Λίγο ακόμα και …τον φτάσαμε τον πάτο…

Η τελευταία απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου, πετάει στα σκουπίδια το άρθρο του κανονισμού πόλης, που είχε κάποιες πιθανότητες να αρχίσει να βάζει τάξη στο αλαλούμ των προσόψεων των καταστημάτων. Πρόκειται βέβαια για την γνωστή μετατροπή εδώ και 10ετίες (είναι αλήθεια αυτό που είπε εκπρόσωπος των καταστηματαρχών) σε... ατέλειωτο γιουσουρούμ… Βλέπετε, κάθε αθλιότητα, που ξεφεύγει από τους ανύπαρκτους ή καθεύδοντες ελεγκτικούς μηχανισμούς δημιουργεί… κεκτημένο. «Κάτω τα χέρια από…» είναι το γενικό σύνθημα, που στα αποσιωπητικά μπορεί κανείς να προσθέσει τον τίτλο της οποιασδήποτε συντεχνίας. Και για να θυμηθούμε λίγο την αλφαβήτα της κοινωνιολογίας, ο αγώνας για ικανοποίηση διεκδίκηση των αιτημάτων μιας ομάδας στα πλαίσια μιας συνολικής προοδευτικής αλλαγής της κοινωνίας χαρακτηρίζει τα συνδικάτα ενώ η διεκδίκηση, που εδράζεται στην αδιαφορία για το κοινό και συλλογικό συμφέρον –πολλές φορές ανταγωνιστικά προς αυτό- ταιριάζει στις συντεχνίες.
Εμείς το είχαμε ξαναγράψει, ότι η κρίση –εκτός των άλλων – θα επιφέρει πολλά και πιθανόν ανεπανόρθωτα δεινά στην αισθητική αλλά και στην ίδια την ποιότητα ζωής στην πόλη. Πολύ απλά, διότι η λογική που διαμόρφωσε το σημερινό χάλι πόλης και νησιού είναι πανίσχυρη και κυρίαρχη. Και επιπλέον και αγριεμένη… Αυτή η λογική, που στηρίχθηκε σε προοδευτικόμορφους λαϊκισμούς με κυρίαρχο ιδανικό …την «πάρτη μου» δεν μπορεί να αλλάξει τώρα παρά μόνον με … θαύμα. Αν κάποιος διδάσκεται Κινέζικα επί πολλά έτη, το μόνο που πιθανόν να καταφέρει είναι να μιλήσει καλά Κινέζικα. Γαλλικά, πάντως -αν το ζητούμενο είναι τα Γαλλικά- αποκλείεται. … Με αυτόν, λοιπόν τον ενεργό πολιτισμό θα πορευτούμε… Της κρεμασμένης και κυματίζουσας πετσέτας, της πλαστικούρας και της ευτέλειας. Υπάρχουν ασφαλώς και πολύ αξιόλογα καταστήματα με αξιόλογα εμπορεύματα, που χάνονται μέσα στο καθεστώς γενικευμένης κατάληψης πεζοδρομίων και οδοστρωμάτων. Τι κι’ αν αυτό προβληματίζει κατοίκους και επισκέπτες, τι κι’ αν αυτό αποτελεί συνεχή και μόνιμο παράγοντα δυσφήμισης (μαζί με πολλά άλλα στραβά) της πόλης και -κατά συνέπεια- συνεχούς υποβιβασμού του τουριστικού προϊόντος και του οικονομικού οφέλους από αυτό… Το νιονιό μας δεν τα φτάνει αυτά τα … ψιλά γράμματα. Τι κι’ αν υποβιβάζει την ποιότητα ζωής των κατοίκων… Και ποιος νοιάζεται… Εμείς έτσι ξέρουμε, αυτά θα κάνουμε… Εμπρός, λοιπόν, για μεγαλύτερη κατρακύλα και προσβολή της αισθητικής…
Δεν μας εξέπληξε η στάση δημοτικών συμβούλων και παρατάξεων, που παρουσία των καταστηματαρχών, πλειοδοτούσαν σε εκποιήσεις. Τους ξέρουμε από χρόνια… Είναι εκείνοι, που με την αδιαφορία τους, την ανοχή τους ή την ανυπαρξία πολιτικής μετέτρεψαν …το μπάχαλο σε κοινωνικό δικαίωμα. Αξιος ο μισθός τους… Το χειροκρότημα, που εισέπραξαν προαναγγέλει την μαζική τους ψήφιση σε ένα χρόνο…
Αυτή την πόλη θέλουμε, αυτήν αξίζουμε…
Πετσέτες, μπλούζες και χαϊμαλιά παντού.
Αυτοκίνητα κάτω από την πόρτα του σπιτιού μας, αν δεν γίνεται στο μπαλκόνι μας.
Ελεύθερη πρόσβαση και στάθμευση των αυτοκινήτων ακόμη και στους πιο παραδοσιακούς πεζόδρομους της πόλης (το πάρκιγκ στην πιάτσα έγινε πλέον… κεκτημένο… Κάτω τα χέρια, λοιπόν…)
Κατάληψη οδοστρωμάτων από τραπεζοκαθίσματα με πλήρη διαστροφή του αστικού τοπίου αλλά και σοβαρό πρόβλημα ακόμη και πεζής κυκλοφορίας.
Ολική προσφορά του άλσους Γαρίτσας-Ανεμομύλου στην επιχειρηματικότητα εστίασης. Τραπεζοκαθίσματα μέχρι τα κουρτελάτσα…
Χοντρό φτύσιμο στα καταρρέοντα μνημεία… Με … τρίχες θα ασχολούμαστε τώρα…
Και να μην ξεχάσω… ΠΟΛΛΑ ΜΠΑΡ. Μπαρ παντού με εκκωφαντική μουσική μέχρι τις πρωϊνές ώρες. Οχι μόνον η Καποδιστρίου αλλά και ολόκληρη η πόλη να γεμίσει μπάρ. Και τότε να δούμε αν τολμήσει να μας κουνηθεί η… Μύκονος. Οσο για τους κατοίκους ας …συνηθίσουν να μην κοιμώνται.
Εγώ πάντως νομίζω, ότι χρειάζεται περισσότερη τόλμη… Αν π.χ. δίναμε και την Σπιανάδα για να στηθούν μερικά μαγαζιά εστίασης και τουριστικών ειδών θα επιταχύναμε την… υπέρβαση της κρίσης… Αργότερα μπορούμε να σκεφτούμε και την μερική οικοπεδοποίησή της…