του Ιάκωβου Πολυλά στην αιώνια μορφή του... Τον χειμώνα, βλέπετε, τον περιλούζει η βροχή, τον παγώνει ο αέρας... Ενώ τώρα, μόλις ξάνοιξε ο καιρός, είναι χαρά θεού η ...ακίνητη παρουσία του στον χώρο.Για λίγο, όμως, όχι για πολύ... Γιατί σε λίγο θα περιστοιχισθεί από αμέτρητα τραπεζοκαθίσματα μέσα σε γαργαλιστικά αρώματα ...υψηλής μαγειρικής.
Αυτή ήταν δυστυχώς η μοίρα της αιωνιότητάς του... Βλέπετε, εν ζωή ο Ιάκωβος, έζησε έδρασε και απόλαυσε μία Κέρκυρα σφίζουσα πνευματικής δράσης και καλλιτεχνικής δημιουργίας... Το σήμερα όμως των νεο-Κερκυραίων (πρυτανευόντων όλων των νεο-Ελλήνων) του επιφύλαξε την αιωνιότητα στην Πλατεία εστιατορίων (κατ' ευφημισμόν... Πλατεία Δημαρχείου). Ευτυχώς, που η παρούσα φάση της ύπαρξής του είναι απαλλαγμένη από τους κινδύνους του βουλημικής κατανάλωσης πολυθερμιδικών εδεσμάτων... Αλλοιώς δεν θα τον χώραγε η πλατεία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου