Λίγες αναρτήσεις πριν σας λέγαμε, πως το μάτι δεν το συνηθίζει με τίποτε αυτό το αισθητικό εξάβλωμα. Αποκαλύπτεται τώρα και το λειτουργικό του μεγαλείο στο έπακρον... Δεν είναι η πρώτη φορά, που μπάζει η στέγη του Δημοτικού Θεάτρου. Εχουν γίνει λαϊκός θρύλος στην πόλη μας ιστορίες με λεκάνες και ομπρέλες στις πρόβες. Σε παράσταση, όμως, μάλλον δεν είχε ξανατύχει. Ούτε σε τέτοια έκταση. Στέγη σουρωτήρι κανονικό. Τα βάσανα του Δημοτικού μας Θεάτρου μόνον μία λύση έχουν: Την ριζική εξωτερική αισθητική και λετουργική του αναβάθμιση. Τα μπαλώματα είναι πεταμένα λεφτά. Περιμένουμε λοιπόν με περισσότερο ενδιαφέρον από ποτέ την μελέτη ανάπλασης και την υλοποίσή της. Για να σταματήσουν τα προβλήματα του Δημοτικού Θεάτρου και μαζί η σχετική κοροϊδία. ΥΓ. Θέλαμε και λυρικό, Ε!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου