Συνήθως το ιστολόγιο αυτό γκρινιάζει. Οχι, άδικα, πιστεύει... Γκρινιάζει, όσο μπορεί πιο τεκμηριωμένα με την αθλιότητα της παρέμβασης των ανθρώπων σε βάρος του φυσικού και του οικιστικού περιβάλλοντος αυτής της πόλης, αυτού του νησιού... Ευτυχώς, που υπάρχει ασυτό το απαράμιλλο κάλλος για να μας παρηγορεί, για να μας γαληνεύει... Για λίγο, όμως, γιατί αυτό τοι περιβάλλον, δημιουργεί αυξημένες ευθύνες σε όλους μας, ιδιαίτερα στους τοπικούς άρχοντες, που ΑΝ συναισθάνονταν το μέγεθος του φυσικού κάλλους και την οικιστικής πανδαισίας, θα είχαν πολύ μεγαλύτερη φροντίδα, αγωνία και προσοχή για τις περεμβάσεις τους και τις αδράνειές τους. Με μία ατελή, λοιπόν, camera, φωτογραφήσαμε την θέα του φεγγαριού από το Ακταίον. Απειροελάχιστο κλάσμα της ωραιότητας, της βραδινής θέας αποδίδεται στην φωτογραφία. Ελλείπει ακόμη το πανέμορφο φωτιζόμενο Παλιό Φρούριο και ο κόλπος της Γαρίτσας με τον Ανεμόμυλο στο βάθος... Οσες φορές και άν έχουμε ρουφήξει με την ατελή μας όραση το πανέμορφο αυτό τοπίο, ποτέ δεν ήταν όμοιο, ποτέ δεν ήταν λιγότερο όμορφο!!! Το έχουν άραγε συνειδητοποιήσει ο τοπικοί παράγοντας της πολιτικής, της πολιτείας και της οικονομίας; Ολοι αυτοί, που καθημερινά επικαλούνται το μοναδικό κάλλος της Κέρκυρας, κατα τρόπο όμοιο και ανάλογο με τους επικαλούμενους τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό προγονόπληκτους εθνικιστές... Δηλαδή ρηχό, ξώπετσο και αδιάφορο....
Γιατί άν μπορούσαν να βιώσουν την Κερκυραϊκή αισθητική μοναδικότητα δεν θα ήταν τόσο αδιάφοροι, τόσο αρνητικοί, τόσο προκλητικά αναποτελεματικοί στην προστασία της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου