Όταν κατά καιρούς είχαμε περιγράψει καταγγελτικά την επιδεινούμενη απειλή της χρωμορρύπανσης με την ταυτόχρονη προκλητική αδιαφορία περιφρούρησης από μέρους αυτοδιοικητικών και κρατικών αρχών αντιμετωπιστήκαμε σαν υπερβολικοί, γκρινιάρηδες, αντιδραστικοί…
Πάντως για μας η εικόνα στην πρόσοψη των ανακτόρων Μιχαήλ και Γεωργίου, του επιβλητικότερου ιστορικού οικοδομήματος της πόλης, πλάϊ στην είσοδο της Δημοτικής Πινακοθήκης δεν αποτελεί έκπληξη… Είχαμε προβλέψει τα χειρότερα, σαν αποτέλεσμα της αβελτηρίας των αρμοδίων, που αποτελούσε και αποτελεί εμπράγματη δήλωση ανοχής αν όχι και ενθάρρυνσης… Δεν προσδιορίσαμε τότε τα παλιά ανάκτορα ως επόμενο στόχο, για να μην θεωρηθούμε προβοκάτορες…
Τώρα, ας το φροντίσουν οι αρμόδιοι και κατάλληλοι ώστε η επισκευή του τοίχου να γίνει με τις σωστές προδιαγραφές, που επιβάλλει η τεχνολογία και η τεχνική της συντήρησης… Το λέμε γιατί έχουμε δεί, ιδιαίτερα στο μποσκέτο, καθαρισμένα αγάλματα, που η όψη τους έχει γεμίσει …μπιμπίκια…
Παράλληλα, ας ευαισθητοποιηθούν κάποτε οι αρχές ώστε η περιφρούρηση τουλάχιστον των βασικότερων μνημειακών χώρων της πόλης να γίνει κομμάτι της καθημερινότητας. Μία τέτοια πολιτική θα είναι πραγματική απόδειξη ενδιαφέροντος για την αναβάθμιση και προάσπιση του ειδικού χαρακτήρα της πόλης, της πολιτιστικής της αξίας αλλά και της ποιότητας ζωής κατοίκων και επισκεπτών. Μπορεί να αρχίσει από κάπου η ανατροπή του φαύλου κύκλου: έλλειμμα παιδείας και κοινωνικότητας - φθορές στο οικιστικό και φυσικό περιβάλλον – αδιαφορία για τις καταστροφές…
Φυσικά και δεν είναι «κακά» τα παιδιά, που βανδαλίζουν... Δικά μας παιδιά είναι, τον δικό μας πολιτισμό υιοθετούν και προεκτείνουν, την δική μας παιδαγωγική ανεπάρκεια αποδεικνύουν, την δική μας αντικοινωνικότητα τεκμηριώνουν… Εως ότου όμως αλλάξουν οι όροι της ατομικής και κοινωνικής αλλοτρίωσης καλό είναι να περιφρουρήσουμε με τον ενεργό κοινωνικό έλεγχο –έστω όχι καθολικό- την ύπαρξή τους, την συντήρησή τους, την ανάδειξή τους. Είναι και αυτό κομμάτι της ενεργού ελπίδας μας για σοβαρές συνολικές αλλαγές… Η καταστροφή της ανθρώπινης κληρονομιάς, με όποιες προφάσεις, δεν γεννάει αισιοδοξία, δεν εμπνέει καινούριες ιδέες. Απλά θα επιβεβαιώνει το τέλμα του ενεργού συντηρητισμού, που μας περιβάλλει και μας ορίζει με όποιες μάσκες νεανικότητας και προοδευτικότητας…
Πάντως για μας η εικόνα στην πρόσοψη των ανακτόρων Μιχαήλ και Γεωργίου, του επιβλητικότερου ιστορικού οικοδομήματος της πόλης, πλάϊ στην είσοδο της Δημοτικής Πινακοθήκης δεν αποτελεί έκπληξη… Είχαμε προβλέψει τα χειρότερα, σαν αποτέλεσμα της αβελτηρίας των αρμοδίων, που αποτελούσε και αποτελεί εμπράγματη δήλωση ανοχής αν όχι και ενθάρρυνσης… Δεν προσδιορίσαμε τότε τα παλιά ανάκτορα ως επόμενο στόχο, για να μην θεωρηθούμε προβοκάτορες…
Τώρα, ας το φροντίσουν οι αρμόδιοι και κατάλληλοι ώστε η επισκευή του τοίχου να γίνει με τις σωστές προδιαγραφές, που επιβάλλει η τεχνολογία και η τεχνική της συντήρησης… Το λέμε γιατί έχουμε δεί, ιδιαίτερα στο μποσκέτο, καθαρισμένα αγάλματα, που η όψη τους έχει γεμίσει …μπιμπίκια…
Παράλληλα, ας ευαισθητοποιηθούν κάποτε οι αρχές ώστε η περιφρούρηση τουλάχιστον των βασικότερων μνημειακών χώρων της πόλης να γίνει κομμάτι της καθημερινότητας. Μία τέτοια πολιτική θα είναι πραγματική απόδειξη ενδιαφέροντος για την αναβάθμιση και προάσπιση του ειδικού χαρακτήρα της πόλης, της πολιτιστικής της αξίας αλλά και της ποιότητας ζωής κατοίκων και επισκεπτών. Μπορεί να αρχίσει από κάπου η ανατροπή του φαύλου κύκλου: έλλειμμα παιδείας και κοινωνικότητας - φθορές στο οικιστικό και φυσικό περιβάλλον – αδιαφορία για τις καταστροφές…
Φυσικά και δεν είναι «κακά» τα παιδιά, που βανδαλίζουν... Δικά μας παιδιά είναι, τον δικό μας πολιτισμό υιοθετούν και προεκτείνουν, την δική μας παιδαγωγική ανεπάρκεια αποδεικνύουν, την δική μας αντικοινωνικότητα τεκμηριώνουν… Εως ότου όμως αλλάξουν οι όροι της ατομικής και κοινωνικής αλλοτρίωσης καλό είναι να περιφρουρήσουμε με τον ενεργό κοινωνικό έλεγχο –έστω όχι καθολικό- την ύπαρξή τους, την συντήρησή τους, την ανάδειξή τους. Είναι και αυτό κομμάτι της ενεργού ελπίδας μας για σοβαρές συνολικές αλλαγές… Η καταστροφή της ανθρώπινης κληρονομιάς, με όποιες προφάσεις, δεν γεννάει αισιοδοξία, δεν εμπνέει καινούριες ιδέες. Απλά θα επιβεβαιώνει το τέλμα του ενεργού συντηρητισμού, που μας περιβάλλει και μας ορίζει με όποιες μάσκες νεανικότητας και προοδευτικότητας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου