1000 θέσεις στάθμευσης (τις βάλαμε πολλές αλλά δεν πειράζει). Με πόσα νέα αυτοκίνητα αυξάνεται ο στόλος των κυκλοφορούντων οχημάτων σε έναν (1) χρόνο στον Νομό Κέρκυρας; Απαντάμε επειδή το ψάξαμε λίγο: περίπου 2 χιλιάδες. Ρωτάμε ξανά λοιπόν: σε πόσο χρονικό διάστημα θα εξανεμισθεί η όποια συμβολή των υπόγειων κεντρικών parking στην επίλυση του κυκλοφοριακού; Και μία ακόμη ερώτηση: Αντιλαμβάνονται οι υπερασπιστές των κεντρικών υπόγειων χώρων στάθμευσης, τι συνεπάγεται για το κυκλοφοριακό η απόπειρα εισόδου περισσότερων (ουσιαστικά προσκαλούμενων) οχημάτων στην πόλη προς αναζήτηση θέσης σε κάποιο υπόγειο parking;

Αντί του ... πίθου των Δαναϊδων ή βαρελιού δίχως πάτο της πρότασης των υπόγειων κεντρικών parking υπάρχει μία προφανής λύση, που -εξ ορισμού-δεν επηρεάζεται από τον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό οχημάτων στην πόλη και τον νομό: Οι περιφερειακοί χώροι στάθμευσης στα σημεία εισόδου της πόλης από Βορρά, Μέση και Νότο, ήτοι στις Αλυκές, στον Κωτσέλα και στο Αεροδρόμιο σε συνδυασμό με αξιόπιστη, σύγχρονη ΣΥΝΕΧΗ (ανά 10') ροή λεωφορείων από κάθε ένα από αυτούς του χώρους με 3 στάσεις: Σαρόκο, Σπιανάδα, Σπηλιά...

Δυστυχώς η χρονοτριβή για την προώθηση υπεσχημένων από την προεκλογική περίοδο λύσεων όχι μόνον απαγοητεύει τους πολίτες αλλά προσδίδει... ελκυστικότητα σε κάθε παραλογισμό και απειλή για σκάψιμο στα σωθικά της ιστορικής πόλης...

Σύλλογος-υπόδειγμα!!!

...είναι κατά τη γνώμη μας ο Πολιτιστικός Περιβαλλοντικός Σύλλογος Ανεμομύλου. Επέβαλε την παρουσία του με τους αγώνες του για την προστασία του ομώνυμου άλσους, που το διέσωσε από αρπακτική επιχειρηματική βουλιμία πριν από μερικά χρόνια... Καθιερώθηκε όταν κατάφερε να αναδειχθεί σε φύλακα-συντηρητή του μύλου (τότε είχε και φτερωτή, που εδώ και 5 χρόνια την ...επισκευάζει ο ΟΛΚΕ), αναδεικνύοντάς τον σε φιλόξενο χώρο εικαστικών συμβαινόντων. Ανέλαβε βαρύτερο έργο με την ανάληψη της ευθύνης χρήσης και συντήρησης του Φλαγγίνειου, που το παρέλαβε σε κατάσταση ημικατάρρευσης και το ανέδειξε σε εξαίρετα συντηρημένο, καλαίσθητο και λειτουργικό χώρο για την πολυσχιδή δραστηριότητα του Συλλόγου. Η χορωδία "Θωμάς Φλαγγίνης" απαρτίζεται από μέλη και φίλους του Συλλόγου, που συγκροτήθηκε και λειτουργεί με ερασιτεχνικές προϋποθέσεις και επαγγελματική θέληση και συνέπεια. Χώρος και τρόπος συσπείρωσης και ενεργοποίησης των κατοίκων της γειτονιάς υπηρετεί υποδειγματικά την πιο προοδευτική άποψη για την συλλογικότητα και την συμμετοχή των πολιτών. Με "το όπλο παρα πόδα" βρίσκεται ο Σύλλογος και στην νέα σύγχρονη απειλή κατά του άλσους, μίας ανεξέλεγκτα αυξανόμενης πλαστικούρας, που σε λίγο θα χρειάζεται εξέδρα στην θάλλασα για να εκτίθεται... Τέλος πάντων, αφορμή για το σημείωμα υπήρξε μία πολύ όμορφη καλλιτεχνική εκδήλωση, που φιλοξένησε ο Σύλλογος στον θαυμάσιο κήπο του Φλαγγίνειου. Μιλάμε για την συναυλία συνόλου κλαρινέτων με έργα Μάνου Χατζηδάκι. Τι όμορφες εκτελέσεις! Δεν είχαμε φανταστεί πριν τους ακούσουμε, πως ένα σύνολο κλαρινέτων μπορούσε να αποδώσει με τόση έκταση και βάθος την μουσική του Μάνου... Τους αξίζει η μνημόνευσή τους: Στάθης Μανάτος, Λευτέρης Τρύφωνας, Χρύσανθος Μάνδυλας, Ηλίας Σκορδίλης, Δημήτρης Αργυρός, Αλέκος Φακιολάς, Ηλίας Βασιλάτος. Η παρουσία τους και το έργο τους αποπνέει αισιοδοξία και ελπίδα...

Η Κρήνη Κομπίτση...

Στο Κομπίτσι η ομώνυμη κρήνη, χαρακτηριστικό κτίσμα της Ενετοκρατίας με πιθανότητα ύπαρξης προηγούμενου της Ρωμαιοκρατίας, διαμορφώνει ένα θαυμάσιο χώρο υπαίθριων καλλιτεχνικών εκδηλώσεων χωρητικότητας 150-200 θεατών. Εξαίρετο χαρακτηριστικά Κερυκραϊκό, καταπράσινο τοπίο, πνιγμένο στα κυπαρίσια και τις ελιές με πετρόχτιστο κατέβασμα ως την είσοδο. Αξίζει να το γνωρίσουν όσοι το αγνοούν. Αξίζει ακόμη να το τιμάμε συχνότερα με εκδηλώσεις του διαμετρήματος του χώρου. Απαιτεί βέβαια και αυτό τη συντήρησή του, όπως δείχνει και η φωτογραφία...

Λίγο περισσότερο φώς...

Το συντριβάνι της Σπιανάδας (του Βαγιανού) εγκαταλειμένο και σκοτεινό συμβολίζει και εκφράζει την μιζέρια, που έχει απλώσει για τα καλά τα δίχτυα της στον τόπο. Σκοτεινό είναι σαν να μην υπάρχει, ενώ φωτισμένο και μάλιστα με την τακτική αλλαγή χρωμάτων αποτελούσε ταυτολογικό στοιχείο της πλατείας και της αισθητικής της... Ετσι λειτουργούσαν και τα συντριβάνια στο μποσκέτο και την Σπηλιά. Τώρα παραμένουν σβηστά πάνω από 10 χρόνια στα πλαίσια μιάς συνεχώς επιβαρυνόμενης αδιαφορίας για την αισθητική, ενός συνεχώς επιδεινούμενου μπάχαλου. Αναρωτιόμαστε; Τόσο πολύ δύσκολο είναι να λειτουργήσει ξανά το συντριβάνι της Πλατείας φωτισμένο; Αυτό δηλαδή, που διαθέτουν εις διπλούν, τριπλούν και τετραπλούν οι "φανταχτερές" επαύηλεις πολλών νεο-Ελλήνων είναι τόσο δύσκολο να αναβιώσει στην Σπιανάδα, την ιστορική πλατεία του μνημείου της Unesco; Η όποια αγωνία και ενδιαφέρον για την πραγματικότητα της σκουπιδίλας και του κυκλοφοριακού εφιάλτη δεν δικαιολογεί την αδιαφορία για στοιχειώδεις, απλές, εύκολες και φτηνές αισθητικές παρεμβάσεις και διορθώσεις στην πόλη. Ο φωτισμός του συντριβανιού του Βαγιανού και των υπόλοιπων (Μποσκέτου & Σπηλιάς) είναι μία ευκαιρία και ταυτόχρονα μία δοκιμασία....

Καβάλα πάν στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε...

Η εικόνα είναι σχεδόν καθημερινή. Βραδυνές ώρες, κάνουν την εμφάνισή τους αυτοκίνητα παρκαρισμένα μπροστά στο Δημαρχείο (San Giacomo) ή/και μπροστά στην καθολική μητρόπολη. Ετσι για να επιβεβαιωθεί το ρητό του τίτλου της ανάρτησης. Για να επιβεβαιωθεί επίσης -για πολλοστή φορά- η ετοιμότητα των ελεγκτικών μηχανισμών στην πόλη-μνημείο της Unesco (στο Δημαρχείο της μπροστά). Και, γενικά για να νοιώθουμε για μία ακόμη φορά τους γοργούς ρυθμούς προς την αναβάθμιση... πρόκειται κατά κανόνα για τελευταία μοντέλα αυτοκινήτων, όχι τίποτε παλιατζούρες...

Αυτήν την εικόνα σε ποιόν να την αφιερώσουμε;

Αναρωτιόμαστε. Σίγουρα ο...έπαινος πρέπει να ανήκει στους παρεπιδημούντες πολίτες, που με περίσσια υπευθυνότητα πήραν τη δημιουργική πρωτοβουλία να βελτιώσουν την διακόσμηση των ανακτόρων των Αγίων Μιχαήλ & Γεωργίου. Λέμε να βελτιώσουν, γιατί ήδη και από ετών η ΔΕΗ έχει φροντίσει με την κουλούρα των καλωδίων της να δημιουργήσει μία ... εναλλακτική εικόνα (βλέπε στο δεξιό μέρος της εικόνας αλλά και την 1η ανάρτηση αυτού του ιστολόγιου). Δεν πρέπει να παραλείψουμε να επιβραβεύσουμε τις υπηρεσίες καθαριότητας του Δήμου, που φροντίζουν να μην παρέμβουν και χαλάσουν αυτή την ....αναπενάληπτη σύνθεση. Θα ήταν παράλειψη και αδικία να μην τιμήσουμε και την Δημοτική αστυνομία, που με την διακριτική απουσία της φροντίζει να μην προβληματίσει τους ... δημιουργούς καλλιτέχνες. Ο έπαινος, λοιπόν ανήκει σε πολλούς... Σε όλους αυτούς και όσους τυχόν ξεχάσαμε αφιερώνουμε την παραπάνω εικόνα, με την ευχή: καλά κρασιά!!! Ο αγώνας για αναβάθμιση τώρα δικαιώνεται...

Συγκρίσεις μάλλον θλιβερές…

Επίσκεψη στην Πρέβεζα και αναγαλλιάζει η ψυχή μας… Κάθε φορά και καλύτερη!!! Θαυμάσια ανάδειξη της παραλίας, που πεζοδρομημένη αποτελεί χώρο άνετου, ανεπηρέαστου από οχήματα και ηχορρύπανση περιπάτου. Περιβάλλον από έξοχα συντηρημένα, αναπαλαιωμένα και φωτιζόμενα δημόσια και ιδιωτικά κτίρια. Αυστηρή πεζοδρόμηση του ιστορικού κέντρου της πόλης, με καταστήματα υψηλής ποιότητας χωρίς εκτεθειμένους «μπερντέδες» της πραμάτιας τους αλλά με καλαίσθητη προβολή τους. Γραφικές ταβέρνες, όμορφα, παραδοσιακά τσιπουράδικα στο Σαϊτάν Πασά, με σεβασμό στους περίοικους από άποψη αισθητικής, καθαριότητας και κοινής ησυχίας. Συχνότατα βρήκαμε καλάθια αχρήστων… Δρόμοι, πλατείες, καντούνια ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ. Προγραμματισμένη βραδυνή επισκεψιμότητα στον χώρο του αρχαίου Ωδείου της Νικόπολης με την ευκαιρία της πανσέληνου. Επίσκεψη, που πραγματοποιήσαμε στην καρδιά του καλοκαιριού το Δεκαπενταύγουστο. Για να μην μας μιλήσει κανείς για μικρή φόρτιση του Δημοτικού οικοπεριβάλλοντος… Οι συγκρίσεις αναπόφευκτες και μάλλον θλιβερές για κάθε ενότητα, για κάθε τομέα. Υπάρχουν και εδώ προβλήματα και αδυναμίες Ελληνικού χαρακτήρα. Γιατί, μιλάμε για την Ελληνικότατη Πρέβεζα, λίγα μίλια νοτιότερα από εμάς. Δεν αναφερθήκαμε σε κάποια πόλη της Ιταλικής Χερσονήσου ή της εκείθεν των Αλπεων Γαλατίας… Εκείνο, που πονάει περισσότερο δεν είναι η κατάσταση αυτή καθ’ εαυτή, στατικά... Σημασία έχει η δυναμική… Στην Πρέβεζα βλέπουμε βελτιώσεις…. Εδώ…

Αφιερώνεται…

Πρόκειται για το Αγγλικό Νοσοκομείο, το σημαντικότατο οίκημα μέσα στο Παλιό φρούριο, διοικητήριο και σχολή ΛΥΒ μέχρι πριν από λίγες 10ετίες, που καταρρέει με γρήγορους ρυθμούς, θύμα της πιο προκλητικής εγκατάλειψης μνημείου στον τόπο. Πέρυσι, ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ προέβαλλε την πρωτοφανή φθορά και ρύπανση του χώρου …με αποτέλεσμα να φραχτεί με σύρμα η πρόσβαση σε αυτό. Εμείς, λοιπόν, το φωτογραφίσαμε όσο ακόμη υπάρχει, έστω και σε αυτή την άθλια κατάσταση και το αφιερώνουμε σε:
-Οσους με … συνέπεια και αποφασιστικότητα αγωνίστηκαν και πέτυχαν να μην στεγαστεί το Ιόνιο Πανεπιστήμιο στο Φρούριο.
-Οσους είχαν την ευκαιρία πριν από 2 περίπου δεκαετίες (λόγω πολλαπλά ευνοϊκής συγκυρίας) να πετύχουν την «κατάληψή» του από τον Δήμο Κερκυραίων σε όφελος του Πανεπιστήμιου και του τόπου γενικότερα και την … απέτρεψαν με σθεναρότητα αντιπροτείνοντας Πανεπιστημιούπολη στο… λιβάδι του Ρόπα.
-Οσους απαντούσαν στην πρόκληση χρησιμοποίησης του κτιρίου αυτού από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο προσβάλλοντος μνήμη και κρίση των Κερκυραίων με φλιναφηματικούς αφορισμούς περί … διάχυσης του Πανεπιστήμιου στην πόλη.
-Οσους παραβλέπουν την καθημερινή απαξίωση του Αγγλικού Νοσοκομείου αλλά και ολόκληρου του μνημειακού πλούτου του Παλιού Φρουρίου και σχεδιάζουν την στέγαση των Σχολών του Πανεπιστημίου στις ... φυσιολογικά μη οικοδομήσιμες υπώρειες του Νέου Φρουρίου, στην οδό Αβραμίου...

Αξίζουν πολλαπλά οι συναυλίες των φιλαρμονικών στο πάρκο.

Ο 3μερος εορτασμός της 11ης Αυγούστου συνδυάζεται με την επανάκαμψη των φιλαρμονικών στο υπαίθριο κιόσκι της Πάνω πλατείας, το γνωστό μας πάρκο. Αυτή η "επιστροφή" μας φέρνει στο νού παλιότερα καλοκαίρια, όπου οι συναυλίες αυτές ήταν συχνές (κάθε Πέμπτη & Κυριακή, άν θυμάμαι καλά). Για τους απλούς Κερκυραίους ήταν μείζον πολιτιστικό γεγονός, που εξασφάλιζε πανέμορφες βραδυές στην δροσιά της πλατείας.
Είναι πολύ πιθανόν, ότι οι επαγελματικές απασχολήσεις των μουσικών των φιλαρμονικών στην αιχμή της τουριστικής δραστηριότητας δεν επιτρέπουν στα μουσικά σώματα της πόλης την πραγματοποίηση συχνών τέτοιων εκδηλώσεων... Εμείς όμως προτείνουμε απλά την αραιή έστω εμφάνισή τους στο πάρκο, στην διάρκεια όλου του Αυγούστου. Οχι για να ικανοποιηθούν οι νοσταλγικές μνήμες των παιδικών χρόνων... Τέτοιου είδους μουσικές εκδηλώσεις στο πάρκο δεν έχουν μόνο ψυχαγωγικό και επιμορφωτικό όφελος. Αναδεικνύουν ταυτόχρονα μία από τις ωραιότερες (και ευτυχώς συντηρούμενες) ιδιαιτερότητες του νησιού -την "κλίση" στην μουσική-, πιστεύουμε πολύ ενδιαφέρουσα και για το ποιοτικότερο κομμάτι των επισκετών μας. Αρα, σαφώς αναβαθμιστική η λειτουργία τους... Θα υπογραμμίζαμε και τον έμμεσα σωστικό χαρακτήρα αυτών των συναυλιών για τον χώρο της Πάνω Πλατείας, που τον τελευταίο καιρό, με την.. "βοήθεια" και του σχετικού μπάχαλου στην Καποδιστρίου τείνει προς ... Μύκονο, χωρίς κανένας αρμόδιος να ιδρώνει για ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κατάσταση του τοπίου και για την ποιότητα ζωής στο... "αναβαθμιζόμενο" μνημείο της Unesco...

Ας το ξαναδούμε, λοιπόν το ζήτημα των θερινών συναυλιών των φιλαρμονικών... Ακόμη και με την βοήθεια των μουσικών σωμάτων της υπαίθρου άν χρειαστεί... Ας ξαναζωντανέψουμε το πάρκο σαν μοναδικού κάλλους πολιτιστική υποδομή της πόλης. Πιστεύουμε, πως θα είναι πολλαπλά τα οφέλη...

Καταρέει...

Οπως και πολλά άλλα αξιόλογα οικήματα στην Λευκίμμη, καταρρέει το σπίτι του Σταμάτη Βούλγαρη, του πρώτου Ελληνα πολεοδόμου του νεοσύστατου μετά την Εθνική αποκατάσταση Ελληνικού κράτους, με πιο προβεβλημένο έργο του την πολεδόμηση της πόλης της Πάτρας. Η Πλατεία Γεωργίου Α' διατηρεί και σήμερα αλώβητο το πνεύμα του εμπνευστή της... Για την σημαντικότητα της προσωπικότητας και του έργου του Σταμάτη Βούλγαρη σας προτείνουμε ενδεικτικά την ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.lefkimi-guide.gr/politismos/prosopa.html ή http://www.westnet.gr/westnet/patra/exelixi_tis_polis.scr άν και οποιαδήποτε αναζήτηση στο διαδίκτυο θα σας παρουσιάσει πολλούς τόπους με το όνομα του πρωτοπόρου Λευκιμμιώτη αρχιτέκτονα-πολεοδόμου-συγγραφέα.

Σκεφτόμαστε να ζητούσαμε την παρέμβαση κρατικών ή αυτοδιοικητικών αρχών για την διάσωση του οικήματος αλλά αισθανόμαστε λίγοι χαζοί... Μήπως δεν ξέρουμε καθόλου σε πιο τόπο ζούμε...

Αρχαίοι Κερκυραίοι Ολυμπιονίκες

Αρχίζει η Ολυμπιάδα του Πεκίνου και θεωρήσαμε ιστορικά επίκαιρο να σας παρουσιάσουμε μία λίστα με Αρχαίους Κερκυραίους Ολυμπιονίκες. Ετσι, λοιπόν έχουμε και λέμε κατά σειρά, όνομα, αγώνισμα & χρονολογία.

Αρχίλοχος Στάδιον 544 π.Χ.

Αγάθαρχος Στάδιον 536 π.Χ.

Φίλων Στάδιον Παίδων 504 π.Χ.

Φίλων Πυγμαχία 500 π.Χ.

Φίλων Πυγμαχία 496 π.Χ.

Θερσίλοχος Πυγμαχία Παίδων 372 π.Χ.

Παρμενίσκος Στάδιον 96 π.Χ.

Παρμενίσκος Στάδιον 88 π.Χ.

Για περισσότερες πανελληνίου ενδιαφέροντος πληροφορίες η διεύθυνση είναι:

http://www.cslab.ntua.gr/~phib/hellas/olymp1.htm.

Στις Κερκυραϊκές Ολυμπιακές παρουσίες ας μην λησμονάμε τον Σπύρο Σαμάρα, τον αξιότατο Κορακιανίτη μουσουργό, που η μελωδική επένδυσή του στους στίχους του Κωστή Παλαμά πλημυρίζει ηχητικά τις τελετές έναρξης των σύγχρονων Ολυμπιάδων. Ο Δήμος Κερκυραίων, βέβαια, τον ξέχασε ολοκληρωτικά στην τελετή άφιξης της Ολυμπιακής φλόγας στην Κέρκυρα, το 2004. Τι πιο φυσικό...
Δεν ξεχνάμε την Μαρία Γεωργάτου σύγχρονη Κερκυραία Ολυμπιονίκη. Εχουμε και σ' αυτή την Ολυμπιάδα Κερκυραίο διαγωνιζόμενο, τον Σπύρο Γιαννιώτη. Καλή και καθαρή επιτυχία, η ευχή για όλους του κόσμου τους αθλητές...

στο άλσος της Γαρίτσας

Θα μπορούσαμε να γράφουμε μέρες για το άλσος της Γαρίτσας και του Ανεμόμυλου, γι' αυτό τον θαυμάσιο τόπο πρασίνου δίπλα στη θάλασσα, που ανήκει στους ντόποιους αλλά και σε όλους τους Κερκυραίους και επισκέπτες μας. Για την ώρα, πάντως, θέλουμε να επισημάνουμε μερικά άκρως επείγοντα, όπως:

-την ανάγκη επιχωμάτωσης της αείμνιστης "λιμνούλας" στο Τμήμα της Γαρίτσας, που είναι μία τρομακτική πρόκληση κινδύνου για παιδιά (κυρίως) και ενήλικες.

-την ανάγκη συντήρησης στο διπλανό γήπεδο μπάσκετ, όπου οι μπασκέτες του είναι θύματα άγριου βανδαλισμού. Τα παιδιά, που θέλουν να παίξουν δεν φταίνε...

Βέβαια η όλη κατάσταση καθιστά απολύτως αναγκαία την παρουσία επιστατών και όχι μόνο, αλλά αυτή κουβέντα ξεφεύγει από αυτό το σύντομο σημείωμα για τα πολύ επείγοντα, που επισημάναμε στην τελευταία βόλτα.

Αφιερώνεται εξαιρετικά...

Ούτε να την είχαμε παραγγείλει την φωτογραφία αυτή, που βρήκαμε στό φύλο Αυγούστου 2008 της freeNEWS. Την αντιγράψαμε από την ηλεκτρονική διεύθυνση του προσεγμένου εντύπου (http://www.freenews.gr/) και την εκθέτουμε σαν ... ισχυρό επιχείρημα της πρότασης, για μετατροπή του δεξιού άκρου του δρόμου από το Ακταίον μέχρι το παλιό λιμάνι σε χώρο στάθμευσης πούλμαν. Την πρόταση αυτή την έχουμε σχολιάσει σε πρόσφατη ανάρτηση στο ιστολόγιο "ΦΑΙΑΚΙΑ", με τίτλο:"Αυτές είναι λύσεις!!!".

Τέτοιες και καλύτερες ... ανέσεις περιμένουν την κυκλοφορία στην πόλη σε περίπτωση εφαρμογής της πρότασης...

... στην Φαιακία η Αργώ !!!

Στον ΝΑΟΚ το απόλυτα πιστό οπτικά, τεχνικά και λειτουργικά ομοίωμα αρχαίας πεντηκοντακόρου μετά από διάπλου στο Αιγαίο και το Ιόνιο. Κι' αν δεν βασίλευε η αιώνια προχειρότητα το γεγονός της εδώ άφιξης του "Αργώ" θα μπορούσε να συνδυασθεί με αντίστοιχη πολιτιστική δράση. Η Χώρα των Φαιάκων δεν ήταν ένας τυχαίος σταθμός στο ταξίδι επιστροφής των Αργοναυτών. Εδώ παντρεύτηκαν ο Ιάσωνας με την Μήδεια μετά από καταλυτική παρέμβαση της βασίλισσας Αρήτης (αυτή έκανε κουμάντο) με τελετάρχη τον Αλκίνοο. Ο μύθος μάλιστα υπήρξε και κεντρικό στοιχείο στις πραγματείες του Παναγή Λεκατσά ("Φαιακία" & "Μητριαρχία") για τα μητριαρχικά χαρακτηριστικά της τότε κοινωνίας...

Εμείς λοιπόν, το καμαρώσαμε, με το πανί και τα κουπιά του, το φωτογραφίσαμε και σας το παρουσιάζουμε με φόντο του Παλιό φρούριο και τα τείχη της πόλης...

...ντάξει μωρέ, τι έγινε ...

Αυτό τελικά αναφωνήσαμε, όταν είδαμε για πολλοστή φορά το καταρρέον τείχος πλάϊ στον ΝΑΟΚ. Χρόνια βέβαια καταρρέει, αλλά ...ντάξει μωρέ, τι έγινε ... Αυτό στην πράξη λέει και ο ΟΛΚΕ, ο υπεύθυνος φορέας... Από πού κι' ως πού Ο οργανισμός Λιμένος Κέρκυρας υπεύθυνος για το τείχος στον ΝΑΟΚ, αυτό είναι ένα άλλο τολμηρό επίτευγμα της άψογα λειτουργούσας Ελληνικής διοίκησης... Θα μου πείτε κι' άν ήταν άλλος δημόσιος φορέας τι θα γινόνταν...

Το σύνθημα λοιπόν:"...ντάξει μωρέ, τι έγινε ..." μας ενώνει. Ολοι μαζί, σοσιαλιστές και φιλελεύθεροι, λαός και Κολωνάκι απολαμβάνουμε το ραχάτι μας και αδιαφορούμε πλήρως για τις ευαισθησίες κάτι ανώμαλων, κουλτουριάρηδων, που μας την σπάνε, συστηματικά... Οταν έρθουν εκλογές, βλέπουμε... Τους ρίχνουμε μία μπαλκονάτη διακήρυξη περί... προστασίας του πολιτισμού και της παράδοσης σε αυτό το θαυμάσιο νησί με την μεγάλη ιστορία κ.λ.π. και να δείς πόσοι θα το χάψουνε. 'Η έστω θά κάνουνε πως το χάβουνε. ...Ντάξει, μωρέ, ντάξει...